Misgendering

[Albertus]

Elementem prawdziwej miłości jest prawda.

Niestety, a raczej stety, nie wszyscy jesteśmy w stanie ją zintegrować.

No niestety ale wygląda na to że nie wszyscy.

[sądzony]

Zatem można człowieka, który uważa się za kozę traktować jak człowieka i jednocześnie wierzyć mu, ze on wierzy w to, że jest kozą.

Oczywiście. Tym bardziej. Tak jak i skrzywdzone dziecko należy traktować jak człowieka i jednocześnie wierzyć mu w to, że uważa się za niegodnego tego miana.

[Albertus]

Zatem można człowieka, który uważa się za kozę traktować jak człowieka i jednocześnie wierzyć mu, ze on wierzy w to, że jest kozą.

Oczywiście. Tym bardziej. Tak jak i skrzywdzone dziecko należy traktować jak człowieka i jednocześnie wierzyć mu w to, że uważa się za niegodnego tego miana.

I nie uważasz że takiej osobie zrobiłbyś wielką krzywdę utwierdzając ją w błędnym i szkodliwym dla niej postrzeganiu samej siebie?

[sądzony]

I nie uważasz że takiej osobie zrobiłbyś wielką krzywdę utwierdzając ją w błędnym i szkodliwym dla niej postrzeganiu samej siebie?

Uważam, że prawda rodzi się z miłości.

[Albertus]

I nie uważasz że takiej osobie zrobiłbyś wielką krzywdę utwierdzając ją w błędnym i szkodliwym dla niej postrzeganiu samej siebie?

Uważam, że prawda rodzi się z miłości.

Zgadza się. Mówienie ludziom prawdy wypływa z miłości. Jak się kogoś naprawdę kocha to mówi mu się prawdę.

[sądzony]

Zgadza się. Mówienie ludziom prawdy wypływa z miłości. Jak się kogoś naprawdę kocha to mówi mu się prawdę.

Tak. Gdy więc pokocham prawdziwie, odbijając miłość Bożą, mogę milczeć.
Prawda "wypłynie" sama.

[Albertus]

Zgadza się. Mówienie ludziom prawdy wypływa z miłości. Jak się kogoś naprawdę kocha to mówi mu się prawdę.

Tak. Gdy więc pokocham prawdziwie, odbijając miłość Bożą, mogę milczeć.
Prawda "wypłynie" sama.

A możesz podać przykład jak w praktyce wygląda taka miłość?

Czy to tylko teoretyzowanie?

[sądzony]

A możesz podać przykład jak w praktyce wygląda taka miłość?

Wygląda jak krzyż.

Czy to tylko teoretyzowanie?

Wierzę, że nie.

Dodano po 10 minutach 10 sekundach:

I nie uważasz że takiej osobie zrobiłbyś wielką krzywdę utwierdzając ją w błędnym i szkodliwym dla niej postrzeganiu samej siebie?

W jaki sposób ma być szkodliwe jeżeli uwierzę komuś, że w coś wierzy.
To troszkę tak jakbym nie wierzył paranoikowi, że ma urojenia lub nie wierzyłbym 4 letniemu dziecku, że jest święcie przekonane, że w szafie jest potwór.
Najpierw relacja, zrozumienie, miłość ...

[Jozek]

A pozniej skierowanie do psychiatry.

[Albertus]

A możesz podać przykład jak w praktyce wygląda taka miłość?

Wygląda jak krzyż.

Czy to tylko teoretyzowanie?

Wierzę, że nie.

Dodano po 10 minutach 10 sekundach:

I nie uważasz że takiej osobie zrobiłbyś wielką krzywdę utwierdzając ją w błędnym i szkodliwym dla niej postrzeganiu samej siebie?

W jaki sposób ma być szkodliwe jeżeli uwierzę komuś, że w coś wierzy.
To troszkę tak jakbym nie wierzył paranoikowi, że ma urojenia lub nie wierzyłbym 4 letniemu dziecku, że jest święcie przekonane, że w szafie jest potwór.
Najpierw relacja, zrozumienie, miłość ...

Czyli nie powiesz dziecku że w szafie nie ma potwora tylko będziesz przyznawał że w szafie jest potwór dlatego że dziecko w to wierzy i będziesz zachowywał się tak jakby w szafie był potwór i zachowując się tak zbudujesz relację, zrozumienie i miłość z dzieckiem i dopiero wtedy wyjaśnisz mu że potwora w szafie nie ma?

Ciekawe jak długo? A jak budowanie relacji, zrozumienia i miłości zajmie bardzo długo to czy dziecko nie zarzuci ci słusznie - dlaczego nie powiedziałeś mi prawdy tylko oszukiwałeś mnie i pomagałeś utwierdzać mnie w kłamstwie i samooszukiwaniu?

