Czy Jezus się śmiał?

[abi]

Te tańce to raczej chasydskie - czyli raczej tak XVIII wiek.

nie zachowaly sie oryginalne nagrania z czasow Jezusa
nie, no...mialy tylko klimat robic

[Marek_Piotrowski]

Swoją drogą ciekawe zagadnienie - nie spotkałem się z żadnym opracowaniem na ten temat (tańce itp w czasach i środowisku Jezusa).

[Andej]

Andeju i Mistrz i Małgorzata i Imię róży są bardzo popularnymi i czytanymi w każdym pokoleniu książkami, firmowanymi wielokrotnie i żyjącymi w popkulturze i świadomości, więc ja bym zawartych tam treści nie lekceważył i nie ignorował, a wręcz przeciwnie
omawiał na forum.

No cóż, nie namawiam do lekceważenia. Jeno do ukierunkowania. wiem, że jestem dziwakiem, albowiem w sprawach wiary oraz wiedzy religijnej wolę korzystać z Biblii i książek osób głęboko wierzących. Jest kilka książek taktujących o życiu Jezusa na ziemi. Np. uwielbiana przeze mnie Jezus z Nazarethu Romana Brandstaettera. Wiem, że to dziwactwo, ale wolę o Jezusie dowiadywać się z dzieł poświęconych Jemu. I pisanych z wiarą i miłością.

Ale oczywiście można powołać dział literacki, w którym będą dyskusje literackie. W w nim wątek, Jezus w literaturze. Ale w dziale Biblia, Nowy Testament i Stary Testament powinny się znajdować wątki związana z tą że tematyką. Przykro mi, ale nie trafiają do mnie argumenty usiłujące równoważyć źródła jakimi jest Biblia, ST i NT z działami Eco czy Bułhakowa. Wiem, to wina mojego niedorozwoju intelektualnego. Niestety, nie jestem tak elastyczny.

[Repart]

Podobnie uważam, że temat jest bardziej "kawiarenkowy" niż związany bezpośrednio z Biblią. Dla mnie nie ma wątpliwości, że Jezus się uśmiechał. Był w końcu człowiekiem ze wszystkimi emocjami, potrzebami i innymi typowo ludzkimi "ograniczeniami". Różnił się jedynie tym, że był bez grzechu.

[Dezerter]

Podobnie uważam, że temat jest bardziej "kawiarenkowy" niż związany bezpośrednio z Biblią. Dla mnie nie ma wątpliwości, że Jezus się uśmiechał.(...)

To poproszę cytat bo mamy, że się rozgniewał, zasmucił, zapłakał, okazał "głębokie wzruszenie", wzruszył się w duchu, rozrzewnił - przy Łazarzu. Były takie czasy i byli tacy ludzie w historii Kościoła, którzy na braku opisanego Jezusa śmiejącego się opierali surowość, smutne miny, brak okazywania radości w przestrzeni kościelnej. Zobaczcie, że pokutuje to chyba do dziś i dlatego tak drażnią radosne zachowania charyzmatyków.

[konserwa]

Niewlasciwa odpowiedz z teza Dezerterze - samm bylem charyzmatykiem ... i nie draznila mnie nigdy radosc. Ale ( niestety ) prawie na 100 % ... zawsze draznila mnie sztucznosc, falsz, nieczulosc i samozadowolenie : czyli zaprzeczenie radosci.

[abi]

mysle ze gdyby Jezus byl smetny i ponury to nie przyciagnal by uwagi tlumow z najwznioslejszymi naukami
znamy przeciez obecnie swieckich czy duchownych ktorzy maja w sobie tak zarazliwa radosc, smiech, serdecznosc, ze promieniuja tym i przykuwaja uwage innych

[Repart]

Niestety Dez, ale doskonale wiemy, że nie znajdę takiego cytatu, bo go nie ma. Ale czy musi być?

Skoro my jesteśmy stworzeni na Jego podobieństwo, a On zesłał swojego Syna, by był tacy jak my, to nie ma opcji, aby Jezus przez swoje 33 lata życia nie uśmiechał się, gdy była okazja, okoliczność, potrzeba, lub po prostu samoistnie.

Przychodziły do niego dzieci, aby je pobłogosławił. Musiał się wtedy uśmiechać, bo to sama radość zobaczyć takie maluszki. Przesiadywał przy stole w różnych domach, stodołach, na biesiadach, weselach. A przy stołach opowiada się dowcipy, historie, to na pewno musiał się uśmiechać słuchając tego.

Nie wiem czy jest w ogóle sens łączyć to z charyzmatykami. Ja to postrzegam po prostu na płaszczyźnie człowieczeństwa Jezusa. Skoro był człowiekiem to musiał się uśmiechać. A że tego nie ma w Biblii? Nie ma tam wielu rzeczy z Nim związanych, chociażby co robił przez ok 30 lat swojego życia, zanim zaczął swoją "działalność". Czy to przeszkadza, aby w Niego wierzyć?

[abi]

mi to że sie smiał jak mysle, wzmacnia wiare a nie przeszkadza

[Marek_Piotrowski]

Mniemanie, że się nie śmiał wynika z niechęci do przyjęcia pełnej świadomości tego, że był w pełni człowiekiem. To rzeczywiście trudne psychologicznie (stąd powstała np. herezja doketyzmu), ale ważne.

[sądzony]

... wynika z niechęci do przyjęcia pełnej świadomości tego, że był w pełni człowiekiem. ...

Oraz z lęku, że skoro jest w pełni człowiekiem, to i my winni jesteśmy być w pełni Człowiekami

[abi]

Mniemanie, że się nie śmiał wynika z niechęci do przyjęcia pełnej świadomości tego, że był w pełni człowiekiem. To rzeczywiście trudne psychologicznie (stąd powstała np. herezja doketyzmu), ale ważne.

czy myslisz o tym co ja - ze np wyobrazenie ze drapal sie jak Go komar uzarl
graniczy z watpieniem w Jego boskosc?

[Marek_Piotrowski]

Tak niektórzy uważają. Ale to niezbyt mądre.

[Abstract]

Umberto Eco to - sprawny literacko - manipulant. To, co pokazał w "Imieniu Róży" nie ma nic wspólnego z rzeczywistością Inkwizycji, typowe "jak sobie mały Kazio wyobraża loty kosmiczne". Więc nie warto się kierować opiniami z jego książek.
Co do tematu: nie mam wątpliwości, że się śmiał, mimo, że tego nie opisano. Nie opisano także czynności fizjologicznych (bo i po co?) i tylko nieliczne niedomagania.

Marku przecież to jest powieść, nie książka historyczna. Fikcyjne wydarzenia mają tło historyczne, ale większość powieści dzieje się w jakimś czasie, a więc ma tło historyczne. W ogóle pytanie w wątku jest troszkę "naiwne" w stylu "czy sikał na stojąco" .

[Marek_Piotrowski]

Powieści to bardzo silne narzędzie propagandowe. Mało co zrobiło tyle szkody, co (sprawne literacko, ale kłamliwe) książki Dana Browna.