Dziecko przed ślubem, i co dalej?

[abi]

@Ilonka157 przeprowadzke tym bardziej odradzam, nie doczytałam

[Viridiana]

Siostry i bracia!
Już nie wiem, gdzie mam się zgłosić o słowa wsparcia. Otóż: jestem w ciąży. Przed ślubem.
Dowiedziałam się niedawno, mimo swojego wieku (jestem przed 30) nie czuje, żebym miała wsparcie w swojej rodzinie, bardziej w rodzinie chłopaka. Oczywiście, że pobierzemy się, ślub cywilny jest dla nas nieważny, chcemy ślubu kościelnego, jednak nie teraz, na szybko bo dziecko w drodze. Całe życie marzyłam o tym, że będę mamą. Dla mnie to dziecko jest największym cudem, traktuje go jako dar od Boga, czuje się wspaniałe w roli przyszłej mamy. Pomijam fakt rodziców, którzy nie podejmują ze mną tematu dziecka, mówią o tym, jakby to było coś bardzo tragicznego, czuje się, że ich zawiodłam. Dlatego też chce zamieszkać ze swoim chłopakiem, by dać naszemu dziecku prawdziwy dom. Całe życie chciałam być również chrzestną i osoba, która od małego dziecka mówiła mi, że gdy tylko zostanie mamą to ja będę mamą chrzestną.
Nadmieniam, że jestem osobą wierzącą a co za tym idzie - oczywiście praktykującą, nie wyobrażam sobie życia bez wiary i Boga. Tak wiem - współżycie przed ślubem jest grzechem.
Wobec tego mam kilka pytań.
1. Czy uważacie, że fakt zamieszkania z chłopakiem, biorąc pod uwagę odrzucenie ze strony moich rodziców i chęć ofiarowania naszemu dziecku prawdziwego domu jest naprawdę czymś złym? Znam te wszystkie historie o mieszkaniu przed ślubem, jednak to nie jest nasz wymysł, bo wspólnie twierdzimy, że gdyby nie nasze dziecko nie mieszkalibysmy razem.
2. Jak już urodzę, mogę w jakiś sposób przystąpić do sakramentu Komunii Świętej? I oczywiście do sakramentu pokuty, czy faktycznie nie dostanę rozgrzeszenia?
3. Czy mogę zostać chrzestną? Jestem w zaawansowanej ciąży, moja przyjaciółka rodzi 4 miesiące po mnie. Do tego momentu nie będę po ślubie.

Dziękuje za każdą odpowiedz,
Pozdrawiam - zmęczona swoim życiem.

Na początek chciałabym Ci powiedzieć, że jeżeli będziesz miała jakiekolwiek trudności na tej drodze, pamiętaj, że nie jesteś sama. Jeżeli będziesz potrzebowała jakiegoś wsparcia psychologicznego w tym czasie, to są takie organizacje jak np. Stowarzyszenie Dwie Kreski, które prowadzi telefon zaufania dla kobiet w ciąży, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej. Link tutaj:
https://dwiekreski.pl/
Odnosząc się do Twoich pytań:
1. Z tym mieszkaniem przed ślubem to jest bardziej skomplikowana sytuacja. Kościół nie zachęca do tego typu rozwiązań, ale warto wiedzieć, że właściwie to mieszkanie przed ślubem samo w sobie grzechem nie jest. Oczywiście, nie oznacza to, że to wspaniały pomysł pozbawiony wad, raczej nie zachęcałabym takiej przeciętnej pary, żeby to robiła, ale akurat wy jesteście w specyficznej sytuacji - dziecko jest w drodze, a i tak macie zamiar wziąć ślub kościelny. Zakładając, że nie będziecie zbyt długo odwlekali ślubu, a przed nim będziecie zachowywali czystość, uznaję, że jest to rozwiązanie do przyjęcia. Tak mi się wydaje przynajmniej.
2. Możesz przystąpić do Komunii, co więcej, nie musisz z tym czekać do porodu. Warunkiem jest oczywiście uprzednie przystąpienie do spowiedzi. Czynniki, które uniemożliwiałyby otrzymanie rozgrzeszenia, to brak żalu za grzechy i postanowienia poprawy, ale biorąc pod uwagę, że jesteś osobą wierzącą, zakładam, że nie jest to nie do przeskoczenia. Ciąża sama w sobie nie jest powodem do odmówienia rozgrzeszenia.
3. Przyznam szczerze, że nie jestem do końca pewna, jak to wygląda.
Niech Ci Bóg błogosławi Ilonko. I oczywiście maleństwu też.

