Św. Franciszek Salezy.

[Susanna]

Franciszek przyszedł na świat 21.08.1567 roku pod Thorens (w Alpach Wysokich).
Jego ojciec który również miał na imię Franciszek, był kasztelanem w Nouvelles i miał tytuł pana di Boisy. Matka Franciszka,
pochodziła również ze znakomitego rodu Sionnaz. Spośród licznego rodzeństwa Franciszek był najstarszy.
W domu otrzymał wychowanie głęboko katolickie. Duży wpływ na jego późniejsze życie wywarła mamka Puthod i kapelan Deage.
Jednak wpływ decydujący na wychowanie syna miała matka. Wyszła za pana di Boisy, gdy miała zaledwie 15 lat, natomiast
on miał 45 lat. Wychowała 13 dzieci. Franciszka opiekowała się również służbą, jej opiece zostało zlecone również
gospodarstwo, była bardzo pracowita, sympatyczna, spokojna i zapobiegliwa.
To przykład matki, był wzorem dla Franciszka.

Gdy miał 6 lat - w 1573 roku rozpoczął naukę w kolegium w La Roche-sur-Foron.
W dwa lata później został przeniesiony do kolegium w Annecy, gdzie przebywał trzy lata.
W 1577 roku przyjął pierwszą Komunię świętą i Sakrament Bierzmowania. Kiedy miał 11 lat, zgodnie z ówczesnym zwyczajem
otrzymał tonsurę jako znak przynależności do stanu duchownego, gdy miał 15 lat udał się do Paryża by studiować
na tamtejszym uniwersytecie, ponadto studiował klasykę w kolegium jezuitów.

W czasie tych studiów owładnęły nim wątpliwości, czy się zbawi, czy nie jest przeznaczony na potępienie.
Właśnie wtedy wystąpił we Francji Kalwin ze swoją nauką o przeznaczeniu. Odzyskał spokój dopiero wtedy,
gdy oddał się w niepodzielną opiekę Matki Bożej w kościele św. Stefana des Gres. Franciszek studiował ponadto na Sorbonie teologię
i zagadnienia biblijne. Do rzetelnych studiów biblijnych przygotował się dodatkowo przez naukę języka hebrajskiego i greckiego.

Jego ojciec chciał by syn rozpoczął studia prawnicze, więc przyszły święty udał się z Sarbony do Padwy.
Studia na tamtejszym uniwersytecie uwieńczył doktoratem. W 1591 roku w Loreto złożył ślub dozgonnej czystości.
Rok później odbył pielgrzymkę do Rzymu. Kiedy syn powrócił do domu, ojciec miał już gotowy plan: zamierzał go wprowadzić jako
adwokata i prawnika do senatu w Chambery i czynił starania, by go ożenić z bogatą dziedziczką, Franciszką Suchet de Mirabel,
Jednak ku wielkiemu niezadowoleniu ojca obie propozycje stanowczo odrzucił.

Dwa lat później przyjął święcenia kapłańskie mimo niechętnej zgody rodziców.
Jednocześnie został prepozytem kolegiaty św. Piotra, co uczyniło go drugą osobą po miejscowym biskupie.
W 1594 roku za zezwoleniem biskupa, Franciszek udał się do okręgu Chablais w charakterze misjonarza aby
umocnić w wierze katolików i aby próbować odzyskać dla Chrystusa tych, którzy odpadli od wiary i przeszli na kalwinizm.
Właśnie ten rejon Szwajcarii został wówczas przyłączony do Sabaudii (1593). Wśród niesłychanych trudów Franciszek musiał
przełęczami pokonywać wysokości Alp, dochodzące w owych stronach do ponad 4000 m. Odwiedzał wioski i poszczególne zagrody wieśniaków.

Miał dar nawiązywania kontaktu z ludźmi prostymi, potrafił ich przekonywać.
Na murach i parkanach rozlepiał ulotki - zwięzłe wyjaśnienia prawd wiary. Może dlatego właśnie Kościół ogłosił św. Franciszka Salezego
patronem katolickich dziennikarzy. Wśród jego cnót na pierwszy plan wybijała się niezwykła łagodność.
Był z natury popędliwy i skory do wybuchów. Jednakże długoletnią pracą nad sobą potrafił zdobyć się na tyle słodyczy i dobroci,
że przyrównywano go do samego Chrystusa.

