Post
autor: Andej » 2021-08-06, 22:30
Mam mieszane uczucia.
Oczywiście słusznym jest postulat, aby księża (wszyscy, od świeżo wyświeconego, do papieża) byli duszpasterzami. Ale głownie są administratorami. Myślą o karierze. Co prawda różnie. Znam proboszcza, który od czasów seminarium usługiwał jednemu biskupowi. W nagrodę, gdy biskup szykował się już na emeryturę, dostał jedną z najbogatszych parafii w Warszawie. Kazania, które są internetach głosi dobre. Ale, wydaje mi się, że głównie zajmuje się administrowaniem. Nie mówił mi o tym bezpośrednio. Ale wiele z nim rozmawiałem. Gdy jeszcze pracowałem, to zawsze wpadał do mnie do pracy, jak był w okolicy. I gadaliśmy. Ja też, gdy byłem w jego okolicy wpadałem na chwilę. Parafia piękna. Wielka dyscyplina. I ma zaufanie od góry. Gdy trzeba usadzić jakiegoś niesfornego księdza, to wysyłają go do niego. Wszystko trzyma w ryzach. Z obserwacji wydaje mi się, że dyscyplina większa niż w wojsku. Kilka razy chcieli go awansować na biskupa. Za każdym razem się jakoś wykręcał.
Inny ksiądz. Teraz proboszczem jest. Ale w oczekiwaniu na probostwo był wikarym w mojej parafii. Przyjechał z Kanady, gdzie był proboszczem. Rozmawiałem z nim o rozdziale funkcji administratora i duszpasterza. Opowiadał, że w kanadzie zatrudniał człowieka od spraw gospodarczych, marketingu i administracji. Sam zajmował się duszpasterstwem. Ale nie zauważyłem, aby w jakiś sposób starał się wpłynąć na proboszcza, aby podobnie uczynił.
Kazania. Uważam, że mam szczęście, bo jest jeden ksiądz, który mówi coś mądrego. Pozostałych trudno słuchać.
Mi się hierarchia kojarzy z wojskiem. Posłuszeństwo, dyscyplina. Biskupi to też administracja. Oczywiście jest kilku, którzy się starają. Kilku. Ale czy można wymagać, aby zajmowali się duszpasterstwem, jeśli już w seminarium uczeni byli administrowania i zarządzania? Jeśli do czasu awansu na biskupa zajmowali się karierą. Piękny kościół, odprowadzanie kasy, robienie wrażenia. Zwłaszcza w czasie wizytacji. I bizantyjskie goszczenie biskupa. I zabieganie, aby przychylnym okiem patrzył. Prawdziwy ksiądz, z autentycznym powołaniem, bardzo rzadko zostaje proboszczem. Jest popychadłem. Na niego spycha się najtrudniejsze zadania. Dolindo czy Pio nie mieli czasu na sprawy gospodarcze. Bozowski też nie. Bozowskiego znałem. On dawał ludziom wszystko. A gdy potrzebował, to prosił, dzwonił. I zawsze otrzymywał. Ale on był księdzem przez 24 godziny na dobę. Chyba tylko w trakcie mszy świętej nie był do dyspozycji dla każdego człowieka. Ale wtedy też dawał. To co mógł dać najlepszego.
Boję się, że rewolucja do której namawia Szustak skończyłaby się klęską. Był dobry czas na początku lat dziewięćdziesiątych. Ale został przespany. Restytucje mienia, konkordat. A potęgo Kościoła nie zależy od bogactwa. Ale bez środków materialnych trudno zrobić cokolwiek.
Nie mam bezpośrednio kontaktu z biskupami. Chciałbym, aby każdy ksiądz był dobrym duszpasterzem. I codziennie modlę się w tej intencji. Bo wtedy biskupi będą dobrymi duszpasterzami.
No i łatka dla Szustaka. O czym on prawi? Kazanie? Homilia? Wyjaśnia Słowo? Czy zamiata? A może nawet nie zamiata, ale stara się do tego skłonić innych.
Pochwała. W tym odcinku coś zaproponował. Szkoda, że bez uzgodnienie (jak mniemam) z jakimiś biskupami. Szkoda, że wbrew nim. Ale może tak trzeba? W każdym razie coś zaproponował. Wskazał jakąś drogę. To już jest działaniem konstruktywnym. Za to go chwalę niniejszym.
Wszystko co piszę jest moim subiektywnym poglądem. Nigdy nie wypowiadam się w imieniu Kościoła. Moje wypowiedzi nie są autoryzowane przez Kościół.
co się od niego nauczyłem w kwestii wiary 
, dzięki niemu, dzięki dobremu zarządzaniu już wiele mi do głowy przychodzi, a to też jest cenne 