Nie wydaje ci się że hodując komuś wyimaginowanego potwora w szafie można mu zniszczyć życie, tożsamość i wykrzywić psychikę?

[Andej]

W jaki sposób ma być szkodliwe jeżeli uwierzę komuś, że w coś wierzy.

Na przykład dziecku stojącemu na dachu, że nie jest orłem, choć wetknęło sobie w cos tam orle pióro.
W myśl tego teoropsychologizowania pozwolisz mu fruwać. A człowiekowi. który uważa się za morska pozwoliłbyś skoczyć do arktycznego oceanu i tam go zostawił (zgodnie z jego życzeniem).

Przykro mi, ale dla każdego człowieka białe, powinno pozostawać białym. A czarne czarnym. Tego uczy Biblia: Mt 5.37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.
Oczywiście każdy człowiek ma prawu buntowania się przeciw słowu Bożemu. Ma wolną wolę i może kobietę zwać mężczyzną albo kozą. Ale, czy ma wtedy prawo mówić o sobie, że jest wierzącym? Trzeba być konsekwentnym, albo Biblia, albo kłamstwo (np. na temat płci). Wybór nalezy do każdego człowieka.

[sądzony]

Czyli nie powiesz dziecku że w szafie nie ma potwora tylko będziesz przyznawał że w szafie jest potwór dlatego że dziecko w to wierzy i będziesz zachowywał się tak jakby w szafie był potwór i zachowując się tak zbudujesz relację, zrozumienie i miłość z dzieckiem i dopiero wtedy wyjaśnisz mu że potwora w szafie nie ma?

Wiesz, przypominasz mi matki czy ojców na pobraniu krwi z dzieckiem. Dziecko czuje i widzi, że igła wkłuwa mu się w żyłę i zaczyna płakać, a nawet krzyczeć czy się drzeć, bo oczywiście odczuwa ból. Matka lub ojciec mówi: "nie płacz, przecież to nie boli".

Ciekawe jak długo? A jak budowanie relacji, zrozumienia i miłości zajmie bardzo długo to czy dziecko nie zarzuci ci słusznie - dlaczego nie powiedziałeś mi prawdy tylko oszukiwałeś mnie i pomagałeś utwierdzać mnie w kłamstwie i samooszukiwaniu?

Ja wiem, że mi to zarzuci.
Kiedyś powie mi szyderczo: "popatrz na ten świat, gdzie masz swojego boga?"

Nie wydaje ci się że hodując komuś wyimaginowanego potwora w szafie można mu zniszczyć życie, tożsamość i wykrzywić psychikę?

"Już nie wiem sam, ile potworów pod łóżkiem mam
I czy największy z nich nie pod a na łóżku śpi
(...)
To o czym milczysz w kolce obrośnie i wróci z podwójną siłą"

Patrick The Pan

Dodano po 2 minutach 7 sekundach:

Na przykład dziecku stojącemu na dachu, że nie jest orłem, choć wetknęło sobie w cos tam orle pióro.

To, że uwierzę Ci, że bywa, iż życie wydaje ci się nic nie warte, nie oznacza, że każę ci je zakończyć.

[Albertus]

Czyli nie powiesz dziecku że w szafie nie ma potwora tylko będziesz przyznawał że w szafie jest potwór dlatego że dziecko w to wierzy i będziesz zachowywał się tak jakby w szafie był potwór i zachowując się tak zbudujesz relację, zrozumienie i miłość z dzieckiem i dopiero wtedy wyjaśnisz mu że potwora w szafie nie ma?

Wiesz, przypominasz mi matki czy ojców na pobraniu krwi z dzieckiem. Dziecko czuje i widzi, że igła wkłuwa mu się w żyłę i zaczyna płakać, a nawet krzyczeć czy się drzeć, bo oczywiście odczuwa ból. Matka lub ojciec mówi: "nie płacz, przecież to nie boli".

Czy możesz mi wyjaśnić na czym polega to rzekome podobieństwo z sytuacją gdy mówię że w szafie nie ma potwora i że nie trzeba się bać zmyślonych potworów?

Podtrzymywanie i utwierdzanie dzieci w ich bezpodstawnych lękach i fałszywych wyobrażeniach to nie tylko nie jest miłość ale to jest wyjątkowe szkodnictwo.I naprawdę można w ten sposób zaburzyć rozwój dziecka.

I nie tylko do dzieci się to odnosi ale do ludzi w ogóle. Utwierdzanie ludzi w ich fałszywych przekonaniach że są osobą innej płci niż ich płeć biologiczna, uczestniczenie w ich oszukiwaniu i samooszukiwaniu to szkodnictwo a nie żadna miłość.

[sądzony]

Podtrzymywanie i utwierdzanie dzieci w ich bezpodstawnych lękach i fałszywych wyobrażeniach to nie tylko nie jest miłość ale to jest wyjątkowe szkodnictwo.

