Nie wynosić się

[sądzony]

Mój problem polega po części na tym, że nie wiem jak definiować swoje uczucia w tym co moi spowiednicy postrzegają jako moją rzekomą wiarę.

Chyba nie rozumiem co chcesz powiedzieć.

Dodano po 2 minutach 17 sekundach:
To co piszesz jest bardzo intymne. Dzięki, że się z nami dzielisz.

[Nenderen]

Sądzony, chodzi mi o to że nie wiem kiedy moje odczucia w kwestiach religijnych są pragnieniem wierzenia a kiedy wierzeniem. Dziękuję za Twoje dobre słowa.

[sądzony]

Sądzony, chodzi mi o to że nie wiem kiedy moje odczucia w kwestiach religijnych są pragnieniem wierzenia a kiedy wierzeniem.

Moja rada (choć może głupia):
1. zaakceptuj to, że możesz nie wiedzieć,
2. nie skupiaj się na odczuciach,
3. przestań pragnąć wiary,
4. pragnij jedynie Boga.

Może to proste, choć wydaje mi się, że dla Ciebie to żadna rada. Pewnie chodzi Ci o konkretniejsze rzeczy. Kolejna sprawa to mogę w ogóle nie ogarniać o czym Ty próbujesz powiedzieć.

[Nenderen]

Dziękuję za Twój przyjazny post. Postaram się.

[Andej]

Wydaje mi się, że każdy wierzący, jeśli jest człowiekiem myślącym, to ma wątpliwości. Ma problemy. I z wiarą, i z rozumieniem i z samym sobą.
Wszyscy jesteśmy grzesznikami. Nikt z nas nie jest w stanie zrozumieć Boga.
Wiara, to wybór kierunku. Świadomy. Wybór wzoru.
Wielcy święci miewali takie problemy. Nawet latami. To nie świadczy o nich źle. Ale o dążeniu. O świadomości, jak mało możemy. A jak wiele trzeba.

Jedyne co mnie w tym niepokoi, to brak zaufania. Czy potrafisz klęknąć przed obrazem Miłosierdzia i w wiarą i przekonaniem wyznać to, co jest na nim napisane?

[Nenderen]

Nie wiem czy trudność w jednoznacznym zdefiniowaniu własnych uczuć jako wiarę w Jezusa oznacza brak ufania Mu.
Postrzegam Jezusa jako godnego zaufania natomiast nie wiem czy moje uczucia są na tyle godne by określić je wiarą.
Wiem jedno: Chrystus jest dla mnie najważniejszy.

[sądzony]

... nie wiem czy moje uczucia są na tyle godne by określić je wiarą.

Wydaje mi się, że uczucia są poza Tobą. Nikt świadomie nie decyduje o tym co odczuwa. Nawet w stosunku do Chrystusa.
Ja osobiście czuję do Niego sympatię, ale przez większość życia do Boga czułem skrajny żal, a nawet nienawiść.

[Nenderen]

Przyjmij w takim razie wyrazy wsparcia. Jezus z pewnością bardzo się o Ciebie troszczy.

[Andej]

Wiem jedno: Chrystus jest dla mnie najważniejszy.

Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu.

To, co odczuwasz, to przejaw skromności. I własnej małości wobec Absolutu.

Wydaje mi się, że powinno się odrzucić uczucia. Nie mogą przeszkadzać wierze. Wiara to nie uczucia. Wiara to wybór, postawa.

Uważam, ze jesteś na dobrej drodze. Ale chyba zbyt skoncentrowany na sobie. Postaraj się stale pamiętać o tym, co napisałeś.

Wiem jedno: Chrystus jest dla mnie najważniejszy.

[Nenderen]

Bardzo Tobie dziękuję, Andeju

[Marek_Piotrowski]

Eucharystia to lekarstwo (także na problemy z wiarą) a nie nagroda za wiarę.

[Nenderen]

Marku, jeżeli jednak istnieje ryzyko, że jestem nieuświadomionym ateistą który mylnie zinterpretuje pragnienie wierzenia jako wiarę w wyniku czego przyjmie niegodnie Eucharystię to czy nie lepiej żebym nie narażał Przenajświętszego Sakramentu?
Ale nie twierdzę stuprocentowo że odczuwam bardziej pragnienie wierzenia niż samo wierzenie bo czuję się pośrodku.

[Andej]

Marku, jeżeli jednak istnieje ryzyko, że jestem nieuświadomionym ateistą który mylnie zinterpretuje pragnienie wierzenia jako wiarę w wyniku czego przyjmie niegodnie Eucharystię to czy nie lepiej żebym nie narażał Przenajświętszego Sakramentu?
Ale nie twierdzę stuprocentowo że odczuwam bardziej pragnienie wierzenia niż samo wierzenie bo czuję się pośrodku.

Errare humanum est. Jeśli widzisz Boże Światło i kierujesz się ku niemu, to nie błądzisz. Możesz kluczyć meandrami, ale latarnia Boska wciąż wskazuje kierunek. Halsowanie pozwala dopłynąć do celu.
Rozumiem, że chcesz więcej. I bardzo dobrze. Ale wiara jest jak krzew gorczycy, nie od razu siadają na nim ptaszki. Nie od razu wydaje plony.
Zaufaj Panu. Po prostu zaufaj. Nie szukaj wodotrysków. Nie oczekuj mistycznych stanów. Po prostu pchaj ten wózek. Do Boga.

[Marek_Piotrowski]

Marku, jeżeli jednak istnieje ryzyko, że jestem nieuświadomionym ateistą który mylnie zinterpretuje pragnienie wierzenia jako wiarę w wyniku czego przyjmie niegodnie Eucharystię to czy nie lepiej żebym nie narażał Przenajświętszego Sakramentu?

Masz pragnienie Sakramentu. Według mnie nie ma mowy o niegodnym przyjmowaniu. Pozwól Bogu się tym zająć.

Ale nie twierdzę stuprocentowo że odczuwam bardziej pragnienie wierzenia niż samo wierzenie bo czuję się pośrodku.

Zaraz... a jak definiujesz "wierzenie"?

[Nenderen]

Moim zdaniem wierzenie to przekonanie wynikające z religijnego nastawienia.
Andeju, Marku, dzięki za rady.