[Andej]

Kościół nie zachęca do tego typu rozwiązań, ale warto wiedzieć, że właściwie to mieszkanie przed ślubem samo w sobie grzechem nie jest.

Nie tyle nie zachęca, ale wręcz zakazuje.
Brak zachęty byłby cicha aprobatą. Zniechęcanie było faktycznym tolerowaniem Ale Kościół sprzeciwia się grzeszeniu. Ostro i wyraźnie (nie wszędzie tak jest). Grzech zgorszenia publicznego jest poważnym grzechem. Bo tu nie chodzi tylko w naszą czystość, ale też o przykład, jaki dajemy innych.
mieszkając bez ślubu dajemy świadectwo odrzucenia nauki Kościoła. I to trwałego trwania w grzechu. To jest demonstracyjnym okazywaniem lekceważenia dla Kościoła.

A odkładać ślub można. Teraz, bo ciąża. Potem, bo nie ma terminów. Później, kasa potrzebna na mieszkanie. Kolejne dziecko. A może decyzja o antykoncepcji. Praca. Ciekawy wyjazd. Aby w końcu stwierdzić, skoro już tyle lat, to po co...

Każdy musi sobie zadawać pytanie, co jest najważniejsze w życiu. Czy Bóg czy wygoda? Kasa czy wiara? Ludzie czy Jezus?
Dręczy Cie sumienie. Chcesz je uciszyć. Jaką drogą? Zamierzasz je wytłumić? Czy usunąć rozterki? Na zawsze.

[Marek_Piotrowski]

Kościół nie zachęca do tego typu rozwiązań, ale warto wiedzieć, że właściwie to mieszkanie przed ślubem samo w sobie grzechem nie jest.

Polemizowałbym. Chyba, że jest jakaś skrajna konieczność bytowa.

[itsjustmemichelle1]

I jak się sprawy potoczyły?

[Dezerter]

Też jestem ciekaw

[Abstract]

Ostatnio aktywny:
2022-11-01, 20:18

powodzenia.

[recki]

Nie tyle nie zachęca, ale wręcz zakazuje.

Wskaż gdzie dokładnie zakazuje. Poproszę konkret (paragraf, przepis, prawo kanoniczne albo punkt katechizmu).

mieszkając bez ślubu dajemy świadectwo odrzucenia nauki Kościoła. I to trwałego trwania w grzechu.

W jakim grzechu? Jeśli para żyje w czystości, to gdzie jest grzech? Robisz chyba zbyt wiele założeń.

[Andej]

Np. art. 2284 i 2285 Katechizmu.

[Arletta Bolesta]

Siostry i bracia!
Już nie wiem, gdzie mam się zgłosić o słowa wsparcia. Otóż: jestem w ciąży. Przed ślubem.
Dowiedziałam się niedawno, mimo swojego wieku (jestem przed 30) nie czuje, żebym miała wsparcie w swojej rodzinie, bardziej w rodzinie chłopaka. Oczywiście, że pobierzemy się, ślub cywilny jest dla nas nieważny, chcemy ślubu kościelnego, jednak nie teraz, na szybko bo dziecko w drodze. Całe życie marzyłam o tym, że będę mamą. Dla mnie to dziecko jest największym cudem, traktuje go jako dar od Boga, czuje się wspaniałe w roli przyszłej mamy. Pomijam fakt rodziców, którzy nie podejmują ze mną tematu dziecka, mówią o tym, jakby to było coś bardzo tragicznego, czuje się, że ich zawiodłam. Dlatego też chce zamieszkać ze swoim chłopakiem, by dać naszemu dziecku prawdziwy dom. Całe życie chciałam być również chrzestną i osoba, która od małego dziecka mówiła mi, że gdy tylko zostanie mamą to ja będę mamą chrzestną.
Nadmieniam, że jestem osobą wierzącą a co za tym idzie - oczywiście praktykującą, nie wyobrażam sobie życia bez wiary i Boga. Tak wiem - współżycie przed ślubem jest grzechem.
Wobec tego mam kilka pytań.
1. Czy uważacie, że fakt zamieszkania z chłopakiem, biorąc pod uwagę odrzucenie ze strony moich rodziców i chęć ofiarowania naszemu dziecku prawdziwego domu jest naprawdę czymś złym? Znam te wszystkie historie o mieszkaniu przed ślubem, jednak to nie jest nasz wymysł, bo wspólnie twierdzimy, że gdyby nie nasze dziecko nie mieszkalibysmy razem.
2. Jak już urodzę, mogę w jakiś sposób przystąpić do sakramentu Komunii Świętej? I oczywiście do sakramentu pokuty, czy faktycznie nie dostanę rozgrzeszenia?
3. Czy mogę zostać chrzestną? Jestem w zaawansowanej ciąży, moja przyjaciółka rodzi 4 miesiące po mnie. Do tego momentu nie będę po ślubie.

