Od lat borykam się z problemem alkoholowym. Zaczęło się dość niewinnie, piłam tylko na imprezach lub spotkaniach ze znajomymi. Później, gdy do mojego życia wkroczyła depresja i zaburzenia lękowe zaczęłam pić coraz częsciej w samotności, ponieważ dawało mi to wielką ulgę i na swój sposób czułam się mniej samotna, poza tym lubiłam stan upojenia. Od jakiegoś czasu moje upijanie się zaczęło wychodzić poza kontrolę, przyczyniła się do tego pandemia i obecna sytuacja na Ukrainie. Doszło do mnie na jak okrutnym, złym i zbyt szybko zmieniającym się świecie żyjemy. Nie umiałam sobie na trzeźwo z tym poradzić. Miesiąc temu po upiciu się zaczęłam mieć coraz gorsze koszmary. Śniły mi się orgie, gwałty, tortury, cierpienie, krzyki, morderstwa lub że spadam w czarną otchłań w której były pomieszczenia z ludzkimi kośćmi i krwią. Chciałabym opisać te sny, jednak są one tak porąbane i brutalne, że dziwnie byłoby mi je opublikować. Po przebudzeniu się długo nie potrafię dojść do siebie i jestem zaskoczona, że mój mózg potrafi wykreować aż tak okropne scenerie. Przypomnę, że takie sny mam ZAWSZE po upiciu się. Odebrałam to jako przestrogę, że moje uzależnienie jest coraz gorsze i muszę w jakiś sposób przestać. Jeśli mam być szczera, to właśnie te pijackie sny stały się przyczyną do w pewien sposób nawrócenia. Tak jak na wstępie napisałam, od tygodnia szukam ratunku w Bogu i Duchu Świętym, staram się wprowadzać zasady, które przekazał nam Bóg, jednak wczoraj uzależnienie wygrało z moimi postanowieniami i wieczorem po spotkaniu z koleżanką zahaczyłam o alkoholowy żeby kupić sobie 5 piw. Oczywiście wypiłam je i poszłam spać. Ta noc była jednak jedną z gorszych, ponieważ dostałam paraliżu sennego, czułam, że coś mnie mocno trzyma i nie chce puścić, strasznie się bałam i nie mogłam krzyczeć. Czułam w pokoju coś bardzo złego, słyszałam jakieś dziwne dźwięki a poźniej głos swojej mamy, ale bardzo zniekształcony jakby coś się pod nią podszyło i pytało się mnie czy chcę żeby mnie puściło. Ten stan trwał dość długo, dłużej niż typowy paraliż senny, przebudziłam się z bólem w klatce piersiowej i bólem w miejscach w których czułam, że coś mnie złapało. Cały dzień minął dziś w wyczerpaniu i totalnej depresji, jakbym nie miała w sobie ani trochę pozytywnej energii...
Wierzę, że w świecie, którego nie widzimy kryje się pełno złych sił, które tylko czekają aż człowiekowi podwinie się noga, zaczęłam martwić się, że te siły prześlizgują się do moich snów, gdy jestem pod wpływem silnego upojenia. Szukam pomocy, może jakiś słów pocieszenia czy wytłumaczenia tej sytuacji. Pisałam już kiedyś o tym na forum psychologicznym, jednak nikt się tym nie zainteresował. Pozdrawiam
