Aloha

[Andej]

kim jestem? dokąd zmierzam? jaka jest misja mojej duszy? co czeka Ziemię?

Tak, to ważne pytania. Zwłaszcza pierwsze może pomieszać w głowie. Bo człowiek nie rozpoznający swojej tożsamości, raczej, nie może znaleźć celu. Wydaje mi się, że trzeba stanąć mocno na ziemi, aby móc zacząć iść.
To, dokąd człowiek zmierza, jest wynikiem dokonywanych przez niego wyborów, decyzji. Zwykle człowiek zmierza do celu, jaki sobie wyznaczył. Jeśli rozpoznaje wolę Boga, zmierza do nieba. A gdy nie to kręci się w kółko. Bez kierunku. Ale nagorzej mają ci, którzy świadomie odrzucają to, co Bóg dla nich przeznaczył. Oni niestety zmierzając do miejsca, w którym Boga nie ma.
Misja duszy? Uważam, że to człowiek, jako całość ma misję. Sama dusza nie.
Natomiast to, co czeka Ziemię, zupełnie mnie nie interesuje. Sądzę, że powolne oziębianie. Stały wzrost entropii. Wyrównanie stanów energetycznych. Ale to samo czeka wszelkie inne planety. Ale, z tego co słyszałem, jeszcze kilka lat upłynie, zanim dojdzie do tego. Sądzę też, że proces ten będzie asymptotycznie spowalniać.

[Dezerter]

uśmiechnąłem się ( nie śmiałem!) jak ciebie poczytałem - przypominasz mi mnie samego jak byłem nastolatkiem, a nawet później.
Dobrze, że chcesz przedyskutować z nami swoje odkrycia i przemyślenia
Zakładaj konkretne wątki i omówimy tematy.

[Oświecona]

PAN JEZUS JEST BOGIEM
NIE MA REINKARNACJI
WSZYSTKO ZMYŚLIŁAM
ŻEGNAM

[Albertus]

Ale to jakiś eksperyment był czy tylko żart?

Nie musisz się od razu żegnać z forum.

[sądzony]

Ty piszesz o czymś trochę innym, bardziej empirycznym.

Jesteś pierwszą osobą jaką znam, która twierdzi, że (sugeruje), że piszę (mówię, interesuje mnie) o czymś empirycznym
To ciekawe.
Interesuje mnie psychologia głębi, duchowość, mistyka, relacja z Bogiem ...

Mnie interesuje poszukiwanie odpowiedzi na pytania: kim jestem? dokąd zmierzam? jaka jest misja mojej duszy? co czeka Ziemię?

... a co za tym idzie dotyka to w zasadzie tych samych pytać co Ciebie. Mianowicie: kim jestem?, dokąd zmierzam?, jaka jest misja mojej duszy? No może "co czeka Ziemię?" mniej, bo pośrednio, ale również.

Widzę siebie jako część całości, ….

Super. Ja również.

… dlatego nie mam potrzeby rozkładania mojej psychiki na czynniki pierwsze, żeby szukać ukrytych cieni, pierwotnych instynktów itp.

W jaki sposób chcesz więc dowiedzieć się kim jesteś nie znając choćby swych cieni?
Co jest tym co ze mną teraz rozmawia. Z mojego punktu widzenia jest to w „przerażającej” części ego. A Twoim?

Choć może jest to ciekawe :-)

Wydaje mi się na drodze rozwoju duchowego, samoświadomości niezbędne jest zwrócenie się, ku własnej głębi.
Nie sądzisz?

Generalnie nadal nie odpowiedziałaś na moje zasadnicze pytania:

@Oświecona chodzi mi o to w czym konkretnie przejawia się rozwój świadomości, np. na Twoim przykładzie?