Dziękuje za każdą odpowiedz,
Pozdrawiam - zmęczona swoim życiem.

Do Komunii zawsze można przystąpić, jeśli nie pozostaje się chociażby w wolnym związku czy cywilnym
dr Arletta Bolesta
adwokat kościelny
(kościelne procesy o nieważność małżeństwa)

[Andej]

Do Komunii zawsze można przystąpić, jeśli nie pozostaje się chociażby w wolnym związku czy cywilnym
dr Arletta Bolesta
adwokat kościelny
(kościelne procesy o nieważność małżeństwa)

Niestety, nie. To, co podałaś jest jeno warunkiem koniecznym, ale nie dostatecznym.
Jednak biorąc pod uwagę wypowiedzi Franciszka, to właściwie wszystko staje się subiektywne i niepodlegającego żadnej jednoznacznej ocenie.

[CiekawaXO]

Podlega ocenie właśnie, jak najbardziej. Ale kapłana i zainteresowanego, razem.
Wiec zgorszenie się, że ktoś podchodzi od Komunii a żyje z kimś innym po rozwodzie, nie może być obiektem twoich ocen jego postępowania itd., bo nie wiesz jak wygląda jego sytuacja i może być czysty przed Bogiem.
W końcu to zostało jasno napisane, zdefiniowane, i została postawiona kropka nad,, i,,.

[recki]

Np. art. 2284 i 2285 Katechizmu.

Mówimy o mieszkaniu osób, które nie współżyją ze sobą! Więc jakie więc według Ciebie zło i zgorszenie popełniają? Czym grzeszą?

Jeśli ktoś z boku zakłada, że para w mieszkaniu obok współżyje, to zalecałbym najpierw przyjrzeć się własnemu sumieniu, jeśli w taki sposób ocenia kogoś, kogo nie zna.

[CiekawaXO]

Aż sobie screena zrobiłam bo odpowiedź taka,że buty spadają. Dobra,w punkt,i w końcu rozprawiajaca się z kłamstwami, że jak się nie współżyje, to i tak nie można ze sobą mieszkać.
Widzę niektórzy mają swoją ewangelię i na chama wciskają swoje ,,prawdy,,byle wyszło na ich. Strach się bać co ludziom którzy wiedzy nie zweryfikują opowiadają o nauce KK.

Dodano po 6 minutach 11 sekundach:
Życzyłabym sobie z 10ciu takich Reckich na forum jeszcze-spodziewałabym się wielu nawróceń po jego sposobie pisania oraz treści.

[marcin]

To jest nagminne, zwlaszcza na forach wszyscy chca innych nawracac, a sami sie jeszcze dobrze nie nawrocili i chcieli by wszystkim dookola zycie ukladac wedlug wlasnych wyobrazen Nauki Kosciola. Brakuje tylko sprawdzania przed Komunia Sw. czy sasiad byl u spowiedzi i z czego sie spowiadal.
To tak jak z obrazami nagich postaci, jeden widzi piekno ciala , a drugi jedynie narzady seksualne i jest tym zgorszony.