Nieustające poczucie winy

[lukasz_1]

Witam,

chciałbym się dowiedzieć w jaki sposób uporać się z nawracającymi wyrzutami i poczuciem winy. Opowiem od początku.

W wieku 14 lub 15 lat popełniłem grzech(grzech nieczystości) którego nie mogę wymazać z pamięci do tej pory(aktualnie mam 28 lat). W tamtym czasie nie było to dla mnie problemem, wyspowiadałem się, dostałem rozgrzeszenie i zapomniałem. Problem pojawił się kilka lat później gdy nagle przypomniałem sobie, naszły mnie straszne wyrzuty sumienia i nieracjonalne przekonanie że się nie wyspowiadałem z tego grzechu(nie byłem w stanie przypomnieć sobie tej spowiedzi), z dnia na dzień coraz bardziej wierzyłem że się nie wyspowiadałem. W końcu nie wytrzymałem i poszedłem ponownie do spowiedzi. Znów miałem kilka lat spokoju. I jakoś pół roku temu wyrzuty sumienia znów powróciły, tym razem słabsze, oraz ponownie to przekonanie, tym razem myślę ze nie wyspowiadałem się prawidłowo, lub nie powiedziałem wszystkiego(również nie pamiętam tej spowiedzi).

W sytuacji obecnej wydaje mi się że większy problem stanowi dla mnie moje podejście do tego grzechu niż skrupulanctwo(gdy sobie przypominam co zrobiłem czuje do siebie odrazę, uważam że nie zasługuję na szczęście). Podejrzewam że dopóki nie wybaczę sobie wyrzuty sumienia nie ustaną i nic tu nie da i spowiadanie się 3 raz.
Szukałem i odmawiałem modlitwy o uzdolnienie do przebaczenia sobie ale niestety nie pomaga.

Co o tym sądzicie?

[Andej]

Człowiekowi wrażliwemu trudniej jest wybaczyć sobie niż komuś.
Czy potrafisz wybaczać innym? Bezwarunkowo, z miłości bliźniego. Jeśli tak, to krótka droga do wybaczania sobie.

Jeśli nie potrafisz, to walcz. Ucz się wybaczać.
---
Wydaje mi się, że warto spojrzeć na problem od strony skutków. Zadręczanie się wywołuje jedynie negatywne. Wybaczenie daje ulgę.
I wiara. Czy wierzysz w odpuszczenie grzechów? Jeśli tak, to zapomnij o tamtym.

Jeśli z=samodzielnie zbyt trudno, szukaj dobrego spowiednika, psychologa katolickiego, kogoś, komu możesz zwierzyć się ze wszystkiego.

[Susanna]

Bóg już ci wybaczył w Sakramencie Pokuty dręczenie nie jest od Boga.

Polecam ten filmik na ten temat:

[AdamS.]

Podejrzewam że dopóki nie wybaczę sobie wyrzuty sumienia nie ustaną i nic tu nie da i spowiadanie się 3 raz.

Myślę, że problem nie tkwi w zewnętrznej stronie sakramentu pojednania (przy szczerym żalu grzech Ci na pewno został wybaczony). Tak jak już wyżej wspomniano - dręczenie nie pochodzi od Boga. Największym zwycięstwem szatana jest wzbudzenie u człowieka nieufności do Bożego przebaczenia. Dlatego najważniejsze jest teraz przyjęcie dziecięcej postawy zawierzenia Bogu, jak własnemu ojcu.

Już w Księdze Izajasza czytamy: "Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna." Jezus dopełnił te słowa, pokazując, że w niwecz obrócić potrafi KAŻDY ludzki grzech.

[lukasz_1]

Tak jak pisałem wcześniej dręczy mnie możliwość że nie wyspowiadałen się prawidłowo, że może nie było żalu doskonałego, szczerego. Wspomnienie tych spowiedzi znikło lub zostało przeze mnie wyparte, sam nie wiem.

Czy powinienem o tym zapomnieć, nie wracać już do tego?

[miłośniczka Faustyny]

Tak jak pisałem wcześniej dręczy mnie możliwość że nie wyspowiadałen się prawidłowo, że może nie było żalu doskonałego, szczerego.

Do spowiedzi wcale nie jest potrzebny żal doskonały. Wystarczy niedoskonały.
Żal doskonały gładzi grzechy wtedy, gdy nie ma się dostępu do sakramentów, a jest zagrożenie życia. Ale gdy zagrożenie minie wtedy należy się wyspowiadać przy pierwszej możliwej okazji.
W każdym razie nie masz się czym przejmować, bo poprzez rozgrzeszenie otrzymałeś przebaczenie, niezależnie od tego, czy żal był doskonały, czy niedoskonały, to nie ma znaczenia w tej sytuacji.

[lukasz_1]

Dziękuję. Czuję się lepiej.

Postaram się nie myśleć już o spowiedzi a skupię się na wybaczeniu sobie.

