Grzech pierworodny - istota rzeczy

[sądzony]

Zgadzam się.

[Dezerter]

„Siedliska grzechu pierworodnego należy bowiem szukać właśnie w tym duchowym, kolektywnym, z góry danym i wyprzedzającym poszczególną egzystencję układzie, a nie w jakiejś biologicznej dziedziczności zupełnie obcych sobie jednostek” (J. Ratzinger, Opera Omnia, t. 4: Wprowadzenie do chrześcijaństwa. Wyznanie – Chrzest – Naśladowanie, tłum. R. Biel, M. Górecka, (red.) K. Góźdź, M. Górecka, Lublin 2017, s. 201).

Podoba mi się. Choć nie rozumiem. Wpuszczam w swój pusty łeb. Może wypluje jakąś niemądrą interpretację

No to zapraszam wszystkich do rozumienia w szerszym kontekście
https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/ ... sAllowed=y

4. ANTROPOLOGICZNE UWARUNKOWANIA PRAWDY O GRZECHU PIERWORODNYM
Grzechu pierworodnego nie można zrozumieć bez dostrzeżenia, że człowiek nie jest jakąś monadą, ale jest powiązany z innymi.
Ludzkość jest jednym „Adamem”.
„Żaden człowiek nie znajduje się w jakimś nietkniętym stanie początkowym, w którym by mógł w pełnej wolności rozwijać siebie i planować to, co dla niego dobre; każdy żyje w uwikłaniu, stanowiącym część jego własnej egzystencji”37*.
Autor pisze jak trudno jest wyjaśnić prawdę o grzechu pierworodnym, jeśli widzimy człowieka w sposób zatomizowany, ahistoryczny i bezcielesny. Człowiek jest cielesny, historyczny i powiązany z innymi38*.
Prawda o grzechu pierworodnym wskazuje na pierwszeństwo przyjmowania przed działaniem. Pragnienie bycia niezależnym, autonomicznym, w zupełności wystarczającym sobie oddala Adama od Boga.

Przypis do 37
*37 J . R a t z i n g e r , Wprowadzenie w chrześcijaństwo, Kraków 1996, 242. Autor pisze w tej pracy:
„siedliska grzechu pierworodnego należy bowiem szukać właśnie w tym duchowym, kolektywnym, z góry danym i wyprzedzającym poszczególną egzystencję układzie, a nie w jakiejś biologicznej dziedziczności zupełnie obcych sobie jednostek” (242).
Bartnik interpretuje stanowisko Ratzingera jako monogenizm teologiczny. Por. C z . S . B a r t n i k , Dogmatyka katolicka, Lublin 1999, s. 343
*38 Por. J. R a t z i n g e r , Die sakramentale Begründung christlicher Existenz, Freising 1970, s. 24.

Spróbuję zrozumieć:

Grzechu pierworodnego nie można zrozumieć bez dostrzeżenia, że człowiek nie jest jakąś monadą, ale jest powiązany z innymi.
Ludzkość jest jednym „Adamem”.
„Żaden człowiek nie znajduje się w jakimś nietkniętym stanie początkowym, w którym by mógł w pełnej wolności rozwijać siebie i planować to, co dla niego dobre; każdy żyje w uwikłaniu, stanowiącym część jego własnej egzystencji”37*.
Autor pisze jak trudno jest wyjaśnić prawdę o grzechu pierworodnym, jeśli widzimy człowieka w sposób zatomizowany, ahistoryczny i bezcielesny. Człowiek jest cielesny, historyczny i powiązany z innymi38*.

Monady – byty duchowe; nie mają charakteru czasowego ani przestrzennego.
Czyli w kontekście GP człowiek/adam nie jest monadą, tylko Adam biblijny jest ludzkością
Z kolei Bartnik pisze że człowiek jest cielesny, historyczny i powiązany z innymi.
A co mówi Ratzinger? - Bartnik mówi, że to monogenizm teologiczny
„siedliska grzechu pierworodnego należy bowiem szukać właśnie w tym duchowym, kolektywnym, z góry danym i wyprzedzającym poszczególną egzystencję układzie, a nie w jakiejś biologicznej dziedziczności zupełnie obcych sobie jednostek”
Grubo, bo ja rozumiem, że GP nie w jakiejś biologicznej dziedziczności bo jest duchowy, kolektywny i wyprzedzający egzystencję ludzką

[Andy72]

Wygląda mi to chęć dopasowywania grzechu pierworodnego do teorii ewolucji.

[piotruniog]

Zgadzam się.

To widzę, że ten link co Ci wkleiłem to był ten, który zawiera tą wypowiedź kard. Ratzingera, którą zacytowałem. Bo widzę, że Dezerter wkleił więc nawet nie musiał szukać czy to jest to ?

No właśnie. Próba pogodzenia GP z ewolucją. Łamaniec mózgu, akrobatyka, itp. Może najlepiej pozostać przy wersji - nie wiadomo kiedy, nie wiadomo gdzie i nie wiadomo ...

