Żart, a popełnienie grzechu

[Maciek]

Czy zrobienie żartu o spalaniu żydów to grzech ciężki? I czy życzenie komuś samobójstwa pod wpływem gniewu to grzech ciężki?

[miłośniczka Faustyny]

Myślę, że powinieneś się z tego wyspowiadać.

[lambda]

Czy zrobienie żartu o spalaniu żydów to grzech ciężki? I czy życzenie komuś samobójstwa pod wpływem gniewu to grzech ciężki?

Gniewu czy emocjonalnej złości?

[Logan]

Nie ma czegoś takiego jak "emocjonalna złość"

Dodano po 3 minutach 6 sekundach:
masło maślane znaczy.

Dodano po 5 minutach 52 sekundach:
W sumie to gniew i złość są synonimami można stosować zamiennie.

Dodano po 30 sekundach:
koniec offtopu

[lambda]

Oczywiście że jest. Złość jest emocja nad którą ciekzo zapanować jak ktoś ma raptowny charakter, gniew to świadomy wybór

[sądzony]

W sumie to gniew i złość są synonimami można stosować zamiennie.

Złość jest reakcją, emocją, która jest od nas niezależna (przynajmniej przez większość etapów rozwoju duchowego).
Gniew jest pielęgnowaną złością, staje się uczuciem i jest grzechem.
W żadnym razie nie można stosować ich zamiennie.

Dodano po 8 minutach 1 sekundzie:

Czy zrobienie żartu o spalaniu żydów to grzech ciężki?

Moim zdaniem nie jest to grzech ciężki. Mi zdarza się w podobny sposób zażartować. Oczywiście to sporadyczne przypadki.
Zapytaj jednak spowiednika przy najbliższej okazji.

I czy życzenie komuś samobójstwa pod wpływem gniewu to grzech ciężki?

Tu już gorzej.
Próbuję sobie przypomnieć kiedy ostatnio życzyłem komuś zła.
Wiem, było to jakieś 8-9 lat temu gdy duży pies sąsiada prawie odgryzł łapę mojemu jamnikowi szorstkowłosemu.
Mieszkał na parterze, "planowałem" wtedy, że podrzucę psu zatrutą kiełbasę, by go zdechł. Oczywiście tego nie zrobiłem, ale pamiętam jak gniew się wtedy we mnie rozgościł. Do dziś jak widzę sąsiada dziwnie się czuję choć jego pies zdechł jakiś rok temu.

Życzenie komuś śmierci nie jest "zdrowe". Jeżeli pielęgnowałeś tę imaginację to wypadałoby iść do konfesjonału.

[Logan]

Złość jest reakcją, emocją, która jest od nas niezależna (przynajmniej przez większość etapów rozwoju duchowego).
Gniew jest pielęgnowaną złością, staje się uczuciem i jest grzechem.
W żadnym razie nie można stosować ich zamiennie.

Dla mnie istotna jest definicja słownikowa i to co opisałeś odpowiada w pewnym stopniu gniewowi wg. SJP. Tylko co oznacza "niezależna od nas"...
Zadam inne pytanie na czym opierasz się definiując złość i gniew. Źródło mnie interesuje.

W jednym z artykułów Instytutu Psychologii Zdrowia w artykule o "złości" autorka stosuje go zamiennie z wyrażeniem "gniew" co potwierdza definicje SJP jak i twierdzenie o bliskoznaczności obydwu wyrażeń.

[sądzony]

Dla mnie istotna jest definicja słownikowa i to co opisałeś odpowiada w pewnym stopniu gniewowi wg. SJP. Tylko co oznacza "niezależna od nas"...
Zadam inne pytanie na czym opierasz się definiując złość i gniew. Źródło mnie interesuje.

W jednym z artykułów Instytutu Psychologii Zdrowia w artykule o "złości" autorka stosuje go zamiennie z wyrażeniem "gniew" co potwierdza definicje SJP jak i twierdzenie o bliskoznaczności obydwu wyrażeń.

Opierałem się na własnej wiedzy (lub niewiedzy). Ale jeżeli interesuje Cię źródło to zaraz coś znajdę.

"Gniew – reakcja emocjonalna (...)
Umiejętność kontroli gniewu zależy od możliwości intelektualnych oraz socjalizacji danego człowieka. (...)
W przeciwieństwie do złości i wściekłości, gniew może być kontrolowany. (...)"
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gniew_(emocja)

Gniew jest, moim zdaniem, b. świadomy, musi być karmiony np. złością czy zazdrością. Jest w jakiś sposób "pielęgnowany".
Złość jest "reakcją" bardziej nieświadomą, zautomatyzowaną i wynika głównie z lęku.

