Zastoj na forach chrzescijaskich

[krystian.zawistowski]

Ja się w sumie byłem aktywny dawniej, ale ograniczyłem się z tego powodu, że większość moich postów niewiele wnosiła, albo też po dłuższym czasie dochodziłem do wniosku, że są do wyrzucenia. Lepiej opracować jakiś punkt widzenia głębiej, albo streścić jakieś wartościowe myśli, które opracował ktoś inny (co robiłem ostatnio w wypadku Stanleya Jakiego).

Ale z tematyką już tak nie jest. Coraz większy udział błahych, takich fesjsbukowych treści. To martwi. Signum temporis?

Zdaniem o. Woronieckiego (Sługa Boży, zmarły krótko po wojnie) Polska i KK w Polsce choruje na fideizm od bardzo dawna. Rozwiązaniem jest zastąpienie swoich opinii szukaniem po książkach, czy innym bardziej uzasadnionym osądem. Ja z różnymi problemami np moralnymi radziłem sobie szukając uznanych opinii, jak Summa Theologica, czy Św. Alfons Ligouri. Teraz jest to z resztą bardzo łatwe, bo różne mądre książki w domenie publicznej są dostępne w internecie i nawet da się po nich automatycznie szukać. Wygłaszanie opinii też jest dużo łatwiejsze, ale od nas zależy jak korzystamy z jednego lub drugiego.

[Albertus]

Ja ograniczyłem ostatnio aktywność z powodu złamania lewej ręki co nie uniemożliwia mi pisania ale trochę je ogranicza.

Przy okazji proszę o modlitwę za mnie w tej sytuacji.

[Dezerter]

Ja ograniczyłem ostatnio aktywność z powodu złamania lewej ręki co nie uniemożliwia mi pisania ale trochę je ogranicza.

Przy okazji proszę o modlitwę za mnie w tej sytuacji.

Wiem co czujesz ja ubiegłego lata złamałem

[Andej]

Chłopaki, nie łamcie się. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Oczywiście, przy odrobinie dobrej woli.

Przypominam sobie, jak samochód rozwalił mi kolano. Cała noga sztywna. A miałem wtedy kilkuletnie dziecię. Dzięki wynalazkowi gipsu, miał wspaniałą zjeżdżalnię. Miał kupę zabawy. A i dorośli cieszyli się ta zabawą. I ja cieszyłem się. Skoro już nie mogłem go nosić (bo ręce kulami zajęte miałem), to przynajmniej cieszyłem się jego szczęściem. I obecnością.

[AdamS.]

ja ostatnio odeszłam od rozmów na tematy religijne, przestałam też czytać grupy biblijne, stwierdziłam, że już i tak nic to nie zmieni w moich poglądach i nie ma sensu spędzać czasu w internecie. Zamiast dużo pisać, postanowiłam wrócić do medytacji

Chyba Cię rozumiem, bo to samo czuję. Myślę, że nastąpił jakiś przesyt dyskusjami, które na ogół bywają jałowe, a często działają destruktywnie. W dzisiejszym zgiełku ludzie pragną wyciszenia - nie grobowej ciszy, ale takiej przestrzeni, w której słowo znowu nabiera mocy. Bo słowo potrzebuje ciszy, żeby mogło na nowo wybrzmieć. Potrzebuje też wzajemnego otwarcia, którego w dyskusjach na ogół nie znajdziemy.

W internecie obserwuję dwa kierunki dewaluacji słowa: 1) potok, czy też raczej potop słów, 2) radykalna niechęć do słowa, przejawiająca się zalewem animacji czy emotikonów. Jedno i drugie bardzo męczy i staje się doświadczeniem pustki. Tymczasem rośnie pragnienie słowa, które wyrażałoby szczerość, prostotę, piękno i otwarcie...

Dodano po 3 minutach 26 sekundach:

ja ubiegłego lata złamałem

Przykro, że Cię coś takiego dotknęło (choć "dotknięcie" to chyba słowo nieadekwatne - ale miło Cię wreszcie zobaczyć!

[Dezerter]

Tymczasem rośnie pragnienie słowa, które wyrażałoby
szczerość, prostotę, piękno i otwarcie...
Piękne
ale czy my tak jeszcze potrafimy?
a może od teraz spróbujemy?

[AdamS.]

ale czy my tak jeszcze potrafimy?
a może od teraz spróbujemy?

Dzisiaj zatrzymałem się nad wierszem Leśmiana "Topielec":
W zwiewnych nurtach kostrzewy, na leśnej polanie,
Gdzie się las upodabnia łące niespodzianie
Leżą zwłoki wędrowca, zbędne sobie zwłoki.
Przewędrował świat cały z obłoków w obłoki...

Dość brutalnie to wyraża prawdę o człowieku, który "zwędrował świat cały" - chodzi oczywiście o żądzę poznania i zgłębienia wszystkiego (wyrażaną często słowotokiem), czy też doświadczania wszystkiego (potok dźwięków i obrazów obecnych w mediach). Ale poległ w zwyczajnym lesie - i w nim zostawił swoje "zbędne zwłoki". Czym jest ten las? Myślę, że to nasza natura, którą zagłuszamy w sobie - ta czysta postać stworzenia na obraz i podobieństwo...

Dodano po 3 minutach 46 sekundach:

a może od teraz spróbujemy?

A próbować trzeba. To nasze podstawowe powołanie, aby Słowo przyjmować i ze Słowem wychodzić. Piszę z dużej litery, bo słowo autentyczne i wydobyte z samej głębi staje się zespolone z tym samym Słowem, którym jest Chrystus. Myślę, że nie popełniam tu herezji?

