Św. Benedykta Cambiagio Frassinello - od Bożej Opatrzności.

Rozmowa na temat świętych, także błogosławionych, postaci biblijnych, ich życia, czego możemy się nauczyć z ich życia.
ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Susanna
Zasłużony komentator
Zasłużony komentator
Posty: 2509
Rejestracja: 30 maja 2021
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 1055 times
Been thanked: 941 times

Św. Benedykta Cambiagio Frassinello - od Bożej Opatrzności.

Post autor: Susanna » 2024-02-03, 21:36

Benedykta urodziła się 2.10.1791 roku w wiosce Langasco koło Genui, we Włoszech.
Jej rodzina żyła bardzo skromnie. Gdy była małą dziewczynką jej rodzice przenieśli się do Pawii,
gdzie otworzyli sklep z warzywami. Już wtedy w małej Benedykcie obudziło się pragnienie do życia
w klasztorze lecz rodzice byli przeciwni.

7.02.1816 roku zgodnie z ich wolą wyszła za mąż za Giovanniego Battistę Frassinello.
Małżonkowie również utrzymywali się z pracy w sklepie z warzywami. Przyjęli do swego domu
i opiekowali się Marią - chorą siostrą Benedykty.

W ich domu panowała atmosfera miłości i głębokiej wiary. W dwa lata po zawarciu sakramentu małżeństwa Benedykta
wraz z mężem postanowili żyć w czystości, jak brat z siostrą, by całkowicie poświęcić się służbie Bogu i bliźnim.
Decyzja ta była konsekwencją mistycznego przeżycia, podczas którego otrzymała łaskę odczytania swego powołania.
Małżonkowie udali się z pielgrzymką do sanktuariów maryjnych, aby modląc do Matki Bożej lepiej poznać wolę Bożą.

Gdy w 1825 roku zmarła Maria, Benedykta za zgodą męża w lipcu tego samego roku wstąpiła do klasztoru
sióstr urszulanek w Capriolo, jej mąż Giovanni natomiast został bratem zakonnym w zgromadzeniu ojców somasków.
Po kilku miesiącach Benedykta wróciła do domu rodziców w Pawii, gdy zrozumiała że jej powołaniem
nie jest kontemplacja lecz apostolstwo czynne.

Mimo wielu trudności głównie materialnych opiekowała się młodymi dziewczętami. W 1826 roku za radą
miejscowego biskupa założyła dla nich ośrodek pomocy.
Tak powstało dzieło apostolskie wspomagane przez licznych dobroczyńców i wolontariuszy. W tej pracy pomagał jej Giovanni.
W 1827 roku oboje złożyli przed biskupem ślub czystości.

Coraz więcej osób zwracało się do Benedykty po wsparcie i rady. Spotykała się jednak również z niezrozumieniem.
Na skutek pomówień w 1838 roku musiała opuścić Pawię i przekazać biskupowi założony przez siebie ośrodek.
Wraz z Giovannim i kilkoma współpracownicami osiedliła się w Ronco Scrivia, gdzie założyła szkołę dla dziewcząt zwaną
Domem Opatrzności.

W 1851 roku otworzyła w Pawii nowy dom dla opuszczonych dziewcząt, szkołę, sierociniec oraz żeńskie kolegium.
Pragnąc zapewnić trwałość swemu dziełu, zorganizowała Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek od Opatrzności.
Przyjęła imię Benedykta od Bożej Opatrzności. Regułę nowej rodziny zakonnej zatwierdził arcybiskup Genui w 1856 roku.
Cierpliwa i pokorna praca dla ubogich, zapomnianych i bezradnych wypełniała wszystkie chwile jej życia.

21.03.1858 roku zmarła w Ronco Scrivia w opinii świętości. Dzisiaj benedyktynki od Opatrzności służą swym życiem
i charyzmatem młodym dziewczętom, ubogim, chorym i samotnym starszym ludziom we Włoszech, Hiszpanii,
w Afryce (w Burundi, na Wybrzeżu Kości Słoniowej) oraz w Peru i Brazylii.
Wzbudzała w ludzkich sercach miłość do bliźnich, roztaczała troskliwą opiekę nad potrzebującymi oraz
ubogimi dziewczętami.

10.05.1987 roku św. Jan Paweł II wprowadził Benedyktę do grona błogosławionych.
Podczas homilii mówił:
"Ta prosta kobieta opierała swą działalność na podstawach ściśle teologicznych. Na Eucharystii będącej źródłem odwagi, światła i wytrwałości.
Na całkowitej uległości Bożej Opatrzności. Na czynieniu wszystkiego tylko przez wzgląd na miłość do Boga i dla Jego upodobania"
.
Kilkanaście lat później, w dniu 20.12.2001 roku, również św. Jan Paweł II, zatwierdził cud przypisywany wstawiennictwu
Benedykty Cambiagio Frassinello, a w dniu 19.05.2002 roku, na placu św. Piotra w Rzymie, ogłosił ją świętą.

Źródło:

https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/03-21b.php3
Ostatnio zmieniony 2024-02-03, 21:37 przez Susanna, łącznie zmieniany 1 raz.
"Uwielbiaj, duszo moja, sławę Pana mego,
Chwal Boga Stworzyciela tak bardzo dobrego.
Bóg mój, zbawienie moje, jedyna otucha,
Bóg mi rozkoszą serca i weselem ducha."
Magnificat anima mea Dominum!

ODPOWIEDZ

Wróć do „Święci i postacie biblijne”