Jego uprzejmość i takt spowodowały iż nazwano go "światowcem pośród świętych".
Nawet posunął się do tego że w przebraniu udał się do Genewy i złożył wizytę głowie Kościoła
kalwińskiego - Teodorowi Beze - usiłując nakłonić go do powrotu na łono Kościoła katolickiego.
Mimo że ponowił wizytę trzy razy, nie dała ona konkretnych wyników.
Misja w Chablais trwała 4 lata. W roku 1599 papież Klemens VIII mianował Franciszka biskupem pomocniczym.
W 1601 roku po otrzymaniu sakry biskupiej Franciszek udał się ponownie do Chablais, by dokończyć tam swoją misję.

W 1602 r. został biskupem Genewy po śmierci biskupa Graniera. Z właściwą sobie żarliwością zabrał się natychmiast do dzieła.
Rozpoczął od wizytacji 450 parafii swojej diecezji, położonej po większej części w Alpach. Niestrudzenie przemawiał, spowiadał,
udzielał sakramentów świętych, rozmawiał z księżmi, nawiązywał bezpośrednie kontakty z wiernymi. Wizytował także klasztory.
Zreformował kapitułę katedralną. Zdając sobie sprawę, jak wielkie spustoszenia może sprawić ignorancja religijna,
popierał Bractwo Nauki Chrześcijańskiej. Za podstawę nauczania wiary służył katechizm, ułożony niedawno przez kardynała
św. Roberta Bellarmina. Sam także cały wolny czas poświęcał nauczaniu. Stworzył nowy ideał pobożności - wydobył z ukrycia życie duchowe, wewnętrzne, praktykowane w klasztorach, aby "wskazywało drogę tym, którzy żyją wśród świata". W roku 1604 zapoznał
się Franciszek ze św. Joanną Franciszką de Chantal i przy jej współpracy założył nową rodzinę zakonną sióstr Nawiedzenia NMP (wizytek).
Uzyskała ona zatwierdzenie papieskie w 1618 r. W 1654 r. przybyły one do Polski i zamieszkały w Warszawie.
Zaproszony do Paryża w celu odbycia konferencji (1618-1619), Franciszek zapoznał się tu ze św. Wincentym a Paulo.

28.12.1622 roku Franciszek zmarł nagle w Lyonie, w drodze powrotnej ze spotkania z królem Francji.
Jego ciało przeniesiono do Annecy i tam w kościele macierzystym Sióstr Nawiedzenia spoczęło, natomiast jego serce
zatrzymały wizytki w Lyonie.
W 1661 roku został beatyfikowany a niedługo potem bo w 1665 roku kanonizacja. W 1877 roku papież Pius IX
ogłosił św. Franciszka doktorem kościoła a papież Pius XI w 1923 r., patronem dziennikarzy i katolickiej prasy.

Do najbardziej znanych jego pism zaliczamy:

Kontrowersje, Filotea, czyli wprowadzenie do życia pobożnego (1608) i Teotym, czyli traktat o miłości Bożej (1616).
Zostało także sporo jego listów (ok. 1000).

Źródło:
https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/01-24a.php3

Dodano po 2 minutach 24 sekundach:
Modlitwa do świętego Franciszka Salezego
"Święty Franciszku Salezy,

Ty uczyłeś, że Bóg jest naszym Ojcem, Ojcem tak troskliwie czuwającym,

że bez Jego Woli włos nam z głowy nie spadnie;

wspomagaj nas w tym, abyśmy troskliwie przez całe nasze życie,

służyli Mu wiernie i gorąco Go miłowali.

Mówiłeś: Kto chce kiedyś cieszyć się Bogiem, ten musi przedtem wiele dla Niego wycierpieć.

Bądź przy nas w naszych codziennych cierpieniach, troskach i pracach,

abyśmy je zawsze dla miłości Pana Boga przeżywali.

Apostole zwycięstwa życzliwości, nad obojętnością, pokory nad pychą,

łagodności nad gwałtownością, prostoty nad fałszem i obłudą,

bądź nam wzorem i doradcą w codziennym praktykowaniu tych cnót;

Twoje postępowanie jaśniało blaskiem życia w obecności Bożej;

upraszaj nam tę łaskę, abyśmy zawsze i wszędzie postępując w tej prawdzie,

zasłużyli sobie na oglądanie Boga w niebie, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen."


https://hozana.org/pl/swiety/franciszek-salezy