Pytanie o dusze czyśćcowe

[Zebra]

Czy na pewno jest sens dalej dyskutować? Zarówno jedna strona powiedziała co myśli i co uważa jak i Fankis mam wrażenie także. Powielamy teraz już tylko swoje argumenty, tak naprawdę w kółko te same. Kłócimy się o księgi, które dla jednych będą natchnione a dla innych nie.
Fankis myśli tak, my myślimy inaczej. Dla nas prawdą jest jedno a dla niego drugie. Cóż chyba nie da się z tym nic zrobić, my przekonujemy jego a on nas. To samo jest w temacie Trójcy Świętej.
Nie wiem, może źle myślę ale jeśli mam koleżankę, która myśli inaczej to starczy, że to ustaliliśmy RAZ, że nasze zdania są inne i żyjemy dalej. Faktycznie czasem można podyskutować zwłaszcza jak pojawia się jakiś nowy temat wokół jakiegoś starego tematu. Ale w tym momencie odbijamy sobie piłeczkę i czekamy kto pierwszy się zmęczy.
Takie jest moje zdanie, może ktoś się jeszcze wypowiedzieć.

[Marek_Piotrowski]

Luter je kwestiinował a pod natchnieniem Ducha Swietego je przetłumaczył?

Przetłumaczył, ale nie uważał za natchnione.

Oto próbki co Pisał na temat niektórych z nich:

Na temat Listu św.Jakuba (wiadomo, wprost przeczy wymyślonej przez Lutra zasadzie "tylko wiara" (sola fidea) Luter pisał:
„Po pierwsze, wbrew św. Pawłowi i całemu pozostałemu Pismu, nadaje wprost uczynkom moc usprawiedliwienia i mówi, że Abraham został usprawiedliwiony ze swoich uczynków, gdyż złożył w ofierze swojego syna. Jednak św. Paweł w Rz 4,2-3 uczy przeciw niemu, że Abraham stał się sprawiedliwy bez uczynków, jedynie przez swoją wiarę, zanim złożył w ofierze swojego syna, i dowodzi tego za pomocą 1 Mojż [Rdz] 15,6.
Chociaż można by temu listowi dopomóc i znaleźć dla takiej sprawiedliwości z uczynków jakieś objaśnienie, nie można go jednak obronić w tym, że tekst z 1 Mojż 15 (który mówi jedynie o wierze Abrahama, a nie o jego uczynkach, jak go przytacza św. Paweł w Rz 4,3) przenosi on na uczynki. Wada ta dowodzi, że nie jest to list apostoła.
[...]
I wszystkie porządne święte księgi mają wspólne to, wszystkie razem zwiastują i głoszą Chrystusa. Jest to też prawdziwy kamień probierczy do badania wszystkich ksiąg, gdy się widzi, czy głoszą one Chrystusa, czy nie, ponieważ całe Pismo ukazuje Chrystusa (Rz 3,21), a św. Paweł nie chce znać niczego, jak tylko Chrystusa (1 Kor 2,2). To, co Chrystusa nie naucza, nie jest apostolskie, nawet gdyby nauczał tego św. Piotr, albo św. Paweł. Natomiast to, co Chrystusa zwiastuje, jest apostolskie, nawet gdyby zwiastował to Judasz, Annasz, Piłat i Herod.
Lecz ten Jakub nic więcej nie robi, tylko popędza ku prawu i jego uczynkom i tak niedbale wrzuca jedno obok drugiego, że wydaje mi się, iż był to jakiś dobry i pobożny człowiek, który wziął kilka wypowiedzi uczniów apostołów i tak rzucił je na papier lub być może list ten napisany został przez kogoś innego na podstawie jego kazania. Nazywa prawo prawem wolności, chociaż św. Paweł nazywa je prawem niewoli, gniewu, śmierci i grzechu.
[...]
Summa: chciał on odeprzeć tych, którzy zdali się na wiarę bez uczynku, a był w tej sprawie zbyt słaby pod względem umysłu, rozumienia i słów, toteż rozrywa Pismo i sprzeciwia się przez to Pawłowi i całemu Pismu. Chce osiągnąć przez głoszenie prawa to, co apostołowie osiągają przez pobudzanie do miłości. Dlatego nie chcę go mieć w swojej Biblii wśród właściwych głównych ksiąg, nie chcę jednak przez to nikomu bronić traktować go i cenić tak, jak ma ochotę, ponieważ jest w nim poza tym wiele dobrych wypowiedzi. Jeden świadek to nie jest żaden świadek w ziemskich sprawach; jak ma więc tylko ten jeden, sam, mieć znaczenie wobec Pawła i całego pozostałego Pisma?” /Przedmowa do Listów św. Jakuba i św. Judy, Marcin Luter 1522 /

