Dręczenia, rozterki duchowe.

[targer123]

Tak z pół roku temu zacząłem chodzić do kościoła, do spowiedzi i mi się to spodobało. Zacząłem odmawiać różaniec, często chodziłem do komunii i pogłębiałem swoje relację z Bogiem. W moim życiu zawsze, dosłownie zawsze musi być jakiś problem. Zawsze, przy czymś, co robię musi być jakaś przeciwność, problem. Jedynie satysfakcje daje mi to, że poprzez to łączę się z Chrystusem w cierpieniu, skracam sobie pobyt w czyśćcu, ale w wakacje na 3 tygodnie odszedłem z katolicyzmu bo nasłuchałem się pastorów i przez to zbłądziłem... Mam takie wyrzuty sumienia, bo słyszałem, że ci, którzy odstąpili od kościoła będą mieć surową karę w czyśćcu. Zawsze starałem się dożyć do tego, aby jak najwięcej skrócić sobie tam mąk. Dusze średnio spędzają tam kilkadziesiąt, kilka set lat i już mam takie wrażenie, że tyle straciłem przez te 3 tygodnie, no bo wierzyłem w sola fide i grzeszyłem sobie dowoli bo i tak byłem pewny zbawienia... Nie wiem, czy to odstąpienie było grzechem ciężkim, bo zrobiłem to tylko przez to, że nasłuchałem się pastorów... Znajomy mi mówił, że za grzechy, które popełniliśmy nieświadomie również trzeba pokutować w czyśćcu, bo wina zostaje, a z winy trzeba się Bogu wypłacać. Jak sobie myślę, to tyle lat musiało mi się przez to w czyśćcu nazbierać i jestem tym załamany. Tyle na tym straciłem. Najsmutniejsze jest to, że w niebie nie wszyscy będą równi, nie wszyscy dostaną tyle samo i to, co tu na ziemi robimy również zależy od naszej wieczności. Pewnie tyle przez te 3 tygodnie straciłem w tym niebie, że szkoda gadać... Ogólnie mam w pewnym sensie załamanie duchowe i jest mi z tego powodu smutno. Czy da się to jeszcze wszystko naprawić?

[Andy72]

Ty straciłeś 3 tygodnie, inni nieraz wiele lat.

[targer123]

Ty straciłeś 3 tygodnie, inni nieraz wiele lat.

Ale ja zawsze byłem głęboko wierzącym, zawsze pragnąłem pogłębiać się w wierze, iść szybciej do nieba i nigdy bym się nie spodziewał, że opuszczę katolicyzm, bo wiedziałem jaki to poważny grzech, ale się zdarzyło... Pewnie tyle mi wyszło lat w czyśćcu i jeszcze dodać te najgorsze w moim życiu 3 tygodnie...

[AdamS.]

Mam takie wyrzuty sumienia, bo słyszałem, że ci, którzy odstąpili od kościoła będą mieć surową karę w czyśćcu. Zawsze starałem się dożyć do tego, aby jak najwięcej skrócić sobie tam mąk. Dusze średnio spędzają tam kilkadziesiąt, kilka set lat i już mam takie wrażenie, że tyle straciłem przez te 3 tygodnie, (...) Najsmutniejsze jest to, że w niebie nie wszyscy będą równi, nie wszyscy dostaną tyle samo i to, co tu na ziemi robimy również zależy od naszej wieczności. (...) Ogólnie mam w pewnym sensie załamanie duchowe i jest mi z tego powodu smutno. Czy da się to jeszcze wszystko naprawić?

Drogi Bracie! To nie tak. Skąd te wyliczenia i wyobrażenia? Jeśli z jakichś prywatnych wizji, to wiedz, że one są tylko ludzkimi wyobrażeniami. Nie kalkuluj, nie dąż do zmniejszenia sobie jakiejś wyobrażanej kary - idź na całość! Co to oznacza? Kochaj miłością czystą! Miłość do Pana naszego (poprzez zawierzenie Mu całego siebie), miłość do bliźniego (w trosce o tych, którzy Cię otaczają), uwielbienie Boga w całym Jego stworzeniu - to wszystko uwolni Cię od lęków i kalkulacji, a co najważniejsze, uczyni Cię człowiekiem WOLNYM W DUCHU.

Lęk nie jest dobrym doradcą, a kalkulacje nie są drogą prawdziwego ucznia Jezusa. Poszukaj jakiegoś księdza, który będzie Twoim przewodnikiem duchowym, poproś go o to przy spowiedzi. Albo też w sercu swoim oddaj wszystko Jezusowi i nie żyj już więcej wyobrażeniami czyśćca. Nie twierdzę, że czyściec nie istnieje, ale Biblia mówi, że miłość kruszy wszelki grzech. Nie ma więc sensu katować się takimi spekulacjami i kalkulacjami. Jezus jest Panem - niech On Cię prowadzi!

