Czy protestanci nawracają, a katolicy nie?

[Arek]

Bóg nas kocha. Oczywista, oczywistość. Chodzi o to jak my tą miłość odwzajemniamy? Jeśli przyjmować, że Bóg mnie kocha i nie podejmuję wysiłku, by bardziej Go poznawać i żyć Przykazaniami to jest to wielki błąd. Bez wysiłku nie będzie zbawienia. Można ulec pokusie bezczynności i letargowi duchowemu - zwiedzenie.

[CiekawaXO]

Ja też nie lubię. Ale pewnie czasem jest dobre.
Ale teatrów o wierze też nie lubię

Na pewno znajdzie się grupa odbiorców ewangelizacji ulicznej. Ktoś może być w złym stanie psychicznym, chodzi bez celu ulicami, albo wręcz przeciwnie-wszędzie się spieszy, i pokrzepiające słowa mogą do niego dotrzeć bardziej niż jakimkolwiek kościele-to jest jasne.
Ale niech mi nikt nie narzuca, że ja muszę tak ewangelizować.

[Arek]

A powołanie bycia rodzicem? Też na pewno nie?

[Viridiana]

Czy katolicy zaniedbują nawracanie innych?

Dobre pytanie.
Nie oceniałabym jednak tego tylko poprzez pryzmat ulicznych ewangelizacji - bo na ile właściwie skuteczne jest to, że się kogoś zaczepia na chodniku? Nie wiem.

[Pompieri]

Zabieram sie do nawracania innych, unikajac nawrocenia siebie samego? To tak jakby zabierac sie do naprawy auta, malujac auto przepieknym lakierem, gdy w aucie silnik do bani, skrzynia biegow nie zatrybia a przez dziury w karoserii golebie na wylot przelatuja sobie na druga steone.

[Albertus]

Zabieram sie do nawracania innych, unikajac nawrocenia siebie samego? To tak jakby zabierac sie do naprawy auta, malujac auto przepieknym lakierem, gdy w aucie silnik do bani, skrzynia biegow nie zatrybia a przez dziury w karoserii golebie na wylot przelatuja sobie na druga steone.

Słowo nawracanie mnie brzmi dobrze ale jeśli opiszemy nasze działania w inny sposób, na przykład - podejmować działania które mogą, z pomocą łaski Chrystusa, pomóc innym wejść na drogę nawrócenia to już,lepiej wygląda.

I o ile faktycznie podejmowanie takich działań przy jednoczesnym unikaniu nawrócenia siebie byłoby chyba mało skuteczne a w każdym razie byłoby pewnym brakiem w działaniach ewangelizacyjnych to z drugiej strony wstrzymywanie się z podejmowaniem takich działań do czasu aż będzie się całkowicie nawróconym byłoby o wiele bardziej bez sensu.

[Morkej]

Gdy widzę kogoś na ulicy, kto nawraca, albo filmy typu nawracanie ludzi w grach, rozmawianie o Jezusie na Ome Tv to jestem pewien, że nie robią tego katolicy.

Czy katolicy zaniedbują nawracanie innych? Nawet pewien protestant napisał czemu katolicy nie nawracają, nie zależy im na tym, żeby ludzie się zbawiali, że mogą iść do piekła itd.

To jest bardzo ogólne pytanie. Na pewno niesprawiedliwe byłoby generalizowanie i twierdzenie, że wszyscy katolicy są bierni w kwestii ewangelizacji. Nie oszukujmy się, ale forma i intensywność mogą się różnić w zależności od środowiska, kraju czy nawet konkretnej wspólnoty. Kontekst kulturowy tutaj jest ważny, bo w niektórych kulturach bardziej bezpośrednie formy nawracania mogą być postrzegane jako wręcz natarczywe.
Wydaje mi się, że katolicy prowadzą ewangelizację na wiele sposobów, często bardziej subtelnych niż takie uliczne nawracanie. Co wchodzi w skład tego? Działalność charytatywna, katecheza, coś, o czym pisał na samym początku Albertus, czyli świadectwo własnej wiary w codziennym życiu, a także bardziej formalne działania misyjne. A że katolicyzm podkreśla znaczenie wolnej woli, to chyba znacznie lepiej patrzy się na budowanie osobistej relacji i próbę przedstawienia wiary w taki sposób, aby pozostawić człowiekowi przestrzeń do osobistej refleksji.