Czy Jezus jest Bogiem?

[Pytający]

Wszystko powyżej napisane już wyjaśniałem, i skutecznie wykazywałem nadużycia w kojarzeniu ego eimi z "ho on".
I wystarczy zajrzeć do starotestamentowych podań, gdzie obok siebie występują tetragram i ego eimi, żeby wiedzieć, że jedno nie jest drugim. Jak np. Rodz.17:1 Czytamy tam o patriarsze, który gdy miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat
OBJAWIŁ MU SIĘ JAHWE, I RZEKŁ DO NIEGOco?
J A J E S T E M BÓG TWÓJ, CHODŹ PRZED OBLICZEM MOIM I BĄDŹ DOSKONAŁYM KUL podkr. moje
I konstrukcja gramatyczna ukazuje sens okr. "ego eimi". Jak i to, że "ja jestem" nie jest tetragramem.
"wajera jhwh el abram wajjo'merelaw el a elaew [ja jestem] saddaj".
A powtarzanie twoich przykładów, gdy gramatyka grecka ukazuje sens rozumienia ich w konkretnych przypadkach, jest zwyczajnym lekceważeniem prawdy ich używania.
Ani jedno z podanych przez p. miejsc, nie wskazuje na potrzebę identyfikowania "ego eimi" z tetragramem, jak i przypisywania sobie przez Syna, imienia Ojca.
W greckim ego eimi może występować jako orzeczenie. I identyfikuje się to po znaczeniu i funkcji syntaktycznej. I w przypadku J 8:58 jest tego przykładem. I nic ponad to.
A reakcja żydów, którzy szukali pretekstu do zabicia...???
Wtedy gdy "jestem" występuje z zaimkiem osobowym "ja" w j. semickim, z domyślnym orzecznikiem, wskazuje na identyfikacje z...
I w przypadku J 18:4-9 mamy tego przypadek.
I nic ponad to.
Dokładnie wyjaśniałem to w innym miejscu. Można poszukać.

[Marek_Piotrowski]

Jak wyżej.

[Gzresznik Upadający]

Wszystko powyżej napisane już wyjaśniałem, i skutecznie wykazywałem nadużycia w kojarzeniu ego eimi z "ho on".
I wystarczy zajrzeć do starotestamentowych podań, gdzie obok siebie występują tetragram i ego eimi, żeby wiedzieć, że jedno nie jest drugim. Jak np. Rodz.17:1 Czytamy tam o patriarsze, który gdy miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat
OBJAWIŁ MU SIĘ JAHWE, I RZEKŁ DO NIEGOco?
J A J E S T E M BÓG TWÓJ, CHODŹ PRZED OBLICZEM MOIM I BĄDŹ DOSKONAŁYM KUL podkr. moje
I konstrukcja gramatyczna ukazuje sens okr. "ego eimi". Jak i to, że "ja jestem" nie jest tetragramem.
"wajera jhwh el abram wajjo'merelaw el a elaew [ja jestem] saddaj".
A powtarzanie twoich przykładów, gdy gramatyka grecka ukazuje sens rozumienia ich w konkretnych przypadkach, jest zwyczajnym lekceważeniem prawdy ich używania.
Ani jedno z podanych przez p. miejsc, nie wskazuje na potrzebę identyfikowania "ego eimi" z tetragramem, jak i przypisywania sobie przez Syna, imienia Ojca.
W greckim ego eimi może występować jako orzeczenie. I identyfikuje się to po znaczeniu i funkcji syntaktycznej. I w przypadku J 8:58 jest tego przykładem. I nic ponad to.
A reakcja żydów, którzy szukali pretekstu do zabicia...???
Wtedy gdy "jestem" występuje z zaimkiem osobowym "ja" w j. semickim, z domyślnym orzecznikiem, wskazuje na identyfikacje z...
I w przypadku J 18:4-9 mamy tego przypadek.
I nic ponad to.
Dokładnie wyjaśniałem to w innym miejscu. Można poszukać.

