Zasługa a Łaska

[Albertus]

O ile wiem, to z reguly w rodzinie kocha sie za to, ze sie jest ( urodzenie dziecka, opieka nad cierpiacym czlonkiem rodziny, wspoltowarzyszenie starszemu pokoleniu w ich zniedoleznieniu itd.itp).
Bez zadnych zaslug ... czesto w trudach, i nawet w upokorzeniu.

No właśnie.

[Abstract]

@Albertus ja konserwę zrozumiałem jak Andeja. Dziecko zasługuje na miłość ojca za sam fakt pojawienia się w życiu ojca jako jego owoc. Ojciec nie podkreśla kruchości i nieporadności syna, nie podkreśla że bez ojca nie może nic i jest skazane na zgubę.
Jak pisałem wcześniej, cel w jakim Bóg nas stworzył jest nieodkryty. To podkreślanie naszej nicości, kruchości i bezradności niczego nie rozwiązuje, a jedynie komplikuje.

[Albertus]

@Albertus ja konserwę zrozumiałem jak Andeja. Dziecko zasługuje na miłość ojca za sam fakt pojawienia się w życiu ojca jako jego owoc. Ojciec nie podkreśla kruchości i nieporadności syna, nie podkreśla że bez ojca nie może nic i jest skazane na zgubę.
Jak pisałem wcześniej, cel w jakim Bóg nas stworzył jest nieodkryty. To podkreślanie naszej nicości, kruchości i bezradności niczego nie rozwiązuje, a jedynie komplikuje.

Proszę o padanie jak rozumiesz pojęcie "zasługi".

Dodano po 1 minucie 23 sekundach:

Dziecko zasługuje na miłość ojca za sam fakt pojawienia się w życiu ojca jako jego owoc.

Dziecko kocha się nie dlatego że na to zasługuje.

Dodano po 2 minutach 14 sekundach:

Ojciec nie podkreśla kruchości i nieporadności syna, nie podkreśla że bez ojca nie może nic i jest skazane na zgubę.

A jaka jest prawda? Czy dziecko bez Ojca coś może i nie jest skazane na zgubę?

[Abstract]

@Albertus a jak ty rozumujesz zapłatę z cytowanej definicji, ponieważ prawdopodobnie szukasz problemu tam gdzie go nie ma.

Dziecko kocha się nie dlatego że na to zasługuje.

dlatego że jest, a dlatego że jest dlatego zasługuje.

A jaka jest prawda? Czy dziecko bez Ojca coś może i nie jest skazane na zgubę?

jeśli miałeś małe dziecko, mówiłeś mu to? A jeśli tak to w jakim celu?

[Albertus]

@Albertus a jak ty rozumujesz zapłatę z cytowanej definicji, ponieważ prawdopodobnie szukasz problemu tam gdzie go nie ma.

Na razie to problem widzę w tym że nie chcesz powiedzieć co rozumiesz pod pojęciem "zasługi".

Ja nie szukam żadnego problemu tylko bronię prawdy o tym czego naucza Kościół Katolicki - że nasze nawrócenie usprawiedliwienie jest całkowicie niezasłużoną ( w rozumieniu definicji podanej w katechizmie KK) całkowicie darmową łaską i darem Boga dla grzesznika.

Katechizm KK:

1990 Usprawiedliwienie uwalnia człowieka od grzechu sprzeciwiającego się miłości Bożej i oczyszcza jego serce. Usprawiedliwienie jest wynikiem inicjatywy miłosierdzia Bożego, które ofiaruje przebaczenie. Jedna człowieka z Bogiem. Wyzwala z niewoli grzechu i uzdrawia.

1991 Usprawiedliwienie jest równocześnie przyjęciem sprawiedliwości Bożej przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Sprawiedliwość oznacza tu prawość miłości Bożej. Wraz z usprawiedliwieniem zostają rozlane w naszych sercach wiara, nadzieja i miłość; zostaje nam udzielone posłuszeństwo woli Bożej.

1992 Usprawiedliwienie zostało nam wysłużone przez Mękę Chrystusa, który ofiarował się na krzyżu jako żywa, święta i miła Bogu ofiara i którego krew stała się narzędziem przebłagania za grzechy wszystkich ludzi. Usprawiedliwienie zostaje udzielone przez chrzest, sakrament wiary. Upodabnia nas ono do sprawiedliwości Boga, który czyni nas wewnętrznie sprawiedliwymi mocą swojego miłosierdzia. Jego celem jest chwała Boga i Chrystusa oraz dar życia wiecznego 44 :

Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa (Rz 3, 21-26).

