Czytanie na każdy dzień - moje rozumienie, poruszenie , ...

[miłośniczka Faustyny]

Czytania na 28.01.2023

PIERWSZE CZYTANIE
Pwt 18, 15-20
Mojżesz tak przemówił do ludu:
„Pan Bóg twój wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana Boga swego na Horebie, w dniu zgromadzenia: «Niech więcej nie słucham głosu Pana Boga mojego i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł»”.
I odrzekł mi Pan: „Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
Jeśli ktoś nie będzie chciał słuchać moich słów wypowiedzianych w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych, taki prorok musi ponieść śmierć”.

DRUGIE CZYTANIE
1 Kor 7, 32-35
Bracia:
Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki.
Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi.
Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; ale po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.

WERSET PRZED EWANGELIĄ
Mt 4, 16
Lud, który siedział w ciemności,
ujrzał światło wielkie,
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło.

EWANGELIA
Mk 1, 21-28
W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga».
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego! » Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

[Dezerter]

Czytania na 28.01.2023

PIERWSZE CZYTANIE
Pwt 18, 15-20
Mojżesz tak przemówił do ludu:
„Pan Bóg twój wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana Boga swego na Horebie, w dniu zgromadzenia: «Niech więcej nie słucham głosu Pana Boga mojego i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł»”.
I odrzekł mi Pan: „Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
Jeśli ktoś nie będzie chciał słuchać moich słów wypowiedzianych w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych, taki prorok musi ponieść śmierć”.

Co my tu czytamy? , że to jeden prorok przemawiał w imię Boga i pod jego natchnieniem, bo miał Ducha św a reszta Izraela....
słuchała co Duch mówi przez Proroka do nich - zdumiewające . Nie mieli Ducha w sobie by ich prowadził i pouczał - a to niespodzianka dla niektórych forumowiczów

EWANGELIA
Mk 1, 21-28
W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga».
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego! » Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

To czytanie dedykuje tym, którzy nie wierzą w osobowa postać ducha nieczystego

[Kamil Beniuk]

Czytania na 28.01.2023

PIERWSZE CZYTANIE
Pwt 18, 15-20
Mojżesz tak przemówił do ludu:
„Pan Bóg twój wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana Boga swego na Horebie, w dniu zgromadzenia: «Niech więcej nie słucham głosu Pana Boga mojego i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł»”.
I odrzekł mi Pan: „Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
Jeśli ktoś nie będzie chciał słuchać moich słów wypowiedzianych w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych, taki prorok musi ponieść śmierć”.

Co my tu czytamy? , że to jeden prorok przemawiał w imię Boga i pod jego natchnieniem, bo miał Ducha św a reszta Izraela....
słuchała co Duch mówi przez Proroka do nich - zdumiewające . Nie mieli Ducha w sobie by ich prowadził i pouczał - a to niespodzianka dla niektórych forumowiczów

Jahwe ukazywał się w jako żywioły, których bali się Izraelici. Wysyłali, więc bezpiecznie Mojżesza, aby z nim rozmawiał.

EWANGELIA
Mk 1, 21-28
W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga».
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego! » Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

To czytanie dedykuje tym, którzy nie wierzą w osobowa postać ducha nieczystego

"Który ma władzę", bo nie powoływał się na żadne szkoły rabinistyczne tylko nauczał z autorytetu. Potem ten egzorcyzm. Wkurzył ich na maksa.

