Opium [#08] Wiara tylko w kościele?

[Dezerter]

Ważny odcinek poświęcony zwalaniu wszystkiego co związane z wiarą na księdza i Kościół.
Sprawy religijne, życie religijne to tylko w kościele, a poza życie, które jest świeckie i mało tam miejsca na Boga.
O. Szustak namawia do praktykowania kościoła domowego, rodzinnego, do czego namawia nas wiele dokumentów Kościoła.
Dzieci religijnie wychowuje katecheta na religii i ksiądz w niedzielę a my się przecież na tym nie znamy - tak było w mojej rodzinie
Wspólnoty spotykają się tylko w kościele i tylko z księdzem, a można inaczej, - bez księdza i w domu.
Namawia więc do budowania wspólnot mniejszych niż parafia, namawia do samodzielnego i dojrzałego chrześcijaństwa.

[Andej]

Z przyjemnością niezbyt się zgadzam.
Po pierwsze: geneza. W socjalizmie Kościół i wiara były spychane, zamykane w murach. Teraz też wiele partii, wszystkie lewicowe i liberalne, też do tego dążą.
Po drugie: W Neo spotykają się grupki w domach. Herbata, jakieś ciasto. I, co najważniejsze Biblia.
Po trzecie: w domach rodzinnych. Nie zawsze jest miejsce na dyskusje. Ale na modlitwę, zawsze. Wspólną modlitwę tych, którzy wierzą.
Po czwarte: wśród znajomych. Jeśli spotkają się wierzący, to często tematyką jest związana z wiarą i religią.
Po piąte: świadectwo. Uważam, że najważniejsze jest dawanie świadectwa. W domu, kościele, na ulicy, spacerze, na spotkaniu. Jako przykład podam, z własnego podwórka, spotkania elektryków, absolwentów WE PW. Wiele razy rozmawiałem tam na tematy religijne. Nie stanowimy wspólnoty w sensie religijnym, ino zawodowym. Ale są wśród na wierzący, a ci rozmawiają na tematy, które ich interesują.
Innym świadectwem jest okazywanie gestów czy emblematów religijnych w połączeniu z zachowaniem się godnym tych znaków. To też jest żywy Kościół, bo umożliwia rozmowy z przypadkowymi osobami na tematy związane z wiarą. Również z niewierzącymi.

[Ciekawa]

Zgadzam się . Jeżeli człowiek wierzący posyła dzieci na religię, musi liczyć się z tym, że dziecko łyknie coś nieprawdziwego, fanatyków nie brak. Dlatego lepiej samemu mówić czym jest dla mnie wiara. Gorzej, jak ktoś nie wierzy, a posyła dziecko na religię.

[Dezerter]

Znam takich, ale dobrze robią moim zdaniem.