Nenderen pisze: ↑2022-09-05, 11:37
Pytanie tylko czy takie odejście od rdzenia samo w sobie przemawia na niekorzyść serialu. Nie wydaje mi się - takie swobodne podejście do świata tolkienowskiego może być ciekawe.
Nie oglądałam, chociaż jestem zdecydowanie fanką Tolkiena. Nie wiedziałam nawet, że taki jest. Nie mam nic przeciwko filmowym adaptacjom, które odchodzą od treści książki. Taką adaptacją jest jeden z moich ulubionych filmów, który składa się z 3 części: "1) Hobbit, Niezwykła Podróż", 2) "Hobbit-Pustkowie Smauga", 3)"Hobbit-Bitwa Pięciu Armii". Jak widzimy, film odchodzi od treści, bo książka "Hobbit, czyli tam i spowrotem" jest dość krótka, a filmy długie. Jednak film jest wprost genialny. Ale najważniejsze, że pozostał idealnie, w całości w klimacie Tolkiena, w pełni odzwierciedla charakter Śródziemia oraz naturę żyjących tam istot. Wspaniałe jest na przykład przedstawienie elfów, już lepiej się ich zagrać nie dało, jestem tym zachwycona. Oczywiście wiele postaci jest tam z dawnego filmu "Władca Pierścieni", co jest przecież konieczne. "Hobbit" to jest bardzo dobry film, o wiele lepszy nawet niż adaptacja "Władcy...".
Co do serialu, z tego, co przeczytałam o nim, akcja rozgrywa się w innej, wcześniejszej erze Śródziemia, więc zapewne opiera się w dużej mierze na książce "Silmarillion" (bardzo ją polecam, jest niezwykle poetycka). Nie można więc raczej zarzucić, że jest niezgodna z "Władcą Pierścieni", bo nie dotyczy przecież tych wydarzeń. To, czy jest zgodny ten serial z twórczością Tolkiena można stwierdzić, porównując z resztą twórczości Tolkiena, ale z tymi utworami, które opowiadają o wcześniejszej erze, jeszcze zanim Sauron po raz pierwszy został pokonany, czyli gdy elfowie z nim walczą. A co ciekawe, książka Silmarillion zawiera trochę aluzji religijnych. "Władca Pierścieni" też zawiera motywy chrześcijańskie, ale "Silmarillion" zdecydowanie więcej, jest niezwykle symboliczny i tak poetycki, że przypomina nawet trochę prozę wierszowaną.
Jeśli obejrzę kiedyś serial, to się tu wypowiem dalej.
Odkąd umiłowałam Boga całą istotą swoją, całą mocą swego serca, od tej chwili ustąpiła bojaźń, i chociażby mi nie wiem już jak mówiono o Jego sprawiedliwości, to nie lękam się Go wcale, bo poznałam Go dobrze: Bóg jest Miłość a Duch Jego- jest spokój"
Albo zamknąć oczy i uszy (choć jest dużo muzyki, więc często zagłusza).
jak nas 
