Jak rozumieć te trudne słowa świetego Pawła?

[Andy72]

Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, a [jednak] odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko. Ziemia zaś, która pije deszcz często na nią spadający i rodzi użyteczne rośliny dla tych, którzy ją uprawiają, otrzymuje błogosławieństwo od Boga. (Hbr 6, 4-6)

Czyli możliwe tylko sytuacje jak u świętych:
- ktoś od początku był dobry do końca życia
- ktoś miał pierwszą część życia zła, światową, potem się nawrócił

A jeśli ktoś np. nawrócił się w wieku 20 lat, w wieku 30 lat się odwrócił, to potem do 80-ki jest pozamiatane i nie ma żądnych szans?

[sądzony]

Ja to w ogóle chyba ich nie rozumiem. Również jestem ciekaw. Choć coś Ci chyba z cytatem się "skosiło".

[Albertus]

Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, a [jednak] odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko. Ziemia zaś, która pije deszcz często na nią spadający i rodzi użyteczne rośliny dla tych, którzy ją uprawiają, otrzymuje błogosławieństwo od Boga. (Hbr 6, 4-6)

Czyli możliwe tylko sytuacje jak u świętych:
- ktoś od początku był dobry do końca życia
- ktoś miał pierwszą część życia zła, światową, potem się nawrócił

A jeśli ktoś np. nawrócił się w wieku 20 lat, w wieku 30 lat się odwrócił, to potem do 80-ki jest pozamiatane i nie ma żądnych szans?

Tylko że to raczej nie tyle chodzi o dobre czy złe życie ani jakieś upadki czy grzechy w życiu, bo o tym że takie rzeczy wierzącym mogą się zdarzyć możemy przeczytać w innych miejscach Pisma Świętego np Jk5;15, tylko o jakieś dobrowolne zaparcie i w pełni świadome wyrzeczenie się wiary i Chrystusa.

[Andy72]

Tylko że to raczej nie tyle chodzi o dobre czy złe życie ani jakieś upadki czy grzechy w życiu, bo o tym że takie rzeczy wierzącym mogą się zdarzyć możemy przeczytać w innych miejscach Pisma Świętego np Jk5;15, tylko o jakieś dobrowolne zaparcie i w pełni świadome wyrzeczenie się wiary i Chrystusa.

Przykładowo ja nawróciłem się 1999 w wieku 27 lat, w 2003 w wieku 31 zapałałem straszną nienawiścią do Boga, potem od lat chcę wrócić, ale nie mogę wytrwać z powodu grzechów.
Albo taki Wybrańczyk: najpierw był wierzący, obecnie "śmie wątpić", czy możliwe jest żeby wrócił do wiary?
Kiedyś pewna kobieta opisywała swój proceder, w którym to wyszukiwała świeżo nawrócone osoby, jeszcze nie utwierdzone w wierze i wpychała je w duchową przepaść, co kojarzy się ze słowami o kamieniu młyńskim.

[Andej]

Wydaje mi się, że tu należy odnieść się do wątku Czy ateistę można przekonać do wiary.
Nie można. Nie da się dopóki ktoś idzie w zaparte. Jeśli ktoś świadomie i dobrowolnie odrzuca Boga, to żaden argument go nie przekona. Wydaje mi się, że osoby, które świadomie stały się wrogami Boga nie są podatne na konstruktywny dialog. Dopóki nie odrzuca postawy w której Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko. Metanoja zawsze możliwa. Ale trzeba tego chcieć. Szukać Boga, aby móc Go znaleźć.

Wierzę w to, że dopóki człowiek dysponuje wolna wola, może zwrócić się ku Bogu, a Bóg go przyjmie. Proces odwrotny, niestety, też mozliwy.

[Abstract]

Nie można wierząc wyrzec się wiary, owo wyrzeczenie wynika z utraty wiary, a więc stanu niewiary. Wyrzeczenie się wiary z pistoletem przy głowie jest fałszywe. Torturowany często z czasem przyzna się do wszystkiego, albo wyrzeknie wszystkiego, ale stan jego umysłu jest wówczas odcięty od wszelkich przekonań.