Zajrzyjmy teraz do komentarza (także pochodzącego z 1522 roku) jaki napisał Luter do Księgi Apokalipsy (Objawienia św. Jana):
„Widzę w tej księdze niejeden brak, tak że nie uznaję jej ani za apostolską, ani prorocką.
[...]
W Starym Testamencie, a cóż dopiero w Nowym, nie ma również żadnego proroka, który by przez cały czas posługiwał się widzeniami i obrazami, tak że traktuję to prawie na równi z Czwartą Księgą Ezdrasza i nie mogę znaleźć niczego, co by wskazywało, że jest to ułożone przez Ducha Świętego.
[...]
Ponadto zdaje mi się przesadą, że tak bardzo poleca swoją księgę, bardziej niż robią to inne święte księgi (które zawierają o wiele więcej), i grozi, że gdyby ktoś z niej coś ujął, to i Bóg jemu ujmie itd. Natomiast błogosławieni mają być ci, którzy zachowują to, co jest tam napisane (Obj [Ap] 22,14.18 nn). Jednakże nikt nie wie, co to jest, a co dopiero, żeby miał to ktoś zachowywać. Tyle więc z tego jest, jakbyśmy tej księgi nie mieli istnieją też chyba o wiele cenniejsze księgi, które należy zachowywać."

I tak dalej, i tym podobne (np. w Liście do Hebrajczyków Luter znajduje jeno „drzewo, słomę i siano razem pomieszane”).

Przytoczone wyżej cytaty nie są jakimś wymysłem kontrreformacji - możesz je znaleźć w wydawanych przez Kościół Luterański pismach Reformatora.
Pokazują wone yraźnie nie tylko to, iż ten Reformator odmawiał niektórym księgom Nowego Testamentu natchnienia Ducha Świętego, ale także że czynił to, ponieważ treść tych ksiąg nie pasowała do jego teorii.
Krótko mówiąc, jego postawę można by streścić w słowach >>Naukę czerpiemy wyłącznie z Biblii - ale co jest Biblią ustalamy na podstawie zgodności księgi z nauką Marcina Lutra<<.

Na szczęście nawet wyznawcy Lutra, którzy "łyknęli" wyrzucenie ze Starego Testamentu 7 ksiąg, oskalpowania Nowego Testamentu już nie łyknęli i tzw księgi deuterokanoniczne Nowego Testamentu pozostały w protestanckiej Biblii (choć sam Luter umieścił je na końcu, jako coś w rodzaju suplementu).

[Fankis]

a czy nie uważacie ze Luter przyniósł do Kościoła usprawiedliwienie?Tyle on poznał, nie miał całego poznania,bo coś gdzieś kiedyś słyszałem ze mówił na Izrael źle rzeczy,a wiemy że Bóg mówi, Blogoslawiony kto Błogosławi Izrael, wiedz miał jakby poselstwo od Boga do usprawiedliwienia w Kościele, ale później założyli Kościół ,zorganizowali sie,poszli w dogmaty ludzie i się wykoleili...

[Andej]

Kim są ci, o których piszesz, że złożyli?
Co to za nowa teoria?

[Marek_Piotrowski]

a czy nie uważacie ze Luter przyniósł do Kościoła usprawiedliwienie?

Nie. Za to przyniósł fałszywe rozumienie usprawiedliwienia, tzw. zbawienie zewnętrzne.

później założyli Kościół ,zorganizowali sie,poszli w dogmaty ludzie i się wykoleili...

Dogmaty to tyle, co "prawdy wiary". A Kościół załozył Jezus Chrystus.

