Fałszerstwa w Biblii

[Marek_Piotrowski]

Nie.
To częste nieporozumienie bierze się z tego, iż dziś politeizm praktycznie nie istnieje (przynajmniej w Europie) i dlatego niewiele osób orientuje się, czym był i czym się różnił od monoteizmu. „Bóg” w politeizmie był kimś zupełnie innym, niż podpowiada nam nasza intuicja po dwóch tysiącleciach chrześcijaństwa. Wyobrażony świat bogów pełen był rywalizacji istot wprawdzie ponadnaturalnych, ale dalekich od wszechmocy i doskonałości, o przeróżnych namiętnościach i (bynajmniej nie wspólnych) dążeniach.
Rzymianie nie widzieli nic zdrożnego w dołączaniu do swojego panteonu bóstw podbitych narodów. Nie mieliby też oporów z dołączeniem Boga chrześcijańskiego. Problemem była wyłączność, jaką wyznawcy Jezusa rezerwowali dla swojego Boga. Bóg całkowicie niepoznawalny, wszechmocny, wszechwładny i doskonały nie pasował do świata „bogów” Olimpu – kłócących się i godzących, więzionych przez innych, podobnych sobie „bogów”.
Monoteizm chrześcijański mówi, iż jest tylko jeden Bóg w trzech osobach – każda w pełni będąca tym, kim są wszystkie trzy razem. Ten Bóg jest jedyny i wszechmocny, doskonale ze sobą zgodny, z nikim innym nieporównywalny.

[Pytający]

Niestety p. Marku i w przypadku p. wypowiedzi mamy do czynienia z nieporozumieniem. Ja nie kwestionuję różnic pomiędzy politeizmem a monoteizmem. I pewnego nierozumienia jednego i drugiego. Niepotrzebnego utożsamiania "monoteizmu chrześcijańskiego" z dawnym politeizmem.
Tak naprawdę nawet "poganie" mieli wyobrażenia o jednym "theos", zbliżonego do wyobrażeń pierwszych chrześcijan.
Jak i wiele "triad", podobnych "monoteizmowi chrześcijańskiemu".
Zgadzam się, że "monoteizm chrześcijański" przedstawia theos, jak zostało podane. Ustalono tak w czwartym wieku.

Niestety w przypadku przedstawiania theos przez izraelitów, i pierwszych chrześcijan, nie ma mowy o wyobrażaniu sobie, że jest on "kliku postaciowy", czy "kilku osobowy". Wierzyli, że jest "jeden jedyny". W pełnym tego słowa znaczeniu. To jak go nazywali, określali, ujawniało, że dla nich był on "jeden jedyny". Jak poprzednio napisałem, zarówno jego gr. określanie go jako: "heis theos" i "monos theos" ujawniały, że był dla nich jeden tzn. że w nim samym nie ma tak "różności", jak i "wielości".
W trynitarnym ujęciu, jest jedno i drugie.
I tak czytając np. 1 Tym.1:17, czy 6:15 czytamy tam "monos theos" tzn "jedynemu", czy "samemu". I jest tu mowa o "właściwości istotowej". W swej istocie jest "jeden". Nie ma w nim dwóch, czy trzech istot [osób]. Jest "istotowo jeden".
Tak to nie idzie o to, że w politeizmie istniała "mnogość theos". Idzie o to, że zgodnie nawet z nowotestamentowymi określeniami, [ nie tylko staro...], jest on: "jeden jedyny".
Tak "jeden" w rzeczywistości, jak i sam w sobie jest on "jeden". Nie ma w nim "różnicy i wielości" np. w postaci trzech osób.
Pierwsi chrześcijanie wiedzieli, że jest mnogość tzw. theos to znaczy "z nazwy" patrz. Gal.4:8którzy z n a t u r y [nimi] nie są..."

I w takich wierzyli poganie, gotowi przyjąć innych do swego panteonu. Nic jednak nie zdradza, żeby nowotestamentowy sposób nazywania "theos", sugerował, iż wierzono, że jest w nim np. "trzy osoby".

[Marek_Piotrowski]

To prawda, że Izrael nie znał osób Boskich - choć są w Biblii pewne ciekawe aluzje, które można zrozumieć dopiero z perspektywy Nowego Testamentu.
Nic w tym dziwnego - Objawienie rozwijało się powoli i pełnię osiągnęło dopiero w Jezusie Chrystusie.
Objawienie Trójcy wprost nie byłoby zrozumiałe w Izraelu, co więcej, groziłoby wielobóstwem (w końcu w takim otoczeniu ci ludzie żyli).
Natomiast mylisz się całkowicie w rozważaniach na temat rzekomego zaprzeczenia osobom Trójcy - jest wręcz przeciwnie.
"Monos theos" to po prostu grecki zwrot ze Starego Testamentu (co zresztą stwierdza Jezus bardzo wyraźnie: "Lecz Jezus mu odrzekł: Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu [monō] służyć będziesz."/Łk 4:8/
Identyczny jest schemat użycia podobnego zwrotu w 1 Tym.1:17 i 6:15

Język hebrajski posiada słowo, które zawsze i bezwzględnie oznacza „jedyność” – i to w sposób nie złożony (na przykład powiedział: weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę – Rdz 22,2). Tym słowem jest jachid (יחיד). Występuje ono w Starym Testamencie 12 razy , ani razu jednak nie użyto go do określenia jedyności Boga.

