Dlaczego Bóg Ojciec wysłał swojego Syna zamiast przyjść samemu?

[PawelKrakow]

Spotkałem się z takim pytaniem wśród ateistów: Skoro wcielenie się w człowieka nie jest żadnym problemem dla Boga (czego dowodem jest Jezus Chrystus), to dlaczego w człowieka nie wcielił się sam Bóg Ojciec? Stawiają oni zarzut że w ten sposób Bóg Ojciec zachował się tchórzliwie, bo całe cierpienie zrzucił na swojego Syna.

[AdamS.]

Spotkałem się z takim pytaniem wśród ateistów: Skoro wcielenie się w człowieka nie jest żadnym problemem dla Boga (czego dowodem jest Jezus Chrystus), to dlaczego w człowieka nie wcielił się sam Bóg Ojciec? Stawiają oni zarzut że w ten sposób Bóg Ojciec zachował się tchórzliwie, bo całe cierpienie zrzucił na swojego Syna.

Taki zarzut wynika z kompletnego niezrozumienia, kim jest Syn w wymiarze teologicznym - i z naiwnej antropomorfizacji Boga. Po pierwsze Ojciec, Syn i Duch tworzą jedno, więc ukrzyżowanie Syna dotyczy w równym stopniu Ojca i Ducha Świętego. Między nimi nie ma żadnej separacji, która pozwalałaby na "przyglądanie się z boku". Syn jest pełnym przejawem Boga w CZŁOWIEKU, tak jak Duch Święty jest pełnym przejawem Boga w RELACJI Bóg-człowiek i człowiek-człowiek. Tego samego Boga.

[Nenderen]

W sensie osobowym Ojciec i Syn są różni ale w sensie istotowym to jeden i ten sam Byt. Odpowiedź Adamas jest więc jak najbardziej słuszna.

[PawelKrakow]

Spotkałem się z takim pytaniem wśród ateistów: Skoro wcielenie się w człowieka nie jest żadnym problemem dla Boga (czego dowodem jest Jezus Chrystus), to dlaczego w człowieka nie wcielił się sam Bóg Ojciec? Stawiają oni zarzut że w ten sposób Bóg Ojciec zachował się tchórzliwie, bo całe cierpienie zrzucił na swojego Syna.

Taki zarzut wynika z kompletnego niezrozumienia, kim jest Syn w wymiarze teologicznym - i z naiwnej antropomorfizacji Boga. Po pierwsze Ojciec, Syn i Duch tworzą jedno, więc ukrzyżowanie Syna dotyczy w równym stopniu Ojca i Ducha Świętego. Między nimi nie ma żadnej separacji, która pozwalałaby na "przyglądanie się z boku". Syn jest pełnym przejawem Boga w CZŁOWIEKU, tak jak Duch Święty jest pełnym przejawem Boga w RELACJI Bóg-człowiek i człowiek-człowiek. Tego samego Boga.

Dziękuję za odpowiedź

[Abstract]

Nawet jeśli nie byłoby Trójcy jako jedności. Niejeden ojciec zamieniłby się z pozycji widza widowiska na ofiarę, żeby uratować syna.
Jeśli człowiek - ojciec jest do tego zdolny to sam Bóg by nie był?

[Nenderen]

Może dla świata w którym ziemscy, pogańscy synowie nieraz porzucali swych podstarzałych ojców w lesie Syn Boży w porozumieniu z Ojcem pragnął dać przykład miłości synowskiej gotowej posunąć się aż po poniesienie śmierci?

[Andej]

A może zamiast bezowocnie zajmować się scholastyka (i to w tym pejoratywnym sensie) byście odwrócili pytanie i zasyanowili się na tym:

Jak Ofiara Chrystusa wpływa na Twoje życie?

Sadzę, że odpowiadając na nie zbliżycie się do omawianej kwestii, ale w sposób, jakiego oczekuje od nas Bóg (tak mniemam).

[Elbrus]

Taki zarzut wynika z kompletnego niezrozumienia, kim jest Syn w wymiarze teologicznym - i z naiwnej antropomorfizacji Boga.

Z tym się zgodzę.

Po pierwsze Ojciec, Syn i Duch tworzą jedno, więc ukrzyżowanie Syna dotyczy w równym stopniu Ojca i Ducha Świętego.

Kościół uznał, że patrypasjanizm to herezja - można mówić, że Syn cierpiał, ale nie można mówić, że Ojciec cierpiał.

Między nimi nie ma żadnej separacji, która pozwalałaby na "przyglądanie się z boku".

Ale to Syn bezpośrednio dokonywał zbawczej misji na ziemi - Ojciec się nim posługiwał.
Podobnie ujmuje się prawdę o stworzeniu - Bóg stworzył świat przez swój Logos.

"Przyglądanie się z boku" to z jednej strony, znowu, błąd antropomorfizacji, ale z drugiej podejście do stale powracającego problemu z wynaśnieniem znaczenia słów Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?!

Syn jest pełnym przejawem Boga w CZŁOWIEKU,

Deklaratywnie tak można powiedzieć, ale inkarnacja dotyczy tylko Syna, z dziewicy zrodzony został Syn, Imię Jezusa dotyczy tylko Syna, unia hipostatyczna opisuje tylko Syna, a nie Boga Trójcę.

[AdamS.]

można mówić, że Syn cierpiał, ale nie można mówić, że Ojciec cierpiał.
(...) to Syn bezpośrednio dokonywał zbawczej misji na ziemi - Ojciec się nim posługiwał.

