Czy to grzech - Isiacek

[Lizzie]

Jeśli dałoby się go naprawić to było super szkoda mi go wyrzucać .

[Isiacek]

Mam problem w rozeznawaniu..
Czy jeśli podczas rozmowy ze znajomą poruszyłam temat nieodpowiedniego zachowania naszego ulubionego wokalisty na koncercie, zgrzeszylam?
I jaka ew.wagę ma ten grzech...?

[lambda]

Mam problem w rozeznawaniu..
Czy jeśli podczas rozmowy ze znajomą poruszyłam temat nieodpowiedniego zachowania naszego ulubionego wokalisty na koncercie, zgrzeszylam?
I jaka ew.wagę ma ten grzech...?

A czemu miałby być to grzech

[Isiacek]

Bo mogła być to obmowa? Koleżanka nie wiedziała o jego nieodpowiednim zachowaniu. Podczas rozmowy dodałam, że jest dobrym wokalistą i lubię go słuchać, a jego zachowanie może było wynikiem złego dnia..
Może przesadzam, że teraz mam wyrzuty, bo przecież rozmawiać się będzie a ludzie show biznesu tego nie unikną...

[Morkej]

Nie zgrzeszylaś, bo mówiłaś o zachowaniu, które miało miejsce publicznie. Masz prawo o tym dyskutować z innymi.

[Isiacek]

Nie zgrzeszylaś, bo mówiłaś o zachowaniu, które miało miejsce publicznie. Masz prawo o tym dyskutować z innymi.

Dziękuję;)

[Isiacek]

Cześć,
jestem skrupulantem I mam problem z rozeznaniem ciężkości grzechu.

Bliska mi osoba jest w szpitalu, już 3 miesiąc lekarze nie umieją jej zdiagnozować. Stan się pogarsza..
Moi znajomi pytają czasem co słychać w tej kwestii i opowiadam. Tym razem okazuje się że poprzedni szpital zaniedbał stan tej osoby i niestety nie wiadomo czy da się coś jeszcze zrobić.
Czy popełniam grzech opowiadając, zwierzając się z tego bliskim? Sama pracuje w służbie zdrowia i narzekam na to co się w niej dzieje. Nie wymieniam nikogo z nazwiska bo nawet nie znam..

Co o tym myślicie?

[Susanna]

Też miałam z tym problem ostatnio. I spowiednik mi powiedział cenną rzecz. Nie mam grzechu gdy porozmawiam o tym co mnie boli z kimś bliskim. Powiedział ze nie ma.grzechu bo to są emocje które trzeba z siebie wyrzucić.
Co innego gadulstwo i rozpowiadanie na prawo i lewo coś dyskretnego o kimś.

[Andej]

Czy popełniam grzech opowiadając, zwierzając się z tego bliskim? Sama pracuje w służbie zdrowia i narzekam na to co się w niej dzieje. Nie wymieniam nikogo z nazwiska bo nawet nie znam..

Sądzę, że tak. Dlatego, że nie zgłaszając faktu tych zaniedbań do prokuratury narażasz innych pacjentów na podobne zaniedbania.
Powinnaś o tym mówić głośno i konkretnie. Może nawet zwrócić się do mediów. Zakładam, ze masz dowody. Że możesz udowodnić, że rzeczywiście doszło do zaniedbań. Nie nie są to tylko pomówienia.

[Isiacek]

Dziękuję Andej, rodzina tej osoby wie, że nie powinno się tak tego zostawić i myślę że coś z tym zrobią. To nie jest moja rodzina, tylko bliska osoba.

[AdamS.]

Czy popełniam grzech opowiadając, zwierzając się z tego bliskim? Sama pracuje w służbie zdrowia i narzekam na to co się w niej dzieje. Nie wymieniam nikogo z nazwiska bo nawet nie znam..

Samo zwierzenie grzechem nie jest, jeśli nie ma w nim oszczerstw. Osobiście jednak radziłbym wystrzegać się wszelkiego osądzania (za wyjątkiem sytuacji, która mogłaby zagrażać innym). Człowiek, który wyzwoli się od osądzania, sam staje się wolny i szczęśliwszy. Wolę zawsze zakładać czyjąś dobrą wolę, bo błędy popełnione z czyjejś słabości łatwiej mi sobie wytłumaczyć. Staram się więc nie "gdybać", jeśli ktoś popełni błąd - biorę to jako moje przeznaczenie i tak jest żyć o wiele łatwiej.

Ale wracając do przedstawionego przez Ciebie konkretu - myślę, że lekarze i pielęgniarki są dziś pod szczególną presją odpowiedzialności - nie tylko moralnej, ale i karnej. To paradoksalnie może prowadzić do sytuacji, w której boja się podejmować decyzje. Gdyby np. jakiś lekarz w wyniku swojego zmęczenia popełnił błąd, na pewno bym go nie podawał do sądu, bo nie działał w złej intencji. Co innego, gdyby to była jego celowa nonszalancja.

[Ojciec.Pablito]

Czy popełniam grzech opowiadając, zwierzając się z tego bliskim? Sama pracuje w służbie zdrowia i narzekam na to co się w niej dzieje. Nie wymieniam nikogo z nazwiska bo nawet nie znam..

Gdyby np. jakiś lekarz w wyniku swojego zmęczenia popełnił błąd, na pewno bym go nie podawał do sądu, bo nie działał w złej intencji. Co innego, gdyby to była jego celowa nonszalancja.

Szpitale i lekarze są ubezpieczeni od odpowiedzialności cywilnej, więc nie zawsze trezba warto mieć skrupuły. A pieniądze z odszkodowania mogą się przydać w rehabilitacji, dalszym leczeniu poszpitalnym.
Z tym zmęczeniem to jest też trochę tak, że nie reagując przyzwalamy na taki stan rzeczy, bo lekarze nadużywają mozliwości pracy na wiele godzin i ponad swoje siły po to aby zarobić więcej pieniędzy.
Jestem mężem osoby po chorobie nowotworowej i dramatycznym leczeniu, gdzie w trakcie leczenia popaełniono masę zaniedbań, rzeczy na granicy błędów itd itp. Ale dla rownowagi również doświadczylismy od wielu lekarzy, pielęgniarek ogrom bezinteresowanego dobra. Więc to jest bardzo złożona sprawa. Do tego przed podjęciem kroków prawnych dochodzi lęk: "co jeśli będę tam musiał wrócić by się dalej leczyć. Jak zostanę wóczas potraktowany"?
Ten system jest niestety mocno niedoskonały. I tak, jak w świece pozaszpitalnym, są ludzie szlachetni, przeciętni i sukinsyny. Podobnie i pacjenci - też tacy są. Wszyscy jesteśmy ludźmi.
Sam nie wiem i wiele razy zastanawiałęm się - co ja jako zwykły Kowalski mogę zrobić aby ta rzeczywistość była lepsza? Jestem już zbyt stary aby samemu zostać lekarzem, ale jako pacjent i człowiek mam mozliwość i obowiązek reagować gdy dzieje się krzywda.