[miłośniczka Faustyny]

Czytania na 29.01.2024

PIERWSZE CZYTANIE
2 Sm 15, 13-14. 30; 16, 5-13a
Do Dawida dotarła wieść: «Serca ludzi z Izraela zwróciły się ku Absalomowi». Wtedy Dawid dał rozkaz wszystkim swym sługom przebywającym wraz z nim w Jerozolimie: «Wstańcie! Uchodźmy, gdyż nie znajdziemy ocalenia przed Absalomem. Śpiesznie uciekajcie, ażeby nas nie napadł znienacka, nie sprowadził na nas niedoli i ostrzem miecza nie wytracił mieszkańców miasta».
Dawid tymczasem wstępował na Górę Oliwną. Wchodził na nią, płacząc i z nakrytą głową. Szedł boso. Również wszyscy ludzie, którzy mu towarzyszyli, nakryli swe głowy i wstępując na górę, płakali.
Król Dawid przybył do Bachurim. A oto wyszedł stamtąd pewien człowiek. Był on z rodziny należącej do domu Saula. Nazywał się Szimei, syn Gery. Posuwając się naprzód, przeklinał i obrzucał kamieniami Dawida oraz wszystkie sługi króla Dawida, chociaż był z nim po prawej i po lewej stronie cały lud zbrojny i wszyscy bohaterowie.
Szimei, przeklinając, wołał w ten sposób: «Precz, precz, krwiożerco i niegodziwcze! Na ciebie Pan zrzucił odpowiedzialność za krew rodziny Saula, w którego miejsce zostałeś królem. Królestwo twoje oddał Pan w ręce Absaloma, twojego syna. Teraz ty sam jesteś w utrapieniu, bo jesteś krwiożercą».
Odezwał się do króla Abiszaj, syn Serui: «Dlaczego ten zdechły pies przeklina pana mego, króla? Pozwól, że podejdę i utnę mu głowę».
Król odpowiedział: «Co ja mam z wami zrobić, synowie Serui? Jeżeli on przeklina, to dlatego że Pan mu powiedział: Przeklinaj Dawida! Któż w takim razie może mówić: Czemu to robisz?» Potem zwrócił się Dawid do Abiszaja i do wszystkich swoich sług: «Mój własny syn, który wyszedł z wnętrzności moich, nastaje na moje życie. Cóż dopiero ten Beniaminita? Pozostawcie go w spokoju, niech przeklina, gdyż Pan mu na to pozwolił. Może wejrzy Pan na moje utrapienie i odpłaci mi dobrem za to dzisiejsze przekleństwo».
I tak Dawid posuwał się naprzód wraz ze swymi ludźmi.

WERSET PRZED EWANGELIĄ
Łk 7, 16
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.

EWANGELIA
Mk 5,1-20
Jezus i uczniowie Jego przybyli na drugą stronę jeziora do kraju Gerazeńczyków. Gdy wysiadł z łodzi, zaraz wyszedł Mu naprzeciw z grobowców człowiek opętany przez ducha nieczystego. Mieszkał on stale w grobowcach i nikt już nawet łańcuchem nie mógł go związać. Często bowiem nakładano mu pęta i łańcuchy; ale łańcuchy kruszył, a pęta rozrywał, i nikt nie zdołał go poskromić. Wciąż dniem i nocą w grobowcach i po górach krzyczał i tłukł się kamieniami.
Skoro z daleka ujrzał Jezusa, przybiegł, oddał Mu pokłon i zawołał wniebogłosy: «Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam Cię na Boga, nie dręcz mnie!» Powiedział mu bowiem: «Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka». I zapytał go: «Jak ci na imię?» Odpowiedział Mu: «Na imię mi „Legion”, bo nas jest wielu». I zaczął prosić Go usilnie, żeby ich nie wyganiał z tej okolicy.
A pasła się tam na górze wielka trzoda świń. Prosiły Go więc złe duchy: «Poślij nas w świnie, żebyśmy mogli w nie wejść». I pozwolił im. Tak, wyszedłszy, duchy nieczyste weszły w świnie. A trzoda około dwutysięczna ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora. I potonęły w jeziorze. Pasterze zaś uciekli i rozpowiedzieli o tym w mieście i po osiedlach.
A ludzie wyszli zobaczyć, co się stało. Gdy przyszli do Jezusa, ujrzeli opętanego, który miał w sobie „legion”, jak siedział ubrany i przy zdrowych zmysłach. Strach ich ogarnął. A ci, którzy widzieli, opowiedzieli im, co się stało z opętanym, a także o świniach. Wtedy zaczęli Go prosić, żeby odszedł z ich granic.
Gdy wsiadał do łodzi, prosił Go opętany, żeby mógł przy Nim zostać. Ale nie zgodził się na to, tylko rzekł do niego: «Wracaj do domu, do swoich, i opowiedz im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą». Poszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dekapolu wszystko, co Jezus mu uczynił, a wszyscy się dziwili.

