MONOLOG

[Andej]

A teraz opowiadanko.
Gdy uczestniczyłem w dyskusji na temat tego, czy Pan Jezus daje możliwość wyboru: piekło czy niebo, przyszła mi do głowy historyjka.
Chcesz przeczytać całość? Kliknij: http://andej.zchrystusem.pl/opowiadania ... o-smierci/
Ale ostrzegam, to nie jest tylko kilka zdań.

Opowiadanie nie z tej ziemi. Takie science fiction, że tym, że niewiele w tym science.

Oczywiście, czysta fantazja. Bez odniesień do Biblii. Pisana na szybko. Bez korekty. Ze błędy przepraszam.

[Andej]

Październikowy różaniec. Lub różańcowy październik.
Nie ważne. Ważne, aby był różaniec. Aby był czas różańcowy. Aby byłą potrzeba.

A ja zazdroszczę Maryi. I modle się i Jej pomoc. Aby uprosiła dla mnie lepszą jakość mojej modlitwy. Aby ubłagała dla mnie rozjaśnienie umysłu, zrozumienia. Siłę do naśladownictwa. I wiele, wiele więcej.

Proces trwa. A moje rozważania ewoluuję. Zmieniają się z czasem. Modlitwa różańcowa jest nieskończona. Wciąż nowa, choć ta sama. Wciąz daje coś nowego. Otwiera oczy i umysł. Na Boga, na świat, na siebie.

A co tym razem napisałem? Tego możesz dowiedzieć się klikając: http://andej.zchrystusem.pl/rozaniec/pa ... e-radosne/

[Andej]

Adwent. Już za kilka godzin. Czas przygotowania na przyjście. Na przyjście ostatnie. Ale i na pierwsze przyjście. I zawsze na przyjście Miłości. Ale o tym więcej naspałem gdzie indziej:http://andej.zchrystusem.pl/uncategoriz ... -poczatek/.

Jutro zapalamy pierwszą świeczkę.

[Andej]

Druga niedziela adwentu. Czas zapalić drugą świeczkę. I pomyśleć o tym, jak czas, kres czasu się zbliża. Kilka słow na ten temat: http://andej.zchrystusem.pl/uncategoriz ... niedziela/.

[Andej]

W niedzielę radości zapalam trzecią świeczkę adwentową.
Ale nie wiem czy się cieszyć? Z czego się cieszyć?
Czy to ogólne podniecenie nie zaprzecza sensowy Przyjścia, oczekiwania? Czy drażniące dżingle bele nie wkurzają? Czy to zbliża się przyjście? A jeśli tak, to które?
Czy to będą święta Bożego Narodzenia, czy święta komercji albo obżarstwa wzgl. opilstwa?
A jeśli będą to święta Bożego Narodzenia, to będą one w nas czy obok nas?
Więcej (i inaczej): http://andej.zchrystusem.pl/uncategoriz ... a-adwentu/

[Andej]

Zapomniałem o tym dziale. Ale ... zdarzyło się ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chodziły za mną od kilku dni. Najpierw zlekceważyłem. Ot, zbieg okoliczności, przypadek, że zwróciłem uwagę. Ale coraz bardziej łaziły …
Dziś to samo. Poszedłem rano na spacer z psem. Łażę sobie po lesie, a one łażą za mną. Im bliżej końca spaceru, tym nachalniej. Jeszcze się trochę broniłem. Chciałem uniknąć kłopotu. Ale kusiły. W końcu nie dałem rady się oprzeć. A teraz żałuję. I obiecuję sobie, że to już ostatni raz. Że już nigdy więcej.
Przywędrowały do mnie z Ukrainy albo Rosji. Nie bardzo potrafię odróżnić. Choć przyznam, że wirtualnie poznałem je via Internet. Od razu wpadły w oko, a może raczej smak. Miałem ochotę, ale się bałem. To już nie ten wiek, aby eksperymentować. Nie ta sprawność …






Reszta, jak zwykle w http://andej.zchrystusem.pl/uncategorized/nigdy-wiecej/

[Andej]

Naszły mnie refleksje o wierze.
Ile f\Forumowiczów, tyle postaw. O przemądrzałości pełnej wiedzy, do przemądrzałości ze śladową wiedzą. Od prostych słów do udziwnionych określeń. Od dziecinnej wiary do podważania kardynalnych pojęć. Zrozumienie i brak zrozumienia. Wiara oparta na zawierzeniu i wiara oparta na dowodach materialnych (wiem: oksymoron). Gdzie każdy z nas sam siebie ustawia? Jak każdy z nas ocenia własną wiarę?
Jako wyznacznik dla innych? Przykład? Czy skromne uznanie swojej małości? Zadufania czy pokora? I czy pokora może być dobra? Wobec Boga, każdy powie, że tak. Ale wobec człowieka? Jeśli ujrzysz Boga w człowieku... Dostrzegasz Go?
Kiedyś złościła mnie postawa Karola Meissenera (https://pl.wikipedia.org/wiki/Karol_Meissner), jego pokora wobec takich chłystków jak ja, wobec wiejskiego chłopa, przypadkowo spotkanej kobiety. Wobec człowieka każdego. Nie uczył tej ostawy. Ale zostawił jej ślad.

Moje wypociny są w: http://andej.zchrystusem.pl/rozwazania/ ... sza-wiara/ To monolog, ale otwarty na Twój głos. Na Twoje oburzenie. Oburzenie na to, co napisałem. Mam nadzieję, że nie oburza Cię to, co samo/sam o sobie myślisz. Ani to, jak oceniasz swoja wiarę. Choć może warto byłoby na to spojrzeć krytycznie. A może nawet złośliwie.