[Gzresznik Upadający]

Kolejna sprawa nad którą myślałam to gdzie po śmierci trafiają dusze dzieci nieochrzczonych? Kiedyś czytałam że są szczęśliwe ale nie oglądają Boga albo nie są dostatecznie blisko Niego( z tego co pamietam). Z drugiej strony myślałam sobie że co ta duszyczka jest winna, że tu za życia nie była ochrzczona, bo rodzice daleko byli od Boga lub jeszcze Go nie poznali... Tak myślałam i zastanawiałam się jak to jest z tymi duszami.

Cześć Aga.Sam chrzest nie zbawia,jeżeli ktoś uwierzy i świadomie da się ochrzcić wyraża to (ten chrzest)jego wiarę z tym ze utożsamia się ze Zmartwychwstaniem Pana Jezusa Chrystusa.Tak jak małżeństwo, też jest slub,wesele itd by pokazać swiatu...halo..yu jest mój mąż:)Małe dzieci mimo ze urodziły sie w grzesznym ciele,nie uczyniły nic złego świadomie, więc są obmyci krwią Pana Jezusa,więc bedą zbawione.

Dodano po 3 minutach 32 sekundach:

Dla mnie ważna jest modlitwa za duszę w czyścu i ofiarowanie za nie swojego cierpienia, mszy, modlitwy itd. Przyznam, że modlitwa do dusz w czyścu (zamiast za nich) trochę mnie nie przekonuje... Myślę, że najważniejsze to modlić się za nich.
A dusze gdy wyjdą z czyśca i staną się świętymi w niebie, pewnie będą się modlić za nas i wstawiać się za nami
Tak naprawdę chyba nie wiemy czy święci modlą się za nas tylko kiedy o to prosimy czy tak "sami z siebie" też.

zawsze musimy szukać odpowiedzi w Biblii.Cxy Biblia naucza nas o czyśćcu?
Ja wierzę w czyściec, lecz wierzę, że to dzieje się właśnie tu na ziemi i teraz. Ty oczyszczasz swoją własną duszę. „Czyściec” znaczy tyle, co „oczyszczać.” Jeśli widzisz, że robisz coś źle, wyjdź do przodu i oczyść tę rzecz wyznając grzech, płacząc, poszcząc i modląc się.

Dodano po 2 minutach 17 sekundach:
Łk 16:19-31: "Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i bisior i wystawnie ucztował każdego dnia. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały; Pragnął on nasycić się okruchami, które spadały ze stołu bogacza. Nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. I umarł żebrak, i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama. Umarł też bogacz i został pogrzebany. A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. Wtedy zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec swego palca w wodzie i ochłodził mi język, bo cierpię męki w tym płomieniu. I powiedział Abraham: Synu, wspomnij, że za życia odebrałeś swoje dobro, podobnie jak Łazarz zło. A teraz on doznaje pociechy, a ty cierpisz męki. I oprócz tego wszystkiego między nami a wami jest utwierdzona wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd przejść do was, nie mogli, ani stamtąd przejść do nas. A on powiedział: Proszę cię więc, ojcze, abyś posłał go do domu mego ojca. Mam bowiem pięciu braci — niech im da świadectwo, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Lecz Abraham mu powiedział: Mają Mojżesza i Proroków, niech ich słuchają. A on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych przyjdzie do nich, będą pokutować. I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą."

Dodano po 2 minutach 43 sekundach:
Jak widać, nie ma mowy o żadnym czyścu, bogaty człowiek przeszedł odrazu do piekła a Łazarz na łono Abrahama i co więcej, nie było szansy na zmianę.

. Tyle.ze piekli oznacza zatwardzenie w zlu. Czy dusza w piekle może pragnac dla innych dusz dobra? Ja osobiście ten fragment jako typowy obraz pieklą znany z Katechizmu KK traktuje jako opis symboliczny , parabola.

[Albertus]

Kolejna sprawa nad którą myślałam to gdzie po śmierci trafiają dusze dzieci nieochrzczonych? Kiedyś czytałam że są szczęśliwe ale nie oglądają Boga albo nie są dostatecznie blisko Niego( z tego co pamietam). Z drugiej strony myślałam sobie że co ta duszyczka jest winna, że tu za życia nie była ochrzczona, bo rodzice daleko byli od Boga lub jeszcze Go nie poznali... Tak myślałam i zastanawiałam się jak to jest z tymi duszami.

