Bóg nie głaszcze wszystkich po głowie

[Jozek]

Tak, ja tez tak mysle, ale gdybysmy te nasze klucze porownali, to zaden nie bedzie pasowal do zamka.

[miłośniczka Faustyny]

Myślę, że mam klucz do zrozumienia świata.

Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
(Mt 16, 19)

Czyli jednak nie Ty masz ten najważniejszy klucz.


A jeśli chodzi o doczesność:

"Czas, w którym żyjemy, jest szalenie trudny do uchwycenia, by mieć pełną wiedzę, by mieć klucz. Często jeden klucz nie pasuje. Jest ich kilka, a może nie ma jeszcze kluczy."

Marek Nowakowski, "Okopy Świętej Trójcy. Rozmowy o życiu i ludziach"

[abi]

jejku jejku jak wszyscy sie rzucili konwalii udawadniac ze Bog jest surowy i rozliczajacy, ze karci i chloszcze i co tylko....jakby Go dopiero wczoraj spotkali i ich w tym upewnil

[Marek_Piotrowski]

Jest różnica pomiędzy miłością a cukierkowatością.

[miłośniczka Faustyny]

jejku jejku jak wszyscy sie rzucili konwalii udawadniac ze Bog jest surowy i rozliczajacy, ze karci i chloszcze i co tylko....jakby Go dopiero wczoraj spotkali i ich w tym upewnil

A kto tak udowadnia? Twój post jest tuż pod moim, więc zakładam, że to do mnie. Napisałam coś zupełnie przeciwnego niż to, co przypisujesz w tym powyższym cytacie. Pisałam o miłosierdziu, nie wspomniałam nic ani o rozliczaniu, ani o karaniu, skoncentrowałam się na zupełnie innym zagadnieniu, więc skąd tak nielogiczna nadinterpretacja?
Tu masz mój przekaz:

Wszelkie działanie Boga zawsze niesie ze sobą nadzieję, miłosierdzie. Zwróć uwagę, że chociaż Duch Święty do nas przemawia zwracając uwagę na zło, to jest jednocześnie nazywany Duchem Pocieszycielem. Czyli nie chce nas w żaden sposób upokorzyć, pragnie pomóc odzyskać szczęście, odzyskać pełnię godności, a więc to zupełnie co innego. W Bogu zawsze zadziwia mnie to, że nawet, gdy uświadamia najgorszą prawdę o nas, to nigdy nie wzbudza rozpaczy, nie poniża, ale chce dać pokój serca.

W postach innych osób wypowiadających się w tym wątku również nie widzę treści, zawartej w Twoich zarzutach.

[abi]

nie do ciebie tylko wszyscy tak sie rzucili az niemilo

[Morkej]

Bóg napomina, ale również upomina się o każdego człowieka. Widzi On powody do napominania tych, którzy lekceważą Jego miłość i zbawczy plan. Tak naprawdę, to jest to pochodzący od Niego dar dla tych, którzy błądzą.
Jeżeli jednak brak u kogoś wystarczająco pokory, to nie dostrzeże w tym wyrazu troski. Każdy z nas wie, jaki jest. Czasami potrzebujemy upomnień nawet po wielokroć w naszym życiu, aby opamiętać się i dostrzec różne iluzje oraz ułudy szczęścia.
Czy mamy w takiej sytuacji być niewdzięcznym dla napominającego za to, że pragnie naszego dobra i chce, abyśmy czynili dobro? A może jednak dla kogoś nie wygodne są takie napomnienia, bo nie są utwierdzające w tym, w jaki sposób obecnie sam żyje.

[Konwalia]

Jeżeli jednak brak u kogoś wystarczająco pokory, to nie dostrzeże w tym wyrazu troski. Każdy z nas wie, jaki jest. Czasami potrzebujemy upomnień nawet po wielokroć w naszym życiu, aby opamiętać się i dostrzec różne iluzje oraz ułudy szczęścia.

Nie pisz o pokorze, ona jest czymś obrzydliwym; gdy myślę o tym słowie, mam ochotę strząsnąć je z siebie z odrazą. A szczęściem jest to, czego JA CHCĘ.

[konserwa]

Ja chce poderznac sobie gardlo. Alez to szczescie ... bo JA CHCE.

Ps: nie dzisiaj, jeszcze nie dzisiaj ... bo jeszcze sie nie namyslilem. Coz - szczescie nie zajac, poczeka, a gardlo mam tylko jedno. Na drugie juz nie zdaze sie zalapac ...
No, to tyle na razie o szczesciu.

[Konwalia]

@konserwa, masz coś mądrego do dodania czy chciałeś zabłysnąć?

[Marek_Piotrowski]

Nie pisz o pokorze, ona jest czymś obrzydliwym; gdy myślę o tym słowie, mam ochotę strząsnąć je z siebie z odrazą.

Niepokoisz mnie. Bardzo.

A szczęściem jest to, czego JA CHCĘ.

Problem w tym, że Ty możesz się mylić co do tego, co CIę uszczęśliwi. Bóg się nie myli.

[Konwalia]

Problem w tym, że Ty możesz się mylić co do tego, co CIę uszczęśliwi. Bóg się nie myli.

Nie przyjmuję tego do wiadomości. Jestem gotowa się zamknąć na to całkowicie. Nie zachwyca mnie Bóg w Ewangelii.

Niepokoisz mnie. Bardzo.

U mnie tak samo od czterech lat. Tylko nie zawsze o tym wspominam, bo wiem, że nikt nie zrozumie i nikogo nie przekonam. I w sumie to się nasila.

[konserwa]

Wlasnie Konwalio dodalem to, co madrze i logicznie wynika z Twojego myslenia.

[abi]

...i zablysnalem

[Albertus]

Ale pouczano cie do czegos zlego?

Do dobrego, ale ja nigdy nie chciałam, więc w pewnym momencie udawałam, że się podporządkowuję, ale i tak myślałam swoje, a po latach to już nawet nie miałam siły udawać. Jeśli ośmioletnie dziecko jest zdolne do powzięcia takiej strategii, to znaczy, że musi to być mocne.

Patrzysz na to wszystko z perspektywy osoby którą wychowywano.

Jak będziesz kogoś musiała wychowywać to przekonasz się że z tamtej strony to wygląda inaczej.

Życzę ci powodzenia w twoich wysiłkach w osiągnięciu wychowawczej doskonałości ale jestem pewien że zobaczysz wtedy swoją słabość, swoją nieudolność a czasem i swoją bezsilność.

I myślę że to byłoby bardzo dobre dla ciebie. I może dlatego że masz takie idealistyczne i wzniosłe zamiary i oczekiwania to być może łatwiej będzie ci poznać prawdę o sobie.

Chyba że zaczniesz zwalać winę na innych....