Widzę, że Poszukiwacz poszukiwał poparcia swoich tez na stronach antytrynitarystów. Widać nie wie, jak naciągane mają "argumenty":
J 5,7
T- tekst o ktorym mowa jest tzw. "glosą" czy zapiskiem marginalnym.
Przejrzałem tłumaczenia katolickie - spośród dostępnych 8, tylko jeden (ks.Wujka) ma tę glosę
Mk 16,9
Tu się uśmiałem; "dowodem" ma być, że jakiś mnich coś w 10 wieku napisał
To, że czegoś nie ma w niektórych rękopisach, a w niektórych jest absolutnie o niczym nie świadczy; może przekonać chyba tylko tych, którzy myślą, że Ewangelia wg. Marka powstała w ten sposób, ze Marek usiadł i napisał ją całą...
Zresztą to standard - np. Księga Izajasza ma kilku autorów.
Mateusz 28:19
Argumentacja, dla którego rzekomo jest to dodany werset (sprowadzająca się do tego, że w innych miejscach (bynajmniej nie tam, gdzie cytuje się dokładnie formę chrztu, jak w Mt 28,19 właśnie) jest "w Imie Chrystusa" (dla odróżnienia od innych chrztów zydowskich) - jest śmieszna.
Podobnie jak sugestia, że nie było jej w Ewangelii pierwotnie -
jak za chwilę zobaczysz poniżej, mamy słowa te cytowane są w pismach chrześcijańskich już od I wieku.
A najzabawniejsze jest, ze umieściłeś Euzebiusza z Cezarei (który żył na przełomie III i IV wieku) "przed pierwszą Biblią"
Ale dobrze, jeśli chcesz grać patrystyką, to zacytuję Ci pisma znacznie wcześniejsze od Euzebiusza (oczywiście tylko przykłady):
- "Didache, czyli nauka 12 apostołów" - najważniejszy tekst patrystyczny, współczesny Ewangeliom (lata 60 I wieku do początku I wieku):
„Co do chrztu, to udzielajcie go w taki oto sposób: Powtórzywszy najpierw wszystko powyższe, chrzcijcie w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego w wodzie żywej. Jeśli nie masz wody żywej, chrzcij w innej, jeśli nie możesz w zimnej, chrzcij w ciepłej. Jeśli brak ci jednej i drugiej, polej głowę trzy razy wodą w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Didache 7:1-3).
Co bardzo ważne, w tym samym tekście, ten sam chrzest nazywa się chrztem "w Imię Pana" (Chrystusa), co dowodzi, że określenia te stosowano zamiennie:
„Niech nikt nie je ani nie pije z waszej Eucharystii oprócz tych, co zostali ochrzczeni w imię Pana, gdyż to właśnie miał Pan na myśli mówiąc: «nie dawajcie psom tego, co święte»”/Didache 9,5/
- Justyn Męczennik, pierwsza połowa II wieku: "Następnie prowadzimy ich do miejsca, gdzie znajduje się woda i tam dostępują oni odrodzenia w taki sam sposób, w jaki myśmy go dostąpili, mianowicie zostają skąpani w wodzie w imię Boga Ojca i Pana wszechrzeczy, w imię Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, oraz w imię Ducha Świętego."(Apologia)
- Tertulian (połowa II wieku) "Ustanowiono bowiem prawo chrztu i określono jego formę: (...) chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego" ("O chrzcie")
„i wreszcie nakazuje, by chrzcili w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, a nie w imię Jednego. I rzeczywiście jesteśmy chrzczeni nie raz, lecz trzy razy, w każde pojedyncze imię każdej poszczególnej osoby” („Przeciw Prakseaszowi” 26:9).