Czyli do wskazywania czasow zaprzeszłych w stosunku do czasow przeszlych koine stosowała czas teraźniejszy? Może jednak biblista starał się jednak jakoś hebraizm przetłumaczyć na koine...By nie stracic sensu?

[Pytający]

j.w
Na pytanie, czy ty, to ty.Odpowiadano "ja jestem" tzn."to ja".
Na prawdę swojego wiecznego istnienia, odpowiedział: "ja jestem" w sensie "ja istnieje".
W podanych powyżej tekstach, j. w. Przez niektórych wykorzystywanych, wbrew ich kontekstowi i sensowi wypowiedzi.
Ja wskazuję na grecki sens wypowiedzi w podanych miejscach. Nic ponad to.

[Marek_Piotrowski]

Po pierwsze: nie ma znaczenia to, co piszesz - identyczne spory są co do Tetragramu. Nie zmianiają w niczym kontekstu wypowiedzi Jezusa.
Po drugie - fraza "Przez niektórych wykorzystywanych, wbrew ich kontekstowi i sensowi wypowiedzi" jest dość przewrotna (aż chciałoby się powiedzieć: bezczelna), biorąc pod uwagę, że to Ty robisz wszystko, by zaniedbać kontekst tych Jezusowych wypowiedzi, który jest jasny i oczywisty.

[Pytający]

Jasnym i oczywistym jest p. przekręcanie sensu wypowiedzi. I nie widzę sensu wszystkiego powtarzać. W tym przypadku poza życzeniowym zrozumieniem podanych przez p. wersetów, i ich nadinterpretacją, nie ma nic prawdziwego.
Zwyczajne zrozumienie sensu wypowiedzi, nie przypisywanie im tego, czego w nich nie ma, jest poprawną egzegezą tekstu.
j.w

[Gzresznik Upadający]

j.w
Na pytanie, czy ty, to ty.Odpowiadano "ja jestem" tzn."to ja".
Na prawdę swojego wiecznego istnienia, odpowiedział: "ja jestem" w sensie "ja istnieje".
W podanych powyżej tekstach, j. w. Przez niektórych wykorzystywanych, wbrew ich kontekstowi i sensowi wypowiedzi.
Ja wskazuję na grecki sens wypowiedzi w podanych miejscach. Nic ponad to.

Tylko jednej istocie spoza tego świata zależy na umniejszaniu planu zbawienia, miłości Boga do ludzi.Rozwodnieniu , sprawieniu by byla umniejszona jej wartosc w oczach ludzi, by sobie ja lekce wazyli, i za nc mieli..Bo nie Bg sa tylko jakiś Jego kozioł ofiarny Diabłu .I jemu służysz w tym przekletym dziele.

[Andej]

I nie widzę sensu wszystkiego powtarzać. W tym przypadku poza życzeniowym zrozumieniem podanych przez p. wersetów, i ich nadinterpretacją, nie ma nic prawdziwego.

Dz 5.33 Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić. Tu aż takich emocji nie ma. Ale upór jest. Wydaje mi się, że najczęstszym argumentem, który pada jest: Nie, bo nie. Oraz: Tak, bo tak. I już. Pozamiatane? Wątpię.

Dz 5.34-37 Lecz pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel5, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć Apostołów i zabrał głos w Radzie: «Mężowie izraelscy - przemówił do nich - zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. Bo niedawno temu wystąpił Teodas, podając się za kogoś niezwykłego6. Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni i ślad po nich zaginął. Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni.
Jezus zginął. I to śmiercią hańbiącą. A co z uczniami? Rozproszyli się? Zaginął po nich ślad? Czy gdzieś można odnaleźć wyznawców?

Dz 5.38-39 Więc i teraz wam mówię: Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem». Usłuchali go.
Parafrazując: Jeżeli bowiem Bóstwo Chrystusa od ludzi pochodzi to ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście jest Bogiem, nie potraficie Go zniszczyć i może się czasem okazać, że walczysz z Bogiem.

