Post
autor: sądzony » 2020-05-23, 18:41
Polska ma nieco ponad 1000 lat.
Niektórzy twierdzą (bardziej rozpowszechniona hipoteza), że języki słowiańskie około 1400 lat.
Jakie słowa uważasz za polskie?
Pierwsza uważa, że słowo „Słowianie” pochodzi od „sługa, niewolnik, świnia”.
Druga związana jest ze teorią Ariów i twierdzi, że historia Słowian to 6000-3000 lat,
a Słowianin to "głoszący słowo" czy po prostu "mówiący".
Jednakże wiąże się to nieodzownie z sanskrytem wedyjskim i faktem, iż większość słów
użytych tamże jest bliższa językom słowiańskim niźli nieindoeuropejskich
oraz innych grup indoeuropejskich.
Dom → Dam
Doić → Dhajati
Matka → Mati (porównaj „Mać” i „Macierz”)
Brat → Bratr (niby u nas nie ma końcowego „R”, ale w słowie „braterski” już jest)
Ciocia → Caca (wujek)
Mąż → Manusya
Żona → Żani
Córa → Cacera (kuzynka, porównaj inne słowiańskie np. Dcera)
Padlina → Kravas (porównaj: Krew)
Oko → Aksi (porównaj: Oczy)
Nos → Nasika
Noga → Pada (porównaj: Padać np. do stóp, piechota, piechur)
Łono → Joni (często przejście polskiego Ł do hinduskiego J np. Łakocie → Jakoti, Łoś → Josza), w łonie dochodzi do najbardziej naturalnego połączenia w naturze, stąd: Łączyć → Junati.
Lizać → Lingati (porównaj: Lingam (penis) – od kształtu języka)
Żyć → Żivati (porównaj: żywić)
Rodzić → Rodhati
Włos → Walsa (Pędy roślin)
Kopulować → Jebhati (porównaj: jebać)
Bóg → Bhaga
Święty → Śivata
Bóg / Demon → Deva (porównaj polskie: „dziw” (cud)), jeśli połączysz „Dziw” i „Czynić” to powstanie Ci „Dziewczyna” czyli „Stworzona przez Boga”, „Stworzona przez Demona” lub „Cud stworzony”. Nie wiem niestety dlaczego słowniki etymologiczne łączą słowo „dziewczyna” ze słowem „doić” (zapewne dlatego, że ma piersi), może ktoś z Was wie?
Niebo → Nabhas
Chmura → Megha (porównaj: Mgła)
Raj → Raji (bogactwo, radość)
Siwa → Śiva (bóg najwyższy), porównaj: Świt, Świat, Światło, Święty, Święto, Światowid, Świątynia czy nawet „poświata”.
Swaróg → Svar (wyższe niebo), również powiązane z Siwą. Słońce w Sanskrycie to rodzaj żeński od Svar czyli Sura.
Trzy Mordy → Trimurti (Hinduska Trójca Święta: Brama, Viśnu, Śiwa)
Wiedza → Veda
Znać → Znati
Budzić → Budżati
Sława → Śravas (przejście Ł ↔ R)
Łaska → Jasa (ponownie przejście Ł → J), porównaj: „jasny” oraz „laska” (miłość po czeski i słowacku)
Prawda ← Para Veda (Pra Wiedza / Stara wiedza) – jak się zastanowić, to ma to sens. Dawna wiedza, to po prostu „prawda”.
Jest → Asti (Być, Żyć)
Bywać → Bhavati
Drzewo → Daru
Góra → Giri
Wiać → Vati
Dolina → Upatjaka (porównaj: Dolina zawsze jest „U Potoka”, a potok jest od słowa „toczyć”)
Drzwi → Dvara (niby spółgłoski zamienione, ale jak sprawdzimy słowo: oddźwierny, to są już tak samo jak w Sanskrycie)
Ogień → Agni, a po bengalsku nawet: Agun.
Niebo → Nabhas
Brama → Brahma (bóg hinduski – brama między ziemią, a niebem). Należy tu wyjaśnić, że Hindusi nie używają imienia Brahma w sensie „bramy”, bo od tego mają słowo „Dvara” (drzwi). Chodzi o to, że Brahma jest tym bogiem, który zszedł jako pierwszy na ziemię, stworzył pierwsze żyjące istoty, stworzył w ten sposób połączenie między niebem, a ziemią (właśnie Bramę / Brahmę). Że nie miał ojca i był samonarodzonym to nazywa sie go Svayambhu od Svaja (swój / samo) + bhu (byt) czyli Samobyt. Od jego imienia kasta kapłanów w Indiach nazywa się Brahmini (jeden to Brahmin lub Brahman), bo tak samo jak u nas kapłani kulturowo są pomiędzy ludźmi, a bogami i przez to pilnują przejścia do nieba (np. dając rozgrzeszenia lub ekskomunikując). Dlatego właśnie są Brahminami czyli „strażnikami bram do nieba”.
Z powyższego wynika, że albo mamy bardzo mało własnych polskich słów bo większość to naleciałości,
albo mamy spory udział w istotnych słowach związanych z bogiem, rodziną, istnieniem w kulturze wschodu.
Ostatnio zmieniony 2020-05-23, 19:01 przez
sądzony, łącznie zmieniany 1 raz.
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20
(bez urazy)
- jak znam życie trzeba się spieszyć z zapisaniem - zapraszam - pogadać nie pogadamy, ale pomedytować wspólnie możemy