Czy można być szczęśliwym w piekle?

[Konwalia]

Czy jeśli kogoś za życia nie pociąga dobro, tylko zło, to piekło będzie dla niego rajem?

[hektolitr]

Nie. Nie będzie. A taka osoba, którą pociąga zło, powinna iść do psychiatry, psychologa zanim zrobi komuś krzywdę.

[Marek_Piotrowski]

Nie. Nie można być szczęśliwym bez Boga. Tyle, że można doprowadzić się do takiego stanu, że woli się to skrajne cierpienie, od bycia z Bogiem.

[Konwalia]

Nie. Nie będzie. A taka osoba, którą pociąga zło, powinna iść do psychiatry, psychologa zanim zrobi komuś krzywdę.

Zależy jakie zło. Jeśli nie ma ochoty atakować ludzi nożem na ulicy, to nie.

Nie. Nie można być szczęśliwym bez Boga. Tyle, że można doprowadzić się do takiego stanu, że woli się to skrajne cierpienie, od bycia z Bogiem.

Jeśli za życia człowiek potrafi być bez Boga szczęśliwy (a z Bogiem cierpi), to po śmierci powinien się ten stan utrwalić.

[hektolitr]

Zależy jakie zło. Jeśli nie ma ochoty atakować ludzi nożem na ulicy, to nie.

A myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem?

Jeśli za życia człowiek potrafi być bez Boga szczęśliwy (a z Bogiem cierpi), to po śmierci powinien się ten stan utrwalić.

Co nazywasz szczęściem w życiu doczesnym?

[Marek_Piotrowski]

W życiu doczesnym człowiek nie cierpi, bo nie wie co stracił. Doczesność przytłumia naszą percepcję.

[Andej]

Czy jeśli kogoś za życia nie pociąga dobro, tylko zło, to piekło będzie dla niego rajem?

W momencie wyboru, tak. Całą wieczność, przeciwnie.
Tak jak pijak, który dostanie się do magazynu alkoholem. Najpierw zachwycony. A potem zaczyna odczuwać brak wszystkiego, bo nie mam nic poza alkoholem. Gorzej, gdy przyjdą ochroniarze i na siłę zaczną go poić. Tym, co najbardziej lubił. Przez całą wieczność.

[bei]

W życiu doczesnym człowiek nie cierpi, bo nie wie co stracił. Doczesność przytłumia naszą percepcję.

Jak to nie? A np. depresja, cierpienie fizyczne. Jest wiele przykładów cierpienia "na ziemi". Może nie każdy cierpi tak jak ktoś inny.
Ostatniego zdania nie rozumiem.

[Marek_Piotrowski]

W życiu doczesnym człowiek nie cierpi, bo nie wie co stracił. Doczesność przytłumia naszą percepcję.

Jak to nie? A np. depresja, cierpienie fizyczne. Jest wiele przykładów cierpienia "na ziemi". Może nie każdy cierpi tak jak ktoś inny.
Ostatniego zdania nie rozumiem.

Nieporozumienie: mówiłem to w kontekście pytania, które nawiązywało do cierpienia z powodu oddalenia od Boga.
Oczywiście również z tego powodu cierpimy, ale to nieporównane do cierpienia w stanie pełnej wiedzy.
A o cierpieniach "innych" w ogóle nie pisałem.

[bei]

W życiu doczesnym człowiek nie cierpi, bo nie wie co stracił. Doczesność przytłumia naszą percepcję.

Jak to nie? A np. depresja, cierpienie fizyczne. Jest wiele przykładów cierpienia "na ziemi". Może nie każdy cierpi tak jak ktoś inny.
Ostatniego zdania nie rozumiem.

Nieporozumienie: mówiłem to w kontekście pytania, które nawiązywało do cierpienia z powodu oddalenia od Boga.
Oczywiście również z tego powodu cierpimy, ale to nieporównane do cierpienia w stanie pełnej wiedzy.
A o cierpieniach "innych" w ogóle nie pisałem.

Mi się wydaje że nawet jak ktoś czegoś nigdy nie zaznał, to może cierpieć z powodu tego niezaznania.
O cierpieniu innych wspomniałam bo ktoś może powiedzieć, że nigdy nie czuł ogromnego bólu, ale pomimo tego wie że taki ból istnieje i ktoś inny go doświadczył.

[Konwalia]

A myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem?

No, ale jak? Czynić zła nie można ani nawet myśleć o nim? Żadnej radości w życiu.

Co nazywasz szczęściem w życiu doczesnym?

Sytuację, gdy mam święty spokój od ludzi i są oni tylko po to, by mi służyć, gdy mogę rozwijać moje pasje bez przeszkód i gdy nikt niczego ode mnie nie wymaga.

W życiu doczesnym człowiek nie cierpi, bo nie wie co stracił. Doczesność przytłumia naszą percepcję.

W ostatnim zdaniu coś chyba musi być, bo gdy razu pewnego pojechałam w pewne miejsce, gdzie nie miałam „znieczulacza” w postaci internetu, myślałam, że oszaleję. Wniosek: człowiek musi się w życiu doczesnym znieczulać, a modlitwa bynajmniej nie znieczula (i ogólnie wiara), więc nie wiem, czy się tego trzymać. Ja tam wolę mieć ciągle podwyższony poziom hormonów szczęścia.

W każdym razie coraz bardziej zastanawiam się nad tym, czy piekło nie jest po prostu alternatywą pozytywną. W piekle przynajmniej człowiek czuje się trochę zwycięzcą. A nie, że dostał się do nieba, bo cierpiał na ziemi.

[konserwa]

ja chyba zyje w jakims innym swiecie, niz Ty Konwalio... w Twoim nie widze dla siebie miejsca.
Trzymaj sie.

[Konwalia]

ja chyba zyje w jakims innym swiecie, niz Ty Konwalio... w Twoim nie widze dla siebie miejsca.
Trzymaj sie.

Nie szkodzi. Choć Twoja wypowiedź jest mało konkretna.

[konserwa]

A jakie maja byc konkrety? Odpycha mnie jakos tak podswiadomie krecenie sie tylko wokol swojego grajdolka ( napisze wprost - krecenie sie wokol wlasnego "ja" i oczekiwanie/zadanie realizacji wlasnych wyobrazen, nie uwzgeldniajac bliznich i ich czyli bliznich realizacji drogi w zyciu i drogi ku Bogu.
Pozdrawiam.

[Konwalia]

A jakie maja byc konkrety? Odpycha mnie jakos tak podswiadomie krecenie sie tylko wokol swojego grajdolka ( napisze wprost - krecenie sie wokol wlasnego "ja" i oczekiwanie/zadanie realizacji wlasnych wyobrazen, nie uwzgeldniajac bliznich i ich czyli bliznich realizacji drogi w zyciu i drogi ku Bogu.
Pozdrawiam.

To już jest Twój problem.

Dodano po 1 minucie 3 sekundach:
Próbowałam się przekonać do innego myślenia i nie, to nie działa, bo to było tylko zewnętrzne. Ja lubię być sama dla siebie, sama jestem jakby istotą istnienia.