[targer123]

Mam takie wyrzuty sumienia, bo słyszałem, że ci, którzy odstąpili od kościoła będą mieć surową karę w czyśćcu. Zawsze starałem się dożyć do tego, aby jak najwięcej skrócić sobie tam mąk. Dusze średnio spędzają tam kilkadziesiąt, kilka set lat i już mam takie wrażenie, że tyle straciłem przez te 3 tygodnie, (...) Najsmutniejsze jest to, że w niebie nie wszyscy będą równi, nie wszyscy dostaną tyle samo i to, co tu na ziemi robimy również zależy od naszej wieczności. (...) Ogólnie mam w pewnym sensie załamanie duchowe i jest mi z tego powodu smutno. Czy da się to jeszcze wszystko naprawić?

Drogi Bracie! To nie tak. Skąd te wyliczenia i wyobrażenia? Jeśli z jakichś prywatnych wizji, to wiedz, że one są tylko ludzkimi wyobrażeniami. Nie kalkuluj, nie dąż do zmniejszenia sobie jakiejś wyobrażanej kary - idź na całość! Co to oznacza? Kochaj miłością czystą! Miłość do Pana naszego (poprzez zawierzenie Mu całego siebie), miłość do bliźniego (w trosce o tych, którzy Cię otaczają), uwielbienie Boga w całym Jego stworzeniu - to wszystko uwolni Cię od lęków i kalkulacji, a co najważniejsze, uczyni Cię człowiekiem WOLNYM W DUCHU.

Lęk nie jest dobrym doradcą, a kalkulacje nie są drogą prawdziwego ucznia Jezusa. Poszukaj jakiegoś księdza, który będzie Twoim przewodnikiem duchowym, poproś go o to przy spowiedzi. Albo też w sercu swoim oddaj wszystko Jezusowi i nie żyj już więcej wyobrażeniami czyśćca. Nie twierdzę, że czyściec nie istnieje, ale Biblia mówi, że miłość kruszy wszelki grzech. Nie ma więc sensu katować się takimi spekulacjami i kalkulacjami. Jezus jest Panem - niech On Cię prowadzi!

Bardzo cię rozumiem, choć nie wiem, czy nieprzejmowanie się czyśćcem jest rozsądne, bo nie chodzi tu nawet o prywatne objawienia, bo np. objawienia Ojca Pio są potwierdzone przez kościół i on również był w czyśćcu, a odmawiał 15 różańców dziennie i był bardzo święty. Św. Faustyna również się dziwiła, że po śmierci będą nam wypominane najmniejsze drobiazgi, a to, co przez te 3 tygodnie zrobiłem(min. odejście od wiary katolickiej) na pewno nie jest drobiazgiem i będzie za to surowy czyściec...

[Andej]

Czy da się to jeszcze wszystko naprawić?

Nie da się naprawić tego, co już stało się faktem. Ślad zawsze jakiś zostaje. Ale to nie ważne. Ważne jest dziś. I każde dziś od tej chwili.
Pamiętasz jak ojciec przyjął syna marnotrawnego? Miał do niego pretensje? Karał go? Ani trochę. Przywitał w miłością i radością. Biegnij do Boga, też Cię przyjmie.
Boisz się czyśćca? Słusznie. Ale możesz zadośćuczynić za zło, które popełniłeś. Straciłeś 3 tygodnie, to teraz je odzyskaj, w ten sposób, że kogoś przez trzy, a może więcej tygodni poprowadzisz do Boga. Swoimi staraniami zadośćuczynisz za swój błąd.
A teraz nie patrz się w przeszłość. Jesteś, jak się domyślam już po spowiedzi. I to nie jednej od tamtego czasu. Nie turbuj się. Teraz adwent. Przygotowanie. Doskonała okazja, aby komuś pomóc w przygotowaniu się do przyjścia Pana. Bądź dla kogoś przewodnikiem duchowym przez czas adwentu. Spróbuj.


Ala zastanawiam się, czy nie pogłębiasz relacji z Chrystusem dla własnej satysfakcji. Jeśli tak, to wydaje mi się, że starania stracone. Nie szukaj zapłaty teraz. Idź doi Niego z miłości. Dla Jego chwały. I dobra ludzi. Nic więcej.