Zacytuję jeszcze słowa pewnego księdza, z którym miałem okazję trochę pisać na temat tych zagadnień.

,, Zresztą w dużej mierze z tego powodu nigdy mnie nie fascynował od strony teologicznej problem grzechu pierworodnego i wcale nie mam za złe współczesnej teologii, że jakoś nie poświęca mu nie wiadomo ile uwagi. Ostatecznie ten dogmat niewiele zmienia w mojej drodze do zbawienia: o konieczności Chrztu bardziej nawet niż z powodu grzechu pierworodnego jestem przekonany ponieważ włącza w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa; a o konieczności łaski Bożej do przezwyciężenia grzechu wiem nawet z własnej obserwacji (a zakładam że również każdy, kto poważnie traktuje powołanie do świętości) i nie potrzebuję do tego dogmatów. Owszem, żeby nie było: przyjmuję dogmat bez zająknięcia, ale techniczne szczegóły: jak, gdzie i kiedy został popełniony i jak go się przekazuje (=co to znaczy "przez zrodzenie") mało mnie interesują, bo przypuszczam, że niczego w moim życiu wiary nie zmienią."

Jeden z naszych forumowych legandarnych komentatorów napisał, że zgadza się z tym w pełni.

[sądzony]

„siedliska grzechu pierworodnego należy bowiem szukać właśnie w tym duchowym, kolektywnym, z góry danym i wyprzedzającym poszczególną egzystencję układzie, a nie w jakiejś biologicznej dziedziczności zupełnie obcych sobie jednostek”
Grubo, bo ja rozumiem, że GP nie w jakiejś biologicznej dziedziczności bo jest duchowy, kolektywny i wyprzedzający egzystencję ludzką

Też tak rozumiem. Upraszczając przy użyciu psychologii jungowskiej można by powiedzieć, iż GP jest swego rodzaju "kompleksem nieświadomości zbiorowej" całej ludzkości (o ile coś takiego istnieje) lub archetypu i jest wpisany w człowieka jeszcze przed jego powstaniem.

Wybaczcie jungowszczyznę.

[Andy72]

Jak przed powstaniem? na początku w raju nie było GP.

[sądzony]

Zacytuję jeszcze słowa pewnego księdza, z którym miałem okazję trochę pisać na temat tych zagadnień.

,, Zresztą w dużej mierze z tego powodu nigdy mnie nie fascynował od strony teologicznej problem grzechu pierworodnego i wcale nie mam za złe współczesnej teologii, że jakoś nie poświęca mu nie wiadomo ile uwagi. Ostatecznie ten dogmat niewiele zmienia w mojej drodze do zbawienia: o konieczności Chrztu bardziej nawet niż z powodu grzechu pierworodnego jestem przekonany ponieważ włącza w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa; a o konieczności łaski Bożej do przezwyciężenia grzechu wiem nawet z własnej obserwacji (a zakładam że również każdy, kto poważnie traktuje powołanie do świętości) i nie potrzebuję do tego dogmatów. Owszem, żeby nie było: przyjmuję dogmat bez zająknięcia, ale techniczne szczegóły: jak, gdzie i kiedy został popełniony i jak go się przekazuje (=co to znaczy "przez zrodzenie") mało mnie interesują, bo przypuszczam, że niczego w moim życiu wiary nie zmienią."

Jeden z naszych forumowych legandarnych komentatorów napisał, że zgadza się z tym w pełni.

Ja również.
Na siłę raczej nie staram się tłumaczyć dogmatów. One są po to, by w nie wierzyć - ja tak to widzę. I nie boli mnie to, ani mi nie urąga, że ich nie rozumiem. Czasem jednak pewne myśli same przychodzą stąd lub owąd jak na przykład od Ciebie.

Dodano po 2 minutach 44 sekundach:

Jak przed powstaniem? na początku w raju nie było GP.

*37 J . R a t z i n g e r , Wprowadzenie w chrześcijaństwo, Kraków 1996, 242. Autor pisze w tej pracy:
„siedliska grzechu pierworodnego należy bowiem szukać właśnie w tym duchowym, kolektywnym, z góry danym i wyprzedzającym poszczególną egzystencję układzie, a nie w jakiejś biologicznej dziedziczności zupełnie obcych sobie jednostek” (242).

No tak to czytam. Może błędnie, a zatem popraw mnie.

[Andy72]

A jak o tym mówi Pismo Święte?

[sądzony]

A jak o tym mówi Pismo Święte

Nie rozmawiamy o "jak o tym mówi PŚ".

[Andy72]

a nie jest tak jak napisał exe?

[sądzony]

Jaki exe?
(wybacz ale wstałem o 3 i wyjechałem do rodziny o 4. Pogoda była straszna, a po 100km popsuł mi się samochód. 2 h czekałem na lawetę, wracałem 3 i jestem nieco rozwalony. Słabo chwytam)

[Andy72]

viewtopic.php?t=10482

[sądzony]

Aaaa... to było 3 lata temu. Wrócę do tego, ale chyba nie dziś.