1993 Usprawiedliwienie ustanawia współpracę między łaską Bożą i wolnością człowieka. Jej wyrazem ze strony człowieka jest przyzwolenie wiary na słowo Boże, które wzywa go do nawrócenia, oraz współdziałanie miłości z poruszeniem Ducha Świętego, który go uprzedza i strzeże:

Gdy Bóg dotknie serca człowieka oświeceniem Ducha Świętego, człowiek ani nie pozostaje obojętny, bo przyjmuje natchnienie, które mógłby przecież odrzucić, ani sam bez łaski nie może wolną wolą skierować się do sprawiedliwości wobec Niego 45 .

1994 Usprawiedliwienie jest najdoskonalszym dziełem miłości Bożej objawionej w Jezusie Chrystusie i udzielonej przez Ducha Świętego. Św. Augustyn uważa, że "usprawiedliwienie grzesznika jest większym dziełem aniżeli stworzenie nieba i ziemi", ponieważ "<<niebo i ziemia przeminą>>, zbawienie zaś i sprawiedliwość wybranych, czyli tych, których wybrał, będą trwać wiecznie" 46 . Uważa on nawet, że usprawiedliwienie grzeszników przewyższa stworzenie aniołów w sprawiedliwości, albowiem świadczy o jeszcze większym miłosierdziu.

1995 Duch Święty jest wewnętrznym Nauczycielem. Sprawiając narodziny "człowieka wewnętrznego" (Rz 7, 22; Ef 3, 16), usprawiedliwienie zakłada uświęcenie całego człowieka:

Jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia... Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne (Rz 6, 19. 22).

II. Łaska

1996 Nasze usprawiedliwienie pochodzi z łaski Bożej. Łaska jest przychylnością, darmową pomocą Boga, byśmy odpowiedzieli na Jego wezwanie: stali się dziećmi Bożymi 47 , przybranymi synami 48 , uczestnikami natury Bożej 49 i życia wiecznego 50 .

1997 Łaska jest uczestniczeniem w życiu Boga; wprowadza nas w wewnętrzne życie Trójcy Świętej. Przez chrzest chrześcijanin uczestniczy w łasce Chrystusa, Głowy swego Ciała. Jako "przybrany syn" chrześcijanin może odtąd nazywać Boga "Ojcem", w zjednoczeniu z Jedynym Synem. Otrzymuje on życie Ducha który tchnie w niego miłość i buduje Kościół.

1998 Powołanie do życia wiecznego ma charakter nadprzyrodzony. Zależy ono całkowicie od darmowej inicjatywy Boga, gdyż tylko On sam może się objawić i udzielić siebie. Przerasta ono zdolności rozumu i siły ludzkiej woli oraz każdego stworzenia 51 .

1999 Łaska Chrystusa jest darem darmo danym, przez który Bóg obdarza nas swoim życiem wlanym przez Ducha Świętego do naszej duszy, by ją uleczyć z grzechu i uświęcić. Jest to łaska uświęcająca lub przebóstwiająca, otrzymana na chrzcie. Jest ona w nas źródłem dzieła uświęcenia 52 :

Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa (2 Kor 5, 17-18).

2000 Łaska uświęcająca jest darem habitualnym, stałą i nadprzyrodzoną dyspozycją udoskonalającą samą duszę, by uzdolnić ją do życia z Bogiem i do działania mocą Jego miłości. Rozróżnia się łaskę habitualną, czyli trwałe uzdolnienie do życia i działania zgodnego z Bożym wezwaniem, oraz łaski aktualne, które oznaczają interwencję Bożą bądź na początku nawrócenia, bądź podczas dzieła uświęcania.

2001 Już przygotowanie człowieka na przyjęcie łaski jest dziełem łaski. Jest ona konieczna, by pobudzać i podtrzymywać naszą współpracę w usprawiedliwianiu przez wiarę i w uświęcaniu przez miłość. Bóg dopełnia w nas to, co zapoczątkował, "bo zapoczątkowuje - sprawiając swoim działaniem, abyśmy chcieli, a dopełnia - współdziałając z naszą, już nawróconą, wolą" 53 :

Z pewnością my także działamy, ale współdziałamy z Bogiem, który działa. Wyprzedziło nas bowiem Jego miłosierdzie, abyśmy zostali uzdrowieni, i wciąż podąża za nami, abyśmy raz doznawszy uzdrowienia, stale byli ożywiani; wyprzedza nas, abyśmy byli wzywani, podąża za nami, abyśmy zostali okryci chwałą; wyprzedza nas, abyśmy żyli wedle pobożności, podąża za nami, abyśmy wiecznie żyli z Bogiem, gdyż bez Niego nic nie możemy uczynić 54 .

