Duch Święty, Paraklet, Duch Jezusa, Duch Boży - czy to to samo?

[sądzony]

Obecność Boża jawi się Ojcem przez Chrystusa w Duchu.
Bóg jest obecny w każdym przez stworzenie na Jego obraz i podobieństwo. A zatem w każdym poganinie czy grzeszniku "mieszka" Bóg.
Moim zdaniem to wystarcza, by łaską Bożą przez Chrystusa otrzymać Ducha "poza" Kościołem. Czyż nie tego doświadczył św. Paweł.

Sakrament jest widzialnym znakiem łaski Bożej.

Pozostaje pytanie na ile jesteśmy w stanie przyjąć i współpracować z łaską Bożą, którą poznamy, jak wspomniał Andej, po owocach.

Moim zdaniem Bóg jest w nas od zawsze. Jego Duch przez Chrystusa wciąż woła nas ku Ojcu. Gdyby było inaczej nie doświadczalibyśmy wewnętrznego braku, kierunku, tęsknoty. Nie mielibyśmy sumienia. Wydaje mi się, że gdyby Bóg pozbawił mnie Swojej we mnie Obecności przestałbym istnieć, a może w ogóle przestałbym być zrodzonym.

I myślę, że to nie jest kwestia "posiadania" Ducha czy "nieposiadania". A życia Nim, z Nim. Duch Święty nie jest niczym innym jak miłością ("płomieniem miłości") Trójcy Przenajświętszej udzielanej i przeobrażającej wnętrze człowieka. Ducha świętego się nie "ma", a w Nim miłuje się z Oblubieńcem ku Ojcowskiej "adopcji".

[marcin]

A łaska Boza jest kredytem zaufania, tak jak w przypowiesci o daniu talentow i ich pomnozeniu. W tym jest tez inny mozliwy final, bo ci ktorzy inwestowali te talenty nierozwaznie i niemadrze, mogli je stracic calkowicie i byc w gorszej sytuacji niz ten ktory zakopal.
Jesli chcemy pomnozyc te talenty, musimy tez zaufac innym, by je pomnozyc. "Darmo dostaliscie, darmo dawajcie".
Nie badzmy tymi ktorzy nie rozumieja tej przypowiesci, bo to co nam sie wydaje pomnozeniem talentow, moze w rzeczywistosci byc zakopaniem ich dla siebie, dla nas samych, naszej pychy, co bedzie gorsze niz samo zakopanie gdy nie wiemy co z nimi zrobic.

[sądzony]

Takie pytanie. Czy z poniższego tekstu Aleksandra Bańki nie wynika, bądź nie można tak go odczytać, iż Bóg nieustanne przebywa w duchu człowieka

<<(...) Bóg w sposób stały przebywa w każdej ludzkiej duszy1. „Środkiem duszy — podkreśla Jan od Krzyża — jest Bóg i gdy ona dojdzie do Niego według wszelkich możliwości swej istoty i według siły swych działań i skłonności, wówczas osiągnie ostateczny i najgłębszy swój środek, Boga”2. Ów substancjalny „środek”, „centrum”, czy też — odwołując się do innego jeszcze terminu, którego używa Jan od Krzyża — „duch” stanowi integralny moment bytowej struktury człowieka, (...)>>

https://bazhum.muzhp.pl/media/files/Fol ... 69-192.pdf

[marcin]

A jak myslisz?

[sądzony]

A jak myslisz?

Nie wiem czy istotnym jest to co ja myślę. Jestem dość zainteresowany doktryną i mistyką św. Jana od Krzyża, jestem więc skrajnie subiektywny.

