Z czego wynika piękno Maryji? Czy Pan Bóg mi wybaczy?

[Andej]

W czym problem?

W porównywaniu.
Uważam, że należy porównywać siebie dzisiaj, do siebie wczoraj. Oraz do planu: ja jutro.

[psalm13]

Nie chodzi o porównywanie, a o prawdę. Nie porównujesz siebie do innego człowieka, bo tu się zgadzam, że nic dobrego to nie przynosi. Chodzi jedynie o zrozumienie, że są na świecie ludzie gorsi i lepsi w tych kwestiach, które opisałam. Nie są lepsi czy gorsi ogólnie, to też napisałam.

[Ewa]

Maryja jest piękna bo stale wpatrzona w boskie oblicze odbija nieziemskie piękno.

[sądzony]

Zawsze miałem z Nią problem.
Ale nigdy nie sądziłem, że zainteresowanie mistyką, karmelem zaprowadzi mnie do Niej

"Według interpretacji katolickiej dostrzeżony przez sługę Eliasza na zboczach Góry Karmel obłoczek (1 Krl 18,42–45) to proroctwo o Maryi: „tak jak obłok przyniesie deszcz po suszy, tak Maryja przyniosła światu Zbawiciela”. Od początku ruchu pustelniczego w chrześcijaństwie Góra Karmel była miejscem modlitwy pustelników, którzy czcili Maryję, matkę Chrystusa."

[Viridiana]

Mam niską samoocenę i uważam się za brzydką osobę z wyglądu. Przez to zazdroszczę ciągle pięknym kobietom i dziewczyną, nie umiem tego powstrzymać, wszystko się wtedy we mnie gotuje gdy widze taką osobe i odczuwam do niej niechęċ, a wręcz nienawiść, traktuje ja jak zagrozenie. Nie chcę nawet mieć męża nigdy bo boje się, że zostawi mnie dla jakiejś ładniejszej jak to często bywa. Gdy przeczytałam o tym wszystkim, że Maryja jest najpiękniejsza ze wszystkich kobiet itp. pojawiła się we mnie straszna zazdrość. Nie chcę zazdrościć Maryji, przecież to matka Jezusa. Jednocześnie nie umiem zatrzymać w sobie tej zawiści, boje się, że grzeszę tym. Z czego wynika piękno Maryji? Co mam zrobić by uspokoić zazdrość?

Też mam problem z zazdrością i dzisiaj znalazłam filmik, który mnie skłonił do myślenia. Zostawiam więc go i Tobie, Autorko:

[Abstract]

@Viridiana Zazdrość nigdy nie jest trafiona do końca. Ponieważ zazdrościmy wyobrażenia stanu jaki chcemy osiągnąć a nie samego stanu. Inna sprawa gdy mieliśmy dany stan i przez jakieś okoliczności straciliśmy go, np młodość. Ale tu dalej wdaje się wyobrażenie że stan kogoś jest podobny do tego co utraciliśmy. Odnośnie filmu, szatan nie miał gdzie levelować, nie miał "dobrej zazdrości" jako wyboru, mi to się bardzo gryzie z rozróżnianiem zazdrości. Dla mnie zazdrość ma negatywny ładunek moralny, zawsze miała, nie jestem w stanie przełknąć że mogę wzrastać z zazdrości. Chęć rozwoju nie jest dla mnie motywowana zazdrością, dla mnie to mieszanie pojęć.

[Andej]

Ponieważ zazdrościmy wyobrażenia stanu jaki chcemy osiągnąć a nie samego stanu.

Bardzo nie rozumiem. Ja zazdroszczę i to bardzo. Nie wyobrażenia stanu, bo sobie nie wyobrażam. Ale stanu. Stanu świętości. Zazdroszczę umiejętności modlitwy. Zazdroszczę umiejętności medytacji i kontemplacji skierowanej do Boga. Zazdroszczę znajomości języków obcych, bo jestem antytalentem w tym zakresie. Zazdroszczę chłonności umysłu, choćby takiej jaką miałem półwieku temu, albo i dwie dychy wcześniej.
Nie potrafię sobie wyobrazić stanu świętości, bo uważam, że jest to proces. Podobnie z doskonaleniem modlitwy. Nie wiem, czym jest kontemplacja i medytacja. Nie doświadczyłem, a wyobraźnię mam za słabą. Mogę sobie jeno wyobrazić znajomość języków. Ale nie widzę różnicy między zazdrością wyobrażania sobie sobie znajomości języków od zazdrości znajomości języków. Po co mi wyobrażenie stanu znajomości bez samej znajomości?

[Abstract]

@Andej nie unikniesz wyobrażeń stanu jaki chcesz osiągnąć, twierdzenie że eliminujesz to całkiem jest generowaniem pozorów przed samym sobą.

[Andej]

Ale unikam. Nie wyobrażam sobie tego, czego wyobrazić sobie nie mogę. Dopiero jak osiągnę pożądany stan, będę wiedzieć. Nie pozory, ale uczciwe dążenie.