[Dezerter]

W Ewangelii mamy opisany egzorcyzm, gdzieś daleko od Judy daleko w Galilei, gdzie już mało żydów mieszka za jeziorem galilejskim, wiemy to, bo tam gdzie dominowali żydzi, to nie było świń jako zwierząt nieczystych.
Spotkany opętany rozpoznaje Jezusa bezbłędnie, to się powtarza wielokrotnie w NT - wiemy z stąd, że nieczyste duchy mają poznanie duchowe tego kim Jezus jest i dlatego oddaje mu pokłon, bo musi się uniżyć. Opętany przeniknięty złem reaguje na Jezusa wrogo : "czego chcesz", "nie dręcz mnie" pomimo, że wie Kim jest, to zło oddziela go od Boga, od pomocy, od uwolnienia i życia w wolności dziecka Bożego.
Ale Jezus też ma poznanie duchowe i wie z kim ma do czynienia - typowym etapem uwolnienia z opętania jest poznanie imienia demona i z tego tekstu dowiadujemy się, że może być kilka nieczystych duchów w człowieku a nie tylko jeden.
Człowiek uwolniony chce być z Jezusem, lgnie do swojego wybawiciela, ale czasem dostajemy misję, by iść i dawać świadectwo nawet w nieprzychylnym środowisku - ale zauważcie, że dzisiejsza Ewangelia posyła nas "do domu do swoich
Odwagi w dawaniu świadectwa, Pan jest z nami

[sądzony]

Gdzieś słyszałem, pewnie u kard. G. Rysia, że "to pierwszy poganin posłany przez Jezusa, by głosił Ewangelię."

[miłośniczka Faustyny]

Czytania na 30.01.2024

PIERWSZE CZYTANIE
2 Sm 18, 9-10. 14b. 24-25a. 31 – 19, 3
Absalom natknął się na sługi Dawida. Jechał na mule. Muł zapuścił się pod konary wielkiego terebintu. Absalom utkwił głową w terebincie i zawisł między niebem a ziemią, a muł, który był pod nim, popędził dalej. Dostrzegł to pewien człowiek i zawiadomił Joaba: «Widziałem Absaloma wiszącego na terebincie». Joab wziął do ręki trzy oszczepy i utopił je w sercu Absaloma.
Dawid siedział między dwiema bramami. Strażnik, który chodził po tarasie bramy nad murem, podniósłszy oczy, zauważył, że jakiś mężczyzna biegnie samotnie. Strażnik zawołał i przekazał królowi tę wiadomość. Król powiedział: «Jeżeli jest sam, to przynosi dobrą nowinę!»
Następnie przybył Kuszyta i powiedział: «Niech się raduje pan mój, król, dobrą nowiną. Właśnie dziś Pan wymierzył ci sprawiedliwość, wybawiając cię z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie». Król zapytał Kuszytę: «Czy dobrze się wiedzie młodemu Absalomowi?» Odpowiedział Kuszyta: «Niech się tak stanie ze wszystkimi wrogami pana mojego, króla, i ze wszystkimi, którzy złośliwie przeciw tobie powstali, jak z tym młodzieńcem».
Król zadrżał. Udał się do górnego pomieszczenia bramy i płakał. Chodząc, tak mówił: «Synu mój, Absalomie! Absalomie, synu mój, synu mój! Obym ja umarł zamiast ciebie! Absalomie, mój synu, mój synu!»
Joabowi zaś doniesiono: «Król płacze. Rozpacza z powodu Absaloma». Tak więc zwycięstwo przemieniło się w tym dniu w żałobę dla całego ludu. Posłyszał bowiem lud w tym dniu wiadomość: «Król martwi się z powodu swego syna».