[Marek_Piotrowski]

To, jak już mówimy o innych fragmentach, to są dosłowne twierdzenia w Piśmie:
Wiemy także, iż Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością umysłu, tak iż poznajemy Prawdziwego. Jesteśmy w prawdziwym Bogu, w Synu Jego, Jezusie Chrystusie. On zaś jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym (1 J 5,20).
Fragment ten bywa reinterpretowany przez antytrynitarystów sugerujących, iż zakończenie zdania nie odnosi się do Chrystusa – jednak takiemu poglądowi przeczą choćby wersety J 11,25 oraz J 14,6, w których Jezus sam siebie nazywa „życiem”.

Inne przykładowe fragmenty:
Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielką walkę toczę o was, o tych, którzy są w Laodycei, i o tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie osobiście, aby ich serca doznały pokrzepienia, aby przez miłość wyuczeni, [osiągnęli] pełnię zrozumienia, w całym jego bogactwie, i głębsze poznanie tajemnicy Boga – Chrystusa. W Nim wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte (Kol 2,1-3).

Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go (J 1,18).

Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, [z tego], co się stało. (…)
Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. (…) (J 1,1-3.10-11).

Do Syna zaś: Tron Twój, Boże, na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego (Hbr 1,8).

(…) poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa (Tyt 2,12-13).

Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza (…) (1 P 1,1).

[Gzresznik Upadający]

Zaraz , Marku ,wyleci z fragmentem " bogami jesteście ".Przerabialismy to już.
Dyskutując z nm ,zaczynam rozumieć postawę ludzi Świętego Oficjum którzy przerazeni nośnością herezji, wspartej dialektyka przeciwnika, decydowali sie na rozwiązania nie związane z dyskusją. Dla nich , zwiedzenie prostaczków, było skazaniem ich na piekło.Wiec uzasadnionym było działanie nieco bardziej bezpośrednie.

[Marek_Piotrowski]

No tak, wzywanie Jezusa to nie modlitwa, Bóg to nie Bóg itd. I udowodnij cokolwiek, skoro słowa nie mają dla nich znaczenia... beznadzieja.

[Pytający]

