Święty Paweł - Apostoł Narodów

[orzeszku]

W tym dziale są już dwa wątki o św. Pawle, ale jakieś dziwne, jeden o udarze słonecznym, a drugi w ogóle nie wiadomo o czym, jakiś sekciarski bełkocik... Dlatego otwieram całkiem nowy, świeży wątek.

Święty Paweł - postać niewątpliwie wyjątkowa. Wykształcony faryzeusz, obrońca czystości judaizmu. Zaangażowany w zwalczanie chrześcijan. Nie znał Chrystusa osobiście. I nagle wielka zmiana. Apostołowie nie ufali mu, myśleli, że to podstęp. A jednak dowiódł swojego nawrócenia niesłychanym zaangażowaniem. Narażony na utratę szacunku w swojej społeczności. Na prześladowania, próbę ukamienowania. Więziony, biczowany. Na koniec ścięty. Niestrudzony podróżnik. Tutaj można zobaczyć trasę jego podróży misyjnych: https://viz.bible/journeys/?fbclid=IwAR ... nk_artykul

Czytanie o św. Pawle jest w ogóle samo w sobie bardzo umacniające w wierze. Ciekawi mnie, czy też tak macie. To jest miejsce na dzielenie się przemyśleniami co do osoby i życia św. Pawła, artykułami i wszelkimi kwestiami związanymi ze św. Pawłem.

[Dezerter]

Naprawdę ciekawa postać, mój ulubiony apostoł, który nie był jednym z 12
ale był apostołem jednym z 16 wymienionych w NT.
Zaimponował mi tym, że nie miał względu na osoby i jak uważał, że tak trzeba, że tego wymaga prawda i okoliczności, to nie wahał się publicznie skrytykować nawet Piotra.
Paweł jest autorem, który najwięcej pisze o Duchu Świętym co dla mnie jest ważne.

[sądzony]

Ja osobiście dopiero zaczynam tę znajomość. Niewiele czytałem. Dzieje apostolskie, a listy dopiero zaczynam i słabo mi idzie.
Mnie najbardziej fascynuje mnie, że bywa, iż go nie rozumiem, ale dostrzegam w nim zamiłowanie do "psychologizowania":
"wewnętrzny człowiek", "prawo/grzech", "seksualność".
Choć mało jeszcze wiem i jestem świadom, że mogę coś niewłaściwie rozumieć to lubię gościa

[Lunka]

Jak ja czekam na dzień, gdy bliska mi osoba z Szawła zamieni się w Pawła...
Obym dożyła tego dnia.
Dla Boga nie ma nic niemożliwego, choć dla mnie po ludzku ciągle dopada zwątpienie.

Postać jedna z najbardziej motywujących chyba.

[orzeszku]

Jak ja czekam na dzień, gdy bliska mi osoba z Szawła zamieni się w Pawła...
Obym dożyła tego dnia.
Dla Boga nie ma nic niemożliwego, choć dla mnie po ludzku ciągle dopada zwątpienie.

Postać jedna z najbardziej motywujących chyba.

Pięknie sformułowane

@sądzony o tak, zdecydowanie. I ta jego plastyczność opisów, porównań do życia codziennego, umiał spojrzeć na temat oczami odbiorcy i opisywać temat w sposób do nich najlepiej przemawiający.

[orzeszku]

Wczoraj w rozmowie w innym temacie o kwestii poganie / żydzi ten wątek mi się nasunął. Mianowicie Żydzi byli bardzo etnocentryczni, a swoją religię traktowali w dużej mierze w kategoriach narodowo-wyzwoleńczych. Stąd bardzo trudno im było dostrzec uniwersalność przesłania o Zbawieniu, choć ten temat przewijał się już od Starego Testamentu - że Bóg Izraela będzie Bogiem wszystkich narodów. Jednym z takich zaangażowanych w judaizm Żydów był Św. Paweł. Był wykształcony w tym kierunku i gorliwy w wierze. Prawo żydowskie było mu z pewnością bardzo bliskie. Tym bardziej zdumiewająca jest jego silna przemiana w tym zakresie, gdy zrozumiał, że Prawo wypełnił Chrystus i zaczął to gorliwie głosić. To jest wielkie świadectwo dla nas wszystkich.

