Czy Jezus się śmiał?

[sądzony]

Ja odróżniam śmiech czy przyjemność od b. wewnętrznego "doświadczenia" jakim jest radość.
Oczywiście nie uważam śmiechu czy przyjemności za coś niewłaściwego choć śmiejemy się zwykle z "głupot i durnoty", a przyjemność sprawiają nam często rzeczy grzeszne.

[Marek_Piotrowski]

Szczerze mówiąc, "leczy" mnie ta cała archaizacja i sztuczny język, jaki tak często odwołujemy się do Ewangelii (także w tłumaczeniach). Jezus się nie śmieje, nie cieszy, nawet nie raduje, tylko "rozradowuje się". Mówi "Jest bowiem napisane" (tłumacz jakoś nie może przeżyć współczesnego szyku zdania "Bowiem jest napisane"). Jezus "posłyszał" (zamiast zwyczajnie "usłyszał"), "począł nauczać" (zamiast "zaczął"), "ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja" (zamiast "jego brata, Andrzeja"), "przystąpili do Niego Jego uczniowie" (zamiast "zbliżyli się" albo po prostu "podeszli").itd.
Nie wiem na jaki język tłumaczą ci tłumacze, ale ludzie w ten sposób po prostu nie mówią!
Nic dziwnego, że potem mamy to wszystko za nierzeczywiste i pytamy czy Jezus śmiał się tak jak każdy inny człowiek.

Nie jestem zwolennikiem przesady (takiej jak choćby tu https://wdrodze.pl/article/fragment-dob ... oma-janka/ ), ale też powinniśmy robić wszystko, by pozbawić język tłumaczeń biblijnych tej napuszonej sztuczności.

I o tym właśnie pisałem - taki mamy smutny tradycyjny "klimat" w KK

W większości wyznań protestanckich (nie mówiąc już o kalwinistach) jest z tym znacznie gorzej. To, co sobie wymyślił Umberto Eco w "Imieniu Róży" najłatwiej mogłoby się zdarzyć w rządzonej przez Kalwina Genewie (na przykład określano liczbę dań, jakie można było podać na stół; podobnie ustalono kształt butów i kobiecych fryzur. W zapisach archiwalnych można znaleźć werdykty w rodzaju: Trzech podróżnych garbarzy zostało skazanych na trzy dni o chlebie i wodzie w więzieniu za zjedzenie na obiad trzech tuzinów pasztetów, co stanowi wielką niemoralność.)

Czym jest śmiech?
Może się mylę, ale chyba jest sposobem na rozładowanie napięcia, a często również bywa po prostu mechanizmem obronnym.
Czy było Mu to potrzebne?
Raczej nie.

Jest całkiem sporo innych "zastosowań śmiechu". Od wyrażenia radości czy dobrego nastroju poczynając.
I myślę jednak, że tak, było Mu to potrzebne. W końcu rozładowujemy napięcia nie tylko takie, w których problemem jest nasze napięcie - a nawet w ogóle takie pomiędzy nami a kimś innym (rozładowuje się często także napięcie pomiędzy dwoma innymi osobami).
Wspólnota apostołów nie była - bo nie mogła być - idealna. Z całą pewnością trzeba było niekiedy rozładowywać napięcia (a także np. śmiechem podnosić na duchu, sprawiać, by kogoś opuściły markotne myśli itd).
Nadto, ponieważ był człowiekiem w całym znaczeniu tego słowa, też bywało, że się denerwował (np.Mk 9:19)

[sądzony]

Zgadza się.
"Jezus zapłakał." J 11,35
Skoro zdarzało Mu się, że zapłakał więc i się raczej śmiał.

[Dezerter]

Zgadzam się
jak, któryś z apostołów opowiedział kawał, albo śmieszne zdarzenie z ewangelizacji, to na pewno 12+On zanosili się śmiechem.