Dlaczego do tej pory nie został potępiony przeszczep narządów wewnętrznych nieparzystych przez odpowiedni organ Kościoła

[Marek_Piotrowski]

Poza poza tym, dlaczego można ustanowić normę na podstawie samego mózgu ( tylko mózg ma decydować), jeżeli obserwując rozwój człowieka w początkowej fazie życia, jest tak, że człowiek już jest, żyje, rozwija się, a mózgu jeszcze nie ma, a przynajmniej nie widać. Czyli co, wtedy to jeszcze trup, a gdy mózg, to już człowiek?

To ciekawe pytanie, myślę jednak, że nie ma symetrii w tych dwu sytuacjach: czym innym jest bark mózgu (jego zaczątek), czym innym mózg martwy.

[Andej]

Ogólnie wiadomo, że jeżeli następuje śmierć człowieka, to i mózg martwy i serce martwe, i inne narządy też martwe (w sensie, ulegają już rozkładowi), a jeżeli w którymś z narządów jest życie, to musiały zostać wycięte z żywego organizmu.

Otóż nie. To nie prawda, że jak nastąpi śmierć człowieka, to jego organy są martwe, Choć prawdą jest, że podlegają rozkładowi. Co dzieje się też za życie (tak na marginesie). Czy pobrane serce, nerka, wątroba , trzustka są martwe? Czy jako martwe nadają się do wszczepienia? Czy przypadek urodzenia się dziecka (cesarka) w dwa miesiące po śmierci matki (stwierdzono śmierć mózgową) nie świadczy o tym, że pomimo śmierci kobiety jest organy żyły (np. https://www.mp.pl/pacjent/ciaza/aktualn ... ozgu-matki)?

Problemem jest jakość kryteriów stwierdzających śmierć. Faktem jest, że wraz z postępem medycyny ta bariera się przesuwa. Ale, tym niemniej, jest. Teraz jest taka bariera i dla człowieka nie ma możliwości jej przekroczenia. Co nie znaczy, że dla Boga. Bo On może w dowolnym momencie doprowadzić do zmartwychwstania. Dlatego ludzkim kryterium jest bariera, po której przekroczeniu nie ma szans na powrót.

w początkowej fazie życia, jest tak, że człowiek już jest, żyje, rozwija się, a mózgu jeszcze nie ma, a przynajmniej nie widać.

Tu warto odróżnić (co nie znaczy, że potrafię) życie ludzkie od życia organów jego.
W początkowym okresie prenatalnym nie widać mózgu, ale są komórki (najpierw jedna), w których jest jego zaczątek.

Poza tym troszkę mylimy koniec życia ze stwierdzeniem jego końca. Wcale nie wiem, czy faktyczna śmierć nie następuje jeszcze przed ustaniem jakichś procesów biologicznych w mózgu. Być może fakt przekroczenia granicy poprzedza śmieć biologiczną. Tak jak silnik po wyłączeniu jeszcze się kręci. Dlatego ludzkim kryterium może być tylko określanie granicy po przekroczeniu której nie istnieją szanse na przywrócenie życia. Musimy się kierować wiedzą dostępną na danym etapie rozwoju nauki.

Każde życie nieuchronnie dąży do śmierci. Uważam, że przeszczepy są drogą do przedłużania życia, a nie do jego skracania. Co nie znaczy, że w krajach totalitarnych (np. podobno w Chinach, jak jest dawca, to się go oskarża, wydaje wyrok śmierci i dokonuje przeszczepu) nie występują zjawiska patologiczne. Za pieniądze też ponoć dokonuje się porwań ludzi przeznaczonych na części zamienne dla jakiegoś bogatego człowieka.

[Maciej]

Poza poza tym, dlaczego można ustanowić normę na podstawie samego mózgu ( tylko mózg ma decydować), jeżeli obserwując rozwój człowieka w początkowej fazie życia, jest tak, że człowiek już jest, żyje, rozwija się, a mózgu jeszcze nie ma, a przynajmniej nie widać. Czyli co, wtedy to jeszcze trup, a gdy mózg, to już człowiek?

To ciekawe pytanie, myślę jednak, że nie ma symetrii w tych dwu sytuacjach: czym innym jest bark mózgu (jego zaczątek), czym innym mózg martwy.

Po prostu, w jednym przypadku na pewno jest jeszcze dusza, a w drugim przypadku nie ma pewności czy jest jeszcze dusza. Ale jeżeli w procesie życia człowieka jest moment, że tak jakby brak był mózgu(albo na obecne narzędzia nie jest w stanie człowiek dostrzec tego mózgu), to w takim razie powinno się uwzględnić przy stwierdzaniu śmierci przy pomocy kryterium śmierci mózgowej i raczej nie powinno stosować samego tego kryterium, jeżeli życie jest jedną z najważniejszych wartości i gdy śmiertelnie poważnie traktujemy między innymi przykazanie "Nie będziesz zabijał/mordował/ Nie zabijaj/ nie morduj/" bo zbyt duże ryzyko błędu.

