Czy św. Klemens mówił już w I wieku o Sola Fide?

[retroentuzjasta]

o, sancta simplicitas

[Przeemek]

Pompieri nie zyje w przeswiadczeniu, bo tak dziala Kosciol Jezusa Chrystusa.
Przeemek zyje w przeswiadczeniu, ze mozna przyjsc skadinad i nawkladac co slina na jezyk naniesie i udawac, ze jest sie "bardziej wierzacym".
Przeemek nie zdal etapu podwalin wiary chrzescijanskiej, stad na wodzie buduje swoje zamki i twierdze.
To jest proste do wykazania.

Ps: Przeemek - wlasnie w tym problem, ze nie rozumiesz, co to jest nauczanie Apostolskie czyli Magisterium.
Nie kazdy Sobor glosi Magisterium ( czyli nie kazdy Sobor musi byc dogmatyczny czyli normujacy zasady wiary) , bywaja sobory typowo pastoralne (traktujace o biezacych rozwiazaniach w swietle terazniejszych problemow ).
Takim soborem pastoralnym byl Sobor Watykanski II.

Nie rozumiesz tego. To widac.

Sam pokzujesz, że nie rozumiesz o czym piszesz, albo się gubisz już w tych wyjaśnieniach.

Bo teraz wydaje się, że wyraźnie oddzielasz Magisterium od Soborów, co jest oczywiste, to dwie odrebne kwestie. Ale z drugiej strony oba składają się z biskupów/duchownych, którzy orzekają i podejmują decyzje, więc to jest ich wspólna płaszczyzna.....biskupi! no i o tym była moja cała analiza - do której się nie odwołałeś.

A i tak wcześniej implikowałeś:
"Dlatego zwolywali sobory, na ktorych okreslali doktryny biezace ( np. o ubiorach) a na podstawie calosciowej i kompleksowej analizy okreslana ( pod natchnieniem Ducha Swietego, ktorego Jezus Chrystus zeslal na Kosciol jako gwaranta wiary ) zostawala doktryna, bedaca jedynym nauczaniem Kosciola w okreslonej kwestii np. o Jezusie Chrystusie - Bogu i Czlowieku czyli Magisterium.

Jest to nauczanie ex catedra ( czyli nieomylne o nieomylnych Prawach i Prawdach Bozych)"
Jak widzisz, w swoich wcześniejszych wypowiedziach sam łączyłeś sobory z Magisterium, pisząc, że na soborach, pod natchnieniem Ducha Świętego, ustalano doktryny, które stawały się jedynym nauczaniem Kościoła - (Magisterium). To się zdecuduj co chcesz w końcu argumentować?

Jednocześnie teraz próbujesz rozdzielić sobory na pastoralne i dogmatyczne, sugerując, że nie wszystkie sobory mają ten sam ciężar w kontekście Magisterium. Ale to i tak nic nie zmienia w kwestii mojej analizy, która wzięła to pod uwagę...... moje argumenty dotyczą zarówno soborów dogmatycznych, jak i tych decyzji, wszystkie wychodzące z sukcesji od biskupów, które miały wpływ na rozwój doktryn Kościoła.


Ale odwołajmy się wprost do źródeł Kościoła Katolickiego, żeby było już z "głowy" i byś nie mataczył więcej. A więc Magisterium:
"9.1.1. Termin „magisterium"
(...) Dzisiaj magisterium oznacza władzę nauczania w Kościele, która bazuje na święceniach sakramentalnych (sakrament kapłaństwa), i która należy do biskupów i papieża według sposobów i stopni, które sprecyzujemy poniżej. Do magisterium należy kompetencja świadectwa i autentycznego (to znaczy obowiązującego) głoszenia prawdy wiary, a więc także decyzji w kontrowersjach dotyczących problemów wiary i postępowania chrześcijańskiego." [ Magisterium Kościoła. Posługa słowa: Co oznacza "Magisterium" i jaka jest jego rola w Kościele, https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/magisterium_ard4 ]

A wiec Magisterium to władza nauczania, która bazuje na "na święceniach sakramentalnych (sakrament kapłaństwa)" , a więc księża i biskupi, co za tym idzie bazuje na sukcesji apostolskiej: "która należy do biskupów i papieża".