Ten – z pozoru niezbyt ważny – fakt jest tak dobitny dla ludzi posługujących się hebrajskim, że przeciwny idei Trójcy słynny dwunastowieczny teolog żydowski Majmonides , aby usunąć wątpliwości swoich współwyznawców, zastąpił w Księdze Powtórzonego Prawa 6,4 wyraz echad słowem jachid.

Za to słowo użyte choćby w cytacie z Księgi Powtórzonego Prawa: Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie hebrajskie echad (אחד) ma znaczenie właśnie łączące "wiele" z "jednym". Właściwie występuje w 5 przenikających się znaczeniach:

• Znaczenie jedności złożonej z wielu składowych, jak choćby kiść winogron:
  I przybyli aż do doliny Eszkol, i ucięli tam gałąź krzewu winnego z jedną kiścią winogron, i nieśli ją we dwóch na drążku; nabrali także nieco jabłek granatu i fig (Lb 13,23 bw).
  Kiść winogron jest jednością złożoną z wielu gron.
  Inny, jeszcze dobitniejszy przykład:
  Pan skierował do mnie te słowa:
  Synu człowieczy, weź sobie kawałek drewna i napisz na nim: Juda i Izraelici jego sprzymierzeńcami. Potem weź sobie inny kawałek drewna i napisz na nim: Józef, drewno Efraima i cały dom Izraela jego sprzymierzeńcami.
  Złącz je z sobą jedno z drugim w jeden kawałek drewna, tak by w ręku twoim stanowiły jedną całość.
  A jeśli potem mówić będą do ciebie rodacy: Czyż nam nie powiesz, co przez to masz na myśli?
  Wtedy powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Oto biorę drewno Józefa, które jest w ręce Efraima oraz plemion Izraela, jego sprzymierzeńców, i przykładam je do drewna Judy, i czynię je jednym drewnem po to, by w ręku moim byli jedno (Ez 37,15-19).
  
  Inne przykłady mówiące o jednej całości złożonej z wielu elementów:
  Ponadto przyszyjesz pięćdziesiąt kółek z brązu i nałożysz kółka na wstążki, i w ten sposób zwiążesz nakrycia przybytku ze sobą, że utworzą jedną całość (Wj 26,11).
  zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni od miasta Adam leżącego w pobliżu Sartan, podczas gdy wody spływające do morza Araby, czyli Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha (Joz 3,16).
  Warto też wspomnieć, że echad użyto także w Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem (Rdz 2,24) - jak wiadomo, związek mężczyzny i kobiety jest obrazem Boga, kiedy to oboje tworzą jedno.
  .
• Znaczenie wielu, będących jak jeden:
  Dam im jedno serce i jedną zasadę postępowania, by się Mnie zawsze bali dla swego dobra i swych potomków (Jr 32,39).
  wtedy zgromadził się cały lud, jak jeden mąż, na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi (Ne 8,1).
  .
• Znaczenie "jednakowe", "takie same":
  Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa (Rdz 11,1).
  (…) i rzekł: Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić (Rdz 11,6).
  (…) obaj – podczaszy i piekarz nadworny króla egipskiego – tej samej nocy obaj mieli sen o różnych znaczeniach (Rdz 40,5).
  .
• Znaczenie "jednocześnie":
  A gdy już przestanie on gniewać się na ciebie i zapomni, co mu uczyniłeś, wtedy dam ci znać i sprowadzę cię stamtąd. Czemu miałabym was obu jednocześnie stracić (Rdz 27,45).
  .
• Znaczenie "jednomyślnie":
  Wystąpili wszyscy jednomyślnie, mówiąc: Nikt z nas nie odejdzie do swego namiotu ani nie uda się do domu! (Sdz 20,8).
  Wrócił Mojżesz i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy (Wj 24,3).

I jeszcze jedno: w języku hebrajskim rzeczowniki występują w trzech możliwych liczbach – pojedynczej, podwójnej i mnogiej (w polskim znamy tylko liczbę pojedynczą i mnogą. Słowo Bóg odmienia się następująco:
• liczba pojedyncza - El (אל)
• liczba podwójna - Elach (אלוה)
• liczba mnoga - Elohim (אֱלֹהִים).
W całym Starym Testamencie w stosunku do Boga używana jest forma mnoga – Elohim. W sposób dosłowny należałoby ją tłumaczyć jako „Bogowie” gdyby nie to, że w wielu miejscach (choć nie wszędzie) powiązana jest z czasownikiem w liczbie pojedynczej (np. w Rdz 1,1 czytamy „stworzył”, a nie „stworzyli”, jak by to wynikało z formy Elohim). Przyznasz, że doskonale to oddaje Boga jedynego, ale w trzech osobach.

