Św. Jan z Mathy.

[Susanna]

Jan urodził się w 1154 roku w w Faucon, w miasteczku leżącym na pograniczu Włoch i Francji (dzisiaj departament
francuski Basses-Alpes).
Jego matka, zaraz po urodzeniu ofiarowała go Matce Bożej oraz zapewniła mu religijne wychowanie.
Po ukończeniu pierwszych lat nauki, zapewne w Aix-en-Provence, Jan udał się do Paryża, gdzie kształcił się w latach 1175-1191,
studia ukończył doktoratem. W 1194 roku pojechał do Moguncji lecz powrócił do Paryża w 1206 roku.

Przyjął święcenia kapłańskie. W czasie pierwszej sprawowanej Mszy, 29 stycznia 1194 roku, ukazał mu się Pan Jezus,
trzymający ręce na dwóch niewolnikach, spiętych ze sobą razem żelazną obręczą - jeden z nich był rasy białej, a drugi czarnej.
Jan zrozumiał, że Pan Bóg powołuje go do opieki nad więźniami chrześcijańskimi, których Arabowie w korsarskich wypadach
na wybrzeżach Europy porywali i wywozili jako niewolników do Afryki.

Był bardzo poruszony tym widzeniem, Udał się do o św. Feliksa de Valois, który w Cerfroid, oddalonym o ok. 70 km od Paryża, założył pustelnię.
Tam to opracowano konkretny zarys nowej rodziny zakonnej i jej konstytucji. Dla upewnienia się, czy taka jest wola Boża, Jan powrócił
do Paryża i zasięgnął rady tamtejszego biskupa i opata klasztoru od św. Wiktora.
Oni zachęcili go do realizacji planu, zaraz potem powstały dwa klasztory; w Planels oraz w Bourg-la-Reine.
Najwięcej kandydatów-ochotników znalazł wśród młodzieży akademickiej.

Zakonowi nadał nazwę Zakonu Trójcy Przenajświętszej (zwanego powszechnie trynitarzami). Aby podkreślić
swojego szczególnego nabożeństwa do Trójcy Świętej, wprowadził zwyczaj, że wszystkie klasztory i kościoły zakonu były
pod wezwaniem właśnie Trójcy Świętej.
Strojem zakonnym był biały habit z krzyżem na piersiach barwy niebieskiej i czerwonej.

Gdy przybył do Rzymu by prosić o zatwierdzenie zakonu, papieżem został wybrany Innocenty III (1198-1216),
jego kolega ze studiów paryskich.
Papież zakon zatwierdził a trzy już istniejące wziął pod swoją opiekę. W następnym roku Jan znalazł się ponownie w Rzymie,
aby uprosić u papieża list polecający jego misję do króla Maroka, Miramolina. Równocześnie zbierał jałmużnę, by zdobyć konieczne
pieniądze na wykup chrześcijańskich niewolników.
Misja się powiodła. Jan powrócił do Marsylii ze 186 osobami wykupionymi z niewoli. Fakt ten zyskał zakonowi rozgłos
i pomnożył liczbę zgłaszających się do niego kandydatów. Powstały cztery nowe klasztory. Równocześnie założone zostało
zgromadzenie sióstr trynitarek.

Jednakże sprawa wykupu niewolników muzułmańskich przysparzała Janowi kłopotów, ponieważ musiał odnaleźć ich rodziny
a wykupionych zapewnić byt i opiekę oraz środki by mogli powrócić do swoich rodzin.
Dlatego założył tymczasowe przytułki. Istniało wtedy już 30 zakonów trynitarzy.

Papież uczynił także gest, fundując w samym Rzymie na wzgórzu Celio dla zakonu klasztor z przytułkiem dla uwolnionych z niewoli.
Ostatnie lata Jan spędził właśnie we wspomnianym klasztorze rzymskim, gdyż w Wiecznym Mieście łatwiej mu było kierować nowe
ekspedycje do Maroka i Tunisu. Tam również zmarł 17.12.1213 roku.

19.03.1665 roku dwaj trynitarze hiszpańscy wykradli relikwie Jana i przewieźli je do Hiszpanii. Kiedy w XIX w. zlikwidowano tam zakon,
relikwie św. Jana przeniesiono do kościoła sióstr trynitarek w Madrycie, gdzie znajdują się do dziś.
Do Polski trynitarzy sprowadził kardynał Jan Kazimierz Denhof. Założyli oni klasztory m.in. we Lwowie (1686), w Warszawie (1688),
w Krakowie (1689) i w Stanisławowie (1690). Trynitarze polscy w ciągu niespełna stulecia (1688-1782) urządzili 18 wypraw do
Kamieńca Podolskiego, uwalniając z niewoli tureckiej ok. 1000 jeńców wziętych do niewoli. W roku 1772 istniała już prowincja
polskich trynitarzy, licząca 25 klasztorów i ok. 300 zakonników.

W roku 1783 Polak, Stanisław Oborski, został wybrany przełożonym generalnym zakonu, zaś trzech innych Polaków
było przełożonymi nad wszystkimi klasztorami trynitarzy poza Hiszpanią, gdzie zakon był najmocniejszy.
Według pilnie prowadzonych rejestrów, zakon w ciągu wieków wykupił z niewoli kilkadziesiąt tysięcy
niewolników. Reformę zakonu przeprowadził św. Jan Chrzciciel od Niepokalanego Poczęcia (+ 1613).
Papież VI kanonizował go w 1975 roku.

Źródło:
https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/12-17b.php3