Czy spowiedź jest nieważna tylko wtedy, gdy mamy świadomość jej nieważności?

[targer123]

Ja jak spowiadałem się z grzechów ciężkich, to zapomniałem żałować za grzechy, nieświadomie przez stres i zakłopotanie. Czy uważacie, że taka spowiedź była ważna? Dopiero po wyjściu z konfesjonału szczerze żałowałem za grzechy. Czy ta spowiedź była ważna i potem każda moja spowiedź i komunia była ważna i nie świętokradzka? Nie miałem świadomości nieważności tej spowiedzi i ja uważam, że była ważna. Ufam Bogu. Jestem pewien, że wszystko jest ok i jestem pojednany z Bogiem.

[miłośniczka Faustyny]

Ja jak spowiadałem się z grzechów ciężkich, to zapomniałem żałować za grzechy, nieświadomie przez stres i zakłopotanie.

Ale to nie jest wcale tak, że trzeba żałować emocjonalnie, że trzeba ten żal odczuwać. Wystarczy akt woli, to, że wiesz, że coś było złe i chcesz dalej tego unikać. Czyli nie trzeba podczas spowiedzi doświadczać uczuć, a tym bardziej, że w trakcie wyznawania grzechów myśli się bardziej o wypowiadaniu niż o żałowaniu. Liczy się też to, co jest przed spowiedzią, jaką masz postawę do tego. Jeśli przed spowiedzią, po jakimś złym czynie tego żałujesz ( i nie musi być to emocjonalnie odczuwane), to jest ten warunek spowiedzi spełniony.

[Andej]

Szczery żal za grzechy jest warunkiem koniecznym. Ale nigdzie nie jest napisane w którym momencie musi on nastąpić. Musi być związany ze spowiedzią. Z sakramentem pojednania.

To tak, jak z obiadem. Zwykle najpierw zupa, potem drugie danie. Ale, czy posiłek będzie mniej pożywny, gdy zje się w innej kolejności?

[targer123]

Szczery żal za grzechy jest warunkiem koniecznym. Ale nigdzie nie jest napisane w którym momencie musi on nastąpić. Musi być związany ze spowiedzią. Z sakramentem pojednania.

To tak, jak z obiadem. Zwykle najpierw zupa, potem drugie danie. Ale, czy posiłek będzie mniej pożywny, gdy zje się w innej kolejności?

Po wyjściu z konfesjonału szczerze żałowałem za grzechy.

Dodano po 7 minutach 10 sekundach:

Ja jak spowiadałem się z grzechów ciężkich, to zapomniałem żałować za grzechy, nieświadomie przez stres i zakłopotanie.

Ale to nie jest wcale tak, że trzeba żałować emocjonalnie, że trzeba ten żal odczuwać. Wystarczy akt woli, to, że wiesz, że coś było złe i chcesz dalej tego unikać. Czyli nie trzeba podczas spowiedzi doświadczać uczuć, a tym bardziej, że w trakcie wyznawania grzechów myśli się bardziej o wypowiadaniu niż o żałowaniu. Liczy się też to, co jest przed spowiedzią, jaką masz postawę do tego. Jeśli przed spowiedzią, po jakimś złym czynie tego żałujesz ( i nie musi być to emocjonalnie odczuwane), to jest ten warunek spowiedzi spełniony.

Jest ten warunek spełniony nawet, jeżeli nie żałuję szczerze przy spowiedzi? Możesz mi to trochę wyjaśnić? Ja zapomniałem o żalu tylko i wyłącznie przez stres i ogólnie byłem jakiś nie swój przy tej spowiedzi. I nie miałem tego świadomości.

[Andej]

Tak, bądź spokojny. To nieważne, że już wyszedłeś z konfesjonału. Bo ten akt skruchy był związany z tą spowiedzią. Nie musiałeś żałować w konfesjonale. Miałeś żałować szczerze.
Choć, tak na prawdę wydaje mi się, że już samo wyznanie grzechów jest aktem skruchy. Przecież spowiadamy się z tego, czego żałujemy, że popełniliśmy.
Ale oczywiście, możesz opowiedzieć o tym spowiednikowi w trakcie kolejnej spowiedzi. Zapewne pocieszy Cię.

[miłośniczka Faustyny]

Jest ten warunek spełniony nawet, jeżeli nie żałuję szczerze przy spowiedzi? Możesz mi to trochę wyjaśnić? Ja zapomniałem o żalu tylko i wyłącznie przez stres i ogólnie byłem jakiś nie swój przy tej spowiedzi. I nie miałem tego świadomości.

