Medytacja tak, ale chrześcijańska. Choć i tak muszę powiedzieć, że jestem zdumiony, że jesteście na takim wysokim poziomie duchowości, żeby brać się za medytację...
Co do Thomasa Mertona, to gdy mówił o medytacji, podkreślał, że
„koncentruje się ona całkowicie na poświęceniu uwagi obecności Boga i Jego woli, i Jego miłości”(...)
Jak widać, medytacja ma w ujęciu Mertona zupełnie inny cel, niż medytacja Dalekiego Wschodu (gdzie właściwie w ogóle. brakuje osobowego Boga).
Kontemplacja to w Jego ujęciu
„bycie przed Bogiem, jak gdyby się Go widziało”(...)
„bezpośrednie poszukiwanie Oblicza Niewidzialnego, którego nie da się znaleźć, jeśli nie zagubimy się w Nim, Który jest Niewidzialny”
[teksty o.Mertona za za A. Gomola, Thomas Merton. Życie w listach, Poznań 2011]
Owszem, o.Merton doceniał to, co w wielkich religiach jest iskierką Bożej inspiracji i drogą - w ciemnościach braku Objawienia - szukania Boga "po omacku", doceniał też pewne elementy czegoś, co nazwałbym "techniką" medytacji.
To jest dokładnie to, co mamy zawarte w nauczaniu choćby Soboru Watykańskiego II, który stwierdził o religiach niechrześcijańskich
"chociaż w wielu wypadkach różnią się od zasad przez [Kościół] wyznawanych i głoszonych, nierzadko jednak odbijają promień owej Prawdy, która oświeca wszystkich ludzi", a w
Dominus Iesus czytamy:
"Jednakże Bóg, pragnąc przywołać do siebie wszystkie narody w Chrystusie i przekazać im pełnię swojego objawienia i swojej miłości, jest obecny na różne sposoby «nie tylko dla poszczególnych jednostek, ale także dla narodów poprzez ich bogactwa duchowe, których głównym i zasadniczym wyrazem są religie, chociaż mają one 'braki, niedostatki i błędy".
Ten sam dokument jednak przestrzega:
"(...) należy zawsze stanowczo zachowywać rozróżnienie pomiędzy wiarą teologalną a wierzeniem w innych religiach. Podczas gdy wiara jest przyjęciem przez łaskę prawdy objawionej, która «pozwala wniknąć do wnętrza tajemnicy i pomaga ją poprawnie zrozumieć» , wierzenie w innych religiach to ów ogół doświadczeń i przemyśleń, stanowiących skarbnicę ludzkiej mądrości i religijności, które człowiek poszukujący prawdy wypracował i zastosował, aby wyrazić swoje odniesienie do rzeczywistości boskiej i do Absolutu"
co więcej
"(...) różne tradycje religijne zawierają i ofiarowują elementy religijności, które pochodzą od Boga 85 i stanowią część tego, co «Duch Święty działa w sercach ludzi i w dziejach narodów, w kulturach i w religiach» . W istocie niektóre modlitwy i niektóre obrzędy innych religii mogą przygotowywać na przyjęcie Ewangelii, ponieważ stwarzają pewne sytuacje lub są formami pedagogii, dzięki którym ludzkie serca zostają pobudzone do otwarcia się na działanie Boże. "
Niestety jednak:
"Nie można im jednak przypisywać pochodzenia Bożego oraz zbawczej skuteczności ex opere operato, właściwej chrześcijańskim sakramentom. Z drugiej strony nie należy zapominać, że inne obrzędy, jako związane z przesądami lub innymi błędami (por. 1 Kor 10, 20-21), stanowią raczej przeszkodę na drodze do zbawienia"
Dlatego
"(...)byłoby sprzeczne z wiarą katolicką postrzeganie Kościoła jako jednej z dróg zbawienia, istniejącej obok innych, to znaczy równolegle do innych religii, które miałyby uzupełniać Kościół, a nawet mieć zasadniczo taką samą jak on wartość, zmierzając co prawda tak jak on ku eschatologicznemu Królestwu Bożemu."
Jeśli idzie bezpośrednio o naszą dyskusję, dokument jako jedno z zagrożeń wymienia
"eklektyzm tych, którzy w refleksji teologicznej przejmują idee zaczerpnięte z różnych kontekstów filozoficznych i religijnych, nie dbając o ich spójność i systematyczne powiązanie, ani o ich zgodność z prawdą chrześcijańską"
Gorąco polecam odnowienie sobie tego tekstu, bo przecina on szereg wątpliwości. Dostępny jest np. tu
https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WR/ko ... iesus.html
Myślę, że to fajne musi być podoba mi się , ciekawe co mój ksiądz myśli o tym? Chyba go zapytam . Czy z takiej formy kontaktu z Bogiem może wyniknąć coś złego? Bo są sugestie, że jednym coś pomaga,a innym może szkodzić. Masz z tym dłuższą styczność jak uważasz?
