Duch święty dzisiaj

[marbur]

Moje pytanie dotyczyło czegoś innego
Duch to coś niewidzialnego, coś czego nie da się zamknąć w jakimś pokoju, biurze tego czy tamtego stowarzyszenia
Łatwo przypisać sobie posiadanie Ducha Świętego
Ale jak sprawdzić czy to prawda?

[TS_]

@marbur

Jak chcesz o tym rozmawiać to wskaż wątek. Bo tutaj to inny temat.
Wstępna odpowiedź: Bo jak będzie więcej niż jeden (Papież) to jak rozstrzygniemy?

[marbur]

Gdzie jest ten Duch Święty dzisiaj?

W każdym ochrzczonym i bierzmowanym
W Kościele
W szczególny sposób w niektórych ludziach kościoła, którzy mają dary i charyzmaty Ducha
bardzo często w ewangelizatorach na ewangelizacji gdzie ich poucza, prowadzi i daje charyzmaty

A w Piśmie Świętym też?

[Dezerter]

A jak sprawdzić? - łatwo
- mając umiejętność rozeznawania duchowego
- po owocach
- po zgodności z nauka Słowa i Tradycji

Dodano po 48 sekundach:
w Piśmie jest od 2000 lat, a ty pytałeś "dzisiaj"

[marbur]

A jak sprawdzić? - łatwo
- mając umiejętność rozeznawania duchowego
- po owocach
- po zgodności z nauka Słowa i Tradycji

Dodano po 48 sekundach:
w Piśmie jest od 2000 lat, a ty pytałeś "dzisiaj"

Od 2000 lat, czyli dzisiaj też, jutro i pojutrze też.

[TS_]

@marbur

Jak wnikać w detale, to zależy co kto ma na myśli przez "gdzie jest Duch Święty"?

Możliwe, że tak można np. powiedzieć:

1) Jako istota Boża to jest niematerialny, więc w pewnym sensie można powiedzieć, że "jest w nigdzie".

2) Gdzie sięga mocą, wiedzą. To jest wszędzie.

3) Jako mający jedną istotę z Bogiem Synem (Jezus Chrystus), to "jest materialnie w Hostii".

4) Jako łaska w duszy jest w tych, którzy mają tą łaskę.

5) Jako miłość wlana, jest w tych rozumiem co mają łaskę uświęcającą, czyli bez grzechu śmiertelnego.


Tomasz z Akwinu - Trójca

Grzegorz wypowiada: "To właśnie Duch Święty jest Miłością".

Nazwę "miłość" możemy nadać i istocie Bożej i Osobie Bożej. Jeśli ją nadamy Osobie Bożej, wówczas jest imieniem własnym Ducha Świętego; podobnie jak "Słowo" jest imieniem własnym Syna.


A kto ma łaskę uświęcającą, ogólnie nie wiadomo, poza objawieniem. Są różne poszlaki.


Tomasz z Akwinu - Łaska

Eklezjastes:
„Nie wie człowiek czy jest miłości, czy nienawiści godzien”.

A właśnie łaska uświęcająca czyni człowieka godnym miłości Boga. Nikt zatem nie może wiedzieć, czy łaskę uświęcającą posiada.

Każda rzecz może być poznana w trojaki sposób.

1) Najpierw przez OBJAWIENIE i tą drogą można wiedzieć że się łaskę posiada. Bóg objawia to niekiedy i na mocy specjalnego przywileju niektórym osobom, aby dać im już w tym życiu zaczątek radosnej pewności, i aby mogli z większą ufnością i męstwem dokonywać wielkich czynów, a także znosić trudy obecnego życia. Jak powiedział Pan do Pawła: „Dosyć masz łaski mojej”.

2) Dalej może człowiek poznać coś WŁASNĄ MOCĄ i w sposób pewny. I tą drogą nikt nie może się dowiedzieć czy łaskę posiada. Nie można bowiem mieć o jakiejś rzeczy pewności, jeśli nie da się jej osądzić na podstawie własnego jej założenia; inaczej bowiem byłoby to poznawanie w sposób pewny wniosków dowiedzionych przez nie dające się udowodnić założenia. Nikt zaś nie może wiedzieć czy posiada znajomość jakiegoś wniosku, jeżeli nie zna jego założenia. Początkiem zaś i przedmiotem łaski jest sam Bóg, który z racji swej wielkiej doskonałości pozostaje dla nas nieznany. Jak mówi Księga Joba: „Oto Bóg wielki, przewyższający umiejętność naszą”. Przeto obecność Jego czy też nieobecność w nas, nie może być poznana sposobem pewnym. I o tym też mówi Job: „Jeśli przyjdzie do mnie, nie ujrzę Go; Jeśli odejdzie, nie zrozumiem”. Dlatego nie może człowiek w sposób pewny osądzić czy łaskę posiada. „Nawet zresztą samego siebie nie sądzę ... gdyż sędzią moim jest Pan”, powiada List do Koryntian.