[orzeszku]

Słuchałam dziś sobie listu do Filipian i proszę, jaki idealny fragment do tego, co opisałam powyżej:

3
1 W końcu, bracia moi, radujcie się w Panu! Pisanie do was o tym samym nie jest dla mnie uciążliwe, a dla was jest środkiem niezawodnym. 2 Strzeżcie się psów1, strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się okaleczeńców1! 3 My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym2 - my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele.

Chrystus najwyższą wartością

4 Chociaż ja także i w ciele mogę pokładać ufność. Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: 5 obrzezany w ósmym dniu, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, w stosunku do Prawa - faryzeusz, 6 co do gorliwości - prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości legalnej**** - stałem się bez zarzutu. 7 Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. 8 I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa 9 i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze3 - 10 przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, 11 dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. 12 Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam zostałem zdobyty4 przez Chrystusa Jezusa.



**** tutaj w przekładzie Towarzystwa Świętego Pawła brzmi to: "a jeśli chodzi o sprawiedliwość opartą na Prawie..."

[Dezerter]

Jest niestety odłam chrześcijaństwa, który atakuje Św Pawła jako odstępcę, zdrajcę i opętanego przez szatana, by zwieść prawdziwe chrześcijaństwo - ostrzegam i wyczulam, bo spotkałem jego zwolenników nawet wśród katolików

[Kasia]

Wyłamię się i napiszę, że trudno mi się czyta listy św. Pawła, a sam ich autor wydaje mi się bardzo surowy. Nie wiem, skąd to przeświadczenie, ale towarzyszy mi ono za każdym razem, kiedy czytam jego teksty (np. ostatnio listy św. Pawła były w Kościele jako pierwsze czytanie).

[orzeszku]

A podasz przykład?

[Lunka]

Surowy?
Ciekawe spojrzenie, bo dla mnie osobiście święty Paweł pisał najłagodniej i najprzystępniej
Też chętnie poznam przykład

[Kasia]

A podasz przykład?

Trudno mi podać przykład, bo ilekroć czytam listy św. Pawła, dostrzegam tę surowość.

@Lunka
Mnie najłagodniejszy wydaje się św. Jan Apostoł. Porównaj sobie jego listy z listami św. Pawła, a zobaczysz różnicę. Ale to tak nawiasem.

[sądzony]

Dla mnie Paweł też jest surowy, ale to jest piękne.
"Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus." Ga 19,20
Dla mnie to surowe i dość skomplikowane.

rozważania:

[orzeszku]

Zresztą, takie rozważania, czy był surowy czy nie surowy to są subiektywne odczucia, do których każdy ma prawo, a do tematu nic rzeczowego nie wnosi. "O gustach się nie dyskutuje". Mnie bardziej interesują fakty z jego życiorysu i działalności apostolskiej, a które prowadzą do umocnienia w Chrystusie.

Lord Lyttleton pisze: „Samo nawrócenie i apostolstwo św. Pawła, rozpatrzone należycie, jest już wystarczającym dowodem na to, że chrześcijaństwo jest Boskim Objawieniem” [George Lyttleton, The Conversion of St. Paul, American Tract Society, New York 1929, s. 467.]. Wnioskuje, że jeśli dwadzieścia pięć lat cierpień Pawła i jego służby Chrystusowi było rzeczywistością, w takim razie jego nawrócenie było prawdziwe, bowiem wszystko, co uczynił, rozpoczęło się od tamtej nagłej przemiany. Jeśli natomiast jego nawrócenie było prawdziwe, to znaczy że Jezus Chrystus zmartwychwstał, bowiem wszystko, co Paweł uczynił, i wszystko, kim się stał, było konsekwencją spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem.

Źródło: "Więcej niż cieśla" - Josh McDowell. Bardzo polecam tę króciutką a jakże treściwą książkę! Połowę pochłonęłam dziś w trakcie jazdy autobusem, jest tam właśnie rozdział o kwestii nawrócenia św. Pawła.