Ale moim zdaniem tak właśnie jest.
Jest to obecność substancjonalna, istotowa:

<<W mistycznej doktrynie Jana od Krzyża zjednoczenie substancjalne
i zjednoczenie upodabniające wyznaczają niejako dwa przeciwległe
bieguny, między którymi spolaryzowana jest duchowa aktywność
człowieka. Biegun zjednoczenia substancjalnego reprezentuje naturalną
zdolność człowieka do przyjęcia porządku nadprzyrodzonego,
jednak nie powoduje automatycznie jego otwartości na ów porządek.
Dlaczego tak się dzieje? Jan od Krzyża wskazuje tu konkretne, egzystencjalne
uwarunkowania, którym podlega człowiek, i tłumaczy je na
płaszczyźnie teologicznej, odwołując się do koncepcji grzechu pierworodnego:
„Po grzechu pierworodnym — pisze — dusza jest rzeczywiście
jakby niewolnicą w tym śmiertelnym ciele, poddana naturalnym
namiętnościom i pożądaniom”20.>>

Tamże.

[Dezerter]

Sądzony
- podaj mi cytaty z Biblii, że w poganinie, niewierzącym jest Duch Boży (a nie duch ludzki) (i nie incydentalnie, zadaniowo, tylko "na stałe" jak w ochrzczonym)
- czy Jan od Krzyża pisał o wierzących chrześcijanach, czy o poganach pisząc o duchowości ? - jeśli o niewierzących, to poproszę jakieś cytaty, ...
wówczas myślę, że nam się rozjaśni

[sądzony]

Sądzony
- podaj mi cytaty z Biblii, że w poganinie, niewierzącym jest Duch Boży (a nie duch ludzki) (i nie incydentalnie, zadaniowo, tylko "na stałe" jak w ochrzczonym)
- czy Jan od Krzyża pisał o wierzących chrześcijanach, czy o poganach pisząc o duchowości ? - jeśli o niewierzących, to poproszę jakieś cytaty, ...
wówczas myślę, że nam się rozjaśni

Zauważ, że ja nie piszę "Duch Święty", a Bóg. Tak pisał św. Jan od Krzyża. Jednakże pisząc Bóg rozumiem, iż miał na myśli Trójjedynego Boga.
Nie podam Ci cytatu z Biblii, bo nie jestem biegły w Jej znajomości. Ogólnie Jan od Krzyża nie pisał dla początkujących w wierze. Używając zwrotu "początkujący" miał na myśli dusze będące już w 4 mieszkaniu Twierdzy św. Teresy z Avila, a zatem z pewnością nawrócone i ochrzczone.

Pewne ujęcia, jak mi się wydaje, dotyczą każdego człowieka. Na tyle na ile rozumiem św. Jana od Krzyża wydaje mi się, że pisze o substancjonalnej, istotowej obecności Boga w duszy każdego człowieka, a wręcz we wszystkim co żyje, a nawet istnieje (o ile właściwie to rozumiem). Wieczorem postaram się coś zacytować - choć szczerze nie wiem czy coś rozjaśni

Wydaje mi się również, że mylimy pewne pojęcia:
1. Istnienie w duszy Boga.
2. Nieświadome doświadczenie Boga.
3. Uświadomione doświadczenie Boga.
4. Współpraca duszy z Ojcem w Chrystusie poprzez Ducha Świętego.

Nie jest kwestią czy "mamy" czy "nie mamy" Boga w sobie,
a czy ku zjednoczeniu w komunii dla usynowienia Ojcu przez Chrystusa w Duchu ćwiczymy się w miłości.

A kto Dez "na stałe" "ma" Ducha Świętego w Biblii?

[Andej]

Zauważ, że ja nie piszę "Duch Święty", a Bóg.

Nie rozumiem tej dyskusji. Tego przekonywania. I rozumowania.

Bo czy, na ten przykład, Duch święty może zdystansować się od Boga Ojca i samodzielnie działać w jakimś człowieku? Albo go opuścić?
Czy nie jest tak, jak napisał Sądzony, że jeśli Bóg, to zawsze i Duch święty? Dla mnie Bóg to Trójca święta. Dla mnie każda z Trzech Osób jest nierozerwalnie związana z pozostałymi. Uważam, że po jęcie Boga, tj. Trójcy świętej jest nierozdzielne. Jeszcze bardziej nierozdzielne niż obecność Ciała i Krwi Chrystusa w każdym kawałku Hostii i w każdej Kropli konsekrowanego Wina.

