Zajęcia informatyczne

[CiekawaXO]

Ja tam widzę że uzależnionych od sieci jest 6 procent, a od dragów do 7 procent. Chyba że coś pomyliłam.Skala podobna jak piszą, a nie że większa, jak ty twierdzisz.
Ja czytam po chińsku widocznie, a ty po japońsku.
Ale w sumie, to jest zasmiecanie tematu.

[Lwica]

Ja tam widzę że uzależnionych od sieci jest 6 procent, a od dragów do 7 procent. Chyba że coś pomyliłam.Skala podobna jak piszą, a nie że większa, jak ty twierdzisz.
Ja czytam po chińsku widocznie, a ty po japońsku.
Ale w sumie, to jest zasmiecanie tematu.

W sumie japoński ma zapożyczone znaki z języka chińskiego (w japońskim tak zwane kanji)
Ale fakt - czytane są inaczej

[sądzony]

Ja tam widzę że uzależnionych od sieci jest 6 procent, a od dragów do 7 procent. Chyba że coś pomyliłam.Skala podobna jak piszą, a nie że większa, jak ty twierdzisz.
Ja czytam po chińsku widocznie, a ty po japońsku.
Ale w sumie, to jest zasmiecanie tematu.

"Opublikowane stosunkowo niedawno, bo w 2014 r., studium uczonych z Uniwersytetu w Hong Kongu, którzy pod lupę wzięli przedstawicieli 31 nacji z 7 regionów świata, odsetek „siecioholików” w populacji szacuje na 6 proc., co daje ok. 420 mln ludzi w skali całego globu. Dla zobrazowania możliwej skali problemu warto przyjrzeć się statystykom dotyczących narkotyków. Według ONZ z nielegalnymi środkami odurzającymi ma kontakt od 3,5 do 7 proc. populacji świata. Mamy więc do czynienia z podobną skalą problemu."

60% populacji ma kontakt z internetem, a 6% populacji jest uzależniona.
3,5 do 7% populacji ma kontakt z dragami czyli uśredniając 5,25%. Jeżeli, co raczej niemożliwe, 100% kontaktujących się z dragami się uzależniła to i tak mniej niż od internetu.

[faraon]

Ja tam widzę że uzależnionych od sieci jest 6 procent, a od dragów do 7 procent. Chyba że coś pomyliłam.Skala podobna jak piszą, a nie że większa, jak ty twierdzisz.
Ja czytam po chińsku widocznie, a ty po japońsku.
Ale w sumie, to jest zasmiecanie tematu.

Moze obydwoje zacznijcie czytac w jez. ludzkim.

[Andej]

I w ten sposób cenna inicjatywa KRZ30 została zadziobana dragami, siecioholizmem. Brakuje mi tylko danych na temat seksoholizmu i uzależnienia od hazardu.

[CiekawaXO]

Krzysiu jest dorosły, i jak prawdziwie chce pomagać, to mu nic nie przeszkodzi.
Ale masz rację, OT jest potężny.

Dodano po 1 minucie 44 sekundach:
Tyle że sam autor brał w nim udział. Jego post, jego zabawki.

Dodano po 3 minutach 12 sekundach:
I typowe :ktoś chce coś zrobić, to pomóc to nie, tylko wynajdywać powody ze to nie tak się powinno robić, że to może być złe itd.

[krz30]

Wróciłem z wakacji i znowu zacząłem myśleć o tej inicjatywie. Rozważam za i przeciw. Chyba "kurs" to za duży kaliber, zbyt duże przedsięwzięcie jak na moje możliwości. Niemniej, jakaś pomoc w ogarnięciu prostych zagadnień byłaby myślę fajna. Pogadam z proboszczem w najbliższym czasie.

[CiekawaXO]

Tak mi wpadło do głowy... Może aktywizowanie w domu seniora, nauka obsługi głupiego Smartfona? Aby dziadki miały dostęp do świata, i zbiórka na zakup albo smartfonów albo komputera?
Albo nauczyć ich tam na kompie działać? Aktywizować?

[Andej]

Sądzę, że najpierw warto rozeznać zapotrzebowanie. A potem naszkicować ramy. Jednak teraz nie jest dobry moment. Przynajmniej u mnie w parafii, bo proboszcz odpowiada: wrócimy do tematu po wakacjach. Teraz nie ma sensu niczego zaczynać, ani postanawiać. (A we wrześniu nie ma czasu.)
Kiedyś szukałem jakiegoś kursu robienia stron. Chciałem zrobić nowa stronę parafii, bo obecna jest beznadziejna. Dać te same treści, ale w lepszej formie. I wzbogacić o dodatkowe elementy. Dodać życia. Myślałem bowiem, ze jak proboszcz zobaczy, może doceni i zwiększy aktywność parafii w internetach.
Ale już mi przeszło. Życzę, aby Tobie nie przeszło. Aby dalej miał zapał i energię. I chęć dzielenia się z bliźnimi tym, czym potrafisz. Z dziećmi można łączyć zabawę z nauką. Tworzyć coś nowego, zabawę, która uczy. Nie tylko informatyki, ale też wiary. Lub jakiejś dziedziny nauki.
Życzę powodzenia.

[CiekawaXO]

Myślę, że nie warto ograniczać się do proboszcza. Można też iść do opieki społecznej spytać czy ktoś nie potrzebuje pomocy w czymś, w czymkolwiek, gwoździa wbić, zakupy na tydzień zrobić. Seniorzy często mają chore nogi i ciężko im dźwigać.