Tyle.

P.S. A Gal 4,8 przypiąłeś ni z gruchy ni z pietruchy: nic w nim nie nawiązuje do Twojej tezy. Pewnie dlatego zacytowałeś tylko kilka słów z wersetu, żeby sprawić wrażenie że udowadnia cokolwiek z tego, co napisałeś wyżej.
Daj spokój - tu się nikt na podobne chwyty nie nabierze

[Pytający]

Napisał p.dużo p. Marku. Niestety dużo nie na temat.Szkoda.
Nic nie zmieni okoliczności, że używane w natchnionym słowie "heis theos"ozn. że w thoes nie ma: "rozróżnienia" i "wielości". Oba słowa razem wzięte zawierają w sobie taką myśl. "Theos" i s t o t o w o jest jeden. Nie jest dwa, czy trzy. Takie jest znaczenie używanego w staro i nowotestamentowych sprawozdaniach określenia. Jest jedyny i jest "istotowo jeden". Takie jest znaczenie okr. "monos theos" i "heis theos". I nikt i nic tego nie zmieni.

Przeskakuje p. p Marku z greki do hebrajskiego, licząc na ratunek. Podaje p. że w tym języku mamy słowo, które ozn." jedyność i to w sposób niezłożony". Tym słowem jest "jachid" użyty np. w Rodz.22:2...weź twego syna jedynego
W istocie na okr. "jeden" w heb. mamy cztery słowa. Jednym z nich jest "jachid". Co ono oznacza?
"Jedyny,. tylko jeden, odosobniony, jedyny w swoim rodzaju".
I wk. Rodz.22:2 czytamyWeź proszę swego syna, j e d y n a k a..., i złóż go tam w ofierzeW wer.16 czytamy...oświadczenie JHWH - ponieważ uczyniłeś tę rzecz i nie odmówiłeś mi swego syna, swego j e d y n a k a, będę...
W ks. Sędziów 11:34 czytamy...oto jego córka wyszła mu na spotkanie...a miał tylko ją, j e d y n a c z k ę

Tak to p. Marku rozumie p. dlaczego nigdy tego słowa nie użyto na okr. "jedyności" theos. I nie ma w tym niczego nadzwyczajnego. Okr. tego używano na okr. zrodzonych, jedynaków. Czy wyróżnionych jako: "jedyny w swoim rodzaju".
Zupełnie nie trafił p. z argumentem.

Odnośnie następnych wywodów, to rozmija się p. z moim zarzutem jak dwie łodzie we mgle. Przykłady składania się całości z części, jako dowód istnienia theos z części, jest chybiony.
Z jakich powodów? To, ze kiść winogron jest złożona z wielu gron, to pewne. Tak jak pewne jest, żeby kiść była kiścią, nie może nie być złożona z wielu gron. Jedno grono, nie jest kiścią, jest jednym gronem. Jest nim wtedy, gdy jest złożone z wielu gron. Owocem winorośli jest winogrono. Z zasady jedną kulkę winogron, nazywa się winogronem. Niekiedy "gronem". Jednak, gdy mówimy o "kiście winogron", nie może być mowy o "jednym gronie". Jednak może być mowa o jednym kiści winogron. Jeden kiść winogron, żeby być j e d n y ą kiścią, nie może być jednym gronem.
Może jednak pozostać jedną kiścią.
J e d n a drużyna, żeby była drużyną, musi się składać z g r u p y członków. Nadaj jest jednak jedną drużyną. Jeden osobnik, nie jest jedną drużyną.
I tak integralną częścią kiści, czy drużyny jest zespół części, członków. Istotą "kiści" jest istnienie w postaci wielu gron.
Istotą theos, jest istnienie jako jeden. Nie ma w nim "rozróżnienia i wielości".
Niekiedy mówi się: "ja i moja dwunastnica, i jest nas trzynastu". Tak naprawdę dwunastnica składa się z czterech części. Istotą dwunastnicy jest budowa z czterech części. Jedna dwunastnica, żeby nią była musi być zbudowana z...
Istotą kwarku jest jego budowa z trzech nierozerwanych części. Taki jest. I tak jest zbudowany.
Istotą theos, jest jego istnienie jako: "jeden jedyny". Nie ma w nim "rozróżnienia i wielości". Taki jest.

A podane w następnym przypadku wersety w których czytamy o łączeniu jednego z innym, żeby stworzyły jedno, ujawnia czyny, żeby coś takim się stało. czynię je jednymutworzyły j a k b y jedenjak jeden mążmówią o możliwości połączenia jednego z innym, żeby powstało jedno.
Rozpuszczony cukier w wodzie staje się jednym z wodą. Jedno nie jest drugim, można jednak jedno z drugim połączyć. I to udanie.
Nie m to jednak nic wspólnego z moim wywodem.