Dlaczego młodzież odchodzi z Kościoła?

[Patryk2390]

Myślę ,że tutaj znajdziecie odpowiedź

Dodano po 1 minucie 31 sekundach:
Prawdziwych księży z powołania jest niewielu... Sam się o tym przekonałem.

A mógłbyś sformułować tą odpowiedź własnymi słowami?

Oczywiście ,że mogę. Ilu przedstawicieli Kościoła Katolickiego wierzy naprawdę w Boga a ilu jedyne co obchodzi to zysk? Odpowiedź nasuwa się sama. Ci co za dużo powiedzą lub się z czymś nie zgodzą odrazu są przenoszeni do innych parafii. Nie wrzucam każdego do jednego wora , ale wiadomo jak to wygląda. To ,że ktoś z zewnątrz wygląda na pobożnego o niczym nie świadczy. Mam nadzieję ,że nikt mnie tu nie zbanuje ani nic za mówienie prawdy bo oczywiście nie mam na myśli wszystkich księży.

[Andej]

Kto to jest przedstawiciel Kościoła?
Gdyby księża wybierali seminarium dla pieniędzy, to zapewne nie byłoby już kapłanów. Garstka rzeczywiście kosi kasę. Ale to margines.

Odpowiedź rzeczywiście nasuwa się sama. Nie znasz realiów. Wierzysz plotkom i nagonkom.

A dla pieniędzy, to idzie się do polityki albo biznesu.

[Albertus]

Oczywiście ,że mogę. Ilu przedstawicieli Kościoła Katolickiego wierzy naprawdę w Boga a ilu jedyne co obchodzi to zysk? Odpowiedź nasuwa się sama. Ci co za dużo powiedzą lub się z czymś nie zgodzą odrazu są przenoszeni do innych parafii. Nie wrzucam każdego do jednego wora , ale wiadomo jak to wygląda.

No o tym już było mówione. Rozczarowanie instytucją Kościoła i postępowaniem księży.

Trzeba walczyć o zmiany w Kościele i powrót do apostolskiej gorliwości i o to aby wszyscy katolicy a w szczególności księża i biskupi trzymali się moralności a przede wszystkim prawdy głoszonej przez Chrystusa i apostołów.

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

[sądzony]

Myślę ,że tutaj znajdziecie odpowiedź ...

Dopuszczam, że i tak może to wyglądać.

Prawdziwych księży z powołania jest niewielu... Sam się o tym przekonałem.

A ilu jest prawdziwie wierzących ...

Dodano po 2 minutach 41 sekundach:

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

A jakie odchodzenie jest dojrzałe?

[Patryk2390]

Oczywiście ,że mogę. Ilu przedstawicieli Kościoła Katolickiego wierzy naprawdę w Boga a ilu jedyne co obchodzi to zysk? Odpowiedź nasuwa się sama. Ci co za dużo powiedzą lub się z czymś nie zgodzą odrazu są przenoszeni do innych parafii. Nie wrzucam każdego do jednego wora , ale wiadomo jak to wygląda.

No o tym już było mówione. Rozczarowanie instytucją Kościoła i postępowaniem księży.

Trzeba walczyć o zmiany w Kościele i powrót do apostolskiej gorliwości i o to aby wszyscy katolicy a w szczególności księża i biskupi trzymali się moralności a przede wszystkim prawdy głoszonej przez Chrystusa i apostołów.

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

infantylne jest udawanie ,że nic się nie dzieje zamiast reagować.

[Efezjan]

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

Kościół jest naszą matką. Czy można wyrzec się matki? Można, ale jak to świadczy o tym, którzy się jej wyparli.
Matka, niezależnie od tego jaka jest, jest nią zawsze.

[Albertus]

Oczywiście ,że mogę. Ilu przedstawicieli Kościoła Katolickiego wierzy naprawdę w Boga a ilu jedyne co obchodzi to zysk? Odpowiedź nasuwa się sama. Ci co za dużo powiedzą lub się z czymś nie zgodzą odrazu są przenoszeni do innych parafii. Nie wrzucam każdego do jednego wora , ale wiadomo jak to wygląda.

No o tym już było mówione. Rozczarowanie instytucją Kościoła i postępowaniem księży.

Trzeba walczyć o zmiany w Kościele i powrót do apostolskiej gorliwości i o to aby wszyscy katolicy a w szczególności księża i biskupi trzymali się moralności a przede wszystkim prawdy głoszonej przez Chrystusa i apostołów.

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

infantylne jest udawanie ,że nic się nie dzieje zamiast reagować.

I odchodzenie od Kościoła z powodu rozczarowania księżmi i instytucją Kościoła uważasz za nieinfantylną reakcję?

[takisobie]

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

Można też się rozczarować Bogiem bo i takich osób nie brakuje, a na to nic nie poradzisz.

[Albertus]

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

Można też się rozczarować Bogiem bo i takich osób nie brakuje, a na to nic nie poradzisz.