"W przeciwieństwie do gniewu złość nie jest reakcją kontrolowaną. (...)
Złość wyrażana jest spontanicznie: krzykiem, gestami, czasem rękoczynami. (...)"
https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82o%C5%9B%C4%87

Dodano po 54 sekundach:

W jednym z artykułów Instytutu Psychologii Zdrowia w artykule o "złości" autorka stosuje go zamiennie z wyrażeniem "gniew" co potwierdza definicje SJP jak i twierdzenie o bliskoznaczności obydwu wyrażeń.

Moim zdaniem to błąd. Możesz rzucić link?

[Andej]

Czy zrobienie żartu o spalaniu żydów to grzech ciężki?

Na czym polegało to zrobienie żartu? Na wymyśleniu takiego żartu i narysowanie i powiadanie? Czy chodzi o podpalenie jakiegoś człwieka pochodzenia żydowskiego. Albo jego mienia?

I czy życzenie komuś samobójstwa pod wpływem gniewu to grzech ciężki?

W prawie działanie w emocjach jest uznawane za okoliczność łagodzącą. Ale nie uniewinniającą.
Tak też grzech jest. Ale, jeśli natychmiast po uświadomieniu sobie tego odwołałeś i życzyłeś dobra, to niwelujesz.
Świadome życzenie dobra takiej osobie jest silniejsze i ważniejsze od życzenia zła w emocjach.


Co do oceniania gniewu i złości, to ma taką samą wartość jak rozważanie, czy mniejszym złem jest kopnąć kogoś lewą nogą, czy prawą/

[Logan]

W jednym z artykułów Instytutu Psychologii Zdrowia w artykule o "złości" autorka stosuje go zamiennie z wyrażeniem "gniew" co potwierdza definicje SJP jak i twierdzenie o bliskoznaczności obydwu wyrażeń.

Moim zdaniem to błąd. Możesz rzucić link?

Dwa źródła: artykuły napisane przez psychologów, ten drugi przez doktorantkę.

1. Co to jest gniew, złość?

Gniew to reakcja emocjonalna na niepowodzenie lub wzburzenie emocjonalne, czasami z nastawieniem agresywnym (zob. złość), będąca reakcją na działanie interpretowane jako skierowana negatywnie akcja zaczepna.

Złość – to stan irytacji, wzburzenia; uczucie wrogości; wybuch gniewu, gniew.

https://stopbarierom.pl/aktualnosci/gni ... mi-radzic/

Asertywne podejście uczy nieagresywnego, a więc spokojnego, rzeczowego, nieinwazyjnego i nie deprecjonującego wyrażania złości. Do takiego wyrażania gniewu potrzebny jest jednak tak zwany nieobronny kontakt z tą emocją. Oznacza to umiejętność rozpoznawania złości we wczesnym etapie: rozdrażnienia, irytacji i wewnętrznego protestu wobec tego, co dzieje się wobec mnie. Mamy wtedy większą szansę stanowczo, lecz spokojnie i rzeczowo wyrazić swój sprzeciw, protest lub rozdrażnienie i porozumieć się albo wszcząć rzeczowy spór czy negocjacje.

https://psychologia.edu.pl/czytelnia/59 ... losci.html

Wikipedii nie mogę uznać za źródła równoważne z pracami psychologów, tym bardziej że zgodni są z SJP.

Co do oceniania gniewu i złości, to ma taką samą wartość jak rozważanie, czy mniejszym złem jest kopnąć kogoś lewą nogą, czy prawą/

Zdecydowanie.

[sądzony]

1. Co to jest gniew, złość?
Gniew to reakcja emocjonalna na niepowodzenie lub wzburzenie emocjonalne, czasami z nastawieniem agresywnym (zob. złość), będąca reakcją na działanie interpretowane jako skierowana negatywnie akcja zaczepna.
Złość – to stan irytacji, wzburzenia; uczucie wrogości; wybuch gniewu, gniew.

https://stopbarierom.pl/aktualnosci/gni ... mi-radzic/

Osobiście nie ufałbym tej Pani psycholog. Przynajmniej jeszcze nie. Oczywiście mogę się mylić, sam nie jestem psychologiem.

