Prośba do Boga w myślach

[Aga1986]

Witajcie:-) Dziś nad ranem rozmyślałam o moim zbawieniu, że co będzie jak nie zdążę przed śmiercią np pójść do spowiedzi, może nawet nie tyle nie zdążę co nie pójdę świadomie bo np miałam w planach ale odłożyłam pójście do spowiedzi. I tak naszło mnie żeby zwrócić się do Boga, że może Go poproszę żeby mnie zbawił nawet wbrew mojej woli, nawet jak bym nie chciała ( wiem teraz że to głupie), no ale te myśli były na zasadzie co by było gdyby, ale układały się w pewne słowa, luźno biegły, ale z jakimś tam sensem, poniosła mnie fantazja, myśli biegły dalej i wtedy pojawiło się coś o przymusie...że Bóg mógłby mnie zmusić do tego. No i się wycofałam w tym momencie z tych myśli i poczułam niepokój w sercu. Nie miałam intencji składania tej prośby tylko tak sobie gdybałam, jak by to wyglądało taka prośba, jak powinno to wyglądać. Później przystąpiłam do modlitwy i poprosiłam Boga, żeby nie traktował tego jako mojej prośby czy było wiążące i przeprosiłam Go. Czy taka prośba w myślach mogła być wiążąca nawet jeśli się wycofałam i zdałam sobie sprawę że to za daleko jakby zabrnęło? Wiem, że tą sprawę chciałabym i tak poruszyć na spowiedzi, bardziej mi chodzi o jakąś rozmowę, opinię z Waszej strony, może podobne doświadczenia. Po modlitwie i wyjaśnieniu Bogu tej rzeczy (wiem, że On i tak wszystko wie ale wolałam to dla porządku wyjaśnić) poczułam się spokojniej.

[sądzony]

Ja, moim zdaniem, bardzo dużo rozmyślam i hipotetyzuję [(już nie wiem czy jest takie słowo bo mi podkreśla czerwienią)] na temat Boga i na tematy z Nim związane. Takie już mamy mózgi. Czasem dochodzę do tak absurdalnych, dziwacznych, a nawet głupich pomysłów, że gdybym miał takie jak Ty wątpliwości czułbym się potępiony.

Moim zdaniem ciut za bardzo się przejmujesz.
W miłości.
DT

[Andej]

Jednak wolę swoją wyraziłaś jednoznacznie i konkretnie. Co prawda w sposób nielogiczny, jednak intencja czytelna. Sądzę, że dobry Bóg ma wobec Ciebie podobne zamiary.
Uważam, że prośba o zbawienie jest naturalną modlitwą i dobrą. Nie trzeba się z niej wycofywać. Wręcz przeciwnie, współdziałać.
Zauważ, że modlitwa miała związek z odkładaniem spowiedzi. Zatem pierwsza wskazówka: Nie odkładać. Nigdy. Zwasze regularnie.
Wskazówka druga: Przepraszać, okazywać skruchę. W sumie tak zrobiłaś w myślach. Bardzo dobrze. To może jeszcze pomyśl jak Bogu zadośćuczynić za te wątpliwości? Może jakiś dobry uczynek? Jakaś pomoc udzielona komuś? Jakiś życzliwy gest?

Czy masz 9 pierwszych piątków? Może warto je powtórzyć? Odświeżyć? One, nie działają jak automat, ale zbliżają do Boga i w tym ich sekret.

I módl się o zbawienie własne i osób Ci najbliższych. A także wszystkich innych. W szczególności tych, których spotykasz na tym forum. Módl się codziennie.

[Aga1986]

Sądzony tak to były takie moje luźne przemyślenia po przebudzeniu.
Andeju ja oczywiście chcę być zbawiona tylko myślę że w złym kierunku biegły moje myśli. Najpierw pomyślałam, że chcę być zbawiona nawet wbrew mojej woli, w sensie żeby Bóg zawsze mnie prowadził do tej spowiedzi, stawiał na drodze takie okoliczności i takich ludzi żeby do tego doszło. Jednak później się wystraszyłam jak przyszły myśli o tym przymusie, że może będzie to związane z jakimś moim cierpieniem, jakąś karą no z czymś złym mi się skojarzyło i się wycofałam z tych myśli. No ale z drugiej strony przecież Bóg taki nie jest i sam wie co dla mnie najlepsze. Zna moje lęki nawet te najgłębsze.
Właśnie u mnie ta regularność spowiedzi jest problemem. Mam ciężkie spowiedzi.
Nie pamiętam czy mam 9 piątków, ale znając moją wytrwałość z przeszłości to raczej nie. I nawet nie mam jak to sprawdzić.
Pozdrawiam i pomodlę się za zbawienie forumowiczów. Z Bogiem.