Cześć Aga.Sam chrzest nie zbawia,jeżeli ktoś uwierzy i świadomie da się ochrzcić wyraża to (ten chrzest)jego wiarę z tym ze utożsamia się ze Zmartwychwstaniem Pana Jezusa Chrystusa.Tak jak małżeństwo, też jest slub,wesele itd by pokazać swiatu...halo..yu jest mój mąż:)Małe dzieci mimo ze urodziły sie w grzesznym ciele,nie uczyniły nic złego świadomie, więc są obmyci krwią Pana Jezusa,więc bedą zbawione.

Dodano po 3 minutach 32 sekundach:

Dla mnie ważna jest modlitwa za duszę w czyścu i ofiarowanie za nie swojego cierpienia, mszy, modlitwy itd. Przyznam, że modlitwa do dusz w czyścu (zamiast za nich) trochę mnie nie przekonuje... Myślę, że najważniejsze to modlić się za nich.
A dusze gdy wyjdą z czyśca i staną się świętymi w niebie, pewnie będą się modlić za nas i wstawiać się za nami
Tak naprawdę chyba nie wiemy czy święci modlą się za nas tylko kiedy o to prosimy czy tak "sami z siebie" też.

zawsze musimy szukać odpowiedzi w Biblii.Cxy Biblia naucza nas o czyśćcu?
Ja wierzę w czyściec, lecz wierzę, że to dzieje się właśnie tu na ziemi i teraz. Ty oczyszczasz swoją własną duszę. „Czyściec” znaczy tyle, co „oczyszczać.” Jeśli widzisz, że robisz coś źle, wyjdź do przodu i oczyść tę rzecz wyznając grzech, płacząc, poszcząc i modląc się.

Dodano po 2 minutach 17 sekundach:
Łk 16:19-31: "Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i bisior i wystawnie ucztował każdego dnia. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały; Pragnął on nasycić się okruchami, które spadały ze stołu bogacza. Nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. I umarł żebrak, i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama. Umarł też bogacz i został pogrzebany. A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. Wtedy zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec swego palca w wodzie i ochłodził mi język, bo cierpię męki w tym płomieniu. I powiedział Abraham: Synu, wspomnij, że za życia odebrałeś swoje dobro, podobnie jak Łazarz zło. A teraz on doznaje pociechy, a ty cierpisz męki. I oprócz tego wszystkiego między nami a wami jest utwierdzona wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd przejść do was, nie mogli, ani stamtąd przejść do nas. A on powiedział: Proszę cię więc, ojcze, abyś posłał go do domu mego ojca. Mam bowiem pięciu braci — niech im da świadectwo, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Lecz Abraham mu powiedział: Mają Mojżesza i Proroków, niech ich słuchają. A on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych przyjdzie do nich, będą pokutować. I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą."

Dodano po 2 minutach 43 sekundach:
Jak widać, nie ma mowy o żadnym czyścu, bogaty człowiek przeszedł odrazu do piekła a Łazarz na łono Abrahama i co więcej, nie było szansy na zmianę.

. Tyle.ze piekli oznacza zatwardzenie w zlu. Czy dusza w piekle może pragnac dla innych dusz dobra? Ja osobiście ten fragment jako typowy obraz pieklą znany z Katechizmu KK traktuje jako opis symboliczny , parabola.

Tylko ze my nie wiemy czy bogacz był w piekle.

Gdy Jezus mówił te słowa nie było jeszcze piekła. Ludzkie dusze trafiały do szeolu.

[Fankis]

Tylko ze my nie wiemy czy bogacz był w piekle.

Gdy Jezus mówił te słowa nie było jeszcze piekła. Ludzkie dusze trafiały do szeolu.

Wiemy wiemy,bo Biblia mówi o tym że on był w piekle w Ewangelii Łukasza.


Łk 16:23: "A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie."

[Marek_Piotrowski]

Wiemy wiemy,bo Biblia mówi o tym że on był w piekle w Ewangelii Łukasza.
Łk 16:23: "A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie."