[Dezerter]

Tak z pół roku temu zacząłem chodzić do kościoła, do spowiedzi i mi się to spodobało. Zacząłem odmawiać różaniec, często chodziłem do komunii i pogłębiałem swoje relację z Bogiem. W moim życiu zawsze, dosłownie zawsze musi być jakiś problem. Zawsze, przy czymś, co robię musi być jakaś przeciwność, problem. Jedynie satysfakcje daje mi to, że poprzez to łączę się z Chrystusem w cierpieniu, skracam sobie pobyt w czyśćcu, ale w wakacje na 3 tygodnie odszedłem z katolicyzmu bo nasłuchałem się pastorów i przez to zbłądziłem... Mam takie wyrzuty sumienia, bo słyszałem, że ci, którzy odstąpili od kościoła będą mieć surową karę w czyśćcu. Zawsze starałem się dożyć do tego, aby jak najwięcej skrócić sobie tam mąk. Dusze średnio spędzają tam kilkadziesiąt, kilka set lat i już mam takie wrażenie, że tyle straciłem przez te 3 tygodnie, no bo wierzyłem w sola fide i grzeszyłem sobie dowoli bo i tak byłem pewny zbawienia... Nie wiem, czy to odstąpienie było grzechem ciężkim, bo zrobiłem to tylko przez to, że nasłuchałem się pastorów... Znajomy mi mówił, że za grzechy, które popełniliśmy nieświadomie również trzeba pokutować w czyśćcu, bo wina zostaje, a z winy trzeba się Bogu wypłacać. Jak sobie myślę, to tyle lat musiało mi się przez to w czyśćcu nazbierać i jestem tym załamany. Tyle na tym straciłem. Najsmutniejsze jest to, że w niebie nie wszyscy będą równi, nie wszyscy dostaną tyle samo i to, co tu na ziemi robimy również zależy od naszej wieczności. Pewnie tyle przez te 3 tygodnie straciłem w tym niebie, że szkoda gadać... Ogólnie mam w pewnym sensie załamanie duchowe i jest mi z tego powodu smutno. Czy da się to jeszcze wszystko naprawić?

Wybacz, że napisze wprost
nasłuchałeś się jakichś niesprawdzonych i nieortodoksyjnych pierdołów o czyśćcu i sobie jakieś lata liczysz
Ty nie myśl o czyśćcu i się tam nie wybieraj, a myśl o niebie i dąż do świętości, bo do tego jesteś powołany
Nasłuchałeś się jakichś niesprawdzonych i niepotwierdzonych pierdołów o nierówności w niebie
Nic nie straciłeś
na niebo nie musisz i nie możesz zasłużyć, bo zbawienie mamy z Łaski
ale przyjęcie Łaski zobowiązuje do uczynków miłości a nie do grzeszenia
skup się bez napinki na czynieniu dobra i obdarzaniu ludzi miłością a reszta sama przyjdzie

[targer123]

Tak z pół roku temu zacząłem chodzić do kościoła, do spowiedzi i mi się to spodobało. Zacząłem odmawiać różaniec, często chodziłem do komunii i pogłębiałem swoje relację z Bogiem. W moim życiu zawsze, dosłownie zawsze musi być jakiś problem. Zawsze, przy czymś, co robię musi być jakaś przeciwność, problem. Jedynie satysfakcje daje mi to, że poprzez to łączę się z Chrystusem w cierpieniu, skracam sobie pobyt w czyśćcu, ale w wakacje na 3 tygodnie odszedłem z katolicyzmu bo nasłuchałem się pastorów i przez to zbłądziłem... Mam takie wyrzuty sumienia, bo słyszałem, że ci, którzy odstąpili od kościoła będą mieć surową karę w czyśćcu. Zawsze starałem się dożyć do tego, aby jak najwięcej skrócić sobie tam mąk. Dusze średnio spędzają tam kilkadziesiąt, kilka set lat i już mam takie wrażenie, że tyle straciłem przez te 3 tygodnie, no bo wierzyłem w sola fide i grzeszyłem sobie dowoli bo i tak byłem pewny zbawienia... Nie wiem, czy to odstąpienie było grzechem ciężkim, bo zrobiłem to tylko przez to, że nasłuchałem się pastorów... Znajomy mi mówił, że za grzechy, które popełniliśmy nieświadomie również trzeba pokutować w czyśćcu, bo wina zostaje, a z winy trzeba się Bogu wypłacać. Jak sobie myślę, to tyle lat musiało mi się przez to w czyśćcu nazbierać i jestem tym załamany. Tyle na tym straciłem. Najsmutniejsze jest to, że w niebie nie wszyscy będą równi, nie wszyscy dostaną tyle samo i to, co tu na ziemi robimy również zależy od naszej wieczności. Pewnie tyle przez te 3 tygodnie straciłem w tym niebie, że szkoda gadać... Ogólnie mam w pewnym sensie załamanie duchowe i jest mi z tego powodu smutno. Czy da się to jeszcze wszystko naprawić?