Rozumiem, że skoro to Cię zajmuje, interesuje do tego stopnia, że Twój nick to „oświecona”, to coś się zmieniło. Gdy patrzysz na siebie z roku 2021, 2020, 2019r. Oświecenie, rozwój świadomości, uduchowienie to proces permanentnej zmiany. To nie jedynie posiadanie informacji, (że świat się zmienia, ludzie są coraz bardziej nerwowi, „przebywają” ze sobą używając urządzeń elektronicznych, tradycja traci na wartości), to nie tylko „wiara” (w reinkarnacje, ufo, jungowskie czy kwantowskie teorie). To chyba również coś czego w jakichś sposób doświadczach, coś co w jakichś sposób czynisz.

Jednym słowem samoświadomość czy rozwój duchowy pozostający jedynie w Twojej głowie nie jest chyba żadnym oświeceniem. Tak mi się wydaje. Co myślisz?

Skoro rozwijasz swoją świadomość, założyłem, że pewnie interesuje Cię psychologia i pytam po prostu czy posiadasz jakiegoś, powiedzmy "badacza" w tej dziedzinie (powiedzmy) nauki, który szczególnie przypadł Ci do gustu próbując tłumaczyć kim jest człowiek od strony psychicznej?

Skoro nie oświeca Cię psychologia, cóż więc to za religia, ruch, system wartości?
Skąd czerpiesz, bo chyba nie ze swej psychiki, której „poznawanie” Cię nie interesuje.


Jakkolwiek to wybrzmiało.
W duchu i miłości.

[Oświecona]

Ale to jakiś eksperyment był czy tylko żart?

Nie wiem.

@sądzony
Moje odpowiedzi na Twoje pytania nie byłyby dla Ciebie interesujące, bo mamy inne spojrzenie. Ty uważasz pewnie cienie za coś podrzędnego, a moim zdaniem to, co uważa się za cień, może być centrum ego i właściwie jest uznawane za cień przez uwarunkowania społeczne. Uważam, że celem rozwijania świadomości jest uwalnianie potencjału cienia.

[Andej]

Cień jest tylko ulotnym wspomnieniem istnienia istniejącym tylko w silnym świetle sensu.

[Oświecona]

Cień jest tylko ulotnym wspomnieniem istnienia istniejącym tylko w silnym świetle sensu.

@sądzony i ja piszemy o koncepcji cienia wg Junga.
A to, co napisałeś, bez urazy, nie ma sensu. Żadne tam „ulotne wspomnienia istnienia”. Chociaż możliwe, że nie zrozumiałam sarkazmu.

[sądzony]

Moje odpowiedzi na Twoje pytania nie byłyby dla Ciebie interesujące, bo mamy inne spojrzenie.

Nie napisałem, że nie były interesujące. Wręcz przeciwnie.
Były jednak wymijające.
Czy sama tego nie czujesz?

Ty uważasz pewnie cienie za coś podrzędnego, ...

"Podrzędnego" w sensie nieuświadomionego jak najbardziej, "podrzędnego" w sensie nieistotnego - żadną miarą.

... a moim zdaniem to, co uważa się za cień, może być centrum ego

Co więc uważasz za cień? W jaki sposób cień może być centrum ego? Czy jest ego (twoim zdaniem)?

... i właściwie jest uznawane za cień przez uwarunkowania społeczne.

"Cień" to po prostu nazwa. Bo jest "zakryte, ciemne, głębokie, trudnodostępne, nieznane, wzbudzające lęk ..."
I tak, często uznawane jest za złe poprzez uwarunkowania choć nie wiem czy to źle.
Gdyby tak nie było, nie byłoby "cienia", a bez niego mogłoby nie być z niego wychodzenia czy tam (można by rzec) "oświecenia".

Uważam, że celem rozwijania świadomości jest uwalnianie potencjału cienia.

Coś w tym jest, ale nie do końca użyłbym stwierdzenia "uwalnianie".
Czy w psychozie, "opętaniu", "zawładnięciu", zaburzeniu nie mamy do czynienia z uwolnieniem cienia.