WERSET PRZED EWANGELIĄ
Mt 8, 17
Jezus wziął na siebie nasze słabości
i dźwigał nasze choroby.

EWANGELIA
Mk 5, 21-43
Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg jeziora Genezaret, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał.
A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa». Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości.
A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: «Kto dotknął mojego płaszcza?» Odpowiedzieli Mu uczniowie: «Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął». On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła.
Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości».
Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!» I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego.
Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: «Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!» Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia.
Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

[Dezerter]

A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego.
Mamy tu moim zdaniem przykład na to, że Jezus miał świadomość bycia i chodzenia w Bożej Obecności, w asystencji Ducha Św, czy swojej własnej Mocy Syna-Drugiej Osoby Boskiej - nie mi rozstrzygać i nie ma to żadnego znaczenia wobec Boga Trójjedynego.
Jedno jednak powinno nas zastanowić jak to się stało, że moc uszła w stronę chorej i tylko niej, bo przecież wielki tłum cisnął się wokół niego.
Jak Jezus się zapytał - kto się mnie dotknął ? - to już widzę miny zdziwionych a nawet żartujących z Mistrza apostołów:
Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął»
a to żartowniś pomyśleli zapewne o Nim
Zobaczcie - cały tłum stał, cisnął się do Niego, słuchał, adorował, a tylko jedna kobieta miała tyle wiary, a nawet trzeba chyba powiedzieć pewności, bo szła z przekonaniem że jak tylko dotknę
a nie :
-może wyzdrowieję?, może mi się poprawi?, może Bóg będzie łaskaw?
tylko - będę zdrowa i .
dlatego usłyszała- twoja wiara cię uzdrowiła
Czemu Panie ja nie mam takiej wiary? czemu proszę i wierzę, a jednak mi czegoś brakuje i uzdrowienie nie przychodzi?
Nie brakuje mi na pewno Twojej Obecności, nie brakuje mi Twojego Ducha - to wiem na pewno
ale reszty nie wiem i godzę się z moją niewiedzą i ograniczonością
dziękuję ci jednocześnie za inne uzdrowienia, które wiele dla mnie znaczą
Niech Moc Twoja będzie z nami:
uzdrawiaj nasze relacje - te forumowe i te rodzinne,
uzdrawiaj nasze myślenie, szczególnie to błędne teologicznie, to oskarżające siebie i innych, to nadmiernie skrupulanckie
uzdrawiaj naszą pamięć - ze wszystkich zranień jakich doznaliśmy
uzdrawiaj nasze ciała z chorób, cierpień i ułomności
Amen

[sądzony]

Jedno jednak powinno nas zastanowić jak to się stało, że moc uszła w stronę chorej i tylko niej, bo przecież wielki tłum cisnął się wokół niego.

Tylko jej został tylko On, a zatem nie było pomiędzy nimi nic i nikogo.

[miłośniczka Faustyny]