Po pierwsze każdy z nas pełen jest bezpodstawnych lęków i fałszywych wyobrażeń. Nikt prócz Boga nie jest w Prawdzie.
Gdy już to ustaliliśmy, spróbujmy hipotetycznie zrozumieć co z naszymi lękami i wyobrażeniami czyni nasz Ojciec Niebieski.
Czy "pozbawia" nas ich i dlatego Go miłujemy czy "kocha nas" wraz z nimi, lękami, błędami, grzechami, brudami, syfami, kłamstwami. Akceptuje nas i Miłuje poprzez cały ten szajs.

I ta właśnie Miłość pozwala nam "przetrzeć" oczy.

I nie tylko do dzieci się to odnosi ale do ludzi w ogóle.

Ta.

Dodano po 3 minutach 37 sekundach:

Utwierdzanie ludzi w ich fałszywych przekonaniach że są osobą innej płci niż ich płeć biologiczna, uczestniczenie w ich oszukiwaniu i samooszukiwaniu to szkodnictwo a nie żadna miłość.

Nikogo nie chcę w niczym utwierdzać. To wyraz szacunku. Jeżeli ktoś chce byś zwracał się do niego "Maria" jak w ogóle chcesz nawiązać z nim jakąkolwiek relację nazywając go "Marek".
Zamykasz się już na początku, odcinasz się, dystansujesz, wyrzucasz go.
To nazywasz miłością?

[Albertus]

Podtrzymywanie i utwierdzanie dzieci w ich bezpodstawnych lękach i fałszywych wyobrażeniach to nie tylko nie jest miłość ale to jest wyjątkowe szkodnictwo.

Po pierwsze każdy z nas pełen jest bezpodstawnych lęków i fałszywych wyobrażeń. Nikt prócz Boga nie jest w Prawdzie.
Gdy już to ustaliliśmy, spróbujmy hipotetycznie zrozumieć co z naszymi lękami i wyobrażeniami czyni nasz Ojciec Niebieski.
Czy "pozbawia" nas ich i dlatego Go miłujemy czy "kocha nas" wraz z nimi, lękami, błędami, grzechami, brudami, syfami, kłamstwami. Akceptuje nas i Miłuje poprzez cały ten szajs.

I ta właśnie Miłość pozwala nam "przetrzeć" oczy.

Ojciec kocha nas pomimo tego że tkwimy w kłamstwie, błędach, grzechach, lękach itp. i dlatego chce abyśmy to wszystko odrzucali wchodząc w prawdę, czystość, miłość i męstwo. I aby się tak stało Bóg przyszedł w Osobie Swojego Syna dał się za nas ukrzyżować i zmartwychwstał i dał nam nauczanie i aby się tak działo Bóg posługuje się ludźmi którzy pomagają innym wejść na właściwą ścieżkę.

czy jak twoje dziecko wlazie w szambo to będziesz usiłował go wyciągnąć czy tylko będziesz mu mówił że go kochasz i "utulisz w miłości"?

Dodano po 30 sekundach:

I nie tylko do dzieci się to odnosi ale do ludzi w ogóle.

Ta.

Tak

Dodano po 10 minutach 17 sekundach:

Utwierdzanie ludzi w ich fałszywych przekonaniach że są osobą innej płci niż ich płeć biologiczna, uczestniczenie w ich oszukiwaniu i samooszukiwaniu to szkodnictwo a nie żadna miłość.

Nikogo nie chcę w niczym utwierdzać. To wyraz szacunku. Jeżeli ktoś chce byś zwracał się do niego "Maria" jak w ogóle chcesz nawiązać z nim jakąkolwiek relację nazywając go "Marek".
Zamykasz się już na początku, odcinasz się, dystansujesz, wyrzucasz go.
To nazywasz miłością?

Nie przekręcaj tego o czym była mowa.

Chodzi nie o sytuację gdy pierwszy raz spotykam jakąś osobę i ona przedstawia mi się jako Maria bo wtedy nie wiem na pewno czy nie nazywa się Maria i czy nie jest kobietą. I wtedy, choć mogę mieć poważne wątpliwości, to prawdopodobnie zwracam się do tej osoby tak jak się przedstawia( albo staram się wyjaśnić sprawę). Już wcześniej o tym pisałem

Chodzi o sytuację gdy ktoś kogo znam jako Marka i mężczyznę przychodzi do mnie i domaga się obym odtąd zwracał się do niego na przykład Kasia i traktował jako kobietę.

Zastosowanie się do jego oczekiwań ( poza wyjątkową sytuacją obojniactwa) to nie wyraz szacunku tylko utwierdzanie w kłamstwie wspieranie w samooszukiwaniu się a nie żadna miłość