2002 Wolna inicjatywa Boga domaga się wolnej odpowiedzi człowieka, gdyż Bóg stworzył człowieka na swój obraz, udzielając mu wraz z wolnością zdolności poznania Go i miłowania. Dusza tylko w sposób wolny może wejść w komunię miłości. Bóg dotyka bezpośrednio serca człowieka i wprost je porusza. Złożył On w człowieku pragnienie prawdy i dobra, które jedynie On może zaspokoić. Obietnice "życia wiecznego" odpowiadają, ponad wszelką nadzieją, temu pragnieniu:

Gdy dokonałeś wszystkich dzieł i ujrzałeś, że są one bardzo dobre - siódmego dnia odpocząłeś. Odczytujemy to w Twojej Księdze jako zapowiedź, że i my po naszych dziełach, które są bardzo dobre, gdyż Ty dałeś nam łaskę do ich wypełnienia, w szabacie życia wiecznego odpoczniemy w Tobie 55 .

2003 Łaska jest najpierw i przede wszystkim darem Ducha, który usprawiedliwia nas i uświęca. Jednak łaska obejmuje także dary, których Duch nam udziela, by włączyć nas w swoje dzieło, uzdolnić do współpracy w zbawianiu innych i we wzroście Ciała Chrystusa, czyli Kościoła. Tymi darami są łaski sakramentalne, czyli dary właściwe różnym sakramentom. Są to ponadto łaski szczególne, nazywane również charyzmatami, zgodnie z greckim pojęciem użytym przez św. Pawła, które oznacza przychylność, darmowy dar, dobrodziejstwo 56 . Niezależnie od ich charakteru, niekiedy nadzwyczajnego jak dar czynienia cudów czy dar języków, charyzmaty są ukierunkowane na łaskę uświęcającą i mają na celu dobro wspólne Kościoła. Pozostają one w służbie miłości, która buduje Kościół 57 .

Dodano po 3 minutach 52 sekundach:

A jaka jest prawda? Czy dziecko bez Ojca coś może i nie jest skazane na zgubę?

jeśli miałeś małe dziecko, mówiłeś mu to?

A ty nie mówiłeś nigdy małemu dziecku na przykład podczas spaceru po zatłoczonym placu - pilnuj się mamusi i tatusia bo się zgubisz?

A jeśli tak to w jakim celu?

Żeby się nie zgubiło?

Żeby znało prawdę o rzeczywistości?

[Abstract]

@Albertus rozumiem że z zasługą nie dojdziemy do porozumienia, ten sam los co "zapłaty". Napisałem już na początku, że nie znamy odpowiedzi na klarowny cel powołania nas do istnienia, ty próbujesz skierować to na inne tory i stawiać się na obrońcę KK.
Co do dziecka, ten spacer to jakaś odskocznia od problemu. Ja pisałem o relacjach syn-ojciec, gdzie ojciec kontroluje w pełni potencjalne otoczenie.

[Albertus]

@Albertus rozumiem że z zasługą nie dojdziemy do porozumienia, ten sam los co "zapłaty". Napisałem już na początku, że nie znamy odpowiedzi na klarowny cel powołania nas do istnienia, ty próbujesz skierować to na inne tory i stawiać się na obrońcę KK.

Jeśli nie dojdziemy to dlatego że nie chcesz podać tego jak rozumiesz pojęcie zasługi i czy tak samo jak je rozumie katechizm KK. Bo jeśli inaczej to rozmawiamy o czymś innym i stąd brak porozumienia.

Cel powołania nas do istnienia nie ma związku z tym że łaska Boga jest całkowicie niezasłużonym( w rozumieniu łaski z katechizmu KK) Darem dla nas od Boga. Taka jest chrześcijańska Prawda objawiona. Warto jej bronić.

Dodano po 3 minutach 13 sekundach:

Ja pisałem o relacjach syn-ojciec, gdzie ojciec kontroluje w pełni potencjalne otoczenie.

To że Bóg "kontroluje w pełni potencjalne otoczenie" nie zmienia faktu że można się oddalić od Boga i zgubić, szczególnie w świecie gdzie istnieją zbuntowane wobec Boga stworzenia.