Nie wynosić się

[miłośniczka Faustyny]

Ja np. prawie chyba wogóle nie przystąpiłem w tym roku do Komunii, ale z trochę innego powodu, bo mam problem z rozróżnianiem tak zwanej nocy ciemnej mojej duszy czyli subiektywnego odczucia braku Boga od mojej ewentualnej niewiary.
Ale moi spowiednicy uważają moje odczucia za zespolone z wiarą katolicką.

Nenderen, no co Ty, przecież skoro spowiednicy Ci mówią tak, to czemu nie przyjmujesz Komunii? Jeśli nie jesteś w grzechu ciężkim to w ogóle nie zwracaj uwagi na te myśli, które Ci zabraniają przyjąć Komunię. Uczucia nie są grzechem. Słuchaj się spowiedników i przystępuj do Eucharystii, w takich trudnych chwilach smutku jest Ci to szczególnie potrzebne.

[Nenderen]

Dziękuję za dobre słowo, duchowy Bracie Weleborze
Miłośniczko, dziękuję za życzliwość ale bywa, że nie wiem jak określić czy jestem wedle przeczuć pobożnym katolikiem czy pobożnym ateistą. Cały czas kocham Boga i Maryję ale mam problem z określeniem na ile to co czuję jest wiarą a na ile odczuciem, jakby nie tyle wiarą co chęcią wierzenia i tęsknotą za wierzeniem.
Moi spowiednicy znają pojęcie nocy ciemnej duszy uważając że to ją przeżywam a nie ateizm ale ja sam nie wiem co o tym myśleć.
Zresztą nawet święta Faustyna pisała, że nie każda rada spowiednika może okazać się trafna.
Nie chcę przyjąć katolickiej Komunii nie będąc katolikiem wedle wiary bo byłoby to nie fair wobec Kościóła który ma dla mnie oblicze duchowej matki i powierniczki doczesnych trosk.

[sądzony]

Dziękuję za dobre słowo, duchowy Bracie Weleborze
Miłośniczko, dziękuję za życzliwość ale bywa, że nie wiem jak określić czy jestem wedle przeczuć pobożnym katolikiem czy pobożnym ateistą. Cały czas kocham Boga i Maryję ale mam problem z określeniem na ile to co czuję jest wiarą a na ile odczuciem, jakby nie tyle wiarą co chęcią wierzenia i tęsknotą za wierzeniem.
Moi spowiednicy znają pojęcie nocy ciemnej duszy uważając że to ją przeżywam a nie ateizm ale ja sam nie wiem co o tym myśleć.
Zresztą nawet święta Faustyna pisała, że nie każda rada spowiednika może okazać się trafna.

Pomodlę się. To musi być trudne.
Tak, chyba nie tylko Faustyna o tym pisała.

[Nenderen]

Dzięki, sądzony.
W sferze afirmacyjnej czuję się katolikiem będąc zafascynowanym Bogiem w Trójcy Świętej i Sakramentami ale jeżeli chodzi o kwestię wiary czasami jest we mnie uczucie, że prawdy wiary katolickiej są czymś na zasadzie "zbyt piękne by było prawdziwe". Absolutnie jednak nimi nie gardzę ani ich nie wyśmiewam.

[Marek_Piotrowski]

Dzięki, sądzony.
W sferze afirmacyjnej czuję się katolikiem będąc zafascynowanym Bogiem w Trójcy Świętej i Sakramentami ale jeżeli chodzi o kwestię wiary czasami jest we mnie uczucie, że prawdy wiary katolickiej są czymś na zasadzie "zbyt piękne by było prawdziwe". Absolutnie jednak nimi nie gardzę ani ich nie wyśmiewam.

To tak samo jak ja, kiedy czytam o fizyce kwantowej albo o kosmosie...

[miłośniczka Faustyny]

Zresztą nawet święta Faustyna pisała, że nie każda rada spowiednika może okazać się trafna.

Ale każdej rady spowiednika się słuchała. I też miała takie doświadczenie nocy duchowej, kazali jej spowiednicy przyjmować Komunię. Słuchaj się spowiedników, to bardzo ważne, a nie uważasz, że Twoje lęki wiedzą lepiej.

[Nenderen]

Czy pragnienie odczuwania wiary stanowi rodzaj kultu?
Miłośniczko, spowiednicy nie nakazali mi przyjmować Komunii na siłę. Zresztą katolicy nie mają obowiązku przyjmowania Eucharystii co niedzielę ale oczywiście w radości wiary postrzeganie tego jako obowiązek ustępuje miejsca pojmowaniu jako perspektywę i pocieszenie.

[miłośniczka Faustyny]

Miłośniczko, spowiednicy nie nakazali mi przyjmować Komunii na siłę. Zresztą katolicy nie mają obowiązku przyjmowania Eucharystii co niedzielę ale oczywiście w radości wiary obowiązek ustępuje miejsca perspektywie i pociesze.

