Bł. Dominik Lentini.

[Susanna]

Dominik, przyszedł na świat 20.09.1770 roku w Laurii na południu Włoch.
Był ostatnim z pięciorga dzieci w ubogiej, pobożnej rodzinie. Od 14. roku życia uczył się w niższym seminarium w Policastro.
Kiedy jego ojciec Makary dowiedział się, że syn pragnie wstąpić do seminarium, nie sprzeciwił się. Jednak wiedział
że nie będzie go stać na naukę dla syna.
Postanowił więc zastawić swój dom, by Dominik mógł wstąpić do seminarium i opłacić jego naukę.

Dominik później sam spłacił długi. Ku radości ojca w 1793 r. w Mormanno Dominik został wyświęcony na diakona, a 8.06.1794 roku
otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze w Marsico Nuovo. Był potem do końca życia proboszczem w swojej parafii w Laurii.
Głosił też kazania w okolicznych miastach.
Starał się z wielką energią ewangelizować, głosząc rekolekcje i katechizując. Swoje mowy opierał na Piśmie świętym, doktrynie
Ojców Kościoła i Tradycji katolickiej.

Szczególnie wspierał młodych, uczył ich niezłomności wiary a ubogim oddawał wszystko co miał.
Nazywano go "Aniołem ołtarza". Jego pobożność, asceza i dzieła miłosierdzia były przykładem i powodem wielu nawróceń.
Jego największą radością było to że dane mu było zostać kapłanem. Największą miłością darzył Jezusa.

Mówił często: "Jezus Chrystus jest moim dobrem. Jezus Chrystus jest moim skarbem. Jezus Chrystus jest dla mnie wszystkim".
Zmarł wieczorem 25.02.1828 roku. Papież Pius XI, który 27 stycznia 1935 r. uznał heroiczność cnót Dominika Lentini, mówił,
że był on kapłanem "bogatym tylko w swoje kapłaństwo".

Św. Jan Paweł II beatyfikował Dominika 12.10.1997 roku mówiąc że był kapłanem "o niepodzielnym sercu, który potrafił połączyć
wierność Bogu z wiernością człowiekowi"

Źródło:
https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/02-25b.php3