Z oczywistych dla mnie powodów wykorzystywanie ego eimi tzn. "ja jestem" na rzecz utożsamiania się jednego z drugim, jest nadużyciem. Z podanych powodów.
I PROSZĘ O RZECZOWE OBALANIE POWYŻSZYCH WYWODÓW.
Teraz mam listę wersetów, które mają być poprawniejsze i wskazywać na...
W przypadku 1 J 5:20 widzę samo asekurację, świadomy jest p. możliwości "upadku w tej wspinaczce".
Wszystkie one były już przeze mnie zdyskredytowane, z różnych powodów. W tym jak napisał Walter Kasper pewnymi wersetami w których stosuje się okr. theos do Jezusa są dwa . Ten orzecznik stosuje się "w co najwyżej dwu - i to egzegetycznie bardzo spornych miejscach ( Rz 9:5; 2 Kor 1:2)".
Wszystkie podane wersety jeszcze bardziej od podanych przez kard. W .Kaspera są miejscami "egzegetycznie bardzo spornymi".
Do znudzenia powtarzacie jedno i to samo, pomimo wyraźnego ujmowania tego zagadnienia w sposób nierzetelny.
Jak dla mnie budowa jakiejkolwiek konstrukcji na "spornym materiale" jest ryzykowna i nierzetelna.
I nawet pierwszy z podanych wersetów, sam w sobie nie wskazuje do kogo odnosi się określenie "estin altethinos theos".
I tak wer. 19 ujawnia czytającym: z kogo jesteśmy? "ek tu theu". I to wiemy gr.oidamen.
Wiemy również, ze hyios=syn nadchodzi, i on sam "dał nam myślenie"
W jakim celu?
"hona ginoskomen ton alethinon" tzn. "aby poznawaliśmy prawdziwego".
I tak to hyios "dał nam myślenie, aby poznawaliśmy prawdziwego".
Dalej czytamy, ze "jesteśmy w prawdziwym" w hyio tzn. synu
kogo?
"autu" jego tzn.theos.
I tak naprawdę nie ma pewności do kogo skierowany został zaimek "hutos" tzn. "on, czy "ten" jest...
Zwolennicy trynitarymu powiedzą do yios tzn. syna. Antytrynitarianie, że do pateros=ojca.
I tak tym "prawdziwym theos" jest ten, o którym drugi przyszedł na powiedzieć, i którego mieliśmy poznać. Czy on sam.
Jeden przychodzi, żebyśmy jego poznali, czy objawić prawdę o theos? Dzięki komu możemy prawdziwie poznać kogo?
Syn nadchodzi, żebyśmy poznali, kogo?
I w istocie jesteśmy w prawdziwym synu, nie adoptowanym itp.
Jesteśmy w prawdziwym synu, kogo?
Jeden przychodzi po coś? I jest nie urojonym, tylko rzeczywistym synem [prawdziwym].
Przyszedł, i dał nam myślenie, żebyśmy? "poznali prawdziwego" "prawdomównego".
I tym prawdziwym theos, jest ten, który ma nas o tym prawdziwym theos nauczyć, czy on sam?
I czy zaimek "on" jest tym"odnoszą się do tego w którym jesteśmy tzn. synu, czy w tym, którego jest on synem?
Tym "prawdziwym theos", jest ten, którego wysłał, żebyśmy go poznali, czy ten, który go posłał?
A twierdzenie, że ponieważ zaimek poprzedzony jest przed yios i musi jego dotyczyć, obalają trzy podane przez prof. R.Popowskiego przykłady. W tym
Dz Ap.4:10-11, czy 2J 7 BG
Twierdzenie, że ponieważ został nazwany "życiem" np. w J 11:25 i 14:6 wskazuje, że jest prawdziwym theos, ponieważ jest i "życiem", niczego nie dowodzi.
Takim został nazwany w samym 1 J 1:2 "życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione".
W J 5:26 czytamy, że jak ojciec ma życie sam w sobie, tak sprawił, by miał je syn.patrz.6:57Jak mnie posłał Ojciec, który żyje, a ja żyję przez Ojca, tak tez karmiący się mną - taki będzie żył przez e mnie
Tak to, jeden ma życie od drugiego i jest w stanie obdarować życiem innych. Niczego nie daje okoliczność posiadania przez niego życia, i dawania życia.
Jednak jedynie Ojciec został nazwany "prawdziwym theos". I nazwał go w taki sposób, ten sam apostoł w J 17:3
I tam mamy, że mamy poznać prawdziwego theos [Ojca]. I nie jest nim Syn.

[Gzresznik Upadający]

Wg twojeja raczej diabelskiej logiki materia syna jest zawsze gorsza od ojca... .Bo do tego prowadza twoje wywody.
Twoim ojcem nie jest Bog ale diabeł bo ku jego naukom swoje ucho przykładasz. I je szerzysz.
Oby Bog w Trojcy jedyny dal ci laske " głodnych nakarmić " ze względu na Jego Imię.

[Marek_Piotrowski]

Dość mam tego ględzenia w kółko.
Fakty są takie:

• Jezus został wielokrotnie nazwany Bogiem w Biblii.
• Jezus sam nazywa się imieniem JESTEM.
• Stary Testament zapowiada Jezusa jako Boga
• Pismo przypisuje Jezusowi czyny Boga (np. stworzenie, uwolnienie Żydów z Egiptu itd)
• Pismo nadaje Jezusowi tytuły Boga - Zbawiciel, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec (!), Pierwszy i Ostatni, Alfa i Omega, Pan itd
• Pismo przypisuje Jezusowi cechy Boga (odwieczność, wszechmoc, wszechwiedza itd)

Co więcej jest, jest kluczeniem dla wykręcenia Biblii na swoje , a nie egzegezą.

[Pytający]

Prosiłem o rzeczowe obalenie podanego przeze mnie wywodu.
Jak zwykle, go nie ma. Tyle.