Dodano po 31 sekundach:
Można aktywnie szukać biednych samemu.

Dodano po 22 sekundach:
Zupy ciepłe raz w tygodniu bezdomnym rozwozić.

[CiekawaXO]

Wróciłem z wakacji i znowu zacząłem myśleć o tej inicjatywie. Rozważam za i przeciw. Chyba "kurs" to za duży kaliber, zbyt duże przedsięwzięcie jak na moje możliwości. Niemniej, jakaś pomoc w ogarnięciu prostych zagadnień byłaby myślę fajna. Pogadam z proboszczem w najbliższym czasie.

i?

[krz30]

Pojawiło się bardzo duże przeciw. Aktualnie balansuję na granicy nienawiści a niechęci do pracy, myślenia o technologii, AJ TI... itd. Dla swojego zdrowia nie podejmuję na razie tej inicjatywy. Może w innych czasach.

[Anka-K]

Zastanawiam się nad tym, żeby uczyć ludzi programowania i innych okołoinformatycznych zagadnień. Wydaje mi się, że to dobry sposób na zwiększenie czyichś kompetencji zawodowych. A także może na to, żeby ktoś mógł dowiedzieć się czegoś ciekawego i nie być cyfrowo wykluczonym, jak to się mówi.

Zaciekawił mnie ten wątek już jakiś czas temu i teraz w wolnej chwili spróbowałam wyobrazić implementację takich zajęć. Dla laików właściwsza byłaby może obsługa komputera i podstawowych aplikacji, ale programowanie to nie powiem, dość ambitnie. I teraz tak się zastanawiam.
1. Żeby zabrać się do programowania to chyba trzeba byłoby najpierw pisać wszystkimi palcami na klawiaturze? Kilka razy próbowałam się nauczyć, ale zawsze przysypiałam na swoich lekcjach. Jaki najlepszy program poleciłbyś do takiej nauki i ile czasu przewidujesz potrzebnego na naukę tego dla osoby powiedzmy średniosprytnej?
2. Jest chyba dość sporo języków programowania i pewnie służą do różnych zastosowań. Który język poleciłbyś na zajęcia i do czego miałby służyć?
3. Załóżmy już, że kursanci potrafią pisać szybko wszystkimi palcami i tylko podstawy językowe dzielą ich od umiejętności programowania. W jakim czasie byłbyś w stanie przekazać komuś wiedzę z programowania – w jakim języku i co przykładowo w danym języku można byłoby już zaprogramować?

[krz30]

Zaciekawił mnie ten wątek już jakiś czas temu i teraz w wolnej chwili spróbowałam wyobrazić implementację takich zajęć. Dla laików właściwsza byłaby może obsługa komputera i podstawowych aplikacji, ale programowanie to nie powiem, dość ambitnie. I teraz tak się zastanawiam.
1. Żeby zabrać się do programowania to chyba trzeba byłoby najpierw pisać wszystkimi palcami na klawiaturze? Kilka razy próbowałam się nauczyć, ale zawsze przysypiałam na swoich lekcjach. Jaki najlepszy program poleciłbyś do takiej nauki i ile czasu przewidujesz potrzebnego na naukę tego dla osoby powiedzmy średniosprytnej?
2. Jest chyba dość sporo języków programowania i pewnie służą do różnych zastosowań. Który język poleciłbyś na zajęcia i do czego miałby służyć?
3. Załóżmy już, że kursanci potrafią pisać szybko wszystkimi palcami i tylko podstawy językowe dzielą ich od umiejętności programowania. W jakim czasie byłbyś w stanie przekazać komuś wiedzę z programowania – w jakim języku i co przykładowo w danym języku można byłoby już zaprogramować?

1. Absolutnie nie trzeba pisać wszystkimi palcami na klawiaturze. Wystarczy być w miarę sprawnym w posługiwaniu się nią. I tak najwięcej czasu zajmuje praca umysłowa nad programem, zrozumienie problemu itd. Szybkość zapisania kodu ma drugorzędne znaczenie.

2. Owszem, języków programowania jest bardzo dużo i mają różne zastosowania. Warto spojrzeć na najpopularniejsze i na nich się skupić, bo dają największe możliwości i są sprawdzone w boju. Przykłady: Java, Python, C++, Javascript

3. Trudno powiedzieć, bo nie mam doświadczenia dydaktycznego. Z obserwacji wiem, że niektórzy nigdy tego nie załapią. Miałem na studiach informatycznych kolegę, który na zaliczenie uczył się kodu źródłowego na pamięć, bez zrozumienia. Inni natomiast łapią bardzo szybko.

[Anka-K]

Kilka razy programowałam w VB tylko dlatego, bo musiałam. Excel nie działał tak jak potrzebowałam.
Bardzo brakowało mi wtedy pisania wszystkimi palcami.
Myślenie nad programem rozpraszało mi szukanie znaków na klawiaturze, robienie błędów w tych znakach, szukanie tych błędów i poprawianie.
Przymus programowania się skończył, więc konieczność takiego pisania ustała.
Informatyk, który piszę wszystkimi palcami może nie być tu obiektywny.
Oczywiście wiem, że nie ma gotowego harmonogramu zajęć, ale gdyby można było się przymierzyć troszkę do ich implementacji, to jak szacunkowo mogłoby to wyglądać?