Przyjaźń ze świadkiem Jehowy- pytanie

[Arek]

Najpierw trzeba zadbać o swoją duszę, aby cokolwiek można by było dobrego zrobić. W innym przypadku nie to, że sami polegniemy to nic nie będziemy w stanie zrobić, bo będzie to niemożliwe. Najpierw Bóg potem pomoc człowiekowi. Nigdy odwrotnie, bo nie ma w tym żadnej przyjaźni i żadnej relacji. Nic sami z siebie uczynić nie możemy.

[lambda]

Wydaje mi się, że do przyjaźni nie jest konieczna wspólna wiara (choć to pomaga).
Natomiast odradzałbym małżeństwo, bo tu kompatybilność musi być daleko większa.

A niektorzy twierdzą np Mikołaj Kapusta ze najlatwiej kogoś nawrocic wlasnycm świadectwem w Rodzinie

Może tak. Ale koncepcja "najpierw się hajtniemy, a potem go nawrócę" przypomina mi koncepcję "wprawdzie bije i pije, ale po ślubie już ja go zmienię"

Oczywiscie ze takie podejście jest błędne.
A co do nawracania to jest tak złożony proces ze nie ma żadnej reguly.

[Marek_Piotrowski]

Najpierw trzeba zadbać o swoją duszę, aby cokolwiek można by było dobrego zrobić. W innym przypadku nie to, że sami polegniemy to nic nie będziemy w stanie zrobić, bo będzie to niemożliwe. Najpierw Bóg potem pomoc człowiekowi. Nigdy odwrotnie, bo nie ma w tym żadnej przyjaźni i żadnej relacji. Nic sami z siebie uczynić nie możemy.

I tak, i nie. To ładnie brzmi, ale jak będziemy czekac na własną doskonałość z pomocą innym, to nic nie zrobimy do końca życia.

[Arek]

Myślę jednak, że jeśli człowiek dba o swoją duszę to naturalnym jest, że pomaga się innym. Zdaje się, że taka zależność jest katolicka. Najpierw przyjmuję Boga w życiu, a On posługuje się mną w służbie dla innych. Proszę wyraź swoje wątpliwości i obawy co do tej kwestii.
Ty dodałeś "...jak będziemy czekać na własną doskonałość z pomocą innym, to nic nie zrobimy do końca życia.", nic takiego nie miałem nawet na myśli. Całe dobro pochodzi od Boga. Jeśli robimy coś sami z siebie to przecież sami z siebie i czy taki owoc jest dobry?
Wiara to dynamizm działania Boga. Niezależnie co nam się wydaje, czasem, że nic nie idzie, czasem, że efekty są duże. To jedynie nasza subiektywna ocena, bo nie znamy do końca owoców i nie wiemy do końca jakie będą, czy dobre czy złe.
Marku to nie ma ładnie brzmieć. To ma przynosić zbawienie duszy.

[sądzony]

Wydaje mi się, że powinniśmy starać się praktykować miłość. Ojcowską, matczyną, rodzicielską na wzór Ojca. Przyjacielską, oblubieńczą na wzór Syna. Wspólnotową na wzór Ducha.