Jeśli żałujesz tych złych czynów przed spowiedzią, to jest spełniony. Chodzi o to, czy wiesz, że były złe, czy uważasz za złe i chcesz tego unikać. Nie trzeba podczas spowiedzi o tym myśleć, liczy się Twoja ogólna postawa wobec tego, a nie uczucia podczas samej spowiedzi.
Na przykład, gdybyś się z kimś pokłócił i później byłoby Ci z tym źle, byś żałował, to warunek jest spełniony i nie ma większego znaczenia, czy myślisz o tym żalu podczas spowiedzi, czy nie. Ale gdybyś po tej kłótni był z tego zadowolony i poszedłbyś do konfesjonału z planem, że zaraz dobrowolnie i celowo nakrzyczysz na tę osobę jeszcze raz, to wtedy nie byłby spełniony. Czyli ważne jakie masz podejście do tego zła. Wystarczy jeśli żałujesz przed spowiedzią, a raczej tak jest, skoro w ogóle idziesz z tym do konfesjonału i Ci na tym przebaczeniu zależy. Jeśli twierdzisz, że "zapomniałeś o żalu" to znaczy, że ten żal był, ale po prostu nie pomyślałeś o nim podczas spowiedzi, a to nic złego.

[targer123]

Jest ten warunek spełniony nawet, jeżeli nie żałuję szczerze przy spowiedzi? Możesz mi to trochę wyjaśnić? Ja zapomniałem o żalu tylko i wyłącznie przez stres i ogólnie byłem jakiś nie swój przy tej spowiedzi. I nie miałem tego świadomości.

Jeśli żałujesz tych złych czynów przed spowiedzią, to jest spełniony. Chodzi o to, czy wiesz, że były złe, czy uważasz za złe i chcesz tego unikać. Nie trzeba podczas spowiedzi o tym myśleć, liczy się Twoja ogólna postawa wobec tego, a nie uczucia podczas samej spowiedzi.
Na przykład, gdybyś się z kimś pokłócił i później byłoby Ci z tym źle, byś żałował, to warunek jest spełniony i nie ma większego znaczenia, czy myślisz o tym żalu podczas spowiedzi, czy nie. Ale gdybyś po tej kłótni był z tego zadowolony i poszedłbyś do konfesjonału z planem, że zaraz dobrowolnie i celowo nakrzyczysz na tę osobę jeszcze raz, to wtedy nie byłby spełniony. Czyli ważne jakie masz podejście do tego zła. Wystarczy jeśli żałujesz przed spowiedzią, a raczej tak jest, skoro w ogóle idziesz z tym do konfesjonału i Ci na tym przebaczeniu zależy. Jeśli twierdzisz, że "zapomniałeś o żalu" to znaczy, że ten żal był, ale po prostu nie pomyślałeś o nim podczas spowiedzi, a to nic złego.

Dzięki Andej i Miłośniczka.

[AdamS.]

Ja jak spowiadałem się z grzechów ciężkich, to zapomniałem żałować za grzechy, nieświadomie przez stres i zakłopotanie. Czy uważacie, że taka spowiedź była ważna?

Po pierwsze, na co już wrócili uwagę moi przedmówcy, żal za grzechy NIE MUSI być ubrany w EMOCJE. Tu wystarczy niezgoda na to, co wcześniej uczyniłem - i jednocześnie postanowienie, że nie chcę do tego wracać. Ważniejsza od emocji jest więc WOLA.

Po drugie jeśli masz szczerą wolę pojednania się z Bogiem i wyznania mu wszystkich grzechów z postanowieniem poprawy, to spowiedź jest zawsze ważna. Żaden błąd techniczny, żadne zapomnienie, przejęzyczenie, niezgrabne ujęcie czegoś w słowach itp. nie będzie tu powodem unieważnienia - pod warunkiem, że nie ma w tym świadomego zakrycia swej winy. Pojednanie odbywa się w głębi Twego serca, nie na poziomie zewnętrznych gestów czy dialogu.