Dodano po 3 minutach 32 sekundach:

@sądzony i ja piszemy o koncepcji cienia wg Junga.
A to, co napisałeś, bez urazy, nie ma sensu. Żadne tam „ulotne wspomnienia istnienia”. Chociaż możliwe, że nie zrozumiałam sarkazmu.

Nie napisałaś, że chodzi o Junga. Niech więc będzie.

[Marek_Piotrowski]

Cień jest tylko ulotnym wspomnieniem istnienia istniejącym tylko w silnym świetle sensu.

@sądzony i ja piszemy o koncepcji cienia wg Junga.

A @Andej wg Platona.

[Oświecona]

Nie napisałem, że nie były interesujące. Wręcz przeciwnie.
Były jednak wymijające.
Czy sama tego nie czujesz?

To prawda, ale nie mam przecież obowiązku odpowiadać na wszystkie pytania.

Ale dobrze. Skoro chce Ci się to czytać...

W jaki sposób chcesz więc dowiedzieć się kim jesteś nie znając choćby swych cieni?
Co jest tym co ze mną teraz rozmawia. Z mojego punktu widzenia jest to w „przerażającej” części ego. A Twoim?

Interesuje mnie potencjał, moc i siła. One pokazują mi, kim jestem.
Ego – cień, nieukształtowana papka z wbudowanym potencjałem mocy.

Wydaje mi się na drodze rozwoju duchowego, samoświadomości niezbędne jest zwrócenie się, ku własnej głębi.
Nie sądzisz?

Jest niezbędne o tyle, o ile jest pożyteczne, przyjemne i daje wzrost mocy.

Rozumiem, że skoro to Cię zajmuje, interesuje do tego stopnia, że Twój nick to „oświecona”, to coś się zmieniło. Gdy patrzysz na siebie z roku 2021, 2020, 2019r. Oświecenie, rozwój świadomości, uduchowienie to proces permanentnej zmiany. To nie jedynie posiadanie informacji, (że świat się zmienia, ludzie są coraz bardziej nerwowi, „przebywają” ze sobą używając urządzeń elektronicznych, tradycja traci na wartości), to nie tylko „wiara” (w reinkarnacje, ufo, jungowskie czy kwantowskie teorie). To chyba również coś czego w jakichś sposób doświadczach, coś co w jakichś sposób czynisz.

Jednym słowem samoświadomość czy rozwój duchowy pozostający jedynie w Twojej głowie nie jest chyba żadnym oświeceniem. Tak mi się wydaje. Co myślisz?

Tak, jeżeli się czyta o czymś, to wtedy można to porównać z tym, co jest w głowie. A głowa, umysł, świadomość, ego, ma moc twórczą i tak naprawdę wiele więcej nie trzeba ponad te ewentualne informacje z zewnątrz. Doświadczenie pokazuje mi, że najwięcej dzieje się właśnie w głowie, od tego wszystko się zaczyna.

Skąd czerpiesz, bo chyba nie ze swej psychiki, której „poznawanie” Cię nie interesuje.

Nie muszę czerpać. To jest we mnie i ze mną. Jest jak natchnienie.

Co więc uważasz za cień? W jaki sposób cień może być centrum ego? Czy jest ego (twoim zdaniem)?

Cień to coś, co otoczenie tłumi w procesie wychowania i człowiek to musi uwolnić, wtedy jest w pełni sobą.

Czy w psychozie, "opętaniu", "zawładnięciu", zaburzeniu nie mamy do czynienia z uwolnieniem cienia.

Psychoza to „przedszkole”. Tzn. chodzi mi o to, że jest ona zbyt powierzchowna. Może ujawniać cień, ale to za mało, poza tym jest nieracjonalna. Więcej cienia widać w zaburzeniach lękowych, ale celem jest to, by cień stał się integralną strukturą osobowości, aby stał się racjonalny i nie wzbudzał przekonania, że „ta osoba jest chora”. Ta osoba po prostu ma taka być. To są ludzie, którym nie można zarzucić, że „postradali zmysły”, a mimo to inni czują przed nimi respekt.