To już trochę inna sprawa.

I to jeszcze bardziej infantylne.

Ale trzeba tłumaczyć

[takisobie]

Czy to infantylne czy nie jest mało ważne a w sumie nieistotne bo chodzi o sam fakt że ludzie odchodzą

[Albertus]

Czy to infantylne czy nie jest mało ważne a w sumie nieistotne bo chodzi o sam fakt że ludzie odchodzą

Ale chyba warto uświadamiać ludziom że takie zachowanie jest infantylne. Może jak sobie to uświadomią to przemyślą sprawę.

[Efezjan]

Ale odchodzenie z Kościoła w wyniku rozczarowania instytucją i księżmi jest po prostu infantylne.

Można też się rozczarować Bogiem bo i takich osób nie brakuje, a na to nic nie poradzisz.

Błąd! Można się rozczarować fałszywym obrazem Boga, który sobie wytworzyliśmy i wydaje się nam, że Bóg jest taki.

[Jozek]

przede wszystkim jest za duzo macicieli, ktorzy albo uwazaja sie za znawcow Pism, albo prorokow, bo cos tam im zaswitalo w glowie po ogladaniu yutuba, albo czytaniu bzdur na internecie.

[Abstract]

Niestety Kościół przespał trochę początki internetu i zlekceważył jego potencjał, zasięg i wpływu na młodzież w przyszłości. Kontrofensywa trwa, ale trudno walczyć z obecnymi trendami. Nasuwają mi się tutaj następujące problemy.
1. Nie mamy do końca wpływu na pozycjonowanie treści wyszukiwania w sieci, mają je twórcy wyszukiwarek i ich polityka promująca "trendy"
2. Blokowanie treści, usuwanie komentarzy (np pro life)
3. Bardzo silna aktywność antyteistów i to tych przygotowanych, a nie bluzgających na prawo i lewo obelgami. Dużo dyskusji w komentarzach kończy się obnażeniem nieprzygotowanego do takich rozmów katolika, chrześcijanina, często z kilku kont atakujących, to wszystko daje pożywkę wątpiącym, którzy szukają odpowiedzi w sieci.
4. Nieustające podkreślanie sprzeczności nauki i wiary, jako dwóch kierunków wyboru, których nie można pogodzić.
poza internetem...
1. Często słabe przygotowanie księży odnośnie apologetyki. Potrzeba nam więcej takich Szymonów Bańka, w każdej parafii. Przypadki celowego zapisywania "przeszkolonych dzieci" przez rodziców antyteistów w celu ośmieszania księdza prowadzącego religię przed całą klasą, który finalnie wyprowadzony z równowagi straszy rozmówcę ogniem piekielnym.
2. Młodzi szukają wsparcia przy swoich wątpliwościach w wierze u rodziców, dziadków, rodziny, którzy nie mają czasu, a jak już mają, nie są często w stanie udzielić odpowiedzi, sami nie szukają, wyuczyli się pewnych zachowań religijnych i tkwią w martwym punkcie. Finalnie osoba wątpiąca dochodzi do wniosków, że wiara jest wynikiem niewiedzy, zwykłym opium na cierpienie i niesprawiedliwość.
3. Netflix i tym podobne, zwłaszcza produkcje własne netflix-a. Przedstawianie wiary, zwłaszcza katolickiej jako przyczyny nadużyć, zbrodni, narzucania ograniczeń, narzędzia do wzbogacania się, otępiania ludzi, manipulacji niewykształconej społeczności, zepsucia od środka.
4. Sama postawa księży. "Cenniki usług", nudne kazania, lub genialne ale forma przekazu pozostawia wiele do życzenia. Nadal praktykowane na parafiach na wsi, przynajmniej na południu Polski, wymienianie nazwisk kto ile dał, próba ośmieszenia tych co dali za mało.
5. Forma spowiedzi przed dwoma największymi świętami w roku, przemęczeni księża i tłumy do wyspowiadania, daje raczej marny efekt dla obu stron sakramentu.

[Jozek]

a przede wszystkim potrzebne jest cos w rodzaju idealnego stanu wiary, by kazdy mogl sie zobaczyc w nim jak w lustrze, jaki jest jego stan obecny w porownaniu ze stanem idealnym.

oczywiscie pewnie niewielu by moglo siebie w takim idealnym stanie zobaczyc, ale przynajmniej widzieli by gdzie, czego i ile im brakuje.
mozna by to nazwac takim stanem ortodoksyjnym ktory bylby niejako wzorem.
oczywiscie mamy wzory, szczegolnie Jezusa, a le cze tak naprawde pojmujemy na czym polega ten wzor Jezusa, NMP i Swietych Kosciola?
czy tylko fascynujemy sie tymi postaciami jak bohaterami ksiazkowymi, a robimy i tak co innego?
a tylko raz na jakis czas, gdy najdzie nas sumienie robimy cos jednorazowo by je uspokoic?