Czytania na 31.01.2024

PIERWSZE CZYTANIE
2 Sm 24, 2. 9-17
Rzekł król Dawid do Joaba, dowódcy wojsk, który był z nim: «Przebiegnij wszystkie pokolenia Izraela od Dan do Beer-Szeby i policzcie ludzi, abym się dowiedział, ile liczy naród». Joab przekazał królowi liczbę spisanej ludności. Izrael liczył osiemset tysięcy wojowników dobywających miecza. Juda zaś – pięćset tysięcy ludzi.
Serce Dawida zadrżało, dlatego że zliczył lud. Dawid zwrócił się do Pana: «Bardzo zgrzeszyłem tym, czego dokonałem, lecz teraz, o Panie, daruj łaskawie winę swego sługi, bo postąpiłem bardzo nierozsądnie». Gdy Dawid wstał nazajutrz rano, słowo Pańskie następującej treści zostało skierowane do proroka Gada, „Widzącego” Dawidowego: «Idź i oświadcz Dawidowi: Tak mówi Pan: Przedstawiam ci trzy możliwości. Wybierz sobie jedną z nich, a Ja ci to uczynię».
Gad udał się do Dawida i przekazał mu następujące oświadczenie: «Czy chcesz, by w tej ziemi nastało siedem lat głodu, czy wolisz przez trzy miesiące uciekać przed wrogiem, który cię będzie ścigał, czy też przyjść ma na twój kraj zaraza trwająca trzy dni? Pomyśl i rozpatrz, co mam odpowiedzieć Temu, który mnie posłał». Dawid odpowiedział Gadowi: «Jestem w wielkiej rozterce. Wpadnijmy raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę!»
Zesłał więc Pan na Izraela zarazę od rana do ustalonego czasu. Umarło wtedy z narodu od Dan do Beer-Szeby siedemdziesiąt tysięcy ludzi.
Anioł wyciągnął już rękę nad Jerozolimą, by ją wyniszczyć; wtedy Pan ulitował się nad nieszczęściem i rzekł do anioła, niszczyciela ludności: «Wystarczy! Cofnij rękę!» Anioł Pański znajdował się obok klepiska Arauny Jebusyty.
Dawid, widząc, że anioł zabija lud, wołał do Pana: «To ja zgrzeszyłem, to ja zawiniłem, a te owce cóż uczyniły? Niech Twoja ręka obróci się raczej na mnie i na dom mego ojca!»

WERSET PRZED EWANGELIĄ
J 10, 27
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

EWANGELIA
Mk 6,1-6
Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?» I powątpiewali o Nim.
A Jezus mówił im: «Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony».
I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Jak patrzę na dwa ostatnie zdania pierwszego czytania, a później na aklamację to mam wrażenie, jakby ktoś sobie żart zrobił, układając te czytania.

[Andej]

I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Mnie to szokuje. Gdybym nie znal tego tekstu z Biblii, a ktoś opowiedziałby mi to tym, to bym nie uwierzył. Bo w pale mi się nie mieści, że Jezus nie mógł. Miał od Ojca wszelką władzę. Mógł przecież wszystko. Co za siła, co za moc ograniczała Jego moc?
Kto i w jaki sposób może zniweczyć plany Boga? Kim musi być, aby skutecznie przeciwstawiać się Bogu? Czy nie musi być Mu równym?

Tajemnica, jak mi się wydaje leży w stosunku człowieka do Boga. A dokładniej w wolnej woli człowieka. Ona stanowi barierę. Bóg nie chce gwałcić człowieka. No, ale przecież są w Piśmie opisane przykłady, gdy Bóg inicjował nagłe przemiany. Gdy ktoś z Jego wroga nagle stawał się Jego głosicielem. Czy nie działo się to wbrew ich woli? Nie będę tego ciągnąć, bo trzeba byłoby przywołać konkretne przypadki i każdy z nich przeanalizować. Człowiek swoim sprzeciwem uniemożliwia działanie Boga. Staje się Jego przeciwnikiem. Także wtedy, gdy jest tylko obojętny.

Ale jaki z tego wniosek? Dla mnie jeden. Aby zostać uleczonym, trzeba się leczyć. Aby Bóg zadziałał w nas, musimy się o to starać. Włożyć jakiś wysiłek. Prosić. Otworzyć się na łaskę. Zawsze być gotowym, aby ją przyjąć.
Trzeba też szukać. Szukać w ludziach, zdarzeniach, miejscach. I umieć Go dostrzegać. Nie tylko w Kościele, nie tylko w Najświętszym Sakramencie. Ale także w pijaczku na ulicy. W bandziorze prowadzonym w kajdankach. I jeśli można, wyłuskać na światło to, co jest w tym człowieku od Boga.