Łamię sobie głowę nad Twoimi pytaniami, nie nadawaj im tak introspektywnego kierunku ;-)

Cień jest tylko ulotnym wspomnieniem istnienia istniejącym tylko w silnym świetle sensu.

@sądzony i ja piszemy o koncepcji cienia wg Junga.

A @Andej wg Platona.

A przyszedł mi do głowy Platon, ale tak się pogubiłam w konstrukcji zdania Andeja, że odrzuciłam tę możliwość ;-)

[sądzony]

Łamię sobie głowę nad Twoimi pytaniami, nie nadawaj im tak introspektywnego kierunku ;-)

To wynika (pewnie) z mojego lęku
Postaram się być mniej "nachalny".
Fakt nie musisz odpowiadać na pytania. Miło się rozmawia.

Dlaczego tu jesteś?

Pozdrawiam
W duchu i miłości.

[Oświecona]

Dlaczego tu jesteś?

Bo wszędzie szukam mocy.

[sądzony]

Jeśli Cię denerwuję to olej moje posty.

Interesuje mnie potencjał, moc i siła.

Po co ci to? Jesteś słaba?

One pokazują mi, kim jestem.

Nie rozumiem.

Ego – cień, nieukształtowana papka z wbudowanym potencjałem mocy.

Do czego wykorzystujesz moc?

Wydaje mi się na drodze rozwoju duchowego, samoświadomości niezbędne jest zwrócenie się, ku własnej głębi.
Nie sądzisz?

Jest niezbędne o tyle, o ile jest pożyteczne, przyjemne i daje wzrost mocy.

Więc może nie „o ile”, a „kiedy”?

Tak, jeżeli się czyta o czymś, to wtedy można to porównać z tym, co jest w głowie. A głowa, umysł, świadomość, ego, ma moc twórczą i tak naprawdę wiele więcej nie trzeba ponad te ewentualne informacje z zewnątrz. Doświadczenie pokazuje mi, że najwięcej dzieje się właśnie w głowie, od tego wszystko się zaczyna.

Tak wiele dzieje się w głowie, w nas, w naszej „głębi”. Człowiek jest twórczy. Ale czy nie trzeba konfrontować tego co wypluje nasze nieświadome i nada mu formę „myśli, konceptu, idei”?

Nie muszę czerpać. To jest we mnie i ze mną. Jest jak natchnienie.

Poniekąd też w to wierze. Nazywam To Bogiem, a Ty?

Cień to coś, co otoczenie tłumi w procesie wychowania i człowiek to musi uwolnić, wtedy jest w pełni sobą.

Wydaje mi się, że sami również. Nie tyle go tłumimy, co mamy go w nosie.

Psychoza to „przedszkole”. Tzn. chodzi mi o to, że jest ona zbyt powierzchowna. Może ujawniać cień, ale to za mało, poza tym jest nieracjonalna.

O, to ciekawe. Doświadczyłem tego „przedszkola”. Od wewnątrz wcale nie jest nieracjonalna. Wręcz przeciwnie. I uwierz, żadną miarą nie jest powierzchowna.

Więcej cienia widać w zaburzeniach lękowych, ale celem jest to, by cień stał się integralną strukturą osobowości, aby stał się racjonalny i nie wzbudzał przekonania, że „ta osoba jest chora”.

Tu się zgodzę.

Ta osoba po prostu ma taka być. To są ludzie, którym nie można zarzucić, że „postradali zmysły”, a mimo to inni czują przed nimi respekt.

To trochę Laingowsko-Kępińsko-Dąbrowskie. Nie mam twardego zdania.

Pozdrawiam

Dodano po 26 minutach 25 sekundach:

Dlaczego tu jesteś?

Bo wszędzie szukam mocy.

I znalazłaś?

[Andy72]

Stlumiony w procesie wychowania Hitler zajal sie malowaniem, co mu nawet dobrze wychodzilo. Potem uwolnil swoj cien, poczul moc a inni przed nim respekt.
Czy o to chodzi?