Uważam, że istnie nie duszy w człowieku jest przejawem obecności Boga w człowieku. Każdy człowiek jest obdarzony łaską. Łaską, która jest jak ziarno rzucone na glebę. W jednej osobie trafia na żyzną glebę wiary i wspaniale się rozwija. W innym trafia na drogę, gdzie jest rozdeptywane. Gdzieś indziej na skałę, gdzie nie może się rozwinąć, ale gdy przyjdzie burza i przywieje suchą ziemią, którą zmoczy deszcz, to niespodziewanie wyrośnie. A w jeszcze innym trafia na żarne, zostaje zmiażdżone na pył, z którego kiedyś powstanie chleb, który stanie się pożywka dla kolejnego ziarna.
Na każdym spoczywa łaska. Nawet na tych, których uważa się za najgorszych. I oni, ku zaskoczeniu wszystkich, nagle okazują się najświętszymi. Bo dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.

Uważam, ze nieuprawnione jest twierdzenie, że w kimś nie ma Ducha świętego. Uważam, że Jest. Ale przytłumiony, zwalczany, niszczony. Ale jest. Jak zagubiona i zapomniana drachma, jak zakopany skarb.

[sądzony]

Zgadzam się. Uważam, ze w zwykły sposób nie mamy z Bogiem relacji.
Przecież on w nas Jest i wciąż czeka na nas z szeroko otwartymi ramionami.
I nie czeka jedynie na ochrzczonych.

[sądzony]

@Dezerter już to pewnie cytowałem
św. Jan od Krzyża:
“Bóg przebywa i jest substancjalnie w każdej duszy, choćby to była dusza największego w świecie grzesznika. Wynika ono z udzielenia przez Boga naturalnego bytu i stąd też wiąże się ze stworzeniem człowieka i podtrzymywaniem go w istnieniu. “Bóg przebywa zawsze w duszy, udzielając jej i utrzymując swą obecnością jej byt naturalny” (DGK II, 5, 3-4)

Jeżeli Bóg jest w duszy największego grzesznika, jest również w nieochrzczonym poganinie.

„Środkiem duszy jest Bóg, i gdy ona dojdzie do niego według wszelkich możliwości swej istoty i według siły swych działań i skłonności, wówczas osiągnie swój ostateczny i najgłębszy środek w Bogu.” (ZPM 1,12)

“(…) Bóg przebywa zawsze w duszy, udzielając jej i utrzymując swą obecnością jej byt naturalny, nie zawsze jednak udziela jej bytu nadprzyrodzonego. Ten bowiem [byt nadprzyrodzony] udziela się tylko przez miłość i łaskę, a nie wszystkie dusze znajdują się w stanie łaski.” (DGK II, 5, 4)

Gdyby nie było w nas Boga istotowo, nie istnielibyśmy. To Bóg trzyma nas przy życiu.

„Potrzeba więc tylko, by dusza uwolniła się od tych przeciwieństw naturalnych, a wtedy Bóg, który się jej udziela naturalnie przez swój byt, będzie się jej udzielał w sposób nadprzyrodzony przez łaskę.” (DGK II, 5, 4)

A zatem, cóż może to oznaczać:
„Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy.” Rz 8,9

Czy ten fragment skierowany jest do ochrzczonych?
Czyż życie wg Ducha nie jest odwróceniem się od tego co zewnętrzne, naturalne, cielesne, fizyczne, materialne ku temu co wewnętrzne, głębokie, boskie, duchowe, do środka, do centrum?