[sądzony]

Sądzony tak to były takie moje luźne przemyślenia po przebudzeniu.

Zaraz po przebudzeniu mózg działa troszkę na innych falach. Tak jak przed zaśnięciem.
Nie przejmuj się, ja osobiście chciałbym być "więźniem/niewolnikiem Chrystusa".

[Andej]

pomyślałam, że chcę być zbawiona nawet wbrew mojej woli, w sensie żeby Bóg zawsze mnie prowadził do tej spowiedzi,

I błagaj o to codziennie. Bo celem jest zbawienie.
Twoją modlitwę ująłbym innymi słowami.
Zdradzę, że też się boję bólu, cierpienia. A gdy ono przychodzi, najpierw proszę o to, abym wytrzymał. Dopiero, gdy mnie to załamuje proszę o ulżenie.
Proś dalej Boga, aby Cię "przymuszał". Aby stawiał na Twojej drodze znaki prowadzące do zbawienia.
Weź pod uwagę, że Bóg nie zmusza. Zawsze daje możliwość wyboru. Szanuje Twoją wolę.
Módl się o to, abyś potrafiła ją odczytać i wypełnić. Abyś miała na to ochotę, siłę i wytrwałość.

A piątki zacznij zbierać od września. Może nie 9, a 12?

[miłośniczka Faustyny]

. I tak naszło mnie żeby zwrócić się do Boga, że może Go poproszę żeby mnie zbawił nawet wbrew mojej woli, nawet jak bym nie chciała ( wiem teraz że to głupie),

Przecież nie ma nic złego w takiej prośbie. Do niczego to Boga nie zmusza, to tylko Twoja modlitwa. I nie bój się, że On może coś źle zrozumieć, bo zna Cię najlepiej.
Ja czasem robię tak, że proszę Boga, aby nie pozwolił mi odejść od Niego tak ostatecznie, jeśli bym chciała Go porzucić i to się naprawdę dzieje. Są chwile, w których czuję, że On działa wbrew mojej złej woli i nagle, w najgorszych momentach, mam silne pragnienie, by się do Niego zbliżyć. Myślę, że właśnie w ten sposób realizuje moją prośbę, bo jest ona zgodna z Jego wolą.
Nie przejmuj się w ogóle, bo nie prosiłaś o nic złego. A Miłosierny Jezus woli dawać za dużo niż za mało i robi to, pomimo że nic z tego nam się nie należy.

[AdamS.]

Czy taka prośba w myślach mogła być wiążąca nawet jeśli się wycofałam i zdałam sobie sprawę że to za daleko jakby zabrnęło? Wiem, że tą sprawę chciałabym i tak poruszyć na spowiedzi, bardziej mi chodzi o jakąś rozmowę, opinię z Waszej strony, może podobne doświadczenia.

Bogu nie trzeba nic wyjaśniać. On najlepiej nas zna - nie trzeba też obawiać się, że nas źle zrozumie, bo przenika nasze wnętrze głębiej niż to czyni nasza świadomość i podświadomość razem wzięte. Myślę, że Twoja prośba wynikała z miłości i nie trzeba się z niej wycofywać. To trochę tak, jakby małżonek przy ślubnym kobiercu zawahał się z przyrzeczeniem wierności, bo nie do końca jest pewny samego siebie. Liczy się nie tyle jakieś sztywno wiążące słowo, co ustawienie naszego duchowego wektora. A wektor miłości nigdy mylić nie może - jeśli tylko miłość idzie w parze z czystością serca.

[Aga1986]

Hej. Znów mi się zdarzyła podobna sytuacja. Cierpię na zaburzenia lękowe i w chwili odprężenia pomyślałam sobie w myślach" Boże jeśli mi pomożesz w tej sytuacji to przysięgam Ci że dzięki mnie nawróci się jedna osoba i ja też się nawrócę". To było takie luźne myślenie takie odprężenie, czułam spokój, ale na zasadzie co by było gdyby. Trwało to chwilkę dosłownie (około 10 wolnych sekund). Taka fantazja nierealna ale jednak przez chwilę myślałam o niej i nawet planowałam jak bym mogła to zrobić kogoś nawrócić itp komuś w tym pomóc. Chwilę po tym wystraszyłam się że Bóg to potraktował poważnie i jeśli tego nie zrobię to spotkają mnie przykre konsekwencje np moja sytuacja się jeszcze pogorszy itp. No i cały czas o tym myślę i mam nerwy na samą siebie. Już kiedyś chyba mówiłam Bogu żeby traktował moje przysięgi poważnie tylko po przemyśleniu i dziesiątce różańca czy coś takiego, ale w sumie nie pamiętam czy tak było. Te przysięgi nawet w myślach dają mi jakiś spokój i poczucie bezpieczeństwa ale tylko przez chwilę , zaraz po tym jest strach i bezsilność. Niestety martwię się. Czy przysięgi w myślach są ważne?