Oczywiście, że nie ma obowiązku, ale jeśli dobrze zrozumiałam, Ty byś bardzo chciał przyjmować, ale się irracjonalnie obawiasz.

[Nenderen]

Miłośniczko, spowiednicy nie nakazali mi przyjmować Komunii na siłę. Zresztą katolicy nie mają obowiązku przyjmowania Eucharystii co niedzielę ale oczywiście w radości wiary obowiązek ustępuje miejsca perspektywie i pociesze.

Oczywiście, że nie ma obowiązku, ale jeśli dobrze zrozumiałam, Ty byś bardzo chciał przyjmować, ale się irracjonalnie obawiasz.

Odpowiem w iście barokowym stylu: otóż to!
Bardzo, ale to bardzo się obawiam

[Andy72]

Nie rozumiem. Mógłbyś przyjmować Komunię a nie przyjmujesz? Przez to że nie masz uczucia posiadania wiary?

[sądzony]

Dzięki, sądzony.
W sferze afirmacyjnej czuję się katolikiem będąc zafascynowanym Bogiem w Trójcy Świętej i Sakramentami ale jeżeli chodzi o kwestię wiary czasami jest we mnie uczucie, że prawdy wiary katolickiej są czymś na zasadzie "zbyt piękne by było prawdziwe". Absolutnie jednak nimi nie gardzę ani ich nie wyśmiewam.

Wydaje mi się, że każdy wątpi. Ja również. Nie doświadczyłem jednak Nocy Ciemnej, a co za tym idzie jedynie teoretycznie wiem co się w Tobie dzieje. Sam czasem mam poczucie, że moja wiara jest swego rodzaju próbą ucieczki, wymysłem mojego rozumu, tarczą przed rzeczywistością, lekarstwem na ChAD, odpuszczeniem permanentnej kontestacji czy rozwiązaniem życia, które sam sobie wmówiłem. Boję się, że autodestrukcję zstąpiłem autooszustwem.

Jednakże póki co On działa w moim życiu poprzez wszystko i poprzez cokolwiek, co rozwiewa wątpliwości.

[Nenderen]

Mój problem polega po części na tym, że nie wiem jak definiować swoje uczucia w tym co moi spowiednicy postrzegają jako moją rzekomą wiarę.

[sądzony]

Zresztą nawet święta Faustyna pisała, że nie każda rada spowiednika może okazać się trafna.

Ale każdej rady spowiednika się słuchała. I też miała takie doświadczenie nocy duchowej, kazali jej spowiednicy przyjmować Komunię. Słuchaj się spowiedników, to bardzo ważne, a nie uważasz, że Twoje lęki wiedzą lepiej.

Nie chcę szerzyć głupot, ale czytając o karmelu (niestety nie pamiętam czy było to u św. Jana czy u interpretatorów) również spotkałem się z opinią, iż ostatecznie rozgrywa się to pomiędzy osobą, a Bogiem. Zakładam oczywiście, że faktycznie doświadczasz nocy ducha.

[Andej]

Zresztą katolicy nie mają obowiązku przyjmowania Eucharystii co niedzielę

Czy katolicy maja jakieś obowiązki? Wydaje mi się, że powinni postępować zgodnie ze swoją wolą, a nie pod przymusem wypełnienia obowiązku.
Jezus powiedział: To czyńcie na moja pamiątkę. To nie obowiązek. To prawo. Nie powiedział jak często. Raz na rok, bo kiedyś Kościół wymyślił takie minimum?
Uczta Eucharystyczna. Zastawiony stół. Gospodarz zaprasza. Przygotowane najwymyślniejsze potrawy. A gość przychodzi i mówi: Siądę i się popatrzę, jak inni jedzą. A moę: To mi nie smakuje. Albo: dopiero co jadłem, nie mam ochoty. Co pomyśli sobie gospodarz czekający z smacznym kąskiem wyciągniętym w Twoją stronę? A Jezus czeka. Oddaje na siebie. Pragnie, abyśmy korzystali z pokarmu życia wiecznego>. Czy się nie obrazi, tak jak gospodarza, u którego nie chcemy nic jeść? Będzie czekał z wyciągniętą dłonią.
Aby nie zasłabnąć w biegu, trzeba się posilać.

[Nenderen]

Andeju, też wcześniej wspomniałem o potrzebie odejścia od potocznego rozumienia obowiązku w sferze wiary. Rozumiem tą kwestię natomiast dziękuję za chęć pomocy.
To nie przypadek, że wybrałem na forumową ikonkę monstrancję z Przenajświętszym Sakramentem a w podpisie dałem cytat ze słów o Eucharystii. W różny sposób próbuję otaczać się myślami o Jezusie Eucharystycznym i czcić Go na tyle ile potrafię to w swoich trudnościach.