[Dezerter]

Od końca

A zatem, cóż może to oznaczać:
„Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy.” Rz 8,9

Czy ten fragment skierowany jest do ochrzczonych?
Czyż życie wg Ducha nie jest odwróceniem się od tego co zewnętrzne, naturalne, cielesne, fizyczne, materialne ku temu co wewnętrzne, głębokie, boskie, duchowe, do środka, do centrum?

ten fragment jest skierowany do ochrzczonych:
„Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka.
wy - jest skierowany do adresatów, do gminy rzymskiej, którzy nie żyją jak poganie według ciała, lecz jak ochrzczeni/zrodzeni z Ducha- według Ducha, JEŚLI tylko Duch Boży w was mieszka.

a ten dla pogan:
Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy.
No mój duch i mózg bardzo wyraźnie mi to objawia
Resztę już dyskutowaliśmy, ale bardzo dziękuję za wymianę pogladów i , że dzięki tobie poznaje Jana od Krzyża, bo sam bym się nigdy za niego nie wziął - nie dorastam.

[sądzony]

ten fragment jest skierowany do ochrzczonych:
„Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka.
wy - jest skierowany do adresatów, do gminy rzymskiej, którzy nie żyją jak poganie według ciała, lecz jak ochrzczeni/zrodzeni z Ducha- według Ducha, JEŚLI tylko Duch Boży w was mieszka.

Skoro do ochrzczonych to dlaczego brzmi: "[żyjecie] według Ducha, jeżeli tylko Duch w was mieszka". Czyż, Twoim zdaniem, Duch nie zamieszkuje przez sakrament chrztu?

Dodano po 4 minutach 51 sekundach:
"24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką 25 i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. 26 On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, 27 aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. 28 Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu"12. 29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. 30 Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, 31 dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat13 przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych»."

Skoro Pan daje mi permanentnie życie i oddech wydaje się, że istnieje we mnie substancjonalnie.
W mistyce mówi się o istotowej obecność Boga w duchu człowieka. Nie wiem jak w teologii. Trzaby zapytać fachowca.

Dodano po 17 minutach 17 sekundach:
Jakby nie patrzeć dlatego czasem tak trudno nam go znaleźć.

Ponoć św. Augustyn powiedział:
"Szukałem Boga wszędy wkoło siebie, aż wreszcie znalazł Go w samym sobie."

Oczywiście to w żaden sposób oznacza, że zbędne nam jest Pismo Święte, Kościół oraz Jego Nauczanie, Tradycja Apostolska oraz sakramenty. Wręcz przeciwnie. Zresztą św. Jan od Krzyża jako święty, Doktor Kościoła, Doktor Mistyczny, teolog jest chyba częścią nauczania Kościoła.

Dodano po 50 minutach 55 sekundach:
Odnośnie istotowej obecności Boga w człowieku:
„Bóg wywołuje w rzeczach taki właśnie skutek [istnienie stworzone] nie tylko wtedy, gdy po raz pierwszy zaczynają istnieć, ale dopóty, dopóki są podtrzymywane.
„Na przykład światło w powietrzu spowodowane przez Słońce trwa, dopóki powietrze jest oświetlone.”
św. Tomasz z Akwinu
"Traktat o Bogu. Summa teologii"

Jesteśmy światłem, którego nieustającym źródłem, istotom jest słońce. I w tym kontekście „Głębia duszy jest miejscem gdzie Bóg mieszka (...)" E. Stein

Czy z Tym się zgadzasz @Dezerter?

[Dezerter]

ten fragment jest skierowany do ochrzczonych:
„Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka.
wy - jest skierowany do adresatów, do gminy rzymskiej, którzy nie żyją jak poganie według ciała, lecz jak ochrzczeni/zrodzeni z Ducha- według Ducha, JEŚLI tylko Duch Boży w was mieszka.

Skoro do ochrzczonych to dlaczego brzmi: "[żyjecie] według Ducha, jeżeli tylko Duch w was mieszka". Czyż, Twoim zdaniem, Duch nie zamieszkuje przez sakrament chrztu?