"(...) polecił jedenastu z nich –jeden bowiem z nich odpadł – iść i nauczać narody chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego."/Przeciw heretykom/
- Święty Ireneusz z Lyonu (I połowa II wieku): "(...) abyśmy pamiętali, że w chrzcie otrzymaliśmy odpuszczenie grzechów w imię Boga Ojca i w imię Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, wcielonego, zmarłego i zmartwychwstałego w Duchu Świętym Boga"/Wykład nauki apostolskiej/
- Święty Hipolit (II-III wiek) "„Nie możemy inaczej pojąć jednego Boga, jeśli nie uwierzymy prawdziwie w Ojca, Syna i Ducha Świętego. (...) Słowo Ojca, które zna jego plan zbawienia i wolę, które wie, że Ojciec właśnie w taki sposób chce być uwielbiany, po zmartwychwstaniu powiedziało uczniom: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego"/Przeciw Noetosowi/
- Orygenes (II-III wiek) „Wszystko to uczy nas, że istota Ducha Świętego ma tak wielką godność i znaczenie, iż zbawczy chrzest nie może dopełnić się inaczej, jak tylko przez powagę najznamienitszej Trójcy, to znaczy w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego [por. Mt 28:19], i że nazwa Ducha Świętego łączy się ściśle z imieniem Boga Ojca i Jego jednorodzonego Syna” („O zasadach” 1:3,2).
"Jeśli bowiem ten, kto przyjął dogmat prawdy, powinien najpierw być ochrzczony, a następnie przestrzegać tego, co im nakazano w odniesieniu do cnót etycznych, i w ten sposób zostać ochrzczony w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, to czyż może być zwyczajną wodą to, co w miarę możliwości uczestniczy w mocy Trójcy Świętej i ściśle jest związane z cnotą etyczną...?”"/Komentarz do Ewangelii św. Jana/
- święty Cyprian (pierwsza połowa II wieku) „Pan bowiem po swym zmartwychwstaniu, rozsyłając swych uczniów, wskazując i pouczając ich, jak należy udzielać chrztu, mówi: ‘Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego’ [Mt 28:18].” (List 73:5).
„Po zmartwychwstaniu Pan, rozsyłając apostołów, nakazuje i mówi: ‘Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przekazałem’ [Mt 28:18-19]” (List 28:2).
„Gdy Pan poleca: aby chrzcić narody w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego i przez chrzest odpuszczać dawne grzechy [por. Mt 28:19], ten, nie znając rozkazu i prawdy, nakazuje udzielać pokoju i przebaczać grzechy w imię Pawła. Twierdzi również, że ten mu to nakazał, jak to widzicie z listu tegoż Lucjana do Celeryna” (List 27:3).
„Chyba, że obrońcy chrztu heretyków twierdzą, że i szatan ma władzę udzielania łaski chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Niewątpliwie jest u nich ten sam błąd i to samo oszustwo szatanów, skoro u nich w żadnym razie nie ma Ducha Świętego” (List 75:11).
„On sam, rozsyłając apostołów, tak mówi na innym miejscu: ‘Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przekazałem’ [Mt 28:18-19]. Jeśli więc chcemy iść w świetle Chrystusa, nie odstępujmy od Jego nakazów i upomnień” (List 63:18).
Cyprian także - tak jak Didache - używa zamiennie do "w Imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego" sformułowania "w imię Jezusa":
"(...)byli chrzczeni w imię Jezusa Chrystusa. Zgodnie z tym w Dziejach Apostolskich Piotr tak się odzywa i mówi: ‘Czyńcie pokutę, i niechaj każdy z was ochrzci się w imię Pana Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów i otrzymanie daru Ducha Świętego. (...)’ [Dz 2:38n.]."(List 73:17)
WSZYSCY wymienieni sa wcześniejsi od Euzebiusza. Ale... - o co chodzi z tym Euzebiuszem?. Otóż całą tę doktrynę wywiedziono z tego, że Euzebiusz zacytował tylko pierwszą część 28,19 gdy pisał:
„Inni wreszcie apostołowie, narażeni na tysiączne zasadzki na swe życie, opuścili ziemię żydowską i wyruszyli na opowiadanie i nauczanie do wszystkich narodów, pełni mocy Chrystusa, który rzekł do nich: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody w Imię Moje”
I to ma być ten "dowód"
J 7,53-8,11
Dokładnie tak, jak w przypadku Mk 16,9
Nikt nie myśli, ze całość została napisana przez Jana.