[Maciej]

@Andej napisał: "Otóż nie. To nie prawda, że jak nastąpi śmierć człowieka, to jego organy są martwe, Choć prawdą jest, że podlegają rozkładowi. Co dzieje się też za życie (tak na marginesie). Czy pobrane serce, nerka, wątroba , trzustka są martwe? Czy jako martwe nadają się do wszczepienia? Czy przypadek urodzenia się dziecka (cesarka) w dwa miesiące po śmierci matki (stwierdzono śmierć mózgową) nie świadczy o tym, że pomimo śmierci kobiety jest organy żyły (np. https://www.mp.pl/pacjent/ciaza/aktualn ... ozgu-matki)?"
Martwego człowieka i w związku z tym jego (czy aby na pewno jego, jeżeli w przypadku stwierdzonej śmierci mózgowej prawo jest po stronie tego co chce pobrać narząd, a nie tego, którego jest/był ten narząd) organy można pobudzać na zasadzie dostarczania energii z zewnątrz np. z energii elektrycznej z akumulatora i spowalniać proces rozkładu. I wtedy z zewnątrz może i wygląda jakby żył, ale duszy w nim raczej brak. Wiadomo, istotny też jest stopień rozkładu.

Człowiek nie jest sumą narządów/ organów, a dusza nie jest energią/prądem. Gdy człowiek jest żywy, to i w tych organach, które również o człowieku świadczą jest życie. Ale człowieka nie jest możliwe zredukowanie do samych organów. Po śmierci człowieka organy mogą być przez jakiś czas co najwyżej jak żywe, ale życia w nich nie ma jak w przypadku, gdy człowiek żyje, są tylko funkcje. A to że można sztucznie podtrzymywać funkcje danych organów, to fajnie, bo łatwiej np. ratować życie.

[Marek_Piotrowski]

raczej nie powinno stosować samego tego kryterium

Jakie inne kryterium w takim razie proponujesz? I czemu?

[Maciej]

Specjaliści, którzy szanują Boga, m.in. OP dr n. med. Jacek Norkowski , Prof. Jan Talar, na pewno lepiej ustalą. To co obecnie ustalone zbyt łatwo służy krojeniu ludzi na narządy i chyba każdy kto zainteresuje się tematem ma poczucie, że coś jest nie w porządku.

[Marek_Piotrowski]

A konkretnie? Przecież nie urodzili się wczoraj i nie zajmują się tym od wczoraj.

[Andej]

Po śmierci człowieka organy mogą być przez jakiś czas co najwyżej jak żywe, ale życia w nich nie ma jak w przypadku, gdy człowiek żyje, są tylko funkcje.

Rozumiem, czyli nie rozumiem. Żyją, ale nie żyją.
---------
Życie komórki nie jest tożsame z ludzkim życiem.

[Maciej]

A konkretnie? Przecież nie urodzili się wczoraj i nie zajmują się tym od wczoraj.

Konkretnie zacząć żyć nauką Chrystusa i dopytywać w przypadku wątpliwości- Chryste, a przede wszystkim co Ty na to? i nie oddawać ani milimetra świata światu( orężem jest prawdziwa: moralność, cnoty, zdobywanie wiedzy i nie uleganie ideologiom, hartowanie charakteru poprzez wymagania i przepracowanie w sobie umiejętności poniesienia śmierci męczeńskiej (czy to na gruncie zawodowym, czy jakimkolwiek innym)- bo być może Bóg tak dopuści itd.)
Oczywiście konkretnej instrukcji obsługi świata nie otrzymasz, bo to nie jest możliwe- bo wynika to z osoby człowieka, a jak wiadomo świat został poddany człowiekowi, więc ilu ludzi i człowieka w człowieku (i w związku z tym- Boga), tyle poletek rzeczywistości i prawie taka rzeczywistość (ale dzięki Bogu jest jeszcze opatrzność boża).

[Marek_Piotrowski]

A skąd mniemanie, że tak nie jest?
Bo mam wrażenie, Macieju, że łatwiej Ci idzie narzekanie/oskarżanie, niż konkretyzowanie.

[Maciej]

Stąd mniemanie:
przykład choćby z Tobą, Marku. Rozmawiamy na temat kovida. Dostajesz fakty, czarno na białym, konkrety, dowody i zdrowo rozsądkowe wnioski, po których należy zweryfikować patrzenie na rzeczywistość i uznać stan faktyczny- oczywiście jeżeli szanuje się prawdę. Niestety nie uznajesz tego i brniesz dalej w urojenie. Więc jeżeli Ty masz taki problem - człowiek, który broni Wiary i w związku z tym Prawdy (i przez małe p oczywiście też) olewa to, to o czym tu rozmawiać? Co ma być jeszcze konkretniej?

[Marek_Piotrowski]

Po pierwsze, nie na temat (pomyliłeś wątki?).
Po drugie:
viewtopic.php?p=274761#p274761
viewtopic.php?p=274645#p274645

[Maciej]

Marek, wydaje mi się jednak, że wydaje Ci się, że pomyliłem. Bo pojawił się przykład z urojoną pandemią? To tak jak zacytujesz czyjeś słowo w celu pokazania czegoś innego co te słowo cytowane , które np. obraża kogoś, i Twoim tokiem wychodzi na to, że ten kto cytuje głosi mowę nienawiści.

[Marek_Piotrowski]

jak wyżej.

[lukasz_1]

Na czym polega różnica w oddaniu życia przez Ojca Kolbe a kogoś kto chce oddać np. swoje serce do przeszczepu?

Tu i tu swoją decyzją doprowadzamy do własnej śmierci.

Dlaczego 2 sytuacja jest moralnie niedopuszczalna?