Wy jednak nie jeździcie jak popadnie, lecz według Prawa o ruchu drogowym , jeśli znajomość Prawa będzie w waszym mózgu.
ty twierdzisz, że wszyscy jeżdżą bez znajomości prawa - zgodnie z nim , no nie mogę się zgodzić

A tekst jeśli tylko Duch Boży w was mieszka - oznacza jeśli tylko Duch Boży w was mieszka na skutek chrztu i nałożenia rąk

Przeczytaj co zrobił Filip i Piotr i Jan w Samarii
viewtopic.php?p=370211#p370211
Dz 8 14 wysłali tam Piotra i Jana, (15) którzy modlili się nad nimi, aby otrzymali Ducha Świętego; (16) dotychczas bowiem na nikogo z nich nie zstąpił, byli tylko ochrzczeni w imię Jezusa. (17) I wtedy ci, na których wkładali ręce, otrzymywali Ducha Świętego.

"24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką 25 i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.

Bóg jest stwórcą wszystkich - to oczywiste, ale tu nic nie ma o Duchu świętym - w ST mieli go tylko prorocy, czasem królowie i sędziowie i .

26 On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, 27 aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. 28 Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu"12. 29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. 30 Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, 31 dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat13 przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych»."
Bóg utrzymuje wszystko i wszystkich w istnieniu to pewne, niektórzy teolodzy mówią, że na poziomie kwarków i leptonów, ale nie słyszałem, by któryś twierdził, że w każdym człowieku jest Duch św. bo po co wówczas by były te słowa?
wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia,
nawraca się człowiek właśnie po to by przyjąć chrzest i bierzmowanie czyli Ducha św. amen
pogłębiłem temat w tym wątku - zajrzyj proszę
viewtopic.php?t=13840&hilit=chrzest+i+bierzmowanie

Dodano po 25 minutach 40 sekundach:

Skoro Pan daje mi permanentnie życie i oddech wydaje się, że istnieje we mnie substancjonalnie.

Otrzymaliśmy tchnienie jego własnego życia niszmat haim wcześniej nazywałem je neszamch , ale wygląda, że na start, na rozruch , bo po tym " i stał się człowiek istota żywa/dusza żyjąca "
Bóg jest Duchem więc jego substancja jest duchowa i nie ma kontaktu z ciałem naszym. Może mieć kontakt duchowy z naszym duchem na poziomie duchowym, chyba, że mamy do czynienia z cudem.

Odnośnie istotowej obecności Boga w człowieku:
(...)
Jesteśmy światłem, którego nieustającym źródłem, istotom jest słońce. I w tym kontekście „Głębia duszy jest miejscem gdzie Bóg mieszka (...)" E. Stein

Czy z Tym się zgadzasz @Dezerter?

W ochrzczonych oczywiście - myślisz, że Tomasz, czy Edyta pisali do i o niewierzących ? nic na to nie wskazuje

[sądzony]

W ochrzczonych oczywiście - myślisz, że Tomasz, czy Edyta pisali do i o niewierzących ? nic na to nie wskazuje

A zatem kto prowadził Augustyna czy Edytę w poszukiwaniach przed nawróceniem? Kto prowadził w nich Ciebie i mnie?
...
Odnośnie św. Tomasza nie jest tak, iż dał nam tchnienie i koniec. Gdyby przestał je dawać przestalibyśmy istnieć.
Abstrahując już od świętych.
Po przedszkolnemu. Bóg jest wszędzie, nie ma granic, a zatem musi być i we mnie.

[marcin]

Dez, a co powiedzial bys na to ze Bog jest w duszy kazdego, nawet nieochszczonego, bo kazdy jest Jego stworzeniem.
Jednak to stworzenie bedac w oddzieleniu, nie posiada Mocy Boga. I tu nasuwa sie wniosek ze Duch Sw. to Moc Boga.
Podobnie jest to przedstawione w opisie stworzenia. A takze w opisach dzialania Prorokow.
Tu warto sie zastanowic nad glebszym znaczeniem Chrztu i Biezmowania, jako widzialnym znaku. Dlaczego akurat widzialnym? Dlaczego Mojzesz musial wykuc weza miedzianego by Izraelici uwierzyli?

Jesli chodzi o to jezdzenie bez znajomosci prawa to chyba zapomniales slowa " Swoje Prawa wypisze w ich sercach".