[Andej]

Wspieram modlitwą.

[lukasz_1]

Witam,

chciałbym zapytać jeszcze o jedną rzecz w nawiązaniu do do skrupulanctwa.

Przeglądałem w ostatnim czasie dużo postów na tym forum i zdałem sobie sprawę ze 2 rzeczy które zapewne(nie jestem w stanie sobie przypomnieć ze względu na okres czasu jaki upłyną) kiedyś robiłem są grzechami ciężkimi a dopiero teraz to sobie uświadomiłem.

Co powinienem zrobić w takiej sytuacji?

[miłośniczka Faustyny]

Przeglądałem w ostatnim czasie dużo postów na tym forum i zdałem sobie sprawę ze 2 rzeczy które zapewne(nie jestem w stanie sobie przypomnieć ze względu na okres czasu jaki upłyną) kiedyś robiłem są grzechami ciężkimi a dopiero teraz to sobie uświadomiłem.

Co powinienem zrobić w takiej sytuacji?

Wyznaj przy okazji następnej spowiedzi.

[Ojciec.Pablito]

Witam,

chciałbym się dowiedzieć w jaki sposób uporać się z nawracającymi wyrzutami i poczuciem winy. Opowiem od początku.

W wieku 14 lub 15 lat popełniłem grzech(grzech nieczystości) którego nie mogę wymazać z pamięci do tej pory(aktualnie mam 28 lat). W tamtym czasie nie było to dla mnie problemem, wyspowiadałem się, dostałem rozgrzeszenie i zapomniałem. Problem pojawił się kilka lat później gdy nagle przypomniałem sobie, naszły mnie straszne wyrzuty sumienia i nieracjonalne przekonanie że się nie wyspowiadałem z tego grzechu(nie byłem w stanie przypomnieć sobie tej spowiedzi), z dnia na dzień coraz bardziej wierzyłem że się nie wyspowiadałem. W końcu nie wytrzymałem i poszedłem ponownie do spowiedzi. Znów miałem kilka lat spokoju. I jakoś pół roku temu wyrzuty sumienia znów powróciły, tym razem słabsze, oraz ponownie to przekonanie, tym razem myślę ze nie wyspowiadałem się prawidłowo, lub nie powiedziałem wszystkiego(również nie pamiętam tej spowiedzi).

W sytuacji obecnej wydaje mi się że większy problem stanowi dla mnie moje podejście do tego grzechu niż skrupulanctwo(gdy sobie przypominam co zrobiłem czuje do siebie odrazę, uważam że nie zasługuję na szczęście). Podejrzewam że dopóki nie wybaczę sobie wyrzuty sumienia nie ustaną i nic tu nie da i spowiadanie się 3 raz.
Szukałem i odmawiałem modlitwy o uzdolnienie do przebaczenia sobie ale niestety nie pomaga.

Co o tym sądzicie?

A może pomogłaby rozmowa ze specjalistą? Psychoterapeutą? Kimś zaufanym? Polecam psychoterapeutę, bo klimat rozmowy jest całkowicie bezpieczny, anonimowy. Chodzę od półtora roku na taką psychoterapię i to mega uzdrawiający czas.
Ja w dzieciństwie i gdy byłem nastolatkiem miałem - jak wielu ludzi, tylko, że o tym nie rozmawiamy na codzień - różne incydenty seksualne. Jako że byłem dzieckiem/młodym chłopakiem raczej zamkniętym w sobie to ta sfera gdzies mocno mnie rozsadzała. Wyobraźnia pracowała.
Niektórych rzeczy wstydze się sam przed sobą do dzisiaj. Z niektórych śmieję się z siebie.
Dzisiaj minęło od tego czasu wiele lat.
Uzdraiwające było i jest dla mnie to, że takie doświadczenia są wspólne dla ogromnej części ludzkości. Gdyby seksualność nie była tak ogromną siłą, to ludzkość by już dawno wymarła
Przykre, że traktuje sie (a kiedyś szczególnie) seks jako coś złego, nieczystego, coś co trzeba było tłumić w sobie. Więcej luzu w tym względzie wszystkim by nam pomogło

[Marek_Piotrowski]

Zgadzam się z @Ojciec.Pablito , że problem ma podłoże raczej nerwicowe niż duchowe. Piszesz @lukasz_1 że masz z tym więcej problemu niż ze skrupulantyzmem, ale to jest właśnie jego forma (lub, jeśli wolisz, forma nerwicy natręctw).
Trudno powiedzieć, czy psycholog może pomóc (ponieważ problem jest powiązany z religią, wskazany byłby psycholog wierzący).
Dużo może też pomóc dobry spowiednik, ale musiałby być stały.
Mógłby Ci pomóc zwłaszcza ze skrupułami jakie opisałeś typu "wydaje mi się że kiedyś..." - to są rzeczy, które spowiednik ma prawo przeciąć swoją władzą. A są bardzo uciążliwe (wiem bo miałem).