Nic podobnego.
Niektóre przekłady rzeczywiście błędnie tłumaczą na "piekło", ale w greckim oryginale jest αδη (STRONG 86) czyli Hades, inaczej kraina umarłych, a nie piekło.

Zanim Jezus „zwyciężył śmierć” umarli byli „w Hadesie” (często tłumaczy się jako "Otchłań") ( „W Nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.” ). Oczywiście, poza naszą rzeczywistością nie ma czasu, więc Jezus wyprowadza ludzi z „Hadesu” w sensie przyczynowym, niekoniecznie czasowym – czego dowodzi choćby zdarzenie na Górze Tabor.
Znaczenie słowa Hades dobrze pokazują następujące wersety:
"(…) nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz świętemu Twemu ulec skażeniu." /Dz 2,27/
"(..)widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi." /Dz 2,31/
„Skażenie” oznacza rozkład ciała w grobie. Interpretacje Prawa Starego Testamentu określały, że po trzech dniach rozpoczynał się rozkład („skażenie”). Dlatego właśnie Jezus nie mógł przebywać dłużej w grobie niż 3 dni.
"(…)Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani." /Ap 1,18/
Jezus ma klucze śmierci i grobu – a nie piekła.
"I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów." /Ap 20,13/
Zmartwychwstanie umarłych – „wydają je” śmierć i Otchłań. Jeszcze jest przed osądzeniem, więc nie chodzi o piekło.
Słowo Hades występuje też w Ap 20,14;Ap 6,8 ; Mt 11,23;Łk 10,15 i Łk 16,23 .

Więcej na temat znaczenia słów "Gehenna, Hades, Szeol, Otchłań, Tartar opisałem tu viewtopic.php?p=177319#p177319
W skrócie:
gehenna, tartar – piekło
hades, szeol – grób, dół, cmentarz, kraina umarłych, w credo nazywana „piekłami” (ale nie „piekłem”!), przenośnie także stan śmierci
Jezus zstąpił do krainy umarłych (hadesu, szeolu) a nie do piekła (gehenny, tartaru)
(Błędne) utożsamianie piekła (gehenny, Tartaru) z piekłami (hadesem, szeolem) wykorzystują niektóre grupy wyznaniowe (np. Świadkowie Jehowy) do (błędnej) argumentacji, jakoby piekło nie istniało.

[Dezerter]

Tylko ze my nie wiemy czy bogacz był w piekle.

Gdy Jezus mówił te słowa nie było jeszcze piekła. Ludzkie dusze trafiały do szeolu.

Wiemy wiemy,bo Biblia mówi o tym że on był w piekle w Ewangelii Łukasza.


Łk 16:23: "A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie."

Słaba ta twoja znajomość Biblii skoro nie odróżniasz
szeol/hades - czyli grób, zaśnięcie, otchłań, czasami piekieł (nie piekło)- starotestamentowa kraina umarłych
od
gehenna/tartar - piekło

Ps
po napisaniu zobaczyłem, że Marek już to wyjaśnił

[Lwica]

Ja od jakiegoś czasu modlę się za Dusze w Czyśćcu cierpiące.
Raz w miesiącu mamy Mszę świętą w parafii (pierwsza sobota miesiąca) i wtedy też staram się być.
Ale tak, to wzbudzam intencję na Mszach co jakiś czas o Dusze, np o tę, która jest najdłużej w Czyśćcu.

Lista przykładowych Dusz, które możemy sobie wybrać za "cel" modlitw, wzięłam to z pewnego kanału YouTube:
Lista Dusz Czyśćcowych z książki o św. Ojcu Pio - "OJCIEC PIO I DUSZE CZYŚĆCOWE"

