Heya

[heya]

40 na karku. Idę. Upadam. Wstaję. Otrzepuję się i idę dalej. Czasem w bok. Czasem krok do tyłu albo i dwa, Mimo wszystko staram się jednak iść tym Bożym szlakiem przez życie. Niby droga prosta a jak trudna, wie tylko ten co nią podąża.

Witam serdecznie wszystkich.

Z Panem Bogiem.

[miłośniczka Faustyny]

Cześć. Dobrze, że jesteś!

[sądzony]

Witaj w duchu i miłości człowiecze.
Wszyscy jak i Ty się staramy.

[Rak]

Witaj heya. Upadasz, podnosisz się, idziesz prosto, potem w bok? To jesteś w dobrym miejscu, bo my wszyscy mamy tak samo

[AdamS.]

40 na karku. Idę. Upadam. Wstaję. Otrzepuję się i idę dalej. Czasem w bok. Czasem krok do tyłu albo i dwa, Mimo wszystko staram się jednak iść tym Bożym szlakiem przez życie. Niby droga prosta a jak trudna, wie tylko ten co nią podąża.

Jednym słowem przedzierasz się ku Horyzontom jak my wszyscy! Horyzont bywa spowity mgłami i wydaje się taki odległy, ale to zawsze on kieruje nasz wzrok ku wschodzącemu i zachodzącemu Słońcu. Mieszkam w Bieszczadach, a rozeta karpacka to właśnie pradawny znak Słońca, którego kult w drodze inkulturacji przekształcono w symbolikę odnoszącą się do Chrystusa. Nie ustawajmy więc, nieustannie ku Niemu podążajmy! Witam Cię w naszym gronie (Adam, co ma już o 15 więcej na karku niż Ty).

[Nenderen]

Cześć, życzę owocnego duchowo forumowania w tym pogodnym miejscu
Dobrze, że jesteś

[Andej]

40 na karku. Idę. Upadam. Wstaję. Otrzepuję się i idę dalej. Czasem w bok. Czasem krok do tyłu albo i dwa, Mimo wszystko staram się jednak iść tym Bożym szlakiem przez życie. Niby droga prosta a jak trudna, wie tylko ten co nią podąża.

Chyba każdy tak ma. Nie ważne ile razy się upadnie, ważne, aby podnieść się tyle samo razy. I, aby ostatnim gestem było podniesienie się ku Bogu.
Trzymaj się. Jesteśmy to po to, aby wspierać się w drodze do Ojca w niebie.