[sądzony]

Gdzie każdy z nas sam siebie ustawia?

Wydaje mi się, że większość z nas, może z lęku, pewnie błędnie lecz w nadziei wierzy, że idzie właściwą ścieżką.
By "ustawić siebie" musimy mieć tło. Z pewnością jednak zbyt rzadko odbijamy się w Chrystusie.
Dużo łatwiej jest nam budować swą wiarę na niewierze innych.

Jak każdy z nas ocenia własną wiarę?

Jakiś czas temu na spacerze z psem rozważając rozmowę z @Albertus trafiło do mnie, że chyba w sposób niewłaściwy pojmuję "zadanie wiary". Mianowicie wierzę (zaznaczam, iż może błędnie), że celem wiary nie jest "jedynie" zbawienie, a budowanie Królestwa Bożego (Niebieskiego) już tutaj, na ziemi.

Trudno ocenić własną wiarę. Wczoraj jednak, gdy malowałem szafkę, a żona obserwowała mnie "jak rybkę w akwarium" powiedziała mi, że uwielbia nasz Dom (mieszkanie), że w zasadzie niczego nie potrzebuje. Mówiła raczej o stanie duszy. Wydaje mi się, że na dzień dzisiejszy zbudowaliśmy "Małe Królestwo Niebieskie". Oczywiście to wszystko może się zmienić.

Wiem jednak, że to nie wszystko i wiem, że jeszcze wiele przede mną.

Jako wyznacznik dla innych? Przykład?

Wydaje mi się, że tu na forum troszkę "kogucimy", a to nie zawsze dobrze o nas świadczy.

Czy skromne uznanie swojej małości? Zadufania czy pokora? I czy pokora może być dobra? Wobec Boga, każdy powie, że tak.

Osobiście bardzo często o tym zapominam. Wydaje mi się, że mam problem z pychą. Trudno mi również odróżnić ją od zdrowej dumy.

Ale wobec człowieka? Jeśli ujrzysz Boga w człowieku... Dostrzegasz Go?

Gdy go dostrzegam potrafię zrobić dużo. Problem w tym, że częściej nie dostrzegam, a nie dostrzegam, bo o Bogu zapominam.
Wiem, to złe.

Ptrzepraszam

[Andej]

Wspaniała autorefleksja. Nie podlegająca żadnej ocenie. A jedynie tylko własnej. Na tym polega rozwój. Na myśleniu, rozważaniu, doskonaleniu.
Dziękuję za odzew.

[Andej]

Troszkę nietypowo. Ale wpadła mi w ręce książeczka, w której posiadanie wszedłem, drogą zakupu, lat około 40 temu. A niektóre rysunki wydają się być aktualne. Książeczkę nabyłem w dużej mierze z sentymentu, bo z rysunkami Kobylińskiego miałem do czynienia na wykładach, albowiem siadałem w ostatniej ławce i czytałem Politykę zaczynając od Kobylińskiego, a następnie Coś z życia (Raz się rubryka okazała pod tytułem E.Wedel czyli dawniej cos z życia, prawdopodobnie było to 22 lipca). Będę skanował niektóre rysunki i je tu wklejał. Zadziwia nie to, jako koło historii zatacza kręgi. Czasem w innym kontekście. Ale wciąż pobudza do refleksji
Teraz rysunek z pamiętnego roku 1980.

[Nenderen]

Ten obrazek mógłby być współcześnie satyrą na podział na "niepokornych artystów - autorytety" (często tzw. dyżurnych) wspieranych przez tzw. salon i tych z prawdziwego zdarzenia którzy są wypierani przez tych pierwszych. Jest dla mnie tragedią że taka sympatyczna gwiazdorka szanująca wiarę i postawę pro life jaką jest Ida N. ze śniadaniowej TV jest w skali świata niemal nieznana podczas gdy bezbożne skandalistki takie jak Lady Gaga zyskują globalny poklask

[Andej]

Kolejny rysunek Kobylińskiego. Dylemat nie tylko polityków. Ale na pewno nie propagandzistów.
Choć złośliwie wyznam, iż kojarzy się to ze zdjęciem jednego z naszych polityków i jego zdjęciem.

[Andej]

Znów rysunek z 1980. I też aktualny. Teraz do perfekcji doprowadzono. Podaje się fakty prawdziwe, ale w wybiórczo, tendencyjnie. Tak, aby osiągnąć pożądany efekt. Dlatego każdy myślący czyta źródłowe dane. A także ich interpretacje z różnych stron. Ale lemingi nie muszą. Wystarczy jedna spójna propaganda. Wykluczająca pamiętanie tego, co było jakiś czas wcześniej. To się nie zmienia.

[Andej]

Teraz, w jakimś stopniu kontynuacja. Ponad 40 lat minęło, to wciąż aktualne. A może bardziej. Bo teraz znacznie bardziej trzeba pilnować słowa, które zawsze moze być wykorzystanie przecie, opacznie, a nawet jako oskarżenie.

[Andej]

Wklejam następny. Choć jest chyba w nim jakieś nieporozumienie. Wszak ten kto wiosłuje, nie ma wpływu, dokąd się płynie. Jest klasa sterująca i klasa wiosłująca. Klasa wiosłująca ma pedałować tam, gdzie przywództwo każe. A jak nie, to wypad z partii, klubu, benefitów (obecnych czy przyszłych_.