"(...) paradoks nie grzeszy przeciwko logice, której prawa pozostają nienaruszalne, ale wymyka się jej dominium."
Paradoksy i Nowe paradoksy kard. Henri de Lubac SJ
Co to jest logika paradoksu?
- sądzony
- Legendarny komentator
- Posty: 13688
- Rejestracja: 20 lut 2020
- Lokalizacja: zachodniopomorskie
- Wyznanie: Chrześcijanin
- Has thanked: 2004 times
- Been thanked: 2176 times
Re: Co to jest logika paradoksu?
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20
- sądzony
- Legendarny komentator
- Posty: 13688
- Rejestracja: 20 lut 2020
- Lokalizacja: zachodniopomorskie
- Wyznanie: Chrześcijanin
- Has thanked: 2004 times
- Been thanked: 2176 times
Re: Co to jest logika paradoksu?
Paradoks logiczny, a logika paradoksu co zupełnie inne pojęcia.
„(…) nowość projektu de Lubaca polega przede wszystkim na powrocie do paradoksu jako podstawy tradycyjnie katolickiego rozumienia świata i jego relacji z Bogiem. Ta „logika paradoksu” została, zdaniem angielskiego myśliciela, zaprzepaszczona u zarania nowoczesności, gdy w teologii zaczął dominować ciasny racjonalizm.
W najogólniejszym sensie, paradoks, tak jak go rozumie kard. H. de Lubac, powstaje na skutek konieczności uznania jednocześnie za prawdziwe dwóch stwierdzeń, które pozornie sobie przeczą.
Typowym przykładem takiego paradoksu jest dogmat wcielenia, który de Lubac nazywa, za Ojcami Kościoła, „paradoksem paradoksów”.”
ks. dr Andrzej Persidok
Paradoks w teologii Henri de Lubaca ks. dr Andrzej Persidok
„(…) nowość projektu de Lubaca polega przede wszystkim na powrocie do paradoksu jako podstawy tradycyjnie katolickiego rozumienia świata i jego relacji z Bogiem. Ta „logika paradoksu” została, zdaniem angielskiego myśliciela, zaprzepaszczona u zarania nowoczesności, gdy w teologii zaczął dominować ciasny racjonalizm.
W najogólniejszym sensie, paradoks, tak jak go rozumie kard. H. de Lubac, powstaje na skutek konieczności uznania jednocześnie za prawdziwe dwóch stwierdzeń, które pozornie sobie przeczą.
Typowym przykładem takiego paradoksu jest dogmat wcielenia, który de Lubac nazywa, za Ojcami Kościoła, „paradoksem paradoksów”.”
ks. dr Andrzej Persidok
Paradoks w teologii Henri de Lubaca ks. dr Andrzej Persidok
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20
- sądzony
- Legendarny komentator
- Posty: 13688
- Rejestracja: 20 lut 2020
- Lokalizacja: zachodniopomorskie
- Wyznanie: Chrześcijanin
- Has thanked: 2004 times
- Been thanked: 2176 times
Re: Co to jest logika paradoksu?
A przez kogo?
A dlaczego ... pewnie nie wszyscy go rozumieli i nie wszystkim był w smak.
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20
- sądzony
- Legendarny komentator
- Posty: 13688
- Rejestracja: 20 lut 2020
- Lokalizacja: zachodniopomorskie
- Wyznanie: Chrześcijanin
- Has thanked: 2004 times
- Been thanked: 2176 times
Re: Co to jest logika paradoksu?
"Antynomie życia mistycznego
Chodzi tutaj o paradoksy życia mistycznego, których nie potrafi rozwiązać ludzki rozum.
— Pierwszy paradoks dotyczy zysku i straty. Człowiek osiąga maksimum ludzkiej i chrześcijańskiej dojrzałości, stając się coraz bardziej ubogi. Dochodzi tu do głosu ewangeliczna zasada zyskiwania życia kosztem śmierci (Mt 16,24-25).
— Drugi paradoks dotyczy ludzkiego „wiedzieć” i „nie wiedzieć”. W miarę jak ludzki rozum gaśnie w swojej bezradności i niemożności, światło wewnętrzne, którym jest Duch Święty, coraz bardziej się rozjaśnia i oświeca naszego ducha w milczeniu, nie wyprowadzając go jednocześnie z ciemności naszej ziemskiej kondycji. Bł. H. Suso stwierdza, że prawda jest poznawana w niepoznawaniu. A dla św. Jana od Krzyża noc jest tym jaśniejsza im jest ciemniejsza.
— Trzeci paradoks polega na syntezie kontemplacji i zewnętrznej działalności. Według nauczania św. Teresy z Avila, Maria i Marta powinny stać się jedną osobą
[30] (...)
— Jeszcze jedną antynomią i paradoksem najbardziej dla nas niepojętym jest połączenie w życiu mistycznym cierpienia i szczęścia. Kiedy dzisiaj ktoś choruje, zwykle załamuje się ręce, mówiąc: „ale nieszczęście”. U mistyków natomiast dokonuje się synteza cierpienia i radości. Widać u nich nienasycone pragnienie cierpienia z Chrystusem w celu współpracy w zbawieniu grzeszników – Podejmuje życie łaski ludzi prawdziwie nieszczęśliwych. Bardzo często przewija się ten motyw w pismach bł. Elżbiety od Trójcy Świętej jeszcze z czasów przed wstąpieniem do Karmelu."
Teologia komunii z Bogiem. Mistyka
O. Jerzy Wiesław Gogola OCD
Chodzi tutaj o paradoksy życia mistycznego, których nie potrafi rozwiązać ludzki rozum.
— Pierwszy paradoks dotyczy zysku i straty. Człowiek osiąga maksimum ludzkiej i chrześcijańskiej dojrzałości, stając się coraz bardziej ubogi. Dochodzi tu do głosu ewangeliczna zasada zyskiwania życia kosztem śmierci (Mt 16,24-25).
— Drugi paradoks dotyczy ludzkiego „wiedzieć” i „nie wiedzieć”. W miarę jak ludzki rozum gaśnie w swojej bezradności i niemożności, światło wewnętrzne, którym jest Duch Święty, coraz bardziej się rozjaśnia i oświeca naszego ducha w milczeniu, nie wyprowadzając go jednocześnie z ciemności naszej ziemskiej kondycji. Bł. H. Suso stwierdza, że prawda jest poznawana w niepoznawaniu. A dla św. Jana od Krzyża noc jest tym jaśniejsza im jest ciemniejsza.
— Trzeci paradoks polega na syntezie kontemplacji i zewnętrznej działalności. Według nauczania św. Teresy z Avila, Maria i Marta powinny stać się jedną osobą
[30] (...)
— Jeszcze jedną antynomią i paradoksem najbardziej dla nas niepojętym jest połączenie w życiu mistycznym cierpienia i szczęścia. Kiedy dzisiaj ktoś choruje, zwykle załamuje się ręce, mówiąc: „ale nieszczęście”. U mistyków natomiast dokonuje się synteza cierpienia i radości. Widać u nich nienasycone pragnienie cierpienia z Chrystusem w celu współpracy w zbawieniu grzeszników – Podejmuje życie łaski ludzi prawdziwie nieszczęśliwych. Bardzo często przewija się ten motyw w pismach bł. Elżbiety od Trójcy Świętej jeszcze z czasów przed wstąpieniem do Karmelu."
Teologia komunii z Bogiem. Mistyka
O. Jerzy Wiesław Gogola OCD
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20