1. Dusza, która jest najbliżej wstąpienia do nieba
2. Dusza, która cierpi najcięższe kary
3. Dusza, której uwolnienie przyniesie największą chwałę Bogu
4. Dusza, która cierpi w czyśćcu najdłużej
5. Dusza najbardziej opuszczona
6. Dusza, która ma najdłuższą karę
7. Dusza, która weszła jako ostatnia
8. Dusza, która najdłużej żyła na ziemi
9. Dusza, której wyzwolenia najbardziej pragnie Jezus i Maryja
10. Dusza, która była najbardziej oddana Panu
11. Dusza, która była najbardziej oddana NMP
12. Dusza, która była najbardziej oddana św. Józefowi
13. Dusza, która była najbardziej oddana św. Michałowi Archaniołowi
14. Dusza, która była najbardziej oddana św. Rafałowi Archaniołowi
15. Dusza, która była najbardziej oddana św. Gabrielowi Archaniołowi
16. Dusza, która była najbardziej oddana świętym Aniołom Bożym
17. Dusza, która najwięcej modliła się za grzeszników
18. Dusza, która najwięcej modliła się za słabych w wierze
19. Dusza, która najwięcej modliła się za chorych
20. Dusza, która najwiecej modliła się za umierających
21. Dusza, która najwięcej modliła się za małżonka
22. Dusza, która najwięcej modliła się za zmarłe dzieci
23. Dusza, która najwięcej modliła się za księży będących w trudnościach
24. Dusza, która najwięcej modliła się za podzielonych braci
25. Dusza, która najwięcej modliła się za Ojca Świętego
26. Dusza, która najwięcej modliła się za swoich nieprzyjaciół
27. Dusza, która najwięcej modliła się za zmarłych
28. Dusza, która najwięcej pomagała biednym
29. Dusza, dla której byłem przyczyną do grzechu
30. Dusza, która przyniosła mi najwięcej dobra doczesnego i duchowego
31. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w miłowaniu Boga
32. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w miłowaniu bliźniego
33. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w pokorze
34. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w łagodności
35. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w cierpliwości
36. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w wyrzeczeniach
37. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w umiarkowaniu
38. Dusza, która najbardziej wyróżniła się we współczuciu
39. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w wierze
40. Dusza, która najbardziej wyróżniła się w nadziei
41. Dusza, która najbardziej grzeszyła pychą
42. Dusza, która była najbardziej zatwardziała w miłości własnej
43. Dusza, która najbardziej grzeszyła złością
44. Dusza, która najbardziej grzeszyła zemstą
45. Dusza, która najbardziej grzeszyła próżnością
46. Dusza, która najbardziej grzeszyła bezwstydnością
47. Dusza, która najbardziej grzeszyła słowem krzywdzącym bądź niepotrzebnym
48. Dusza, która najbardziej grzeszyła zaklinaniem się i złorzeczeniem
49. Dusza, która najbardziej grzeszyła lenistwem
50. Dusza, która najbardziej grzeszyła próżnym wyglądem
51. Dusza, która najbardziej grzeszyła bluźnierstwem
52. Dusza, która najbardziej grzeszyła brakiem szacunku wobec bliźniego
53. Dusza, która najbardziej grzeszyła pochopnymi sądami
54. Dusza, która najbardziej grzeszyła złymi myślami
55. Dusza, która najbardziej grzeszyła brakiem skupienia na modlitwie
56. Dusza, która najbardziej grzeszyła słabością wiary
57. Dusza, która najbardziej grzeszyła nieumiarkowaniem
58. Dusza, która najbardziej grzeszyła brakiem skromności
59. Dusza, która najbardziej grzeszyła przez niewypełnianie swoich obowiązków
60. Dusza, która najbardziej grzeszyła brakiem uczestnictwa w Eucharystii
61. Dusza, która najbardziej grzeszyła poprzez nieskromność w Kościele
62. Dusza, która najbardziej grzeszyła swoimi kłamstwami
63. Dusza, która najbardziej grzeszyła dokonując kradzieży
64. Dusza, która najbardziej grzeszyła złą spowiedzią
65. Dusza, która najbardziej grzeszyła świętokradczym przyjmowaniem Komunii Świętej
66. Dusza, która najbardziej grzeszyła pracując w dzień święty
67. Dusza, która najbardziej grzeszyła publikując lub czytając książki bądź czasopisma sprzeczne z nauką Kościoła
68. Dusza, która najbardziej grzeszyła zaniedbując jałmużny

I już kilka razy na tym forum wspominałam o Marii Simma, która też mówiła jak wazne są nasze modlitwy, Msze zamawiane za te Dusze, posty, jałmużna, Odpusty. Słuchałam audiobook o niej, znaczy taki wywiad z nią, mnie akurat to jakoś poruszyło.
Tutaj film o Duszach, nauka św. J. M. Vianney'a.