[Ojciec.Pablito]

Pojednanie odbywa się w głębi Twego serca, nie na poziomie zewnętrznych gestów czy dialogu.

brzmi bardzo protestancko

[Kacper1298]

Witam, jak myślicie, czy dostapi zbawienia człowiek, który chodzi do spowiedzi, myśli, że jego spowiedzi są ważne, a tak naprawdę nie są I nigdy tego nie odkrył
Np. Jak kiedyś przyszedł do spowiedzi I była nieważna, ale on o tym nie wiedział, nie był tego świadomy i tak całe życie, potem oczywiście chodził do ważnych spowiedzi, ma szansę na zbawienie?

Co mam zrobić jesli się waham czy moja spowiedź była ważna czy nie? Przystąpić od nowa?

[Susanna]

@Kacper1298
Był nieświadomy tego a więc nie wiedział.
A wiesz ze ja dzis rano miałam taki problem? Byłam na mszy a ostatnia spowiedz 2 tyg temu. Coś mi mówiło ze powinnam pójść do spowiedzi ale znów myślałam że to moje natrętne myśli i skrupuły więc nie poszłam. Często mam taki dylemat iść czy nie iść. Wydaje mi się wtedy ze ksiądz jak mnie widzi w konfesjonale co 2 tygodnie to już ma dość ale zdaje sobie sprawę że to są moje natręctwa.
Wracając do twojego pytania moim zdaniem jak ktoś jest nieświadomy to nie popełnia żadnego grzechu. Ale niech jeszcze ktoś mądrzejszy ode mnie się wypowie ponieważ mogę się mylic. ..

Pozdrawiam trzymaj się.

Dodano po 1 minucie 55 sekundach:
Dodam że w listopadzie też tak mnie męczył jeden grzech, więc poszłam do spowiedzi a ksiądz powiedział że nie mam grzechu. Skąd mam mieć pewność czy i dziś nie byłoby tak samo

[Andej]

Jak kiedyś przyszedł do spowiedzi I była nieważna, ale on o tym nie wiedział, nie był tego świadomy i tak całe życie, potem oczywiście chodził do ważnych spowiedzi, ma szansę na zbawienie?

Poważny temat. Ale zanim do meritum, to pocieszę. Uważam, że jeśli o tym mnie wiesz, to wiedz, że Jezus Ci wybaczył, gdy wyznawałeś z żalem i miłością. Jeśli czyniłeś to świadomie, dobrowolnie z pragnieniem wyjścia z grzechów i zbawienie, to kochający Cię Bóg o tym wie. Z radością przygarnie Cię i weźmie w swoje święte ramiona.

Ważność spowiedzi. Jakie masz podstawy, aby wątpić w ważność? Obawiam się, że jest to kluczowym pytaniem, aby starać się rozstrzygnąć o konsekwencjach. Są okoliczności, które rzeczywiście mogą skutkować życiem w permanentnym grzechu ciężkim i wielokrotnym popełnianiu świętokradztwa. Aby cokolwiek doradzić, musisz wyznacz jakie jest sedno i przyczyna problemu. Jeśli wolisz, możesz na pw, choć sądzę, że publiczne rozważenie problemu jest lepsze. Bo na tym forum jest wiele osób posiadających o wiele większą wiedzę niż moja, i o wiele większą świadomość spraw Bożych i kościelnych. Co nie znaczy, że nie ma też wielu ignorantów.

[Kacper1298]

Jak kiedyś przyszedł do spowiedzi I była nieważna, ale on o tym nie wiedział, nie był tego świadomy i tak całe życie, potem oczywiście chodził do ważnych spowiedzi, ma szansę na zbawienie?

Poważny temat. Ale zanim do meritum, to pocieszę. Uważam, że jeśli o tym mnie wiesz, to wiedz, że Jezus Ci wybaczył, gdy wyznawałeś z żalem i miłością. Jeśli czyniłeś to świadomie, dobrowolnie z pragnieniem wyjścia z grzechów i zbawienie, to kochający Cię Bóg o tym wie. Z radością przygarnie Cię i weźmie w swoje święte ramiona.

Ważność spowiedzi. Jakie masz podstawy, aby wątpić w ważność? Obawiam się, że jest to kluczowym pytaniem, aby starać się rozstrzygnąć o konsekwencjach. Są okoliczności, które rzeczywiście mogą skutkować życiem w permanentnym grzechu ciężkim i wielokrotnym popełnianiu świętokradztwa. Aby cokolwiek doradzić, musisz wyznacz jakie jest sedno i przyczyna problemu. Jeśli wolisz, możesz na pw, choć sądzę, że publiczne rozważenie problemu jest lepsze. Bo na tym forum jest wiele osób posiadających o wiele większą wiedzę niż moja, i o wiele większą świadomość spraw Bożych i kościelnych. Co nie znaczy, że nie ma też wielu ignorantów.