[Albertus]

Tylko że to raczej nie tyle chodzi o dobre czy złe życie ani jakieś upadki czy grzechy w życiu, bo o tym że takie rzeczy wierzącym mogą się zdarzyć możemy przeczytać w innych miejscach Pisma Świętego np Jk5;15, tylko o jakieś dobrowolne zaparcie i w pełni świadome wyrzeczenie się wiary i Chrystusa.

Przykładowo ja nawróciłem się 1999 w wieku 27 lat, w 2003 w wieku 31 zapałałem straszną nienawiścią do Boga, potem od lat chcę wrócić, ale nie mogę wytrwać z powodu grzechów.
Albo taki Wybrańczyk: najpierw był wierzący, obecnie "śmie wątpić", czy możliwe jest żeby wrócił do wiary?
Kiedyś pewna kobieta opisywała swój proceder, w którym to wyszukiwała świeżo nawrócone osoby, jeszcze nie utwierdzone w wierze i wpychała je w duchową przepaść, co kojarzy się ze słowami o kamieniu młyńskim.

Można się zastanawiać na ile świadome i dobrowolne mogą być decyzje i deklaracje osób świeżo nawróconych, nie utwierdzonych w wierze a przede wszystkim zmanipulowanych przez innych.

Moim zdaniem to nie wolno tracić nadziei na nawrócenie nie tylko innych osób ale przede wszystkim samego siebie.

Hbr4:1 Lękajmy się przeto, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Jego odpoczynku, aby ktoś z was nie mniemał, iż jest jej pozbawiony.

[Andy72]

Ciekawy jestem zdania Barneya, bo podawał ten wers (Hbr 6,4-6) bez cytatu kilka dni temu, aż sprawdziłem w Biblii jaki to fragment.

[Abstract]

Dodano po 1 minucie 15 sekundach:

Przykładowo ja nawróciłem się 1999 w wieku 27 lat, w 2003 w wieku 31 zapałałem straszną nienawiścią do Boga, potem od lat chcę wrócić, ale nie mogę wytrwać z powodu grzechów.

wiara to dla mnie nieustanna wewnętrzna walka

A teraz warto się zastanowić. Mamy czuwać, ponieważ nie wiemy kiedy Pan domu przyjdzie. Ale w co w sytuacji, kiedy śmierć przyjdzie na takim etapie życia kiedy nie wierzymy w owe czuwanie i Pana, a nasze życie zakończyła np jakaś decyzja wynikająca z wolnej woli innego człowieka, w którą Bóg nie ingeruje.

[sądzony]

Można się zastanawiać na ile świadome i dobrowolne mogą być decyzje i deklaracje osób świeżo nawróconych, nie utwierdzonych w wierze a przede wszystkim zmanipulowanych przez innych.

Można się zastanawiać na ile świadome i dobrowolne mogą być decyzje i deklaracje osób "nigdy nie odwróconych", nie "przytwierdzonych" w wierze a przede wszystkim zmanipulowanych przez innych.

[Andy72]

Pytanie: czy jeśli ktoś na początku życia odwróci się od wiary, którą miał, to już nie ma powrotu?

[sądzony]

Pytanie: czy jeśli ktoś na początku życia odwróci się od wiary, którą miał, to już nie ma powrotu?

Dlaczego miałby nie mieć powrotu?
Bóg czeka nieustannie.

[Abstract]

Pytanie: czy jeśli ktoś na początku życia odwróci się od wiary, którą miał, to już nie ma powrotu?

Owieczka która się zagubiła i została odnaleziona, wcześniej była częścią stada. Nie można się zgubić, oddalić od czegoś do czego się nigdy nie należało wcześniej, nazywało domem.

[Andy72]

Tak, ale co w takim razie znaczą słowa Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, a [jednak] odpadli - odnowić ku nawróceniu.

Byli święci jak Jan Paweł II i Mała Tereska, którzy się nie odwrócili, byli tacy jak św.Franciszek i św. Maria Magdalena, którzy najpierw prowadzili życie światowe, tacy jak św. Paweł, który przed nawróceniem walczył z Bogiem, myśląc że służy Bogu.
czy był choć jeden święty, który najpierw był blisko wiary, potem się odwrócił, ale w końcu się nawrócił?

[sądzony]

"żeby tych"

EDIT: może być jak piszesz.