Lunka pisze: ↑2021-10-16, 23:07 A już gadać w cztery oczy to Ni groma.
A może nie gadać. Może inaczej. Może zamiast tego gadać do samej siebie. Wtedy, gdy może usłyszeć. Nie ostentacyjnie, ale przypadkowe słowa. Albo gadać przez sen. O tym, czego potrzebujesz. Można też telefonicznie zwierzać się przyjaciółce, ale tak, aby nie mógł się zorientować, że tak na prawdę są to słowa do niego.
Faktem jest, że zwykle mężczyźni są niedomyślni. Nie zauważają wielu spraw. Trzeba kawę na ławę, ale tak, aby się nie rozlała.
Można też pamiętnik prowadzić. Może to i lepsze. Ale podejrzewam, że mąż nie zajrzy. Choć ciekawość cisnąć będzie, to uszanuje prywatną tajemnicę. Ale byłaby to bardzo dobra forma. Bo można w niej ująć najbardziej intymne myśli i pragnienia.
Stanowi po nieudanej operacji nie dziwię się wcale. To może być huśtawka. Z jednej strony pragnienie współczucia, opieki, okazywania uczuć, a z drugiej przeciwnie. Chęć pozostawienie w spokoju, udawania, że nic się nie stało, zachowanie samodzielności. Czas potrzebny, by rany leczyć.
Wszystko co piszę jest moim subiektywnym poglądem. Nigdy nie wypowiadam się w imieniu Kościoła. Moje wypowiedzi nie są autoryzowane przez Kościół.