Wybacz, że napisze wprost
nasłuchałeś się jakichś niesprawdzonych i nieortodoksyjnych pierdołów o czyśćcu i sobie jakieś lata liczysz
Ty nie myśl o czyśćcu i się tam nie wybieraj, a myśl o niebie i dąż do świętości, bo do tego jesteś powołany
Nasłuchałeś się jakichś niesprawdzonych i niepotwierdzonych pierdołów o nierówności w niebie
Nic nie straciłeś
na niebo nie musisz i nie możesz zasłużyć, bo zbawienie mamy z Łaski
ale przyjęcie Łaski zobowiązuje do uczynków miłości a nie do grzeszenia
skup się bez napinki na czynieniu dobra i obdarzaniu ludzi miłością a reszta sama przyjdzie

"Nasłuchałeś się jakichś niesprawdzonych i niepotwierdzonych pierdołów o nierówności w niebie"

Ale biblia pisze, że w niebie będą ci więksi i mniejsi. Czyli niebo nie dla każdego jest równe.

[Dezerter]

Zacytuj proszę
bo ja ci mogę zacytować co wiemy na pewno jak będzie wyglądało nasze życie po śmierci
„...Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy Bóg przygotował tym, którzy Go miłują...”1 Kor 2,9

[targer123]

Zacytuj proszę
bo ja ci mogę zacytować co wiemy na pewno jak będzie wyglądało nasze życie po śmierci
„...Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy Bóg przygotował tym, którzy Go miłują...”1 Kor 2,9

Ten fragment mówi o wyglądzie nieba. A są też fragmenty mówiące o stopniach nieba np. 2 Kor 12,2
Jeden z późnośredniowiecznych soborów o takiej możliwości wspomniał (że szczęście ludzi będzie w niebie inne). Nie pamiętam jeszcze gdzie Biblia pisała coś o tym, że w niebie będą więksi i mniejsi(nie pamiętam, jak brzmiał ten fragment, ale mniej więcej coś w tym stylu).

[Dezerter]

Jest tam fragment, że Paweł był w "trzecim niebie"i "raju"
i skąd pomysł, bo nie od Pawła, że w 3 jest lepiej niż w 2, czy 1
i skąd pomysł, że wszystkie 3 są np dla ludzi?
może 1 jest tylko dla Boga
2 dla aniołów
a 3 dla ludzi (wszystkich)
...tak sobie pogdybałem, bo ...
ani Biblia nie podaje, ani oka, ani ucho, ale ...
to już pisałem

[Arek]

Jeśli w głębi Swego serca przeprosisz Boga za zniewagę, którą Mu wyrządziłeś, On ci wybaczy. 5 warunków dobrej spowiedzi jest podstawą to rozliczenia tego grzechu na tym świecie. Nie analizuj tylko działaj.

[targer123]

Jest tam fragment, że Paweł był w "trzecim niebie"i "raju"
i skąd pomysł, bo nie od Pawła, że w 3 jest lepiej niż w 2, czy 1
i skąd pomysł, że wszystkie 3 są np dla ludzi?
może 1 jest tylko dla Boga
2 dla aniołów
a 3 dla ludzi (wszystkich)
...tak sobie pogdybałem, bo ...
ani Biblia nie podaje, ani oka, ani ucho, ale ...
to już pisałem

A ty uważasz, że niebo dla każdego jest równe? Uznajmy(bo nie wiadomo), że Judasz został zbawiony. Czy jego szczęście w raju będzie równe szczęściu, które doświadcza w tamtym momencie Hiob, Mojżesz, Ojciec Pio, bądź Jan Paweł II?

[miłośniczka Faustyny]

A ty uważasz, że niebo dla każdego jest równe? Uznajmy(bo nie wiadomo), że Judasz został zbawiony. Czy jego szczęście w raju będzie równe szczęściu, które doświadcza w tamtym momencie Hiob, Mojżesz, Ojciec Pio, bądź Jan Paweł II?

Wiem, że pytanie nie do mnie, ale coś mi się przypomniało w tym kontekście, więc też się wypowiem. Oczywiście, że równe dla każdego. I mamy na tą równość bezpośrednie potwierdzenie w Biblii (Mt 20, 1- 16)

Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: "Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam". Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: "Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?" Odpowiedzieli mu: "Bo nas nikt nie najął". Rzekł im: "Idźcie i wy do winnicy!" A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: "Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych!" Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: "Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty". Na to odrzekł jednemu z nich: "Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?" Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi».

[Dezerter]

Miłośniczka dobrze pisze
a ja dodam do tego
"...w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia." Łk 15, 7
Takiego to Miłosiernego Ojca mamy, że jak łotrzyk, hedonista, kobieciarz, który przepuścił mu pół majatku wraca do domu Ojca, to ten mu bal wyprawia i w strojne szaty odziewa
a temu dobremu i wiernemu synowi ani razu nic takiego nie uczynił
mój były proboszcz ks. Jacek Dziel na takie życzy w szelmowskim uśmiechem mówił
No skandal krzyża ! kochani