Asertywne podejście uczy nieagresywnego, a więc spokojnego, rzeczowego, nieinwazyjnego i nie deprecjonującego wyrażania złości. Do takiego wyrażania gniewu potrzebny jest jednak tak zwany nieobronny kontakt z tą emocją. Oznacza to umiejętność rozpoznawania złości we wczesnym etapie: rozdrażnienia, irytacji i wewnętrznego protestu wobec tego, co dzieje się wobec mnie. Mamy wtedy większą szansę stanowczo, lecz spokojnie i rzeczowo wyrazić swój sprzeciw, protest lub rozdrażnienie i porozumieć się albo wszcząć rzeczowy spór czy negocjacje.

https://psychologia.edu.pl/czytelnia/59 ... losci.html

Pani Wanda Sztander wydaje się wiarygodna. Nie potrafię wyjaśnić skąd tak to ujęła. Chciałem zaznaczyć że artykuł ma 21 lat. Napisałem do instytutu. Może odpiszą.

Wikipedii nie mogę uznać za źródła równoważne z pracami psychologów, tym bardziej że zgodni są z SJP.

Nie umniejszając to raczej artykuły, a nie prace naukowe.

Dla mnie gniew pozostaje pielęgnowaną złością. Jeżeli byłby emocją, która powstaje nieświadomie jak złość w jaki sposób gniew byłby grzechem. Emocje nie są ani złe ani dobre. Fakt, że odczuwam pociąg seksualny do zobaczonej na ulicy kobiety nie jest grzechem. Pielęgnowanie tego podniecenia już tak.

Nie wiem czy to ma znaczenie, ale moja żona psycholog psychoterapeutka z 15-letnim stażem uważa podobnie.

Poczekamy co odpiszą z instytutu. Zarówno ja jak i moja żona możemy się mylić.

[Logan]

Tak czy inaczej nieporozumienie jest na poziomie semantyki nie zjawisk faktycznych.

Dodano po 32 minutach 30 sekundach:
Nadal jednak nie rozumiem ---- co oznacza złość jako niezależna od nas? ----- i co oznacza to, że gniew jest z wyboru?

Nie przypominam sobie bym kiedykolwiek kierował się złością/gniewem w sposób nieświadomy, niekontrolowany, niezależny --- chyba że złość zdefiniowałeś jako działanie w afekcie.

[sądzony]

Tak czy inaczej nieporozumienie jest na poziomie semantyki nie zjawisk faktycznych.

Dodano po 32 minutach 30 sekundach:
Nadal jednak nie rozumiem ---- co oznacza złość jako niezależna od nas? ----- i co oznacza to, że gniew jest z wyboru?

Nie przypominam sobie bym kiedykolwiek kierował się złością/gniewem w sposób nieświadomy, niekontrolowany, niezależny --- chyba że złość zdefiniowałeś jako działanie w afekcie.

Ja w zasadzie nigdy się nie gniewam i nie obrażam. "Panuję" nad tym. Nie pozwalam złości mną "zawładnąć" i pielęgnować jej.
Jednakże bywa, że się złoszczę. Na córkę, na żonę, na pracę, na siebie. Czasem potrafię nawet unieść głos lub przekląć
Złość przychodzi nieświadomie. Oczywiście możemy ją wypierać, ale z pewnością ujawni się w ciele.
Może źle się rozumiemy. Dla mnie złość jest swego rodzaju frustracją.

Płaczące dziecko jest sfrustrowane (rozeźlone) bo jest głodne. Głód nie jest zależny od dziecka. Jeżeli nie zostanie zaspokojone może stłumić złość wynikając z frustracji braku jedzenia lub rozgniewać się na matkę.

Oczywiście to najprostszy przykład. Dorosły często nawet nie wie co go frustruje/złości (często jest to w nim samym), a za przyczynę złości/frustracji obwinia (projektuje) osobę/sytuację, która ją wywołała. Troszkę jakby dorosły wciąż gniewał się na swoją matkę za to, że bywa głodny.

[sądzony]

@Logan niestety Pani Wanda Sztander (Trabert) z Instytut Psychologii Zdrowia, autorka artykułu: "Kilka prawd o złości" nie żyje. Możemy zmówić modlitwę za jej duszę.

[Logan]

@sądzony prawdopodobnie możesz mieć rację mówiąc w kontekście znaczenia tych słów w psychologii. Ja się nie znam na psychologii, tylko to co sam potrzebowałem do uporządkowania życia.
Nie pytaj mnie więc o Junga(w innym wątku), nie znam

A co Ciebie ciekawi w Jego dorobku naukowym?