[Praktyk]

Może Jezus tak opracował swój przekaz, że niekończąca się dyskusja nie jest konieczna Może wystarczy jej skończona ilość, a później już tylko działanie

[sądzony]

Może Jezus tak opracował swój przekaz, że niekończąca się dyskusja nie jest konieczna Może wystarczy jej skończona ilość, a później już tylko działanie

A masz jakiś plan?

[Praktyk]

Może Jezus tak opracował swój przekaz, że niekończąca się dyskusja nie jest konieczna Może wystarczy jej skończona ilość, a później już tylko działanie

A masz jakiś plan?

Nie mam, ale wiem gdzie jest coś do zrobienia. Więc idę tam i liczę, że Bóg podpowie co należy zrobić.

[sądzony]

Nie mam, ale wiem gdzie jest coś do zrobienia. Więc idę tam i liczę, że Bóg podpowie co należy zrobić.

A możesz dać jakiś przykład (tak pytam z ciekawości)?

[Praktyk]

Nie mam, ale wiem gdzie jest coś do zrobienia. Więc idę tam i liczę, że Bóg podpowie co należy zrobić.

A możesz dać jakiś przykład (tak pytam z ciekawości)?

Jak dotąd takie sytuacje u mnie w życiu to były wymagające naprawy relacje międzyludzkie.
Matka, która nie chciała rozmawiać, bo uważała, że nikt na świecie jej nie chce i nikt nie kocha.
Ojciec, który porzucił rodzinę.
Partnerka, która żeby przeistoczyć się w żonę musiała poznać prawdę o mnie, która mogła wysadzić całe nasze wspólne dotychczasowe życie w powietrze. ( btw. tu pijąc do ciebie parę miesięcy temu przeszedłem ze stanu związku partnerskiego w sakramentalny, a ty kiedy ? )
Teraz następna jest kuzynka, która chce się zaćpać na śmierć, a której najbliższa rodzina nie jest w stanie pomóc. I bardzo możliwe, że ja też nie, ale trzeba próbować i modlić się, żeby jednak jakieś słowo czy czyn zadziałało, a właściwie, że gdy będzie ta rozmowa, żeby Bóg dał to właściwe słowo.

Wspólnym mianownikiem powyższych sytuacji jest to, że idziesz, nie wiesz co powiesz, możesz dostać "po ryju", ale idziesz, bo chcesz, żeby wypowiedziana była prawda. Bo przecież ona uwalnia.

[sądzony]

Nie mam, ale wiem gdzie jest coś do zrobienia. Więc idę tam i liczę, że Bóg podpowie co należy zrobić.

A możesz dać jakiś przykład (tak pytam z ciekawości)?

Jak dotąd takie sytuacje u mnie w życiu to były wymagające naprawy relacje międzyludzkie.
Matka, która nie chciała rozmawiać, bo uważała, że nikt na świecie jej nie chce i nikt nie kocha.
Ojciec, który porzucił rodzinę.
Partnerka, która żeby przeistoczyć się w żonę musiała poznać prawdę o mnie, która mogła wysadzić całe nasze wspólne dotychczasowe życie w powietrze. ( btw. tu pijąc do ciebie parę miesięcy temu przeszedłem ze stanu związku partnerskiego w sakramentalny, a ty kiedy ? )
Teraz następna jest kuzynka, która chce się zaćpać na śmierć, a której najbliższa rodzina nie jest w stanie pomóc. I bardzo możliwe, że ja też nie, ale trzeba próbować i modlić się, żeby jednak jakieś słowo czy czyn zadziałało, a właściwie, że gdy będzie ta rozmowa, żeby Bóg dał to właściwe słowo.

Wspólnym mianownikiem powyższych sytuacji jest to, że idziesz, nie wiesz co powiesz, możesz dostać "po ryju", ale idziesz, bo chcesz, żeby wypowiedziana była prawda. Bo przecież ona uwalnia.

Fajne to co opisujesz jest. Niby takie normalne, ale wiem, że wymaga sporo siły.
(Co do Twojego ślubu to albo przegapiłem, albo nic nie mówiłeś. Gratulacje Bardzo mnie to ucieszyło. Ja 24 lipca 2021r. To była jedna z najwłaściwszych decyzji w naszym związku i co ciekawe wyszła ode mnie. Zwykle to Barbara "dąży", a ja "podążam".)

[Praktyk]

Fajne to co opisujesz jest. Niby takie normalne, ale wiem, że wymaga sporo siły.
(Co do Twojego ślubu to albo przegapiłem, albo nic nie mówiłeś. Gratulacje Bardzo mnie to ucieszyło. Ja 24 lipca 2021r. To była jedna z najwłaściwszych decyzji w naszym związku i co ciekawe wyszła ode mnie. Zwykle to Barbara "dąży", a ja "podążam".)

O widzisz, to również gratuluję koledze "po fachu" Mój ślub mogłeś przegapić, bo dopiero pierwszy raz o tym napisałem

[Dezerter]

Praktyku wspieram modlitwą w twoich działaniach i proszę innych o wsparcie, by spełniło się to co piszesz

Teraz następna jest kuzynka, która chce się zaćpać na śmierć, a której najbliższa rodzina nie jest w stanie pomóc. I bardzo możliwe, że ja też nie, ale trzeba próbować i modlić się, żeby jednak jakieś słowo czy czyn zadziałało, a właściwie, że gdy będzie ta rozmowa, żeby Bóg dał to właściwe słowo.

Z takich powodów, zastój na naszym forum, z "twojego powodu" jest jak najbardziej pożądany.