Jesteście bardziej pesymistami czy optymistami?

[sądzony]

@orzeszku a Ty?

[orzeszku]

Dziękuję za pytanie, ja wcześniej byłam chyba tak pół na pół. Obecnie jestem w kryzysie, więc trudno mi siebie ocenić w miarę sensownie.

[Lunka]

Ja zawsze chyba pesymistką ale staram się szukać nawet najmniejszej iskierki. A chyba im ciężej i gorzej mi w życiu, tym nadziei więcej na lepsze jutro. Nie wiem dlaczego...

[orzeszku]

Nie wiem cieżko mi powiedziec... bo owszem jestem depresyjna ale jak mam gorsze dni to potrafię sie pocieszyć, dodac sobie kilka słów otuchy, typu; nie martw się bedzie dobrze.

Bo jest różnica między depresją (albo innymi zaburzeniami) a pesymizmem. Można być jednocześnie optymistą (jako element osobowościowy) i chorować np. na depresję. Wtedy oczywiście bardzo się cierpi i myśli są zdecydowanie pesymistyczne, ale gdy osiąga się remisję to wraca naturalny stan np. podejście optymistyczne. Choroba nie określa czyjegoś charakteru.

O to ja może mam coś takiego mniej więcej. Bo wydaje mi się, że wcześniej byłam bardziej energiczna, chętna do różnych działań, a nawet mnie irytowało kiedy się do czegoś zapaliłam, a jacyś malkontenci chcieli uciąć sprawie skrzydła a teraz to nic nie ma dla mnie sensu, smaku, ogólnie koszmar... ale dobra, stop żali, ja tak zaczęłam się tu wylewać w odpowiedzi na pytanie Sądzonego, a chodzi mi tu o odniesienie do wątku wiary, chciałam napisać tu o tym, że w najgorszych momentach depresji czasem cała wiara wydaje mi się zbyt piękna by była możliwa realnie, Bóg Stwórca, Pan Jezus, Niebo, Aniołowie, życie nadprzyrodzone, w takim depresyjnym stanie to wszystko się nieraz wydaje jak taka fantazyjna, nierzeczywista bajka.

Dodano po 1 minucie 20 sekundach:

Ja zawsze chyba pesymistką ale staram się szukać nawet najmniejszej iskierki. A chyba im ciężej i gorzej mi w życiu, tym nadziei więcej na lepsze jutro. Nie wiem dlaczego...

To fajnie w sumie, że masz tę nadzieję może myślisz mniej więcej coś takiego, że "skoro jest dziś tak fatalnie, to jutro może być już tylko lepiej"

[sądzony]

A chyba im ciężej i gorzej mi w życiu, tym nadziei więcej na lepsze jutro. Nie wiem dlaczego...

Mi matka pozawerbalnie wpoiła takie dziwne, schematyczne myślenie, że jak jest dobrze to pojawia się lęk, że zaraz będzie źle
więc w sumie lepiej jak jest źle, bo będzie dobrze.

Dodano po 8 minutach 9 sekundach:

(...) chciałam napisać tu o tym, że w najgorszych momentach depresji czasem cała wiara wydaje mi się zbyt piękna by była możliwa realnie, Bóg Stwórca, Pan Jezus, Niebo, Aniołowie, życie nadprzyrodzone, w takim depresyjnym stanie to wszystko się nieraz wydaje jak taka fantazyjna, nierzeczywista bajka. (...)

Rzekł bym nawet dobitniej.
Głęboka depresja to ogromny sprawdzian wiary.
To trudne. Sam nie wiem, ale wydaje mi się, że mógłbym ponieść porażkę.

Tam na dnie nie ma słońca.

[orzeszku]

Dokładnie, bardzo trafnie odważyłeś się wyrazić to, czego ja się bałam tak do końca wypowiedzieć.

[sądzony]

Dokładnie, bardzo trafnie odważyłeś się wyrazić to, czego ja się bałam tak do końca wypowiedzieć.

Osobiście odkąd się nawracam nie miałem jeszcze epizodu głębokiej depresji. Za co jestem wdzięczny.
Doświadczenie bezgranicznej bezsilności, które często jako jedyne "wyjście" pokazuje ci śmierć jest w stanie złamać wiarę.
To straszne, ale dopuszczam myśl, że mógłbym nawet odwrócić się od Boga.

I wiem, że będę musiał tego jeszcze doświadczyć i wiem, że nie mam na to sił,
wierzę jednak, że te siły ma Bóg.

[Jozek]

ja ciagle mam to co widzialem przed oczyma i nawet najgorsze problemy widze jako doswiadczenie, ktore poprowadzi mnie we wlasciwym kierunku.
po prostu nie przejmuje sie problematycznymi wydarzeniami, tylko czekam na rozwoj wydarzen ktory od 7 lat jest ciagle dla mnie korzystny i prowadzi coraz blizej Boga, mimo mojej grzesznosci.

[sądzony]

ja ciagle mam to co widzialem przed oczyma i nawet najgorsze problemy widze jako doswiadczenie, ktore poprowadzi mnie we wlasciwym kierunku.
po prostu nie przejmuje sie problematycznymi wydarzeniami, tylko czekam na rozwoj wydarzen ktory od 7 lat jest ciagle dla mnie korzystny i prowadzi coraz blizej Boga, mimo mojej grzesznosci.

Mniej więcej od tylu (wiosna 2014) się nawracam.

[Jozek]

to jestes o rok blizej Boga niz ja, a biorac pod uwage roznice wieku to pewnie jestes o 20 lat blizej.

[sądzony]

To wie tylko On.

[Jozek]

to jedynie zalezy od tego co uznasz za Prawde, a co odrzucisz.

[adampiotr]

Ja jestem pesymistą, ale nie skrajnym. Ale nie lubię optymistycznych, ze im się wszystko udaje i mają szczęście . Nie to nie zazdrość . A wiarę staram się odzielić od depresji, pesymisty. Po prostu było jak było pół na pół.

[Andej]

Ale nie lubię optymistycznych, ze im się wszystko udaje i mają szczęście Nie to nie zazdrość.

Zazdrość, bez zazdrości? Niebywałe.
I jak się to ma do przykazań miłości? Kochasz bliźniego, ale go nie lubisz?

Chrześcijanin powinien potrafić cieszyć się szczęściem innego człowieka.

[orzeszku]

@adampiotr to też bądź i Tobie się będzie udawać