[Nenderen]

Ago, nie zamartwiaj się. Przysięgi pojawiające się w wyniku nadaktywnej wyobraźni w ramach chwilowej impresji i bez udziału złej woli nie są pełnymi przysięgami i nie są grzechem.
Przypomnij chwilę, gdy czułaś wielką czułość i miłość wobec kogoś.
To właśnie uczucie tylko nieskończenie bardziej czuje wobec Ciebie Bóg.
On nie jest kimś kto będzie rozliczał Cię za niezawinioną myśl. Jesteśmy aż ludźmi ale jesteśmy też tylko ludźmi i nie powinniśmy się zadręczać przez jakąś myślną impresję. Bóg z pewnością wie, że w ludzkich mózgach pojawiają się czasami myśli które podrzuca nadaktywna wyobraźnia i nie są winą. Jako najdoskonalsza istota Bóg jest bardzo cierpliwy i wyrozumiały, bez obaw.
A spowiedź jest oczywiście warta zalecenia.

[Aga1986]

Dokładnie to były emocje i taka emocjonalna myśl, uczucie chęci zrobienia czegoś w zamian jeśli Bóg mi w tym pomoże w mojej sprawie. Zdanie w myślach było ale takie spontaniczne. Taka chwila rozluźnienia. Później się martwiłam że może jak nie spełnię tej przysięgi to Bóg mnie ukarze i moja sprawa się pogorszy. Niestety nakręca to jeszcze bardziej moją nerwicę i moje lęki. Przysięga w tym impulsie dotyczyła tego że sprawię że ktoś się nawróci i ja sama też ale jak się tak zastanowić to nawet nie mam takiej mocy. No i wpadłam na pomysł i pomodliłam się w intencji nawrócenia Bogu wiadomej osoby. Ale lęk pozostał a nawet się nasilił...

[Andej]

Przysięga ... dotyczyła tego że sprawię że ktoś się nawróci

To kwestia sformułowania. Wyraziłaś chęć. Bóg doskonale wie, że nie wykonasz niewykonalnego. Bóg zna Twoje chęci. Nie bęzie Cie łapał za słówka. Jeśli przysięgłaś, to masz obowiązek. A nie musisz spowodować, że ten ktoś się nawróci.
Musisz czynić wszystko, co w Twojej mocy, aby tak się stało. Jeśli będziesz się o to starać, Pan Bóg uzna to za doskonałe wypełnienie przysięgi.
Przysięga dotycz tego, co od nas zależne. Ty podjęłaś zobowiązanie, że będziesz walczyć o czyjeś zbawienie. Chwała Ci za to. Ale rezultat Twoich starań jest w gestii tej osoby oraz samego Boga.

[Nenderen]

Aga, rada Andeja na temat Twojej obawy jest bardzo dobra. Od siebie dodam prośbę abyś została na dłużej na tym forum będącym świetną okazją do prowadzenia fajnych rozmów o Jezusie i chrześcijańskiej wierze. Od czasu do czasu pojawiają się tu osoby w celu zadania jakiegoś pytania i myślę że byłoby ciekawie gdyby więcej z nich chciało trochę dłużej rozmawiać w tematach religijnych.

[Aga1986]

To nie była przemyślana przysięga, tylko taka luźna myśl pod wpływem emocji, taka chęć czy życzenie. Jednak zamiast mi pomóc poczuć się bezpieczniej to czuję jeszcze nasilenie lęku strach przed karą, chociaż rozsądek mi mówi że przecież Bóg mnie nie ukarze jakoś strasznie i też nie wiem czy takie myślenie nie jest grzechem.

[Nenderen]

Ale jaki jest argument jakim posługujesz się w myślach Ago by przekonywać się że Bóg chce Cię ukarać za Twoje myśli? Oczywiście takie przekonywanie siebie jest błędne. Przecież te myśli pojawiają się jak migawki i nie od razu masz okazję albo wiedzę i świadomość oraz krytycyzm pozwalające je odrzucić.
Za bardzo skupiasz się na patrzenie w swój lęk i rozmyślanie o nim zamiast zdecydować się na przeciwstawienie się mu i przejście w myślach na inny temat.
Musisz zrozumieć, że Twoje przesadne doszukiwanie się grzechu nie jest wymagane przez dobrego Boga który Cię kocha.
Kiedy znowu pojawią się takie przesadne myśli zacznij wyobrażać sobie że widzisz piękne płótno na którym stopniowo malujesz coraz bardziej wyraźny obraz Jezusa przytulającego Cię do swojego Serca i patrzącego na Ciebie łagodnym spojrzeniem Dobrego Pasterza.