3) Trzecim sposobem może coś zostać poznane przez DOMYSŁ na podstawie pewnych znaków. I tą drogą może ktoś poznać że ma łaskę; jeśli mianowicie stwierdzi, że:
a) znajduje upodobanie w Bogu, a
b) pogardza rzeczami światowymi, i jeśli
c) nie poczuwa się do żadnego grzechu śmiertelnego.

W tym znaczeniu rozumieć można słowa Apokalipsy: „Zwycięzcy dam mannę ukrytą ... którą zna ten tylko, kto ją otrzymuje”; że mianowicie ten kto otrzymuje, dowiaduje się o tym przez pewne słodkie doświadczenie, czego nie doznaje ten kto nie otrzymuje. Jednakże poznanie takie nie jest doskonałe. Dlatego powiada Apostoł w Liście do Koryntian: „Do niczego się nie poczuwam, ale przez to nie jestem usprawiedliwiony”. Bo – jak Psalm – „Występki któż zrozumie? Od skrytych moich oczyść mnie, Panie”.


Wiemy za to na pewno, że Papież jak ogłasza ex cathedra to ma asystencję Ducha Świętego. Poza tym, poza objawieniem, to można tylko się domyślać na podstawie wskazówek.

[marbur]

Gdyby tak na chwilę przysiąść przy samym Piśmie Świętym
- ma Ducha Świętego (jest zapisem natchnienia Ducha Świętego)
- ma słowo Ojca (jest Słowem, przemówieniem Boga)
- ma słowa Syna - Jezusa Chrystusa

Czyli powstało z mocy tego samego Boga, który wskrzesił Jezusa z martwych i który wskrzesi nasze śmiertelne ciała.
Zadziałała w nim (Piśmie) ta sama moc.

Czy można się tylko domyślać tego na podstawie wskazówek?
Nie, na pewno ma te wszystkie elementy.

[TS_]

@marbur

Tutaj wchodzimy w określanie co dane słowa znaczą.

np. Czy jeżeli marbur napisze książkę, to czy można powiedzieć, że "marbur jest w książce"? Czy "post ma marbura"?

Biblia to jest książka (w rzeczywistości wiele książek sklejonych). Papier i atrament. (albo inna materia) Czy jest sensowne mówić, że "w Biblii jest Duch Święty" albo "Biblia ma Ducha Świętego"?

Zauważ, że nie każdy, który ją czyta uzna ją za prawdę. Biblia jest pewna na postawie czego? Np. wiary.

Dla innej osoby to nie jest pewne.

Znowu możesz trafić Biblię napisaną w języku chińskim, nie wiedząc, że to Biblia.

Według kryterium "Stworzyciel jest w swoim stworzeniu", to "Duch Święty jest w całym stworzeniu". Więc czym tu wyróżniać ten konkretny papier i atrament?

Więc pytanie czy Duch Święty jest w kartkach i atramencie czy w wierzącym, przekazując człowiekowi "To jest prawdziwe."?

Jest też "wiara nieożywiona".

Według tych schematów używania słów to "wszystko ma Ducha Świętego na równi z Biblią"?

Dlatego w tej sytuacji warto wrócić do podstaw, czyli czemu służy w ogóle to pytanie?

[Dezerter]

Przeniesiony offtop

[marbur]

@marbur

Tutaj wchodzimy w określanie co dane słowa znaczą.

np. Czy jeżeli marbur napisze książkę, to czy można powiedzieć, że "marbur jest w książce"? Czy "post ma marbura"?

Książka którą napiszę nie będzie natchniona Duchem Świętym. Będzie natchniona duchem marbura.
Tak, będę w niej.

Dodano po 5 minutach 47 sekundach:

Biblia to jest książka (w rzeczywistości wiele książek sklejonych). Papier i atrament. (albo inna materia) Czy jest sensowne mówić, że "w Biblii jest Duch Święty" albo "Biblia ma Ducha Świętego"?

Czy rozmawiamy tutaj o papierze i atramencie? I skórze na okładkę? I kolorowej zakładce?
Nie. Oczywiste jest przecież, że rozmawiamy o przekazie jaki w niej jest. Do dyskusji czy o konkretnych słowach czy o myślach tam zawartych. Ale na pewno o tym co Bóg "wytchnął" z siebie poprzez nauczycieli, proroków, apostołów,

W takim sensie to "tchnienie" cały czas znajduje się w tej książce.
Świat Boski i ludzki się w niej przenika.

[Jockey]

Książka którą napiszę nie będzie natchniona Duchem Świętym. Będzie natchniona duchem marbura.

O to musisz sam siebie natchnąć, żeby była natchnięta tobą?
Moim zdaniem jeśli będziesz się modlić i prosić o natchnienie Ducha Świętego to może być tak, że książka będzie natchniona przez Ducha Świętego. Od bierzmowania każdy z katolików ma Ducha Świętego i ma pewne dary zwyczajne. A czasami jak coś robimy i mówimy innym to możemy być natchnieni przez Ducha Świętego. To oczywiście podlega pewnemu rozeznaniu katolickiemu. I to dłuższy temat.