Chodzi mi oto, że przed spowiedzią myślałem, że jak będę kiedyś musiał mieszkać z kimś przed ślubem, choć tego bardzo nie chciałem to nie będę chodził do spowiedzi czyli tak jakby Planowałem Zuchwałe Grzeszenie

Bo to wygląda tak

-zaplanowalem, że jak życie się potoczy tak, że będę z kimś mieszkał przed ślubem bo nie pojde do spowiedzi że względu na postanowienie poprawy

Czyli: przed spowiedzia Planowałem, że np. Za parę lat jak będę mieszkał z kimś przed ślubem (co nie jest pewne i tego nie chce, ale jakby) to nie będę chodził do spowiedzi czyli będę Zuchwałe grzeszyl.

Czy takie myślenie unieważnia spowiedz?

Tak można że wszystkim pomyśleć
-jakbym miał kiedyś przestać chodzić do kościoła to nie pojde do spowiedzi bo będę się musiał poprawić
-jakbym chciał żyć w kłamstwie to nie pojde do spowiedzi bo się trzeba poprawić

Grzechu pierwszego pewien nie jestem, ale jestem pewien że jak kiedyś zdarzy mi się mieszkać z kimś przed ślubem to Zuchwałe zgrzeszę
Czyli nie planuję mieszkania z kimś przed ślubem tylko ta zuchwalosc, że w takiej sytuacji będę zuchwaly
Na początku tego tak nie rozumiałem dopiero 2 miesiące po spowiedzi (wczoraj) to sobie uświadomiłem

[Andej]

Nieprecyzyjna materia. Jednak, jeśli to nie było postanowienie, ani realna chcę realizacji, to był to, moim zdaniem,. grzech lekki. Takie cielęce marzenie. Nie uznawałbym tego zatajeniem. Zatem spowiedź ważną była.
Ale tu dochodzimy do aspektu psychicznego. Któryś wraz wracasz do tego samego problemu. To znaczy, że Cię to dręczy. Po co hodować wrzód, jak można wyleczyć? Przy okazji spowiedzi opowiedz o tym. Spowiednik Ci wszystko wytłumaczy. Szczerze powiedz, że nie wiesz czy to grzech, ale cały czas się tym zadręczasz, wciąż o tym myślisz. Udzielając rozgrzeszenia usunie wszelkie wątpliwości.
To piękne, ze tak dbasz o swoje zbawienie. Ale i w tym nie należy przesadzać. Jezus nie zajmował się wszystkimi problemami. Nie uleczył wszystkich Żydów. Choć mógł. Musisz znaleźć swoją drogę. Bardziej drogę miłości, niż drogę strachu i obaw. Drogę zaufania. Zaufaj Bogu. I przekonuj Go swoim życiem, że i On może Ci zaufać.

[Kacper1298]

Nieprecyzyjna materia. Jednak, jeśli to nie było postanowienie, ani realna chcę realizacji, to był to, moim zdaniem,. grzech lekki. Takie cielęce marzenie. Nie uznawałbym tego zatajeniem. Zatem spowiedź ważną była.
Ale tu dochodzimy do aspektu psychicznego. Któryś wraz wracasz do tego samego problemu. To znaczy, że Cię to dręczy. Po co hodować wrzód, jak można wyleczyć? Przy okazji spowiedzi opowiedz o tym. Spowiednik Ci wszystko wytłumaczy. Szczerze powiedz, że nie wiesz czy to grzech, ale cały czas się tym zadręczasz, wciąż o tym myślisz. Udzielając rozgrzeszenia usunie wszelkie wątpliwości.
To piękne, ze tak dbasz o swoje zbawienie. Ale i w tym nie należy przesadzać. Jezus nie zajmował się wszystkimi problemami. Nie uleczył wszystkich Żydów. Choć mógł. Musisz znaleźć swoją drogę. Bardziej drogę miłości, niż drogę strachu i obaw. Drogę zaufania. Zaufaj Bogu. I przekonuj Go swoim życiem, że i On może Ci zaufać.

Czyli jeżeli zaplanowałem, że jak życie potoczy się w jakiś sposób to zgrzeszę zuchwaloscia, ale nie chciałem żeby się tak potoczylo to z takim nastawieniem nie ma mowy o nieważnej spowiedzi?