W pierwszym stwierdzeniu jest ucieczka przed antropomorfizacją, podczas gdy w drugim już w nią wchodzimy dwiema nogami. Tak, drogi Elbrusie, w takich dywagacjach zawsze widzę nieprzezwyciężone zmaganie w celu zrozumienia czegoś, co ze swej natury jest dla człowieka niepojęte (przyznam, że ja również temu ulegam). Przypisujemy wtedy Bogu jakieś przymioty, które stają się jedynie naszymi wyobrażeniami. Budujemy na tym naszą "wiedzę". A jaką możemy mieć o Bogu wiedzę? Myślę, że jedyne, co możemy, to otwierać się na Jego działanie, budować relacje na Jego miłości i dzielić się z innymi osobistym świadectwem jej doświadczania.

[Andej]

W pierwszym stwierdzeniu jest ucieczka przed antropomorfizacją,

Tak na prawdę nie da się całkowicie uciec przed tym. Taki mamy zasób pojęć i możliwości rozumowania. Wszystko przekładamy na nasze słowa, które przecież znacznie upraszczają, nawet dyskryminują nasze myśli. A nasze myśli, wręcz uprymitywniają wszelkie pojęcie odnoszące się do Boga.

Jednak wydaje mi się uzasadnione określenie współcierpienie. Jakkolwiek wygląda jedność Ojca i Syna to relacja ta sprawia wspólność działania. Czu można mówić o uczuciach, odczuciach, bólu? Jeśli Stwórca jest wszechmocny, to dlaczego nie miałby móc odczuwać ludzkich emocji? A także cierpień. W szczególności Syna. Ale na czym to może polegać, to nie mam najmniejszego pojęcia.
Nie pojmę tego. Ani nikt. Dlatego wolę się skupiać na tym, co z tego wszystkiego wynika dla mnie. Jakie mam wyciągać wskazówki? Czym kierować się w życiu.
Znów uprymitywnię: Prosty żołnierz nie musi znać całych planów marszałka. Wystarczy, że wykonuje jak najlepiej swoje zadania.

[Abstract]

W pierwszym stwierdzeniu jest ucieczka przed antropomorfizacją, podczas gdy w drugim już w nią wchodzimy dwiema nogami. Tak, drogi Elbrusie, w takich dywagacjach zawsze widzę nieprzezwyciężone zmaganie w celu zrozumienia czegoś, co ze swej natury jest dla człowieka niepojęte (przyznam, że ja również temu ulegam). Przypisujemy wtedy Bogu jakieś przymioty, które stają się jedynie naszymi wyobrażeniami. Budujemy na tym naszą "wiedzę". A jaką możemy mieć o Bogu wiedzę? Myślę, że jedyne, co możemy, to otwierać się na Jego działanie, budować relacje na Jego miłości i dzielić się z innymi osobistym świadectwem jej doświadczania.

Mamy ograniczenie jakie mieliśmy mieć. Bóg wiedział że będziemy antropomorfizować. Dał nam nogi więc spodziewał się że będziemy chodzić.
Jeśli nie mamy innego punktu odniesienia, tylko naszą naturę ludzką to będzie to rodzić takie a nie inne owoce.
Tajemnica zawsze generuje wyobrażenia, a dlaczego, DAR WYOBRAŹNI.

Pozostaje tutaj ciągle sugerowana kwestia, czy Bóg się wstydzi swojego dzieła?
Wstydzić się możemy jedynie my, naszego grzechu. Bóg poza czasem nie jest zaskakiwany, nie czeka na niewiadome, wiedział co będzie rodzić tajemnica oraz coś co jest naturalne dla stworzenia, że nie pojmie swojego Twórcy. Z drugiej strony nie mamy pojęcia gdzie wyznaczył granicę poznania siebie.

[sądzony]

Jeśli nie mamy innego punktu odniesienia, tylko naszą naturę ludzką to będzie to rodzić takie a nie inne owoce.

Mamy już wszystko, a nie jedynie "punkt odniesienia".
Syn Boży umierający na krzyżu z miłości. Z ludzkiej perspektywy, wydaje mi się, nic więcej nie jest potrzebne.
To wszystko co jesteśmy w stanie sobie wyobrazić.

Tajemnica zawsze generuje wyobrażenia, a dlaczego, DAR WYOBRAŹNI.

Chyba, że ją przyjmiemy, pogodzimy się z nią i zintegrujemy.
Tak jak przyjęcie cierpienia pozwala nam je znosić, tak integracja tajemnicy uwalnia od konieczności ukojenia rozumu odpowiedzią.

Z drugiej strony nie mamy pojęcia gdzie wyznaczył granicę poznania siebie.

To dość proste. W Chrystusie.

[Andej]

Tajemnica zawsze generuje wyobrażenia,

Zdecydowanie tak. Tajemnice intrygują. Pobudzają wyobraźnię. Pobudzają na miarę naszej wyobraźni, która jest graniczona tym, co widzimy wokół nas. A to determinuje wszelkie wyobrażenia Boga. Po prostu nie mamy innego odniesienia.
Zwracam na to uwagę w wizjach mistyków. To co zobaczyli Bóg skonstruował tak, aby byli w stanie zrozumieć zasadniczy przekaz. Na miarę możliwości ich percepcji i na miarę ich wyobrażeń. I te wizje zostały kolejny raz uproszczone przez tychże wizjonerów. Ograniczone możliwości ich języka. używanych pojęć. A wszystko to na fundamencie wyobraźni, którą mieli przed otrzymaniem wizji.

[konserwa]

Wydaje mi sie, ze napisze cos, co bedzie maslem maslnym w sosie konserwowym... ale: wedlug mnie Bog wyslal sam siebie , gdyz jest tak samo BOGIEM w Jezusie, , jak i w Duchu Swietym, totez ... przyszedl i zbawil ludzkosc BOG.

[sądzony]

Poniekąd właśnie to pytanie nie ma sensu