[miłośniczka Faustyny]

Czytania na 01.02.2024

PIERWSZE CZYTANIE
1 Krl 2, 1-4. 10-12
Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: «Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela».
Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata.
Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

WERSET PRZED EWANGELIĄ
Mk 1, 15
Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

EWANGELIA
Mk 6,7-13
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».
I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».
Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

[Andej]

przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. Co to były za czasy, skoro można było iść bez niczego. Bez kasy, bagaży. Sadzę, że tak było tylko na wsiach. Ale, jak mi się wydaję, tak było jeszcze kilkadziesiąt lat temu i u nas. Można było liczyć na czyjąś gościnę. Na jakąś strawę. I nocleg, choćby w stodole. Ale pod dachem. I to wszystko za dobre słowo. Choć uczciwi starali się jakoś odwdzięczyć. Odpracować.
To wzruszające, że ludzie byli dla siebie braćmi. Obcy człowiek był prawdziwie bliźnim. Każdy, kto przychodził w Imię Boże, był przyjmowani=y jak wysłannik Boga. Ostało się nawet przysłowie: Gość w dom, Bóg w dom. Albo: Czym chata bogata, tym rada.
Zatem apostołowie nie szli w ciemno, na jakieś ryzyko. Zwykle wiedzieli, jak daleko do kolejnej ludzkiej sadyby. W najgorszym wypadku, mogli przenocować pod gołym niebem. Aby następnego dnia dojść do miejsca, gdzie ktoś zaprosi strudzonych do domu. Nakarmi i napoi.
Byli chętnie przyjmowani przez ludzi pragnących wieści ze świata, chcących usłyszeć cos nowego I słuchali Dobrej Nowiny. W zamian za nocleg i wyżywienie.

Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Ale zdarzały się miejsca niegościnne. Gdzie nie chciano przyjąć. Gdzie nie chciano słuchać. Nie napraszali się. Odchodzili bez gniewu. Bez żalu. Nie zabierając stamtąd niczego. Ani prochu z nóg, ani wspomnień.

A jak jest teraz? Czy można, zwłaszcza w mieści iść i nachodzić ludzi w ich mieszkaniach? ŚJ tak robili. Może jeszcze gdzieś robią. Wydaje mi się to być czymś pięknym. Ale tylko na tym polega apostolstwo? Czy nie na byciu świadkiem? Tj. dawanie świadectwa Jezusowi świadectwem swojego życia. Ten obowiązek ciąży na wszystkich członkach Kościoła. Nie tylko na osobach duchownych. Ale na każdym. Nie wymaga też szczególnego ubóstwa, ale braku przywiązania do spraw materialnych. W szczególności poświęcenia się zdobywaniu mamony. Najlepiej, gdy widać podobny status materialny dającego świadectwo i obserwujących to świadectwo. Wtedy najłatwiej nawiązać wspólny język. Porozumie się. Przekazać Bożą Prawdę.

[miłośniczka Faustyny]

Czytania na 02.02.2024

PIERWSZE CZYTANIE
Ml 3, 1-4
To mówi Pan Bóg:
«Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy On się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za minionych dni i pradawnych lat».

WERSET PRZED EWANGELIĄ
Łk 2, 32
Światło na oświecenie pogan
i chwała ludu Twego, Izraela.

EWANGELIA
Łk 2, 22-40
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».

[Andej]

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy
Czemu, skoro oczyszczenie zupełnie nie dotyczyły Dzieciątka?

Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Czy nie dziwi to, że Syna Bożego trzeba było przedstawiać Bogu?
Nie ma to uzasadnienia. Ale przekonuje coś innego. To, że byli bogobojnymi wyznawcami. Prawowiernymi Żydami. I w ten sposób dawali innym dobry przykład. Także nam, że należy wypełniać wszystkie wymagania Kościoła.

Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. Dlaczego wykupywali, skoro Jezus przyszedł, aby wypełnić misję? Całe Jego życie było poświęcone Ojcu.


«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».
Piękna modlitwa. Pełna miłości. I pragnienia spotkania z Ojcem. Gotowość odejścia w radości i szczęściu. Ujrzeć zbawienie. Czy trzeba czegoś więcej?