Zresztą chwilę później źródło wyjaśnia, że Magisterium opiera się o sukcesję (Zresztą sobory też, bo składają się z biskupów z tej sukcesji):
"9.1.2. Podstawybiblijne: sukcesja apostolska biskupów
(....) W świetle Nowego Testamentu magisterium jest urzędem, to znaczy służbą dla zbawczej prawdy, .......
(...) Początku tego, co względnie późno zostanie w Kościele nazwane „magisterium" lub „władzą nauczycielską", należy poszukiwać w okresie powstawania Kościoła.....
(....) Klasycznym argumentem, do którego Kościół katolicki odwołuje się, aby uzasadnić istnienie magisterium, jest argument sukcesji apostolskiej biskupów. Sukcesja apostolska odnosi się do kierowania Kościołem i do przekazywania wiary apostołów. Kiedy w II wieku początkująca refleksja teologiczna Ignacego, Hegezypa, Ireneusza, Tertuliana itd. wyjaśniła zasadę sukcesji apostolskiej, prawdziwym i właściwym przedmiotem ich rozważań nie była na pierwszym miejscu nieprzerwana materialna sukcesja biskupów począwszy od apostołów, ale badanie autentycznej tradycji, właśnie apostolskiej, którą starano się znaleźć w nauczaniu tych Kościołów, które są w stanie wykazać nieprzerwaną linię, sięgającą od ich biskupów wstecz do apostołów. Nauczanie biskupów jest bez wątpienia elementem decydującym, stanowi ono jednak część szerszej i zawierającej go w sobie rzeczywistości, którą jest apostolskość całego Kościoła.
(...)Specjalna apostolskość biskupów, mająca związek z sukcesją apostolską, ma swoją podstawę w święceniach sakramentalnych,...." itd. [ Magisterium Kościoła. Posługa słowa: Co oznacza "Magisterium" i jaka jest jego rola w Kościele, https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/magisterium_ard4 ]

Czyli jednak..Magisterium jest ściśle i nierozerwalnie powiązane i wynika z sukcesji apostolskiej, tzw. święceń kapłańskich.....jak widzisz......


Twoja odpowiedź znowu skupia się na rozdzieleniu soborów na dogmatyczne i pastoralne, a także na samym Magisterium, lecz unikasz odniesienia się do moich pytań i argumentów dotyczących soborów i sukcesji apostolskiej. W swojej wcześniejszej wypowiedzi sam wskazywałeś, że sobory, pod natchnieniem Ducha Świętego, ustanawiały doktryny, które stały się Magisterium. W ten sposób sugerowałeś ścisłe powiązanie między soborami a Magisterium.

Jak już wcześniej wspomniałem, moje pytania i argumenty dotyczyły tego, jak można uznawać decyzje soborów za nieomylne, skoro niektóre z nich były zwoływane przez cesarzy (często nieochrzczonych) oraz jak można obiektywnie udowodnić działanie Ducha Świętego podczas tych soborów, skoro wiele z nich prowadziło do podziałów i kontrowersji, co bezpośrednio podważa ideę nieomylności Magisterium. Tym bardziej, jeśli Magisterium opiera się na sukcesji apostolskiej i decyzjach biskupów, to jak wytłumaczyć przypadki, kiedy ci biskupi byli podzieleni, a nawet dochodziło do odwoływania wcześniejszych decyzji soborów?

Z Twojej odpowiedzi wynika, że skupiasz się bardziej na teoretycznym aspekcie Magisterium, a nie jego praktycznym wymiarze, czyli na odpowiedzi na pytania wynikające z realnych wydarzeń historycznych, które podważają jego nieomylność.

No i faktem jest, że Magisterium, jak sam podałeś, jest ściśle powiązane z sukcesją apostolską biskupów, opartą na święceniach sakramentalnych. To pokazuje, że Magisterium wynika bezpośrednio z sukcesji apostolskiej i nie jest czymś oddzielnym. Zatem moje pytania dotyczące soborów, które były zwoływane i kierowane przez cesarzy, a nie biskupów, są bezpośrednio związane z kwestią sukcesji apostolskiej i Magisterium.

Twoje twierdzenie, że 'nie rozumiem, czym jest nauczanie apostolskie i Magisterium', jest nieuzasadnione. Moje argumenty opierają się na analizie historycznej i dotyczą problemów z sukcesją apostolską oraz nieomylnością decyzji soborów. Nadal nie odpowiedziałeś na pytania dotyczące tego, jak można uznać działanie Ducha Świętego na soborach - składających się z tych biskupów z "sukcesji", skoro historia pokazuje tyle kontrowersji i podziałów.[/b]

[Pompieri]

W dalszym ciagu nie rozumiesz nauki Kosciola w tych kwestiach; co wiecej: wykreowales swoj obraz Kosciola i z nim walczysz.
Jestes na blednym tropie.